Τζόρτζεβιτς: «Καλύτερα να μην ανοίξω το στόμα μου για τον Παππά...»

Photo Credits: INTIME

Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς μίλησε για τον Νίκο Παππά

enwsi.gr

07/10/2021 | 17:25

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς επιστρέφει απόψε στο ΟΑΚΑ για πρώτη φορά ως αντίπαλος του Παναθηναϊκού και παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη.

Ο προπονητής της Φενερμπαχτσέ μίλησε στο «Gazzetta» και αφήνοντας μπηχτές για τον Νίκο Παππά, ο οποίος σε πρόσφατη συνέντευξη του τον είχε αποκαλέσει ως «τον χειρότερο προπονητή που είχε ποτέ».

Αναλυτικά όσα είπε:

Coach καλώς ήρθες στην Αθήνα. Αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη φορά από τότε που λύθηκε η συνεργασία σου με τον Παναθηναϊκό…

«Η πρώτη φορά από τότε που με έδιωξαν, θέλεις να πεις…»

Με τι συναισθήματα επιστρέφεις και πως νιώθεις που θα αντιμετωπίσεις μία πρώην σου ομάδα, από την οποία μάλιστα διεκδικείς ακόμη κάποια από τα χρήματά σου…

«Αυτό το τελευταίο που είπες, αποτελεί απλά μία λεπτομέρεια, όχι ιδιαίτερα περίεργη ή ασυνήθιστη στους “χωρισμούς”. Όταν παίρνεις διαζύγιο από την γυναίκα σου, ειδικότερα όταν την αγαπάς πολύ και δεν θέλεις να χωρίσεις, συνήθως υπάρχουν διαφωνίες και διαμάχες που φτάνουν και στα δικαστήρια. Αλλά όλο αυτό ανήκει στο παρελθόν και όλη μου η συγκέντρωση βρίσκεται στην ομάδα μου και στην τεχνική προσέγγιση της αναμέτρησης με τον Παναθηναϊκό, έτσι ώστε να απομονώσω το συναισθηματικό κομμάτι. Ξέρεις σε τέτοιες καταστάσεις, τα συναισθήματα μπορούν να εξελιχθούν στον χειρότερο εχθρό σου και αν συμβεί αυτό, τότε θα έχει αρνητικό αντίκτυπο για την Φενέρμπαχτσε. Αλλά νομίζω ότι έχω την εμπειρία για να το διαχειριστώ με όσο το δυνατόν πιο επαγγελματικό τρόπο.»

Τι σου έχει μείνει από εκείνη την σεζόν;

«Ήταν μία εξαιρετική χρονιά! Κατακτήσαμε το Κύπελλο, βρισκόμαστε στην κορυφή της βαθμολογίας στο πρωτάθλημα και φτάσαμε στα playoffs της Euroleague, έχοντας να αντιμετωπίσουμε έναν ισχυρό αντίπαλο με μειονέκτημα έδρας, όπως η Μπασκόνια. Σας θυμίζω ότι εκείνη την χρονιά οι Βάσκοι έφτασαν μία ανάσα από τον τελικό του Final 4 στο Βερολίνο. Χάσαμε στην παράταση το 2ο παιχνίδι στην Βιτόρια και αν το είχαμε κερδίσει και τους είχαμε αφαιρέσει το πλεονέκτημα της έδρας, η κατάσταση θα ήταν διαφορετική στο ΟΑΚΑ. Θυμάμαι ακόμη την καλή δουλειά που είχαμε κάνει στην ανάπτυξη των νέων παιδιών της ομάδας, στα οποία δείξαμε τον δρόμο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εκείνο το καλοκαίρι ο Παπαγιάννης υπέγραψε συμβόλαιο στο ΝΒΑ…»

Ως το υψηλότερο draft pick στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ…

«Στο νο13 αν δεν κάνω λάθος…»

Πολύ σωστά, έχεις καλή μνήμη βλέπω…

«Ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά (σ.σ.: χαμογελάω)! Δεν αστειεύομαι καθόλου, σοβαρά το λέω και σε ευχαριστώ που το ανέφερες. Γιατί, έκτοτε, δεν έχω ακούσει ούτε ένα ευχαριστώ για την πρόοδο του Παπαγιάννη. Ξέρω πολύ καλά το πρόγραμμα που εφαρμόσαμε πάνω στον Γιώργο για την βελτίωσή του, χρησιμοποιώντας συνεχώς δύο εντελώς διαφορετικούς Σέρβους ψηλούς ως αντιπάλους του στις προπονήσεις. Μιλάω για τον Κούζμιτς που ήταν εξαιρετικός αμυντικός και τον Ραντούλιτσα, ο οποίος έχει τεράστια επιθετική έφεση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, καταφέραμε να τον ρίξουμε στα βαθιά και να τον δουλέψουμε ώστε να μπει στο ραντάρ του Σακραμέντο. Νιώθω μεγάλη ικανοποίηση γι’ αυτό. Αλλά υπάρχουν κι άλλα πράγματα που θυμάμαι…»

