Σας τα έλεγα εγώ

Παλιότερα, στις εποχές του ραδιοφώνου, η ατάκα που με τρέλαινε ήταν: «έχω παίξει μπάλα εγώ». Τώρα, στην εποχή του διαδικτύου, η παραφροσύνη περικλείεται σε μια φράση: «σας τα έλεγα εγώ». Και προφανώς ο καθένας μπορεί να έχει γνώμη και να την εκφράζει. Το κακό συμβαίνει όταν επιχειρεί να την επιβάλει και κυρίως επιχαίρει από μια αποτυχία. Θαρρείς και η συντριπτική πλειοψηφία όσων μπαίνουν εδώ μέσα δεν είναι η κοινή αγωνία για την ΑΕΚ, αλλά το πώς θα βγει από πάνω, πως θα δικαιωθεί – μετά εορτής βέβαια – για όσα συμβαίνουν.

Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη έπειτα από παταγώδεις αποτυχίες, όπως αυτή του Σαββάτου. Καταστάσεις αυτοχειρίας, όπου η ΑΕΚ σε κάνει να «αδειάζεις» ψυχολογικά από όσα βλέπεις να συμβαίνουν. Μου έλεγε άνθρωπος που εμπιστεύομαι απόλυτα την κρίση του, πως η ΑΕΚ πληρώνει – μέχρι τελευταίου σεντς θα έλεγα – όλα τα λάθη της. Δεν μπορώ να διαφωνήσω. Δεν ανατρέχω στη σφαίρα του μεταφυσικού, αλλά είναι φανερό πως όλα πηγαίνουν στραβά και ανάποδα και η ΑΕΚ αδυνατεί να πάρει ακόμα και παιχνίδια που κυριαρχεί.

Και φτάνουμε στα προπατορικά αμαρτήματα. Η στελέχωση της ομάδας, τα λεφτά που δεν μπήκαν, οι μεταγραφές που δεν έγιναν, οι επιλογές που υπήρξαν. Δεν τίθεται θέμα, πως δεν υπήρξαν λάθη. Κατά την άποψη μου όλα ξεκινούν από τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο Μελισσανίδης την κατάσταση. Αλλά έτσι είναι. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Εχουν μια συγκεκριμένη φιλοσοφία και με αυτήν προχωρούν. Ειδικά μάλιστα, όταν αυτή κρίνεται επιτυχημένη σε πολλά επίπεδα, αρνούνται ακόμα και να συζητήσουν την πιθανότητα αλλαγής.

Εχω πει πολλές φορές, πως όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος. Αυτό δεν αλλάζει. Αλλά ας κρατήσουμε λίγη λογική ακόμα και ας κρίνουμε λιγάκι όσα έχουμε δει σε οκτώ παιχνίδια και πως έχει διαμορφωθεί αυτή η διαφορά των εννιά βαθμών. Οι μικρές λεπτομέρειες που έκαναν τη διαφορά. Όπως το να έχεις όλα τα ντέρμπι εκτός στον πρώτο γύρο. Σε μια ομάδα που δεν ήταν έτοιμη, που δεν έχει ψυχολογία και ισορροπία, αποδείχθηκε καταστροφικό. Η ΑΕΚ το πλήρωσε ακριβά. Ηττα με κάτω τα χέρια στο Φάληρο, ήττα ελέω Σιδηρόπουλου και Ευθυμιάδη στην Τούμπα. Τεράστιες αποτυχίες με Ηρακλή, Πανιώνιο, Ατρόμητο.

