Μα πως μπορείς να μην τον "αγαπάς" τα Σάββατα;

Περίεργο αυτό το Σάββατο. Πως το λέει και ο λαϊκός βάρδος; «Μα πως μπορείς να μη με αγαπάς τα Σάββατα;». Αυτό μου άφησε ως γεύση. Ηταν από εκείνες τις μέρες που δυσκολεύεσαι να χαμογελάσεις. Νίκη με το στανιό στο μπάσκετ, ισοπαλία στο ποδόσφαιρο. Μία από τις πολλές, αλλά αυτήν τη φορά διαφορετική. Τόσο επειδή ο αντίπαλος ήταν σαφώς πιο δυνατός από άλλους που υπήρξαν κατά το παρελθόν, όσο και επειδή υπήρχαν δυσκολίες που προέκυψαν από νωρίς στο παιχνίδι με την αποβολή του Γκάλο. Γι’ αυτό ας ξεκινήσω με το μπάσκετ, που μου φαίνεται και πιο απλή η «ανάγνωση» του ματς.

Κατά τη γνώμη μου, το σημαντικό και μέγιστο κέρδος αυτής της ομάδας είναι πως βάρυνε ξανά η φανέλα. Ετσι, ακόμα και σε κακές αγωνιστικά ημέρες, όταν η ομάδα είναι δεδομένα κατάκοπη και με πολλές ελλείψεις, έχει τις δικλείδες ασφαλείας για να παίρνει τις νίκες. Επί του Λαυρίου; Επί του Λαυρίου. Δείτε τις φάπες που έχουν υποστεί οι – υποτίθεται – «ανταγωνιστές», ΠΑΟΚ και Αρης και θα κατανοήσετε. Παρά την αποτυχία του κυπέλλου, γίνεται ολοένα και πιο φανερό πως αυτή η ομάδα και ευρωπαϊκή επιτυχία μπορεί να φέρει και να κυνηγήσει σημαντικές νίκες επί των δύο ή ακόμα και σπάσιμο του ζευγαριού του τελικού. Ειδικά τώρα που θα υπάρξουν λίγες ανάσες και θα έρθει και η ενίσχυση.

Στο ποδόσφαιρο πάλι, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Προφανώς και δεν συνιστά λόγο πανηγυρισμού μία ισοπαλία με την Ξάνθη. Ειδικά φέτος, που η Ξάνθη είναι πολύ μπροστά στη βαθμολογία και η ΑΕΚ χρειάζεται νίκες για να επιστρέψει τουλάχιστον σε τροχιά πλέι οφ. Δεν μπορεί να ξέρει κανείς ποια θα ήταν η εξέλιξη του ματς, εάν δεν είχε υπάρξει η αποβολή του Γκάλο. Αλλά από την άλλη, είναι φανερό πως πλέον η ψυχολογία έχει αλλάξει. Ο Χιμένεθ, με όσες ενστάσεις και ζητήματα μπορεί να έχει, ξέρει να διαχειρίζεται παιχνίδια και βλέπει καλά τι συμβαίνει μέσα στο γήπεδο.

Στη δική μου συλλογιστική, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να φτιάχνει κάποιος την άμυνα του. Μπορεί να είναι πολύ πιο εύκολο από την επίθεση, αλλά είναι αναγκαία συνθήκη για κάθε επιτυχία. Η ΑΕΚ υπέφερε – ειδικά επί Μοράις – από τις τεράστιες αδυναμίες να κρατήσει αποτέλεσμα. Δεν βρήκε μόνιμο σχήμα, έχασε παίκτες. Αυτό που διαπιστώνει εύκολα κάποιος είναι πως ο Χιμένεθ θέλει πρώτα το μηδέν. Το κατάφερε σε τρία ματς και φαίνεται πως θα επιμείνει πολύ σε αυτόν τον τομέα. Και ήδη, ο Σιμόες ξανάνιωσε, ο Λαμπρόπουλος κάνει τα καλύτερα του ματς με την ΑΕΚ, ο Μπάρκας και ο Βράνιες τρομοκρατούν τους αντιπάλους.

Για τον Ντίντακ, σας τα έλεγα και πριν από λίγες ημέρες. Δεν είναι Ρομπέρτο Κάρλος; Δεν είναι. Μπορεί να βρει καλύτερον η ΑΕΚ; Μακάρι. Αλλά αυτός δίνει σταθερότητα αμυντικά, παίρνει προσπάθειες επιθετικά, είναι παίκτης που μπορεί να κρατάει ψηλά τον μέσο όρο της απόδοσης του. Δεν ξέρω αν θα γίνει τελικά κίνηση ενίσχυσης, αλλά για να μην έχει κανείς αμφιβολίες, ο Βινίσιους μπορεί να είναι ταλαντούχος, αλλά θα χρειαστεί χρόνο και θα πρέπει να δείξει μέσα στο γήπεδο πως είναι καλύτερος από τον Ισπανό. Μέχρι να συμβεί αυτό, Ντίντακ θα λέμε και θα προχωράμε.

