Όχι άλλος Πογιέτ

Όσοι ήμασταν την Πέμπτη το βράδυ στο αεροδρόμιο, το πρώτο που διαπιστώσαμε, ήταν πως ο Μοντανιέ δεν είχε καμία σχέση με τον Πογιέτ. Όταν ο Ουρουγουανός είχε βγει στην αίθουσα αφίξεων, χαμογελούσε και πόζαρε ακόμα και στις κάμερες ασφαλείας του αεροδρομίου, ενώ είχε αγκαλιάσει ακόμα και έναν κινέζο τουρίστα που τον κοιτούσε έντρομος διότι νόμιζε πως επρόκειτο για απαγωγή. Αντιθέτως ο Μοντανιέ έφτασε με ύφος πιο αυστηρό ακόμα και απ’ αυτό που έχει η Βελκουλέσκου όταν έρχεται για συνάντηση με τον Τσακαλώτο.

Με όσα έγιναν όμως σ’ αυτό τον κύκλο διαπραγματεύσεων, η περίπτωση Μοντανιέ άρχισε να θυμίζει πολύ αυτή του Πογιέτ. Και μεταξύ μας, αυτό καλό δεν το λές. Όποια και αν είναι τελικά η εξέλιξη. Θυμάστε πως είχαν προκύψει και στον Πογιέτ διάφορες ενστάσεις στην τελική ευθεία των διαπραγματεύσεων με την ΑΕΚ. Χρειάστηκε να μείνει κλεισμένος πάνω από πέντε ώρες στα γραφεία, μέχρι να ολοκληρωθεί μια συμφωνία, για την οποία θεωρητικά απέμεναν μόνο τα τυπικά. Αλλά στην πορεία είχαν προκύψει και ουσιαστικά, καθώς ο Πογιέτ γκρίνιαζε για μια σειρά από πράγματα. Από τα οικονομικά της πρότασης, μέχρι γενικώς το πρότζεκτ. Τελικά κάτι οι αμοιβαίες υποχωρήσεις, κάτι η ελκυστική Αθήνα, κάτι τα λόγια του παπά, έβγαλαν λευκό καπνό και συμφωνία.

Όπως όμως θα θυμάστε πολύ καλά, μόλις στράβωνε ένα αποτέλεσμα για την ΑΕΚ, ο Πογιέτ ξεσπάθωνε για την ποιότητα του ρόστερ και τις μεταγραφές που έπρεπε να γίνουν στην πρώτη ευκαιρία. Και όλη αυτή η δυσπιστία και πιθανόν το στράβωμα του Ουρουγουανού, ήταν ένα σαράκι που «έτρωγε» όχι μόνο την σχέση προπονητή και ομάδας, αλλά κυρίως την ΑΕΚ την ίδια. Μάλιστα, αν τελικά δεν είχε προκύψει εκείνο το θυελλώδες διαζύγιο, ίσως η αγωνιστική κατάληξη της σεζόν να ήταν διαφορετική και μοιραία.

Γι αυτό και η ΑΕΚ ούτε σηκώνει, ούτε έχει νόημα να ζήσει μια ανάλογη περίπτωση Πογιέτ. Αν ο Μοντανιέ ήρθε στην Αθήνα και θεώρησε πως η ΑΕΚ του δίνει λίγα λεφτά ή αν δεν του άρεσε το ρόστερ ή αν δεν του έκανε ο σχεδιασμός που του πρότειναν ή αν δεν συμφωνούσε με το προτεινόμενο πρότζεκτ ή αν δεν του άρεσε η ποιότητα στο χορτάρι των Σπάτων, δεν βλέπω κανέναν απολύτως λόγο να πιεστούν καταστάσεις για να προκύψει συμφωνία. Με το ζόρι παντρειά δεν γίνεται. Ακόμα και αν πιέζει ο χρόνος, ακόμα και αν υπάρχει απειλή μιας επικοινωνιακής ήττας.

Στον πάγκο της ΑΕΚ πρέπει να καθίσει ένας προπονητής, που να είναι απολύτως σύμφωνος με το πρότζεκτ της ομάδας, που να ξέρει ποιό ρόστερ έχει στα χέρια του και να μην το θεωρεί λίγο ή ελιποβαρές σε ποιότητα.  Ένας προπονητής που να ξέρει και να συμφωνεί με το μπάτζετ που θα δοθεί για μεταγραφές. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Με ενστάσεις και επιφυλάξεις, δεν πέτυχε ποτέ και κανένας γάμος. Και να υπενθυμίσω επίσης, πως το πρότζεκτ, σωστό ή λάθος, το καθορίζει η ομάδα. Όπως και τα μπάτζετ. Μικρά ή μεγάλα.

Προσέξτε, δεν υποστηρίζω,  πως όλα έγιναν άψογα από την πλευρά της ΑΕΚ έναντι του Μοντανιέ και ο Γάλλος μόλις ήρθε εδώ τρελάθηκε και θέλει να τσεπώσει εκατομμύρια και ζητά μεταγραφή τον Ιμπραϊμοβιτς. Μπορεί και να υπήρχαν χειρισμοί που έπρεπε να γίνουν διαφορετικά. Επίσης μπορεί κάποιος να υποστηρίξει πως με το πρότζεκτ που προτείνει η ΑΕΚ, ενδεχομένως να μην έχει την δυνατότητα να πείσει κανένα μεγάλο όνομα προπονητή. Και αυτό, αν θέλετε, να το βάλουμε στην κουβέντα.

Όμως εκείνο που τελικά έχει μεγάλη σημασία, δεν είναι απλώς η ΑΕΚ να αποκτήσει έναν προπονητή. Ούτε καν απλώς η ΑΕΚ να αποκτήσει έναν προπονητή με εξαιρετικό βιογραφικό και προοπτικές. Είναι να αποκτήσει η ΑΕΚ έναν προπονητή με εξαιρετικό βιογραφικό και προοπτικές, που να μην έχει όμως την παραμικρή ένσταση ούτε για τους ανθρώπους με τους οποίους θα συνεργαστεί, ούτε για την δουλειά την οποία πρόκειται να κάνει. Αυτό το γράφω και για το ενδεχόμενο της αρνητικής, αλλά κυρίως της θετικής εξέλιξης με Μοντανιέ.

Όσο για το δια ταύτα, η ΑΕΚ όντως βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Περίπου τρεις εβδομάδες πριν ξεκινήσει η καλοκαιρινή προετοιμασία, δεν υπάρχει καν προπονητής. Ούτε λόγος για προγραμματισμό και σχεδιασμό. Κανονικά όλοι αυτοί είναι επαρκείς λόγοι για… πανικό. Αλλά αν από την άλλη μεριά τώρα γίνουν επιλογές πανικού, τότε φασκελοκουκούλωστα.

Θέλει ψυχραιμία, ξεκάθαρες κουβέντες και συμφωνίες και ο Μοντανιέ ή όποιος Μοντανιέ, να μην γίνει Πογιέτ.