Όπως;

«Τις 20 σερί νίκες που πετύχαμε σε Ελλάδα και Ευρώπη, θυμάμαι τους οργανωμένους φιλάθλους να έρχονται στο γήπεδο για να μας ενθαρρύνουν ακόμη κι όταν χάσαμε μερικά παιχνίδια… Η υποστήριξή και η πίστη τους στην ομάδα αλλά και οι εκδηλώσεις αγάπης προς τους παίκτες, ήταν πραγματικά κάτι το μεγαλειώδες…»

Όλως τυχαίως αυτό συνέβη και απόψε (σ.σ.: χθες), λίγες ώρες πριν το μεταξύ σας παιχνίδι…

«Δεν το ήξερα, αλλά αυτό δείχνει ποιοι είναι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού. Ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας και της κληρονομιάς αυτού του συλλόγου, μαζί με τους εκπληκτικούς παίκτες που φόρεσαν την “πράσινη” φανέλα και τους προπονητές που εργάστηκαν στο ΟΑΚΑ, είναι και η Θύρα 13. Οι φίλαθλοι ξέρουν ότι δεν γίνεται πάντα να είσαι στην κορυφή και όπως η ζωή, έτσι και ο αθλητισμός κάνει κύκλους. Επομένως, αν το δω συνολικά, αισθάνομαι ευλογημένος που ήμουν μέλος αυτή της μεγάλης οικογένειας, προσπάθησα να κάνω όσο καλύτερα γινόταν την δουλειά μου και φεύγοντας, απλά συνέχισα την ζωή και την δουλειά μου στους πάγκους. Είτε στην Εθνική Σερβίας, είτε σε άλλους συλλόγους. Ήξερα ότι κάποτε θα ερχόταν η στιγμή να επιστρέψω ως αντίπαλος και τώρα που ήρθε, δεν την εκλαμβάνω ως κάτι το ιδιαίτερα ξεχωριστό.»

Το ΟΑΚΑ θα είναι πάντα ένα ξεχωριστό γήπεδο για σένα, με την έννοια στο παρκέ του πραγματοποίησες ίσως την καλύτερη σου εμφάνιση με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας στο Eurobasket του 1995. Τι υποδοχή περιμένεις από τον κόσμο του Παναθηναϊκού, που φέτος όπως και στα περισσότερα ευρωπαϊκά γήπεδα, επέστρεψε στις κερκίδες;

«Είμαι προετοιμασμένος για τα πάντα και πιστεύω ότι δεν θα επηρεαστώ ό,τι και να συμβεί. Θα βγω στο γήπεδο όπως συνηθίζω και θα είμαι ο εαυτός μου.»

Πριν περάσουμε στην Φενέρ, επίτρεψε μου να ολοκληρώσω τις ερωτήσεις για τον Παναθηναϊκό, ζητώντας σου να μου σχολιάσεις τα λεγόμενα δύο ανθρώπων που μίλησαν με άσχημα λόγια για σένα, μετά που έφυγες από την ομάδα…

«Δεν ξέρω τι εννοείς, αλλά να σου πω την αλήθεια δεν θα ήθελα να μπω σε μία τέτοια διαδικασία γιατί ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει και να πιστεύει ό,τι θέλει…»

Ο κόσμος, για παράδειγμα, θα ήθελε να μάθει γιατί ο Νίκος Παππάς σε αποκάλεσε τον χειρότερο προπονητή που είχε ποτέ και γιατί ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος χαρακτήρισε μεγάλο λάθος την απόφασή του να σε φέρει στην ομάδα… Και δεν σε βλέπουμε συχνά για να σε ρωτήσουμε…

«Αυτοί οι δύο είναι που τα έχουν μαζί μου; Σου είπα και πριν ότι έχουμε δημοκρατία και η άποψη του καθενός είναι σεβαστή. Ο καθένας θα πει το μακρύ του και το κοντό του και ουσιαστικά δεν θα βγει άκρη για το ποια είναι η πραγματική αλήθεια. Αλλά για ξαναπές μου ποιους ανέφερες;»

