Μπήκε ο κυνισμός, εκεί που δεν χωράει

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που η ΑΕΚ είχε κάνει νικηφόρο σερί και που είχε κερδίσει και τα τρια ντέρμπι. Τους περισσότερους τους έχουμε αναλύσει και πολλοί πιστώνονται στον Πογιέτ. Ξεκάθαρο αυτό. Ένας από τους βασικούς λόγους όμως, ήταν πως τα αποδυτήρια ήταν νοικοκυρεμένα, μπετοναρισμένα και με καλό κλίμα. Τους τελευταίους δυο μήνες η ΑΕΚ πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Πάλι οι λόγοι είναι πολλοι. Αλλά ο σημαντικότερος είναι πως πλέον αυτό το καλό κλίμα έχει πάει περίπατο. Και αυτό το χρεώνεται ο Πογιέτ.

Τα γενικόλογα δεν μου αρέσουν και δεν έχουν σημασία. Τα «κάποιοι δεν μπορούν και κάποιοι δεν θέλουν» που είχαν ακουστεί κάποτε μετά από μια ήττα σε ντέρμπι με τον ΟΣΦΠ, ποτέ δεν έκαναν καλό στην ΑΕΚ. Και πάμε να πούμε συγκεκριμένα πράγματα. Ο Πογέτ  έχει βάλει στο περιθώριο, ή έστω τους έχει κάνει να νιώθουν έτσι, σχεδόν μια ενδεκάδα παικτών. Και σ’ ένα ρόστερ μικρό και ευέλικτο, όπως ο ίδιος ο Πογιέτ (και σωστά) το επέλεξε, είναι εξαιρετικά μεγάλος αριθμός και επηρεάζει όλη την ομάδα. Αφήστε που αρκετοί εξ αυτών, είναι ποδοσφαιριστές που μπορούν να αποτελέσουν μαγιά και για την ΑΕΚ και για την εθνική των επόμενων χρόνων. Τους παίρνω με την σειρά.

Στα γάντια του Ανέστη έκτισε η ΑΕΚ το νικηφόρο σερί της. Θυμηθείτε ένα προς ένα τα ματς. Ένα βήμα από την εθνική ήταν. Αλλά στο ντέρμπι με τον ΟΣΦΠ, μένει στον πάγκο και ο Πογέτ το δικαιολογεί δημοσίως ως feeling. Δεν ξέρω αν την ίδια δικαιολογία έδωσε και ιδιωτικώς στο ίδιο τον Ανέστη. Όμως είναι προφανές πως του έκοψε τα ύφαλα. Και ήρθε και το ματς με την Καλλονή, που έπαιξε και πάλι ο Μπαρόχα ουσιαστικά με μια προπόνηση, να αποδείξει πως στην πραγματικότητα ο Πογέτ δεν τον «βλέπει» τον Ανέστη.

Όπως επίσης δεν «βλέπει» ούτε τον Μιχάλη Μπακάκη. Αντιλαμβάνομαι πως ο Πογέτ είναι ξετρελαμένος με τον Γκάλο. Λογικό γιατί είναι παικτάρα ο Βραζιλιάνος. Αλλά όχι και εκτός αποστολής με την Καλλονή, παίκτης που πέρυσι τέτοια εποχή ήταν στην εθνική ομάδα. Αφήστε που ανασταλτικά ο Μπακάκης είναι καλύτερος από τον Γκάλο και το αποδεικνύει το γεγονός πως σ’ όλα τα ντέρμπι ο Βραζιλιάνος ζορίστηκε από την πλευρά του. Και ο Πογιέτ έχει κάνει όλα τα πειράματα για την θέση του δεξί εξτρέμ, ακόμα και τον Τζεμπούρ στα γεράματα έχει βάλει εκεί, αλλά μια φορά τον Γκάλο εξτρέμ και τον Μπακάκη μπακ, δεν έχει δοκιμάσει.

Πάμε και στον Τζανετόπουλο. Πρώτος είχα γράψει πως έχει γίνει μεγάλος ντόρος με τον μικρό, που θέλει ακόμα «ψήσιμο» για να παίξει στην ΑΕΚ βασικός. Αλλά δεν είναι δυνατόν σε ματς με τον Παναιτωλικό ή τους υποβιβασμένους Καλλονή και Πανθρακικό, να παίζει ο γενικώς βαρύς και ειδικώς ντεφορμέ Άρθο και όχι ο Τζανετόπουλος. Δηλαδή ένας νεαρός παίκτης που ο σύλλογος τον πιστεύει, επενδύει πάνω του και γι αυτό και του ανανέωσε το συμβόλαιο. Και μιας και ανέφερα το κέντρο της άμυνας, είναι τουλάχιστον άδικο να πρέπει κάθε φορά να μένει στον πάγκο είτε ο Κολοβέτσιος, είτε κυρίως ο Λαμπρόπουλος, παρόλο που αποδεδειγμένα οι δυο τους είναι σε πολύ καλύτερη αγωνιστική κατάσταση από τον Ισπανό στόπερ.