Δεν σας κρύβω πως προβληματίζομαι από τα σχόλια που βλέπω εδώ και αλλού για τον Μάνταλο. Κυρίως, επειδή αντικειμενικά ο Μάνταλος είναι το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο της ΑΕΚ. Και είναι λάθος ένας παίκτης τέτοιας ποιότητας να αμφισβητείται από το ίδιο το κοινό της ομάδας του. Βέβαια, κάποιος θα πει, ότι στην ΑΕΚ αμφισβητήθηκε ένας Μαύρος και ένας Μανωλάς (ο Στέλιος, αν και πολλοί μεγάλοι αναλυτές, δεν θεωρούσαν ικανό και τον Κώστα), χρειάστηκαν μήνες για να πείσει ο Σαμπανάντζοβιτς, λοιδορήθηκε ο Τσίριτς, κράχτηκαν Τσιάρτας, Κασάπης, Ατματσίδης. Ο Μάνταλος θα γλίτωνε;

Η εκτίμηση που έχω στα προσόντα του είναι αδιαμφισβήτητη. Παίκτης υψηλότατου επιπέδου, που μπορεί να παίζει σε πολλές θέσεις και να κάνει πολλές δουλειές μέσα στο γήπεδο. Δεκάρι που δεν διστάζει να γίνει εργάτης, που δεν θα κωλώσει να βάλει τα πόδια στη φωτιά, που δεν σταματά να μαρκάρει. Δίχως εγωισμούς για να κάνει τα στημένα, να περνά η μπάλα από τα πόδια του σε κάθε φάση, να περιμένει από τους υπόλοιπους για να κάνει το φαντεζί. Κάτι δηλαδή που κάνει ο Φορτούνης, όταν παίζει στον Ολυμπιακό.

Επειδή τέτοιοι παίκτες δεν πρόκειται να μείνουν για πολύ καιρό στα μέρη μας, η γνώμη μου είναι πως θα πρέπει να τον απολαύσουμε όσο μπορούμε. Να περιμένουμε να τον δούμε σε μια κανονική ΑΕΚ, με ικανό σχέδιο παιχνιδιού και ομαλή λειτουργία ομάδας. Εκεί θα φανεί εάν είναι ηγέτης. Για εμένα είναι. Όπως ήταν και ο Μαύρος και ας μην αρκούσε στα πέτρινα. Όπως ήταν και ο Ντέμης και ας μην πήρε πρωτάθλημα. Όπως ήταν ο Τσιάρτας και ας μην πήρε κούπα στα καλύτερα του χρόνια. Σε ένα ομαδικό άθλημα, όσο καλός και αν είναι κάποιος, δεν φτάνει μόνος του για να καλύψει όλα τα κενά και τις απαιτήσεις μιας ομάδας.

Το σημαντικό είναι πως η ΑΕΚ γίνεται ξανά ομάδα. Ελπίζω να συνεχίσει ο Χιμένεθ με την ίδια προσέγγιση και σοβαρότητα και να αντιλαμβάνεται, πως όσο τον χρειάζεται η ΑΕΚ, άλλο τόσο τη χρειάζεται κι αυτός για να βγει ξανά στον αφρό. Όταν ο προπονητής λέει στους παίκτες και δημόσια ποιοι είναι οι στόχοι, ο αρχηγός το λέει με τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, εμείς μόνο καλύτερες μέρες μπορούμε να περιμένουμε. Χαμηλά η μπάλα, σεβασμό στα παιδιά που φοράνε τη φανέλα και ελπίδα πως όλα θα λάβουν τον δρόμο τους.

Όλα γίνονται. Εδώ ακόμα και το γήπεδο, αυτό που τόσο έχει αμφισβητηθεί, είναι πια στο τελικό στάδιο. Οι…ερευνητές των άδειων φακέλων, οι σπεκουλαδόροι του τρόμου και της απογοήτευσης, έχουν λουφάξει και περιμένουν εναγωνίως την επόμενη μέρα καθυστέρησης για να ρίξουν χολή. Αλλά ενώ διατηρώ πολλές αμφιβολίες για τη φιλοσοφία του Μελισσανίδη στο αγωνιστικό κομμάτι, είμαι απόλυτα βέβαιος για το γήπεδο.

• ΑΕΚ
• λαύριο
• Μάνταλος
• Ξάνθη
• Χιμένεθ