Τον Νίκο Παππά…

«Ποιος είναι αυτός; Δεν το θυμάμαι αυτό το όνομα… Για την ακρίβεια το θυμάμαι, αλλά καλύτερα να μην το θυμηθώ καλύτερα και ανοίξω το στόμα μου…»

Τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο υποθέτω τον θυμάσαι καλύτερα;

«Είναι ακόμη ιδιοκτήτης, αλλά όχι πρόεδρος, σωστά; Μεγάλη οικογένεια, τεράστια παρακαταθήκη και είμαι ευγνώμων που μου έδωσε την ευκαιρία να κοουτσάρω έναν τόσο μεγάλο σύλλογο. Το έκανα με τις αξίες στις οποίες πιστεύω και αν μου ξαναδινόταν η ευκαιρία, θα ακολουθούσα την ίδια τακτική.»

Τι αίσθηση σου έχει αφήσει ο εφετινός Παναθηναϊκός, που αύριο (σ.σ.: απόψε) ψάχνει την πρώτη του νίκη σε επίσημο παιχνίδι, μετά από δύο πολύ απογοητευτικές εμφανίσεις;

«Έχω σε μεγάλη εκτίμηση τον προπονητή του. Ο coach Πρίφτης έκανε εξαιρετική δουλειά τα τελευταία χρόνια στην Ούνικς και είμαι σίγουρος ότι θα προετοιμάσει την ομάδα του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να μας φέρει σε δύσκολη θέση. Όταν μία ομάδα κάνει ανανέωση και φέρνει νέα πρόσωπα στο γήπεδο και στον πάγκο, τότε πάντα χρειάζεται χρόνος για να βρει ρυθμό και να φέρει αποτελέσματα. Το άσχημο ξεκίνημα δεν μου λέει κάτι γιατί πρόκειται για μόλις δύο παιχνίδια. Είμαι σίγουρος ότι ο Παναθηναϊκός θα αποκτήσει την δυναμική που του αναλογεί και ειδικότερα μέσα στο γήπεδό του, θα είναι πολύ δύσκολο να τον κερδίσει ο οποιοσδήποτε αντίπαλος.»

Πως είναι τα πράγματα φέτος στην Φενέρ. Να υποθέσω ότι είναι λίγο περίεργη χρονιά, υπό την έννοια ότι ανέλαβες πολύ αργά την ομάδα (τέλη Ιουλίου) και όλες οι μετεγγραφές είχαν ολοκληρωθεί. Δεν είναι δύσκολο το έργο του προπονητή υπό τέτοιες συνθήκες;

«Είναι μία μεγάλη πρόκληση. Δεν μπορείς πάντα να τα έχεις όλα ή να δουλεύεις υπό τις ιδανικές προϋποθέσεις. Για μένα ήταν μία μεγάλη ευκαιρία και τιμή να αναλάβω την Φενέρ και δεν θα επέτρεπα ποτέ στον εαυτό μου να την αρνηθώ. Πρόκειται για έναν ιστορικό οργανισμό με ξεχωριστή παράδοση από τον οποίο έχουν περάσει σπουδαία ονόματα, με κορυφαίο τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο οποίος έχει ανοίξει τον δρόμο σε όλους τους Σέρβους προπονητές, θέτοντας βέβαια πολύ υψηλά standards. Οι άνθρωποι της ομάδας με υποδέχθηκαν πολύ ζεστά και από την πρώτη στιγμή έκαναν και εμένα και τους συνεργάτες μου, να αισθανθούμε ως μέλη μίας μεγάλης οικογένειας. Δεν το συναντάς συχνά αυτό στις μέρες μας. Πλέον το νιώθω σαν μία έξτρα υποχρέωση, ξέχωρα από το συμβόλαιό μου, να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό για να τελειώσουμε την σεζόν με επιτυχία… Με ταπεινότητα, δίψα και με σκληρή δουλειά. Έχουμε ένα γεμάτο ρόστερ που συνδυάζει τα νιάτα, την ποιότητα και την εμπειρία και παράλληλα χρειαζόμαστε και λίγο χρόνο, οπότε θα δούμε…»

Ποιος είναι ο στόχος;

«Όπως και στον Παναθηναϊκό, έτσι και στην Φενέρ, ο στόχος είναι πάντα οι τίτλοι και στην Euroleague το Final 4. Δεν θα με ακούσεις ποτέ να κρύβομαι πίσω από δικαιολογίες. Θα τα δώσουμε όλα για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.»

