Το φαινόμενο Σιμόες

Προφανώς και δεν περίμενα στις οκτώ μέρες που έλλειψα να παίρνει η ΑΕΚ δυο παίκτες κάθε ένα 24ώρο, όπως συνέβη με Μπάρκα και Τσιγκρίνσκι. Ομολογώ ωστόσο πως δεν είμαι σίγουρος πως έχω αντιληφθεί το πλάνο πάνω στο οποίο θα συνεχίσει την διαδικασία ενίσχυσης. Αλλά η (ποδοσφαιρικά) λογική σειρά των πραγμάτων, είναι πρώτα να δούμε και μετά να κρίνουμε. Διότι όσοι το κάνουν ανάποδα, ήταν από εκείνους που πέρυσι γκρίνιαζαν όταν η ΑΕΚ έφερνε τον Σιμόες την ιδια μέρα που ο ΠΑΟ έφερνε τον Εσιέν.

Βεβαίως για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, λαχεία σαν αυτό του Σιμόες, δεν βρίσκεις κάθε μέρα. Και δεν αναφέρομαι στην αγωνιστική αξία του ποδοσφαιριστή. Παικταράς είναι και απ’ αυτούς που δύσκολα βρίσκεις στην αγορά χωρίς να χρειαστεί να τους πληρώσεις χρυσάφι. Όμως το ακόμα πιο εντυπωσιακό, είναι η στάση που κρατά από τότε που έγινε απολύτως σαφές ακόμα και στο πιο μακρινό ξάδελφο της μπάλας, πως πρόκειται περί παικταρά.

Για σκεφτείτε λίγο, πως ακριβώς λειτούργησε ο Σιμόες, από τον Γενάρη – Φλεβάρη και μετά. Από τότε δηλαδή που ήταν ξεκάθαρα ένα από τα αγωνιστικά βαρόμετρα της ΑΕΚ, που σταθερά ήταν από τους κορυφαίους παίκτες και που ήδη είχε κινήσει το ενδιαφέρον ευρωπαϊκών ομάδων. Αντί να βάλει στο μυαλό του πόσο καλύτερα θα το πουλήσει και θα το εξαργυρώσει όλο αυτό, εκείνος πίεζε τον μάνατζερ του να προχωρήσει σε πρόωρη ανανέωση του συμβολαίου του με την ΑΕΚ.

Προσέξτε, όταν απανταχού στο πλανήτη του επαγγελματικού ποδόσφαιρου, οι σπουδαίοι παίκτες προσπαθούν με κάθε τρόπο να δεσμεύονται όσο το δυνατόν λιγότερο για να μπορούν να διαπραγματεύονται όσο το δυνατόν καλύτερα, ο Σιμόες πήγε και δέθηκε, πριν την ώρα του, με νέο συμβόλαιο με την ΑΕΚ. Προφανώς και ήταν και προς το συμφέρον του Πορτογάλου η συμφωνία που έγινε. Δεν λέω πως μας το έκανε ευγενική προσφορά το νέο συμβόλαιο. Ο τρόπος έχει σημασία. Ο Σιμόες ανανέωσε, χωρίς να το κάνει σίριαλ και χωρίς μικρούς ή μεγάλους εκβιασμούς. Γρήγορα, όμορφα και παστρικά.

Και το πράγμα έχει και συνέχεια. Διότι ήρθε το καλοκαιράκι και έσκασε μύτη ο Γκουστάβος. Ξέρετε, αυτός που κάθε φορά που ερχόταν ένα στραβό αποτέλεσμα, έριχνε ένα κράξιμο στην ποιότητα του ρόστερ της ΑΕΚ και καθάριζε. Ωστόσο την πρώτη του μεταγραφή στην καινούργια του ομάδα, πήγε να την κάνει απ’ αυτό το ελλειμματικό σε ποιότητα ρόστερ. Ήταν διατεθειμένος να ξοδέψει για τα μάτια του Σιμόες, τρια εκατομμύρια. Όσα δηλαδή έδωσε η Εσπανιόλ για τον Ρομπέρτο και τον πήρε σε συσκευασία δώρου και με φιόγκο.

Παρεμπιπτόντως ανοίγω μια παρένθεση. Δεν λέγαμε όλη την χρονιά πως ο Ρομπέρτο στοιχίζει πάνω από δέκα εκατομμύρια; Δεν λέγαμε πως ήταν το μεταγραφικό όνειρο για την θεση του τερματοφύλακα για τις μισές ομάδες που έπαιζαν στο Τσάμπιονς Λιγκ; Δεν λέγαμε (και κλαίγαμε), πως ο ΟΣΦΠ έχει Ρομπέρτο και η ΑΕΚ τον Ανέστη και που πάμε; Δεν τα λέγαμε όλα αυτά; Και τελικά τι έγινε;

Αυτό που έγινε είναι πως ο Ρομπέρτο με τρια εκατομμύρια πήγε στην Εσπανιόλ. Διότι και ο ίδιος ο παίκτης ήθελε να πάει και η ομάδα του ήθελε να τον δώσει. Επίσης με τρια εκατομμύρια είχε πάει και ο Παπασταθόπουλος στην Τζένοα. Μετά από μόλις μια εξαιρετική χρονιά με την ΑΕΚ, είχε έρθει εκείνη η πρόταση. Και ο Παπασταθόπουλος ήθελε να πάει, διότι το θεωρούσε ευκαιρία και η ΑΕΚ ήθελε να τον δώσει, διότι επίσης το θεωρούσε ευκαιρία. Ενδεχομένως και να ήταν.

Τώρα η Μπέτις δίνει τρια εκατομμύρια για τον Σιμόες. Η ΑΕΚ δεν θέλει να τον δώσει. Και μαγκιά της. Μαγκιά και ενδεχομένως ακόμα μεγαλύτερη είναι πως ούτε ο ίδιος ο Σιμόες πιέζει για να πάει. Παρόλο που μιλάμε για Πριμέρα Ντιβιζιόν. Παρόλο που μιλάμε για τον Πογέτ, που ότι και αν λέμε, τον Σιμόες τον βοήθησε αλλάζοντας τον ρόλο του στο γήπεδο. Παρόλο που για κάθε επαγγελματία ποδοσφαιριστή, όσο και αν πιστεύει στον εαυτό του, υπάρχει πάντα ισχυρό το ενδεχόμενο οι ευκαιρίες να έρχονται μόνο μια φορά και πάπαλα.

Άλλωστε και ο Παπασταθόπουλος κάπως έτσι είχε σκεφτεί και ήθελε τότε να πάει στην Τζένοα, παρόλο που ενδεχομένως αν έμενε έναν ακόμα χρόνο στην ΑΕΚ και να έκανε ακόμα καλύτερη μεταγραφή. Άσχημα όμως δεν του βγήκε. Κυρίως όμως, δεν πήρε το ρίσκο να περιμένει τι θα βγάλει μια ακόμα χρονιά. Ένα ρίσκο που ο Σιμόες, ο οποίος επίσης έχει φιλοδοξία να πάει σ’ ένα πρωτάθλημα όπως το ισπανικό ή το ιταλικό ή το αγγλικό, δεν έχει ζήτημα να πάρει.

Δεν ξέρω τι θα γίνει ούτε τους επόμενους μήνες, ούτε καν τις επόμενες μέρες. Μέχρι τώρα όμως, εκείνο που δείχνει ο Σιμόες, είναι πως πρόκειται για ένα πραγματικό φαινόμενο. Μακάρι το παλικάρι να είναι γερό, διότι εκτός από δυνατό (αγωνιστικό) χαρτί για την ΑΕΚ, είναι και τύχη.