Η σωστή αρχή με τον Τσιγκρίνσκι και γιατί ο Τότι θα ζήλευε τον Μάνταλο

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου blogάρει στο enwsi.gr για τις υποθέσεις Τσιγκρίνσκι και Μάνταλου

16/06/2021 | 9:26

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Η φιλοδοξία ενός φρέσκου σε μεγάλο σύλλογο προπονητή, κρίνεται εν πολλοίς και από την αποφασιστικότητά του να «καθαρίζει» τελειωμένες καταστάσεις. Τα «τιμής ένεκεν» συμβόλαια συνιστούν μια παρελθοντική κατάσταση που μόνο πίσω τραβά τις ομάδες, σαμποτάρει την εξέλιξή τους και πλέον αποτελεί φαινόμενο προς εξαφάνιση. Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν; Η απάντηση, όσο κυνική κι αν ακούγεται για ένα τόσο σπουδαίο πρόσωπο στη σύγχρονη ιστορία της ΑΕΚ, είναι πως ναι!

Το αγωνιστικό αντίο της περασμένης Τρίτης (15/6) στον αγαπημένο όλων μας Ντμιτρό Τσιγκρίνσκι, θα έπρεπε κανονικά να είχε ειπωθεί από το καλοκαίρι του 2020, ασφαλώς με την επαρκή αντικατάστασή του. Κάποιοι μέσα στην ομάδα το επεσήμαναν, άλλοι δεν ήθελαν να το ακούσουν. Και παρόλο που η τραγικότητα των υπολοίπων κεντρικών αμυντικών της ΑΕΚ, βοηθούσε τον Ουκρανό να φαντάζει απαραίτητος σε μια περίοδο που ήταν 3-4 σκαλιά πιο κάτω από αυτόν της τριετίας 2016-2019, στην ουσία του πράγματος η παραμονή του και το πως μια ομάδα πρέπει να λειτουργεί, ήταν μια λάθος επιλογή.

Προφανώς και θα ήταν ανήκουστο να συνεχίσει! Υπό οποιονδήποτε ρόλο, όσα ποδοσφαιρικά λεπτά κι αν του αναλογούσαν, όσο λίγα κι αν θα ήταν αυτά. Κι εδώ επιστρέφω στην πρώτη αράδα του άρθρου. Ο προπονητής δεν πρέπει να βάζει νερό στο κρασί του, ούτε να δέχεται εκπτώσεις στη δουλειά του. Οι άνθρωποι της ομάδας περίμεναν την εισήγηση του Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Αν τους έλεγε «ναι» για να ικανοποιήσει το κοινό εντός της ομάδας αίσθημα αγάπης για τον Τσιγκρίνσκι, προφανώς θα τον κρατούσαν. Ευτυχώς ο προπονητής ήταν της άποψης ότι η σελίδα έπρεπε να γυρίσει. Ήταν μια σωστή αρχή για εκείνον και κυρίως για την ΑΕΚ, ελπίζω να έχει ανάλογη συνέχεια.

Ο κύκλος πολλών παικτών που βρίσκονται ακόμα στο ρόστερ της ομάδας έχει κλείσει προ πολλού. Δεν δέχομαι ούτε να το σκεφτώ ότι θα ξεκινήσει η επόμενη σεζόν και στα άκρα της άμυνας θα είναι πάλι Μπακάκης και ο Λόπες. Ούτε θα μπορούσα να φανταστώ και πάλι τον Σιμόες βασικό και αναντικατάστατο στη θέση «6» όταν θα είναι απολύτως καλά, αν και ο συγκεκριμένος έχει ακόμα πράγματα να δώσει ως μέλος ενός δυναμικού rotation (και μέχρι εκεί). Η πρώτη εντύπωση που σχηματίζουμε από τον Μιλόγεβιτς είναι ότι δεν θα συμβιβαστεί με ημίμετρα. Ακόμα πιο ενθαρρυντική μοιάζει η επιθυμία της διοίκησης να τον (υπο)στηρίξει.

