Λύθηκαν τα λουριά της και η ΑΕΚ αγρίεψε

Photo Credits: INTIME

Ο Τάσος Καπετανάκος γράφει για την ΑΕΚ η οποία στη γεμάτη Νέα Φιλαδέλφεια κάλυψε όλες τις απουσίες της και πάτησε κορυφή

19/02/2024 | 10:24

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Έφευγες χθες από τη Νέα Φιλαδέλφεια όχι μόνο με την ΑΕΚ πρώτη στη βαθμολογία και με την χαρά της νίκης. Αλλά «γεμάτος» με την αίσθηση ότι αυτή η ομάδα πλέον ορίζει την τύχη της, ορίζει με την απόδοση της αν θα πάρει και φέτος το πρωτάθλημα. Αυτή, η ίδια. Δεν είναι ο αντίπαλος (Κηφισιά), δεν είναι ότι έπαιζε με παίκτη παραπάνω για όλο το ματς (προφανώς και μετράνε πολύ όλα αυτά), αλλά η δυνατή σε όλα τα επίπεδα ΑΕΚ έχει την μπάλα στα πόδια της για την φετινή κούπα. Το αντιλαμβάνονται οι αντίπαλοι, περισσότερο από όσο και ο οργανισμός ΑΕΚ.

Στο γήπεδο ο Ματίας Αλμέιδα φρόντισε να λύσει τα λουριά της (σε ένταση και πρέσινγκ) και η ΑΕΚ αγρίεψε. Έκανε 30+ τελικές, 12 στον στόχο, πάνω από 3 τα XGOALS, κοντά στο 80% κατοχή και τελικό 3-0 με χαμένο πέναλτι. Δεν χρειάζεται περισσότερες αναλύσεις για ένα ματς τέτοιου επιπέδου. Και ας είχε απόντες: Σιμάνσκι, Μουκουντί, Βίντα, Πόνσε, Ρότα, Μήτογλου, Μάνταλος, Φερνάντες και Ζίνι. Εννέα παίκτες 11άδας και αποστολής. Το ματς όμως έγινε δικό της νωρίς και απλά μετά χρειαζόταν διαχείριση για να το τελειώσει.

Εκπληκτικός ρυθμός, συνεργασίες, αυτοματισμούς, ατομικές ενέργειες. Οτι γουστάρει η εξέδρα. Λιβάι Γκαρσία από videogame να μην μπορεί να σταματηθεί από κανέναν ξανά, Πήλιος ατέλειωτες κούρσες και επιτέλους το ακραίο μπακ της ΑΕΚ να έχει ενεργή συμμετοχή σε όλο το επιθετικό παιχνίδι, Ελίασον σε τρομερή βραδιά με εμπνεύσεις και δημιουργία, Γκατσίνοβιτς σε πολύ καλό βράδυ βοήθησε επιθετικά να ξεδιπλωθεί η ομάδα. Δεν χρειάστηκαν πολλά περισσότερα, αυτά αρκούσαν χθες.

Η Κυριακή έφερε την ΑΕΚ πρώτη, μόνη στην κορυφή, για πρώτη φορά φέτος. Είναι νωρίς ακόμη, πολύ νωρίς. Έχει παγίδες μπροστά της. Και στη Λαμία και στο Χαριλάου, μέχρι να τελειώσει η κανονική περίοδος και μπούμε στη διαδικασία όπου κρίνονται τα πάντα και έχει κατά κύριο λόγο ντέρμπι.

Γιατί δεν τελειώνει τα ματς η ΑΕΚ νωρίτερα;

Αρνητικό και σημείο ανησυχίας για μένα, ότι η ΑΕΚ δεν τελειώνει τα ματς… οριστικά νωρίτερα. Δεν τα κάνει (ενώ μπορεί) διαδικαστικού χαρακτήρα με μεγάλα σκορ. Είχε τόσες και τόσες ευκαιρίες και μέχρι να μπει στο 91’ το 3-0 του Λιούμπιτσιτς, μπορούσε η Κηφισιά με ένα γκολ (όπως και να έμπαινε…) να ήταν ξανά μέσα στο ματς. Από μία κούρσα, ατομική ενέργεια, έστω κόντρα. Για την τόση διαφορά επιπέδου και την τόση δημιουργία της ΑΕΚ είναι πολύ «φτωχό» το 2-0 μπαίνοντας στο 90’. Γιατί μπορεί να την πληρώσεις από το πουθενά. Και φέτος την έχει πάθει η ομάδα πολλές φορές η ΑΕΚ σε τέτοια ματς.

Επίσης, ανησυχητικό είναι αυτές οι απουσίες της τελευταίας στιγμής. Σχεδόν σε κάθε ματς ο Αλμέιδα τελευταία στιγμή κάτι… χάνει και αλλάζει το πλάνο του. Χάνει παίκτη ή παίκτες. Και τώρα μαζεύτηκαν πολλοί πια. Στα στόπερ δημιουργήθηκε τώρα το πρόβλημα, το εργαλείο Χατζισαφί έβγαλε ξανά τη δουλειά. Και ας χρειάστηκαν να παίξουν 3 αριστεροπόδαροι στην άμυνα για πρώτη φορά. Και από τις αλλαγές προσθέτω τον πάντα επιδραστικό Άμραμπατ που κάνει σημαντική δουλειά και τον Λιούμπιτσιτς που πήρε μπουστ από το γκολ και την ενέργεια του κόσμου. Ο Αραούχο ψάχνει το γκολ, το αναζητά με κάθε τρόπο, αλλά δεν του… κάθεται τίποτε. Ούτε τα κοντρόλ, ούτε οι φάσεις, ούτε τα τελειώματα.

Τα αναφέρω αυτά διότι στα πιο δύσκολα θα χρειαστούν να είναι όλοι ενεργοί, οι παίκτες στις θέσεις τους, να έχει λιγότερες απώλειες παικτών. Βαθμοί χάνονται όπως βλέπουμε από όλους. Παντού, σε κάθε έδρα, με κάθε αντίπαλο. Η ΑΕΚ τώρα στη Λαμία δεν πρέπει να κάνει ξανά το ίδιο λάθος. Θα πρέπει τώρα που μπήκε σε μία ευθεία, να πάψει η ίδια τις στραβοτιμονιές. Πρώτη μεν, αλλά στο +1 από δύο, στο +5 από τον 4ο.

Την χθεσινή, την αγριεμένη ΑΕΚ όμως με γήπεδα που έχουν πλέον κόσμο, δεν την φοβάμαι.

ΥΓ: Η Νέα Φιλαδέλφεια γέμισε, έδωσε ωραία ενέργεια στην ομάδα και όλα έγιναν πιο εύκολα. Η χαρά του Μελισσανίδη δίπλα μας στο τέλος, το χαμόγελο του, ήταν όλα τα λεφτά.