Σκάνδαλο με Μάνταλο (και Άρθο)

Δεν θα ξεκινήσω με μπάλα. Είδα τον Ανσαριφάρντ να βγάζει φωτογραφία με τον Πογιέτ. Ο επιθετικός του Πανιώνιου το ζήτησε και φυσικά ο κόουτς της ΑΕΚ δεν το αρνήθηκε. Ήταν όμορφη, όσο και σπάνια στιγμή. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ να έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο στο πρόσφατο παρελθόν με προπονητή της ΑΕΚ και αντίπαλο ποδοσφαιριστή. Οι δυο τους δεν ήταν φίλοι ή συνεργάτες από τα παλιά, ώστε να ξανάσμιξαν και να ήθελαν να απαθανατίσουν φωτογραφικά τη στιγμή. Υποθέτω πως ο Ανσαριφάρντ έβλεπε για πρώτη φορά από κοντά τον Πογιέτ. Και πιθανότατα ακριβώς γι αυτό, ήθελε να βγει φωτογραφία μαζί του. Διότι θεώρησε αυτό το συναπάντημα, ως μια στιγμή με μεγάλη ποδοσφαιρική βαρύτητα. Κάτι που μαρτυρά και κυρίως υπενθυμίζει, πως σημαντική ποδοσφαιρική προσωπικότητα είναι ο Πογιέτ. Πάμε παρακάτω.

Ο Πογιέτ ξαναβρήκε την φόρμα του στο κοουτσάρισμα και στον τρόπο που επεμβαίνει σ’ ένα ματς. Αυτό δηλαδή που ήταν το μεγάλο του ατού, αλλά σε Αγρίνιο και Μυτιλήνη το είχε λίγο χάσει. Με τον Πανιώνιο έκανε δυο αλλαγές στο 0-0 και η μια αλλαγή του έκανε δυο γκολ και άλλη του έδωσε δυο ασίστ. Πιάστε όλα τα παιχνίδια της Σουπερλίγκα από την αρχή της σεζόν, ένα προς ένα και αν μου βρείτε οποιοδήποτε που οποιοσδήποτε προπονητής έχει πετύχει κάτι ανάλογο με παρέμβαση του σε ματς, σφυρίξτε μου.

Βεβαίως μέχρι να επέμβει ο Πογιέτ και να κάνει τις αλλαγές, το ματς ήταν στο 0-0. Όχι επειδή άλλαξε το σύστημα. Αυτό μια χαρά το σκέφτηκε, ειδικά από την στιγμή που του έλειπε ο Σιμόες. Διότι, μεταξύ μας, ούτε ο Γιόχανσον, ούτε ο Κορδέρο θα μπορούσαν να ανταποκριθούν σε ρόλο μοναδικού κόφτη τόσο καλά, όσο ο Πορτογάλος. Ορθώς λοιπόν έπραξε ο Πογιέτ και άλλαξε το σύστημα. Αλλά αφού αποφάσισε να πάει σε σχήμα με δεκάρι, μου φάνηκε περίεργο που δεν έδωσε τη… δουλειά, στο μοναδικό καθαρόαιμο δεκάρι του ρόστερ. Δηλαδή στον Μάνταλο. Και έδωσε τον ρόλο στον Μπουονανότε. Μα ήδη από εποχής Δέλλα, είναι λυμένο, πως ο Αργεντινός δεν μπορεί και δεν του βγαίνει να παίξει επιτελικός.

Αλλά τελικά, αποδείχθηκε πως στην περίπτωση του Μάνταλου δεν έχει σημασία η θέση. Ακόμα και ως δεξί μπακ, θα βρει τρόπο να βοηθήσει δημιουργικά την ομάδα. Από όποια θέση και αν ξεκινά, καταλήγει να κάνει παιχνίδι. Σούπερ ο Πέκχαρτ που έβαλε δυο γκολ, πιο σούπερ ο Μπαρμπόσα που σέρβιρε στον Τσέχο τα δυο γκολ, αλλά δείτε ολόκληρο το ματς φάση προς φάση, θα διαπιστώσετε πως όλη η δημιουργική δουλειά της ομάδας, γίνεται από τον Μάνταλο. Και ας είχε ρόλο δεξιού εξτρέμ. Ότι καλό έκανε η ΑΕΚ, περνούσε από τα πόδια του Μάνταλου. Ενώ αυτό πάει και ανάποδα. Όπου δεν έμπαιναν τα πόδια του Μάνταλου, η μπάλα πήγαινε ή παράλληλα ή πίσω ή ακόμα χειρότερα, στον αντίπαλο.

