Πόσους Γαλανόπουλους αντέχουμε;

Είναι δεδομένο πως κανένας εξ ημών δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι μέρος του (προπονητικού) λόγου είναι ο Μοράις, διότι μας έχει μπερδέψει. Πάνω που πάει να κάνει καλά πράγματα και να βγάλει στο γήπεδο καλή εικόνα, τα κάνει θάλασσα και τούμπαλιν. Αν υπάρχει ωστόσο κάτι που θα πρέπει να πιστωθεί, είναι πως στην δουλειά που κάνει στα Σπάτα, έχει ενσωματώσει πλάνο αξιοποίησης νεαρών ποδοσφαιριστών. Κάτι που δεδομένων των συνθηκών και της τεράστιας πίεσης που υπάρχει για αποτέλεσμα, είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο.

Επίσης είναι κάτι που πολλοί προπονητές ευαγγελίστηκαν και προανήγγειλαν, αλλά κανείς δεν το έκανε. Θυμηθείτε τα πομπώδη λόγια περί αξιοποίησης του υλικού των Ακαδημιών και περί νεαρών που θα γίνουν μέλη της ομάδας, τα οποία είχε πει ο τρελό Πογέτ μόλις είχε αναλάβει. Και τελικά αποδείχθηκαν μεγάλα λόγια ενός μεγάλου φαφλατά των πάγκων. Να σκεφτείτε πως ούτε τον Γαλανόπουλο δεν είχε φωνάξει για προπόνηση με την πρώτη ομάδα. Ούτε μια φορά. Δεν είχε ασχοληθεί δηλαδή ούτε με το μεγαλύτερο ταλέντο που διέθετε (και διαθέτει) η ΑΕΚ.

Βεβαίως δεν είναι εύκολη δουλειά ούτε να εντοπίζεις, ούτε κυρίως να αξιοποιείς πιτσιρικάδες που έχουν ταλέντο. Και κυρίως είναι ένα ρίσκο που πολλοί προπονητές αποφεύγουν να πάρουν, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Διότι για να είμαστε ειλικρινείς, όσο και αν ο κόσμος λέει πως θέλει να βλέπει πιτσιρικάδες στην ομάδα, όσο και αν γουστάρει όταν μπαίνουν στην ενδεκάδα, δεν ξέρω πόσους και πόσο μπορεί να αντέξει. Δηλαδή καλά τα λέμε και ενθουσιαζόμαστε στην ΑΕΚ με τον Γαλανόπουλο. Έχετε αναρωτηθεί όμως πόσο και πόσους Γαλανόπουλος αντέχουμε; Στην πράξη όμως, μέσα στο γήπεδο. Όχι σε μια εξιδανικευμένη θεωρία.

