Η δικαίωση του Αλμέιδα!

Συνιστούσε μεγάλο ερωτηματικό, μια απορία που είχαμε όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι, είτε είμαστε φίλοι της ΑΕΚ είτε του παιχνιδιού, αν θα μπορούσε με το τρόπο που έπαιζε η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα, να ανταποκριθεί και στην Ευρώπη. Αυτό το σύγχρονο αγωνιστικό πρότζεκτ που μας γνώρισε ο Αργεντινός τεχνικός και όλοι συμφωνούσαν πως θα ήταν πολύ δύσκολο να το παίξει η Ένωση και στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, πρώτα στην προκριματική φάση, έπειτα σε αυτή των ομίλων διοργανώσης και δη στο Europa League.

Η συγκεκριμένη σκέψη, αρχικά περιορίστηκε, όταν η ΑΕΚ έπαιξε μέσα στην Κροατία και από το 20′ και μετά επιβλήθηκε σε όλα τα επίπεδα στο χορτάρι της αντιπάλου της, με αποτέλεσμα να πάρει ένα εμφατικό διπλό στην έδρα της καλύτερης (βάση και UEFA ranking) ομάδας στην προκριματική διαδικασία αλλά και στα Βαλκάνια! Εκεί, σε αυτό το ματς στο Ζάγκρεμπ, ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκαν οι περισσότεροι: “ρε λες να…”! Απλά σα σκέψη για αρχή, αφού δεν υπήρχε μεγάλη δείγμα, όχι του τρόπου παιχνιδιού της Ένωσης, αλλά στην Ευρώπη και αν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό και σε σημαντικούς αντιπάλους.

Με το που έγινε γνωστός ο όμιλος επιπέδου Champions league για την ΑΕΚ, με αντιπάλους: Μπράιτον, Άγιαξ και Μαρσέιγ, όλοι και δικαιολογημένα, υπέθεσαν και σημείωσαν ότι θα πρέπει να αλλάξει ίσως το τρόπο που παίζει, να τον αλλάξει συγκριτικά με τις εντός συνόρων υποχρεώσεις της και μάλιστα κατά πολύ. Κάτι που το άκουγα, το καταλάβαινα, αλλά όσο γνώριζα τον Αργεντινό τεχνικό, τη δουλειά του εννοώ, τόσο γινόταν περισσότερο αντιληπτό, πως δεν γίνεται να συμβεί αυτό. Οι πρώτοι αγώνες στο Europa αποτελούν την απόλυτη δικαίωση του Αλμέιδα για την επιμονή του στο δικό του πλάνο. Πρώτη διακοπή για εθνικές και ποιος θα πίστευε αν του λέγαμε ότι η ΑΕΚ είναι πρώτη στον συγκεκριμένη όμιλο; Κανείς…

Η ΑΕΚ δεν παίζει για να κλέψει αποτέλεσμα, αλλά για να το πάρει!

Δεν ανήκει στην κατηγορία των προπονητών που συνηθίζει να προσαρμόζεται στο παιχνίδι του αντιπάλου. Ναι, μπορεί να σκεφτεί να πάρει λίγα μέτρα πίσω την πίεση που ασκεί η ομάδα του, αλλά η κεντρική ιδέα δεν αλλάζει. Τελικά ούτε στην Ευρώπη, είτε πρόκειται για προκριματικά, είτε για φάση ομίλων, είτε για βατούς, ή δύσκολους αντιπάλους, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να αλλάξει η αγωνιστική φιλοσοφία και φυσικά η νοοτροπία της ομάδας, όχι με τον Αλμέιδα στον πάγκο. Για εκείνον έχει μεγαλύτερη σημασία πάντα το δάσος, αφήνει όλους τους άλλους να βλέπουν το δέντρο, να χάνουν όλη την ουσία.

Αποτελεί το my way του Ματίας Αλμέιδα και έχει τεράστια αξία ότι επιτυγχάνεται ακριβώς όπως το έχει στο μυαλό του. Συνιστά, επαναάμβάνω, την απόλυτη δικαίωση του Πελάδο που βλέπει την ομάδα του να μεγαλώνει μέσα από αυτή τη διαδικασία, όπως και τη νοοτροπία του νικητή να …ταΐζεται από όλο αυτό που δουλεύει και φέρνει αποτέλεσμα. Αυτό είναι το δάσος για όσους δεν θέλουν, ή δεν μπορούν να καταλάβουν, από το δέντρο που θα ήταν να τύχει απλά, να συμβεί μια με δύο φορές, να κλέψει η ΑΕΚ το αποτέλεσμα από τους αντιπάλους της και να μην έχει κανένα επιπλέον όφελος από το εφήμερο που θα προκαλέσει μια συμπτωματική νίκη.

Για παράδειγμα υπάρχει το διπλό στο Μπράιτον, με την ΑΕΚ να θεωρείται από όλους (και εμάς), χαμένη από χέρι και προτού καν αγωνιστεί! Διότι αυτή είναι η πραγματικότητα και οποίοι υποστηρίζουν το αντίθετο είναι για γέλια. Κι όμως ο Αλμέιδα έλεγε ότι θα παίξει για τη νίκη, το επιβεβαίωσε με την ενδεκάδα που επέλεξε και στο Νησί, φουλ επίθεση, αλλά και κόντρα στον Άγιαξ μέσα στην Νέα Φιλαδέλφεια, όλοι μέσα για τη νίκη. Το ίδιο και το μήνυμα του από τον πάγκο με τις αλλαγές, πίεση ψηλά, σε όλο το γήπεδο σχεδόν, άμεση μετάβαση στην επίθεση, πνίξιμο ως το τέλος τον Άγιαξ, με αποτέλεσμα να γλιτώσει συγκυριακά στο τέλος, στο 89′ την ήττα που θα τον τελείωνε ευρωπαϊκά για φέτος, απλά και όμορφα…

Υγ: Απίστευτη αλλαγή βασικού φορ, βέβαια είχε κουραστεί και τον είχαν ταλαιπωρήσει Βίντα και Μουκουντί, από τον Στάιν, μιλάμε για να διδάσκεται στο τι δεν πρέπει να αλλάξεις για να μη χαλάσεις το ματς. Έβαλε τον Ακπομ και πραγματικά δεν ακούμπησε, οι Ολλανδοί συνάδελφοι απορούσαν για την απόκτησή του, η αλήθεια είναι πως για την ΑΕΚ ευτυχώς που τον έβαλαν να παίξει, από τη στιγμή που μπήκε, στ’ αλήθεια δεν ακούμπησε, όχι ότι μας χαλάει, αλλά κάνε κάτι βρε παιδί μου, δέκα μύρια πέταξαν οι άλλοι για σένα, όχι ένα, ούτε πέντε, δέκα και δεν κατάφερες ούτε κοντρόλ!