Είπα Ισπανός και θυμήθηκα και τον Κορδέρο. Επίσης περιθωριοποιημένος νιώθει και αυτός και δικαίως. Δεν πήρε θέση βασικού ούτε σε ένα ματς απέναντι στην Καλλονή, στο οποίο μάλιστα ο θεωρητικά «ανταγωνιστής» του, δηλαδή ο Γιόχανσον, μένει στον πάγκο. Ήδη λοιπόν έχω φτάσει στους πέντε με έξι ποδοσφαιριστές και συνεχίζω.

Για τον Πέκχαρτ έχει φανεί από την πρώτη στιγμή που αποκτήθηκε,  πως εκείνο που πρωτίστως χρειάζεται για να δείξει ότι μπορεί να δείξει, είναι αγωνιστικά λεπτά στα πόδια του. Ρυθμό με συνεχόμενα ματς. Αλλά αντ’ αυτού τον πάει μια μέσα και τρεις έξω. Σκωτσέζικο ντουζ. Και τώρα που είπα σκωτσέζικο ντουζ, θυμήθηκα και την περίπτωση του Πλατέλλα. Βασικός με τον ΠΑΟ, εκτός αποστολής στα επόμενα ματς. Έλειπε ο Μπαρμπόσα, ο Πογέτ έψαχνε λύση στο δεξί άκρο της επίθεσης ακόμα και στον Τζεμπούρ και ο μοναδικός καθαρόαιμος εξτρέμ του ρόστερ, ήταν εκτός αποστολής.

Θα μπορούσα να βάλω στην κουβέντα και τον Μπουονανότε. Είναι ίσως ο μοναδικός που έχει ακούσει ανοικτά και δημοσίως, πως δεν τον υπολογίζει ο προπονητής. Βεβαίως την ίδια στιγμή, ο Πογέτ του έδινε να εκτελέσει τα πέναλτι. Μεταξύ αυτών και το κρίσιμο με τον ΟΣΦΠ. Και τα έχανε. Άβυσσος η ψυχή και του Ουρουγουανού και του Αργεντινού.

Και τέλος ο Αραβίδης. Είναι ο πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ. Στο ματς με τον Πανθρακικό του έβαλε ο Πογέτ για πρώτη φορά παρτενέρ δεύτερο επιθετικό και ο Αραβίδης σκόραρε δις. Από τότε, στα δυο ματς που ακολούθησαν, ο Αραβίδης έπαιξε μόνος του στην κορυφή. Ακόμα και στη Μυτιλήνη, που μπήκε ως αλλαγή με το παιχνίδι στο 0-0, ούτε πέντε λεπτά δεν πρόλαβε να παίξει ως δίδυμο με τον Τζεμπούρ και ο Αλγερινός πήρε αλλαγή να πάει στα άκρα. Αλλά ο Αραβίδης είναι αυτός που τελικά θα χρεωθεί πως ως σέντερ φορ, δεν έχει σκοράρει σε δυο συνεχόμενα ματς.

Για να το κλείσω. Ο Πογιέτ έχει κάνει δουλειά στην ΑΕΚ. Πήρε μια ομάδα με ποδοσφαιρική αφέλεια και της έμαθε και πάλι να κερδίζει. Την νοικοκύρεψε αγωνιστικά. Και της έδωσε και πάλι ένα κομμάτι από τα χαμένο κύρος της, με τις νίκες στα ντέρμπι. Βασικό συστατικό στο παιχνίδι του Πογιέτ, ήταν ο κυνισμός. Αποδείχθηκε αποτελεσματικός για το γήπεδο. Όμως αυτός κυνισμός μπήκε και στα αποδυτήρια. Στον τρόπο διαχείρισης του ρόστερ. Και εκεί θαρρώ πως ο κυνισμός δεν χωρά. Ή τουλάχιστον αυτό αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος.

Ο Πογέτ έχει αποδείξει πολλές φορές, παρόλο που και σ’ αυτό τελευταία είναι ντεφορμέ, πως ξέρει να επεμβαίνει σε παιχνίδια, να αλλάζει την ροή τους και να τα κερδίζει.  Το ίδιο καλείται να κάνει και εντός της ομάδας. Σε δύσκολο γήπεδο. Πριν να είναι αργά…

• ΑΕΚ
• Βασικό
• πογιέτ