Ο Μάνταλος δεν έκανε θεαματικό παιχνίδι απέναντι στον Πανιώνιο. Και θαρρώ πως φέτος έχει κάνει ελάχιστα θεαματικά παιχνίδια. Δηλαδή με γκολ ή ασίστ ή και με τα δυο. Αν πάρετε όμως όλα τα φετινά ματς της ΑΕΚ, ένα προς ένα, θα διαπιστώσετε πως καταλυτική είναι η παρουσία στο παιχνίδι όταν ήταν παρών και πόσο κτυπητή η απουσία του όταν χρειάστηκε να λείψει. Και όλα αυτά είτε από τον ρόλο του εσωτερικού χαφ, ήταν ακόμα και απ’ αυτόν του ακραίου χαφ.

Σχεδόν ποτέ ο Πογιέτ δεν του έχει δώσει τον “αβανταδόρικο” ρόλο του ελεύθερου επιτελικού. Όπως για παράδειγμα, ο ρόλος που έχει ο Φορτούνης στον ΟΣΦΠ, που όλη η ομάδα παίζει για να έχει αυτός ελευθερία κινήσεων και να κάνει ομολογουμένως καλά πράγματα στο γήπεδο. Βεβαίως ο Πογιέτ δεν κάνει καψώνι στον Μάνταλο. Το αντίθετο. Προσπαθεί να αξιοποιήσει την τεράστια ποιότητα του Μάνταλου, για να λειτουργήσουν όλα τα σχήματα που δοκιμάζει. Έστω και αν αυτό σημαίνει πως ο Μάνταλος θα πρέπει ακόμα και να παίξει σε “ξένες” γι αυτόν θέσεις. Μάλιστα ο Πογιέτ προσπαθεί από τον αρχηγό της ΑΕΚ να πάρει εκτός από την ποιότητα και τον τσαμπούκα του, ακόμα τα τρεξίματα του. Αυτό είναι που δεν βγαίνει πάντα. Και χωρίς όλα αυτά να σημαίνουν πως δεν αγγίζει τα όρια του… σκανδάλου, η επιλογή ενός σχήματος με “δεκάρι”, χωρίς το μοναδικό καθαρόαιμο, ποιότικο και με παιχνίδι με ψηλά το κεφάλι, “δεκάρι”.

Βεβαίως τώρα που έγραψα “σκάνδαλο”, θυμήθηκα και τον Άρθο. Η φάση που ο Μπαργκάν κλέβει μπάλα μαζί μ’ ότι άλλο είχε στην τσέπη ο Ισπανός και βγαίνει φάτσα με τον Μπαρόχα, θα πρέπει να διδάσκεται στις ποδοσφαιρικές σχολές στο κεφάλαιο «τι απαγορεύεται δια ροπάλου, να κάνει ένας στόπερ». Αν ο Πογιέτ επέλεξε τον Μπαρόχα αντί του Ανέστη για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, επειδή είχε ένα… feeling ανασφάλειας, όταν επιλέγει τον Άρθο, θα πρέπει να κάνει προσευχές και τάματα στην Παναγία του Μοντεβιδέο.

Είναι προφανές πως ο Ισπανός δεν είναι απλώς ντεφορμέ. Είναι σε μια παρατεταμένη ανακολουθία με την κοινή λογική της αμυντικής λειτουργίας. Κακός με την Καλλονή, κακός με τον Παναιτωλικό και στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ δυο φορές λίγο έλειψε να κάνει δώρο ένα γκολ στον αντίπαλο. Για να βρούμε καλή εμφάνιση του Άρθο, θα πρέπει να πάμε πίσω στο ματς με τον Ηρακλή στο Καυταντζόγλειο. Και μετά, δεν θυμάμαι και που αλλού ήταν καλός, αν υπάρχει τέτοιο αλλού.

Μαζί με την ομάδα, ο Άρθο εκθέτει και τον Πογιέτ. Διότι πλέον χρεώνεται επιμονή στα όρια της εμμονής και ίσως να μην είναι δίκαιο. Και δεν είναι λογικό η ΑΕΚ να τραβάει τις αγωνίες της στην άμυνα σε κάθε ματς, επειδή ο Άρθο μπορεί να δώσει δυο καλές πάσες από τα μετόπισθεν. Ας μην τις έχει ποτέ. Καλύτερα… βολέ. Ούτε είναι δίκαιο, γι αυτούς που μένουν στον πάγκο και την εξέδρα. Αφήστε που θαρρώ πως ακόμα και ο ίδιος ο Άρθο πρέπει να προστατευτεί. Διότι ο Ισπανός έχει περάσει ανασφάλεια σε συμπαίκτες και κερκίδα και αυτή η ανασφάλεια του γυρίζει πίσω, του κάνει κακό και ο κύκλος είναι φαύλος.

• ΑΕΚ
• αρθο
• Μάνταλος
• πογιέτ