Ο Μάνταλος αρνείται την ταμπέλα του ηγέτη αλλά η ΑΕΚ επιμένει

Κάπου στα μισά της σεζόν 2014-15, με την ΑΕΚ στη Β’ Εθνική ακόμα, ο Πέτρος είχε αποποιηθεί την ταμπέλα του ηγέτη, λέγοντας μάλιστα δημοσίως ότι «δεν την αποδέχομαι, δεν είμαι ηγέτης, δεν μου ταιριάζει». Ασφαλώς και πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε, ίσως μέσα του να νιώθει διαφορετικά, όμως κάτι που να μας πείθει γι αυτό από τα χείλη του, δεν ειπώθηκε έκτοτε. Και φτάσαμε στο 2021, να αποκαλείται ως τέτοιος από την ίδια την ομάδα στο Δελτίου Τύπου για την επέκταση της συνεργασίας μαζί του, έως το 2021. Σε μια παρουσίαση που θα ζήλευαν εμβληματικοί αρχηγοί του παρελθόντος όπως ο Τότι, ο Τζέραρντ, ο Μαλντίνι και ο Ράμος που προφανώς και δεν είχαν ζήσει κάτι ανάλογο σε αντίστοιχες περιπτώσεις μιας απλής επέκτασης συνεργασίας.

Το θλιβερό της ιστορίας είναι ότι αυτή η επιλογή να χαρακτηριστεί από την ίδια την ομάδα ως ηγέτης, τσίγκλισε το κοινό αίσθημα σε βαθμό που να προκαλέσει πολύ άσχημα σχόλια εναντίον του ποδοσφαιριστή. Ο οποίος ασφαλώς δεν ευθύνεται για κάτι, εκτός αν ήταν σύμφωνος με αυτό που αποφασίστηκε. Ήταν πολύ άσχημο την ημέρα της επέκτασης συνεργασίας με τον αρχηγό της ΑΕΚ, να αντικρίζεις εκατοντάδες μηνύματα στα Social Media που αντί να στοχεύουν στη λανθασμένη επικοινωνιακή προσέγγιση από πλευράς της ομάδας, χλεύαζαν τον ποδοσφαιριστή. Και μη βρεθεί κάποιος που θα πει ότι στους διαδικτυακούς χώρους συνεύρεσης λέει ο καθένας το μακρύ και το κοντό του, γιατί δεν είναι έτσι ακριβώς.

Σε αυτή την εποχή ζούμε, αυτός είναι πλέον ο τρόπος που οι ομάδες επικοινωνούν. Η ΑΕΚ επέλεξε να παρουσιάσει στον κόσμο της μια εικόνα που για την πλειοψηφία, δεν ισχύει. Τοποθετώντας επιπρόσθετο βάρος στους ώμους ενός ποδοσφαιριστή που εδώ και χρόνια, ζει καθημερινά με την αμφισβήτηση, διότι αυτό πρέπει και να ισχύει όταν φοράς το περιβραχιόνιο αυτής της ομάδας και το ίδιο το club σε παρουσιάζει ως το απόλυτο σημείο αναφοράς του. Κάπου το βρίσκω και unfair προς τον ίδιο τον Μάνταλο όλο αυτό, σαν ένα πείσμα να ειπωθεί το ανάποδο από αυτό που οι άλλοι έχουν στο μυαλό τους.

Δεν μένω στους 4 σερί χαμένους τελικούς με εκείνον σχεδόν εξαφανισμένο στο γήπεδο, ούτε στο γεγονός ότι τη σεζόν του πρωταθλήματος και της αήττητης πορείας στην Ευρώπη ήταν απών λόγω τραυματισμού, άρα δεν είχε και κάποια ιδιαίτερη συνεισφορά στο διπλό επίτευγμα. Σκληρό, αλλά έτσι ήταν! Δεν μπορεί να αποκαλείται ηγέτης ένας παίκτης μιας ομάδας που εδώ και μία τριετία έχει γίνει ο σάκος του μποξ όλων των άλλων μεγάλων.

Μένω στον Μάνταλο του 2016, στον τελικό με τον Ολυμπιακό, στο γκολ που πέτυχε, στη γενικότερη εμφάνισή του εκείνο το απόγευμα στο ΟΑΚΑ. Έμοιαζε άλλος άνθρωπος, σίγουρος και απελευθερωμένος. Έκτοτε, σαν να κουβαλά όλα τα δεινά αυτής της ηγετικής ταμπέλας που τώρα, με επίσημη μορφή πια, θα είναι πιο βαριά από ποτέ. Σαν έναν σταυρός μαρτυρίου. Μακάρι να τον αντέξει!

LIVE όλες οι ειδήσεις

Οι ειδήσεις του enwsi.gr στο Google News