Από το να κάνεις ότι πέφτεις από τα σύννεφα σε κάθε κτηνωδία, αποφάσισε τι θες να είσαι και τι θες να γίνουν τα παιδιά σου

Photo Credits: INTIME

Ο Πάνος Λούπος στο προσωπικό του blog, με αφορμή τη νέα κτηνωδία στο Λιμάνι του Πειραιά

07/09/2023 | 1:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Απίστευτο; Δεν είναι δυνατόν να συνέβη; Δεν το χωράει ανθρώπινος νους; Λυπάμαι που θα μας χαλάσω το αφήγημα με τα ωραία τσιτάτα που χρησιμοποιούμε σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά δεν ισχύει τίποτα από αυτά.

Η κτηνωδία στο κεντρικό Λιμάνι της χώρας, όπου άτομα από το πλήρωμα επιβατηγού πλοίου, πέταξαν στη θάλασσα επιβάτη και χωρίς να τους καίγεται καρφάκι που πνίγεται, έδωσαν σήμα για να ξεκινήσει το ταξίδι, είναι «απλά» ένα ακόμα επεισόδιο στην αποσύνθεση και τη σαπίλα της κοινωνίας, στην οποία δεν ζούμε, αλλά επιβιώνουμε, κυρίως στηριζόμενοι στην τύχη.

Μιας κοινωνίας ανθρώπων, αλλά και τεράτων. Και μάλιστα ουκ ολίγων. Τεράτων που το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά, είναι να μισούν. Και ενίοτε θανάσιμα. Υπάρχουν δίπλα μας, γύρω μας, καθημερινά, οι άνθρωποι σαν αυτούς μέσα στο πλοίο, που φώναζαν: «σταματήστε, άνθρωπος στη θάλασσα». Αλλά υπάρχουν και τα τέρατα, σαν αυτούς που απώθησαν επανειλημμένως, τον αδικοχαμένο 36χρονο, πετώντας τον στη θάλασσα.

Γιατί μας κάνει εντύπωση;

Αλήθεια, γιατί μας προξενεί εντύπωση; Πόσους συναντάμε σχεδόν καθημερινά, ποτισμένους με μίσος, που φέρονται απάνθρωπα, που έχουν άθλιες συμπεριφορές και που όχι μόνο θα αδιαφορούσαν για έναν συνάνθρωπό τους που θα πέθαινε, αλλά ενδεχομένως να το απολάμβαναν κιόλας; Ναι, να το απολάμβαναν, δυστυχώς δεν είναι καθόλου υπερβολικό.

Μήπως ξεχνάμε το 8χρονο κοριτσάκι που είχε παγιδευτεί για πάρα πολλή ώρα στην καγκελόπορτα στο Κερατσίνι και πέθανε αβοήθητο, καθώς δίπλα του περνούσαν εργάτες και αυτοκίνητα χωρίς να κάνουν το παραμικρό; Και μάλιστα κάποιος, το κλωτσούσε κιόλας για να δει αν είναι ζωντανό.

Θέλετε μήπως να μιλήσουμε για σχόλια σε σάιτ και για «χα χα χα» στα social media, κάτω από τραγικές ειδήσεις που αφορούν σε εγκλήματα και σε δολοφονίες ή και σε δυστυχήματα ακόμα και με παιδιά; Για καθημερινές αισχρές συμπεριφορές από άτομα που έχουν οποιασδήποτε μορφής εξουσία στα χέρια τους, απέναντι σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους;

Θα το ξαναγράψω. Ζούμε σε μια κοινωνία ανθρώπων, αλλά και τεράτων. Ας αποφασίσουμε τι θέλουμε να είμαστε και τι θέλουμε να γίνουν τα παιδιά μας. Γιατί μόνο αν τα μεγαλώσουμε με αξίες, με αρχές, με σεβασμό για το διαφορετικό, με σεβασμό για όλους και κυρίως με ΑΓΑΠΗ και όχι με μίσος, θα αλλάξει σιγά σιγά η κοινωνία. Όχι άμεσα, αλλά έστω για τις επόμενες γενιές. Κι αν μη τι άλλο, μην κάνουμε ότι πέφτουμε από τα σύννεφα σε κάθε κτηνωδία, λες και είναι η πρώτη φορά.