Για να μην πετά ο Μάκης τα λεφτά του...

Ούτε αιθεροβάμονες ήμασταν, ούτε νομίζω ότι υπήρχε έστω κι ένας νοήμων «Ενωσίτης», όσο φανατισμένος κι αν είναι, που να μην έβλεπε και να μην γνωρίζει τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ του μπασκετικού Ολυμπιακού και της μπασκετικής ΑΕΚ. Προφανώς βέβαια, όταν πας να αντιμετωπίσεις τον Ολυμπιακό, δεν μπορείς να πεις ότι είσαι χαμένος από χέρι και να ρίξεις λευκή πετσέτα πριν καν αρχίσει ένα ματς…

Το «προφανώς» το υποστηρίζω και το πιστεύω εγώ, αλλά μάλλον κάνω λάθος, αν κρίνω από το πως πήγε η ομάδα (πλην του Μαυροειδή) στο ΣΕΦ, για τον πρώτο ημιτελικό. Δεν είναι η ήττα, δεν είναι καν η διαφορά, αφού μια ομάδα όπως ο μπασκετικός Ολυμπιακός που είναι από τις κορυφαίες στην Ευρώπη κι ας μην πήγε φέτος ύστερα από αρκετά χρόνια στο final-8, μπορεί να σε κερδίσει με διαφορά ακόμα κι αν παίξεις καλά και τα δώσεις όλα.

Το ένα κακό με την ΑΕΚ είναι ότι δεν παίζει μπάσκετ. Κι αυτό δεν είναι κάτι νέο βέβαια καθώς ισχύει όλη τη χρονιά. Το δεύτερο είναι ότι παρουσιάζει μια εικόνα θλίψης. Άψυχη, άνευρη, άχρωμη, άοσμη, με παίκτες – πλην Μαυροειδή και Μιλόσεβιτς – που έχουν μηδέν ψυχολογία λες και τους έχει συμβεί το μεγαλύτερο κακό και είναι δυστυχισμένοι.

Με τα όσα έχουν γίνει φέτος στο τμήμα μπάσκετ, μπορείς να γράψεις άνετα ένα βιβλίο για το πως μπορείς να κάνεις 1000 λάθη σε μια σεζόν στην προσπάθεια δημιουργίας μιας ομάδας. Τα έχω επισημάνει χίλιες φορές, από τις αρχές κιόλας της χρονιάς με το σερί νικών που έκανε η ΑΕΚ. «Εγκλήματα», όχι απλά λάθη. Το φοβερό, όσο και απίστευτο, είναι ότι δεν σταμάτησαν ποτέ. Non stop «εγκλήματα» δηλαδή…

Το μόνο που ομολογώ ότι δεν περίμενα και με απογοητεύει πολύ είναι ότι η ομάδα δεν έχει βελτιωθεί με τον Ζντοβτς. Για να είμαστε δίκαιοι, έχει βελτιωθεί κάπως στην άμυνα, αλλά στην επίθεση παραμένει σκορποχώρι και δεν είναι καν επιπέδου Α1. Χωρίς ένα πλέι μέικερ της προκοπής (το υπ’ αριθμόν ένα και συνεχιζόμενο «έγκλημα» της χρονιάς), όχι για να οργανώσει το παιχνίδι της ομάδας, αλλά ούτε καν για να κατεβάσει την μπάλα, χωρίς κάποιο σύστημα, συνεχίζει να παίζει «ότι να ‘ναι»…

Κι αν όλα αυτά συνέβαιναν σε μια ομάδα χωρίς χρήμα, θα έλεγες «εντάξει, που να πας χωρίς μπάτζετ». Αλλά, στην απίστευτη φετινή μπασκετική ΑΕΚ, υπάρχει ένας άνθρωπος από πίσω, που έχει «σπρώξει» πάρα πολλά λεφτά.

Κανονικά, μετά (και) το σημερινό, θα έπρεπε όλοι όσοι εργάζονται στην ΑΕΚ (πλην του Μαυροειδή και του Μιλόσεβιτς, που σε όλα τα παιχνίδια, τιμάνε τη φανέλα που φοράνε και το ψωμί που τρώνε) και δεν εννοώ φυσικά μόνο τους παίκτες, να περάσουν από το γραφείο του Μάκη Αγγελόπουλου και με σκυμμένο το κεφάλι να του ζητήσουν συγνώμη. Όχι ότι θα είναι αρκετή, αλλά ας κάνουν έστω αυτό.

Θα είναι ανόητο και γελοίο να σχολιάσω κάτι για τη συνέχεια της σειράς των ημιτελικών. Έγραφα μετά το τελευταίο ματς με τον ΠΑΟΚ, ότι παρά τη δεδομένα χαώδη διαφορά, μια ελπίδα για να πετύχει κάτι καλό η ΑΕΚ θα ήταν να πιάσει στον… ύπνο τον Ολυμπιακό, σε ένα από τα δύο πρώτα παιχνίδια. Ούτε αυτό δεν μπορείς να πεις πλέον. Βασικά, τίποτα δεν χρειάζεται να πεις…

Ανεξαρτήτως πάντως του πως θα τελειώσει η σεζόν, θεωρώ ότι αν ο Μάκης Αγγελόπουλος θέλει να σταματήσει να πετά τα λεφτά του σε ένα… βαρέλι δίχως πάτο, θα πρέπει να προσπαθήσει να «κλείσει» τους Μπουρούση και Ζήση για του χρόνου, ώστε να έχει η ΑΕΚ δύο ηγέτες, δύο σημεία αναφοράς. Γιατί, δυστυχώς ηγέτη δεν έχει… Νομίζαμε όλοι μας ότι είχε, άλλα μάλλον πέσαμε έξω.

• ΑΕΚ
• ζντοβτς