Το παράδοξο είναι ότι για πολλοστή φορά στην καριέρα σου, αναλαμβάνεις ομάδες (Εθνική Γιουγκοσλαβίας, Παναθηναϊκός και Φενέρ), στις οποίες έχει αφήσει εποχή ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και αυτό ισοδυναμεί πάντα με μία βαριά κληρονομιά και μία δύσκολη σύγκριση. Σου αρέσουν τα δύσκολα;

«100%! Και στην Μπάγερν, αν θυμάσαι, πήγα μετά τον Πέσιτς που ήταν μακράν ο πιο επιτυχημένος της προπονητής. Μου αρέσει να μετράω τον εαυτό μου στα δύσκολα και ακόμη όταν πήγα στην Βίρτους, δήλωσα δημόσια ότι ανέλαβα για να αλλάξω την ιστορία αυτού του συλλόγου. Ήξερα όλους τους μεγάλους προπονητές και παίκτες που πέρασαν από την ομάδα και τα τρόπαια που έχει κατακτήσει και ήθελα να αφήσω το δικό μου στίγμα. Και εν τέλει δεν τα πήγα καθόλου άσχημα. Κατακτήσαμε το BCL, είμαστε στην κορυφή της βαθμολογίας πριν την πανδημία και πέρυσι πήραμε και το πρωτάθλημα με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο. Νιώθω πολύ περήφανος για την δουλειά που κάναμε μαζί με τους συνεργάτες μου. Επιβάλλαμε την φιλοσοφία μας, τις γνώσεις μας και τις προσωπικότητές μας και δικαιώσαμε την διοίκηση που μας επέλεξε αλλά και την σερβική σχολή μπάσκετ που εκπροσωπούμε.»

Για παράδειγμα το όνομά σου το ακολουθεί η φήμη του προπονητή που λόγω προσωπικότητας, τα πήγε εξαιρετικά με την Εθνική Σερβίας και δεν τα έχει πάει το ίδιο καλά σε επίπεδο συλλόγων. Κάτι που διέψευσες πέρυσι με το “sweep” στους τελικούς του ιταλικού πρωταθλήματος απέναντι στην Αρμάνι… Τι έγινε πέρυσι και μετά από τέτοιο “σκούπισμα” στην Αρμάνι, έφυγες από την Βίρτους Μπολόνια;

«Ήταν μία απόφαση της διοίκησης, που είχε ήδη ληφθεί πριν από τους τελικούς…»

Πλήρωσες το μάρμαρο της αποτυχίας στο Eurocup με την απώλεια του εισιτηρίου για την Euroleague;

«Νομίζω ήταν ξεκάθαρο. Ξέρεις ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ο σεβάσμιος αυτός προπονητής που τυγχάνει να είναι και στενός φίλος των γονιών μου, μου έλεγε πάντα: “Θέλεις να είσαι νικητής; Τότε να είσαι πάντα πάνω στην γραμμή της εκκίνησης”… Η ουρά είναι τόσο μεγάλη που δεν γίνεται να περιμένεις… Οφείλεις να αντιλαμβάνεσαι αμέσως τι χρειάζεται να κάνεις, για να είσαι μέρος του πρωταθλητισμού και να βγάζεις πάντα τον καλύτερό σου εαυτό.»

Πολλοί λένε ότι στον αθλητισμό είτε θα είσαι μεγάλος παίκτης, είτε μεγάλος προπονητής. Τι πιστεύεις γι’ αυτό εσύ, που ήσουν τεράστιος παίκτης κι ένας προπονητής με επιτυχίες και αποτυχίες;

«Αυτό ισχύει για όλες τις πλευρές σου. Για την ανθρώπινη, την παικτική αλλά και την προπονητική οπτική. Κανένας δεν έρχεται στον κόσμο για να είναι πάντα και μόνο τέλειος. Αυτό δεν είναι λογικό, άλλωστε. Οπότε πρέπει πάντα να είσαι έτοιμος για να δουλέψεις σκληρά, να ονειρεύεσαι, να είσαι ταπεινός, να περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους που εμπιστεύεσαι και να ακολουθείς τον δρόμο σου. Εγώ τουλάχιστον αυτό κάνω. Δεν ξέρω κάποιον άλλο τρόπο κι αυτό θα με χαρακτηρίζει όσο βρίσκομαι σε αυτόν τον χώρο. Παραμένω στην διάθεσή σας για αρνητική ή θετική κριτική, αλλά ξέρεις, κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεχάσεις το γεγονός ότι μπορεί να ήσουν καλός ή σπουδαίος παίκτης και να κυνηγήσεις την επιτυχία και με κάποια άλλη ιδιότητα. Είναι δύσκολο, το ξέρω, αλλά αν δεν προσπαθήσεις και δεν τσαλακωθείς, δεν θα μάθεις ποτέ… Πίστεψέ με, είμαι πολύ καλά με τον εαυτό μου.»