Και να σας εξηγήσω τι εννοώ. Πόσο έτοιμος είναι ο κόσμος της ΑΕΚ, με τις δεδομένες συνθήκες, να δεχθεί να παίζει βασικός ο Γαλανόπουλος, αντί, ας πούμε, του Γιόχανσον. Διότι όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς, ένας παίκτης στα 19 του χρόνια, θα κάνει πολύ περισσότερα λάθη και επιπολαιότητες, απ’ ότι (ειδικά) ένας Σουηδός που είναι περίπου κομπιούτερ στο παιχνίδι του. Όπως έλεγε και ο ίδιος ο Γαλανόπουλος στη συνέντευξη που έδωσε στο enwsi.gr, «κάποιες φορές με παρασύρει ο ενθουσιασμός του κόσμου και ενθουσιάζομαι και εγώ». Κάτι που ο Γιόχανσον δεν θα το κάνει. Για να μπορέσει όμως ο Γαλανόπουλος να φτάσει στο σημείο να γίνει ο παίκτης που το ταλέντο του δείχνει πως μπορεί να γίνει, θα πρέπει να περάσει και να μάθει μέσα απ’ αυτά τα λάθη. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Το ερώτημα είναι, αν ο κόσμος της ΑΕΚ, είναι έτοιμος να δείξει ανοχή σ’ αυτή την διαδικασία, που ενδεχομένως μπορεί και να στοιχίσει σε κάποιο ματς. Το ερώτημα είναι, πως θα το δεχόταν άραγε ο κόσμος, αν τώρα που η ΑΕΚ πρέπει να βρει οπωσδήποτε αριστερό μπακ, αντί να το ψάξει στην μεταγραφική αγορά, κοιτούσε προς την μεριά του Γιαννούτσου. Και του έδινε την ευκαιρία του μικρού, να δείξει αν μπορεί να γίνει και αυτός… Γαλανόπουλος. Είναι επίσης ερώτημα, πως θα αντιδρούσε ο κόσμος, αν το καλοκαίρι που θα έρθει ο 22χρονος Γιακουμάκης, πάρει στην ενδεκάδα την θέση ενός Αργεντινού. Του Πατίτο ας πούμε. Ο κόσμος της ΑΕΚ τους ζητάει και τους γουστάρει τους Έλληνες πιτσιρικάδες. Είναι όμως έτοιμος πραγματικά να τους δει να παίζουν, μ’ ότι αυτό συνεπάγεται για τα λάθη που κάνει η απειρία τους;

Να σας υπενθυμίσω πως η ΑΕΚ έκαψε μια ολόκληρη φουρνιά νεαρών Ελλήνων ποδοσφαιριστών, βάζοντάς τους την λέζα των «παιδιών της Γ’ και της Β’ εθνικής». Ακόμα και από ένα τρομερά περίεργο παιχνίδι της ποδοσφαιρικής μοίρας είχε μπει ο νέος Μέσι σ’ αυτή την φουρνιά, πάλι θα αντιμετωπιζόταν ως ένα από τα παιδιά της Γ’ και της Β’ εθνικής. Του ερχόμαστε και όχι του ήρθαμε. Και θα καιγόταν. Σκεφτείτε πως ο Μπακάκης ήταν ένας παίκτης για τον οποίο η προοπτική ήταν να αποτελέσει το επόμενο δεξί μπακ της εθνικής ομάδας. Και έφτασε και να κληθεί στην εθνική, όσο ακόμα η ΑΕΚ ήταν στη Β’. Όμως αντιμετωπίστηκε στην ομάδα, ως παίκτης Β’ διαλογής. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τώρα που επιστρατεύεται μια φορά το δίμηνο, τον κατηγορούμε που είναι εκτός ρυθμού. Λες και τον ρυθμό δεν τον παίρνεις με τα συνεχόμενα ματς, αλλά πατάς ένα κουμπί.

Για να το κλείνω. Η ΑΕΚ έχει βάλει ένα πλάνο αξιοποίησης νεαρών παικτών. Οφείλει να το κάνει και πρέπει να το στηρίξει. Αλλά αυτή η στήριξη, πρέπει να έρθει και από τον κόσμο. Για να εξηγούμαστε, δεν μιλάω για μια ενδεκάδα ΑΕΚ γεμάτη από πιτσιρικάδες. Ο Παπασταθόπουλος έπαιζε με τον Δέλλα δίπλα του και όχι μ’ έναν δεύτερο Παπασταθόπουλο και γι αυτό έφτασε εκεί που έφτασε. Αναφέρομαι σ’ ένα πλάνο που θα έχει ποιοτικούς παίκτες κλάσης, αλλά και πιτσιρικάδες με ταλέντο. Που θα αναδείξει και θα στήριξε Γαλανόπουλος, Γιακουμάκηδες και δεν ξέρω και ποιους άλλους νεαρούς Έλληνες που έχουν προοπτικές. Και αυτό, περνάει και μέσα από την αντιμετώπιση που θα έχει απέναντι σε ένα τέτοιο πλάνο και ο κόσμος.