Θα ήθελα την άποψή σου για την καριέρα του Σπανούλη, ο οποίος πρόσφατα αποχαιρέτησε και επίσημα σε συνέντευξη Τύπου. Τον έζησες και ως αντίπαλος στην Εθνική και στον Παναθηναϊκό…

«Έχω μιλήσει πολλές φορές με τον Βασίλη, στην διάρκεια των χρόνων της καριέρας του, λόγω των πολλών κοινών φίλων που έχουμε… Πρώτα απ’ όλα θέλω να συγχαρώ τον ίδιο και την οικογένειά του για όλα τα επιτεύγματα στα οποία έχει φτάσει παίζοντας μπάσκετ. Είναι απίστευτα όλα αυτά που έχει κάνει. Έχοντας συνεργαστεί με δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού μπάσκετ, τον Διαμαντίδη και τον Αλβέρτη, τους οποίους βάζω στην ίδια μοίρα με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και κάποιους άλλους, θα σου πω ότι ο Σπανούλης ήταν πάντα ο τύπος που ήθελε τα δύσκολα. Δεν μπορούσε χωρίς αυτά. Γι’ αυτό και η μπασκετική κληρονομιά του θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στον χρόνο. Ελπίζω να μείνει στο μπάσκετ γιατί έχει πολλά να προσφέρει. Θα χρειαστεί λίγο χρόνο για να επιλέξει εκείνος τον τρόπο και την ιδιότητα με την οποία θα το κάνει. Θυμάμαι ότι ο Διαμαντίδης μου έλεγε ότι δεν θα ξανασχοληθεί, αλλά αυτό ήταν αδύνατον να συμβεί με ανθρώπους που έχουν μέσα τους τον ιό του μπάσκετ. Έτσι συμβαίνει και με τον Βασίλη. Θα γίνει προπονητής και θα φορέσει τα άβολα παπούτσια μας ή θα συνεχίσει ως αθλητικός διευθυντής ή διοικητικό στέλεχος; Ο χρόνος θα δείξει…»

Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας μία ιστορία για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς που καταδεικνύει το μεγαλείο του…

«Θυμάμαι μία από τις συναντήσεις μας, στο πλαίσιο της οποίας με είχε ευχαριστήσει για όσα είχα πει μετά το Eurobasket του 1995, εδώ στην Αθήνα. Η συνεισφορά του στο χρυσό μετάλλιο της Εθνικής ήταν κεφαλαιώδης, γιατί στα τρία χρόνια του εμπάργκο, κατάφερνε κάθε χρόνο να συγκεντρώσει όλους του διεθνείς στην Ελλάδα για προπονήσεις και διακοπές. Με αυτό τον τρόπο πέτυχε να ενδυναμώσει το δέσιμο που είχαμε και να μας κάνει ομάδα, πριν καλά-καλά μας επιτρέψουν να παίξουμε ως Εθνική Γιουγκοσλαβίας. Θυμάμαι ατελείωτα βράδια και απογεύματα με τον Μπάνε Πρέλεβιτς και τον Ζάρκο Πάσπαλι, οι οποίοι τότε έπαιζαν στην χώρα σας και ήταν η ψυχή της παρέας. Χωρίς τον “Ντούντα” τίποτε σπουδαίο δεν θα είχε συμβεί τότε. Αυτός μας κράτησε ζωντανούς και διατήρησε αναμμένη την φλόγα του σερβικού μπάσκετ σε μία δύσκολη εποχή. Όταν το είπα για πρώτη φορά δημόσια, είχε χαρεί πάρα πολύ. Μέσα από το σκληρό και αυστηρό προσωπείο που είχε τις περισσότερες φορές, κρυβόταν ένας άνθρωπος που νοιαζόταν πολύ, ένας προπονητής που έδωσε πάρα πολλά στο μπάσκετ της πατρίδας του κι ένας άνθρωπος που είχε εξαιρετικά χαρίσματα. Μέντορας, δάσκαλος, πατέρας και φίλος συνάμα. Θα μας λείψει πολύ, αλλά η διαδρομή του μας “καταδίκασε” να ακολουθήσουμε τα χνάρια του και να κρατήσουμε τον πήχη ψηλά. Το ίδιο ισχύει και για το ελληνικό μπάσκετ, το οποίο λάτρεψε και εκτιμώ ότι “ευεργέτησε” με την μακρά θητεία του σε πολλές ομάδες… Έστω κι αν σας στενοχώρησε κάποιες φορές με την Εθνική…»

Οι ειδήσεις του enwsi.gr στο Google News