Σκεφθείτε όμως, το εξής. Ο Ατρόμητος μία εβδομάδα πριν έκανε γιο γιο τον Ολυμπιακό, αλλά λόγω Δελφάκη όχι μόνο δεν κέρδισε, αλλά έχασε το παιχνίδι. Με την ΑΕΚ απείλησε μόνο στο φινάλε, αλλά πέτυχε δύο γκολ που είχε κάνει άλλη μια φορά φέτος. Φταίνε οι παίκτες γι’ αυτό; Φταίνε. Φταίει ο Μοράις; Φταίει. Αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο, όταν δεν καθορίζεται από άλλους παράγοντες. Ανοιχτό στο λάθος, στην γκέλα, στην αποτυχία, στις εναλλαγές συναισθημάτων.

Ακούω εδώ και καιρό για τις μεταγραφές που δεν βγήκαν και εκείνες που βγήκαν στους αντιπάλους. Μήπως έχετε αναλογιστεί με πόσες μεταγραφές έπαιξε ο Ολυμπιακός στο χθεσινό ντέρμπι; Απαντώ για να προχωρήσουμε: τρεις, Φιγκέιρας, Μάρτινς, Ελιονούσι. Οι υπόλοιποι οκτώ ήταν μέλη της ομάδας από πέρυσι. Δηλαδή, έτοιμη ομάδα. Και με αυτούς προχωρά. Πήρε το καλοκαίρι τον Καρντόσο για να βάλει 50 γκολ και ακόμα δεν έχει ματώσει διχτάκι και του κάνει όργια ο Ιντέγε που τον είχαν για σκότωμα στην Κίνα. Παίρνει τον Μάριν με θητεία σε Τσέλσι που είναι ο δικός του Μέσι και μένει εκτός αποστολής και κάνει παπάδες ο Σεμπά. Τρέμω στην ιδέα τι θα συνέβαινε εάν η ΑΕΚ τολμούσε να πάρει κάποιον Σεμπά από την Εστορίλ.

Πάει στο ντέρμπι και στην πρώτη φορά που μπαίνει στην περιοχή βάζει γκολ. Όπως έγινε εν πολλοίς και με την ΑΕΚ. Γιατί πολλοί σταθήκαμε και ορθώς στην απελπιστική εικόνα της Ενωσης και κυρίως την ελλιπέστατη ψυχολογική προετοιμασία, αλλά για θυμηθείτε πως μπήκαν τα γκολ. Ο Ολυμπιακός λοιπόν, είχε σκοράρει ένα τέρμα έπειτα από ωραίο συνδυασμό και μετά τα άλλα δύο προέκυψαν από παιδιάστικο λάθος στη μεσαία γραμμή και κόντρα καραμπόλα που μπαίνει μια φορά στα δέκα χρόνια. Αρα, είναι η ομάδα που έχει δυνατή έδρα (όπως καμία άλλη), εύνοια από διαιτησία, αλλά και πολύ φάρδος.

Εντελώς αντίθετη κατάσταση από όσα συμβαίνουν στην ΑΕΚ. Μηδενική εύνοια από τη διαιτησία, γήπεδο που όσο και αν προσπαθεί ο κόσμος δεν είναι έδρα, την απόλυτη γκαντεμιά. Αυτό δεν δικαιολογεί τα πάντα. Αλλά με κάνει να πιστεύω, πως ακόμα τα πάντα είναι στο τραπέζι. Αρκεί, η ΑΕΚ να γίνει αυτή που πρέπει. Παρά την απαξίωση που δέχεται, εγώ συνεχίζω να πιστεύω πως υπάρχουν λύσεις στο ρόστερ. Πως υπάρχουν καλοί παίκτες, που αν χρησιμοποιηθούν σωστά – εννοώ να μη βγαίνει ο Αλμέϊδα στη σέντρα για να κάνει πάσες, να λυθεί ο γρίφος με τον Σιμόες, να μη γίνεται ο Μάνταλος το παιδί για όλες τις δουλειές – τότε μπορεί ακόμα να σώσει την παρτίδα.

Βρισκόμαστε μόλις στην 8^η αγωνιστική. Ο Ολυμπιακός θα έχει να δώσει τρία ντέρμπι εκτός στον δεύτερο γύρο. Θα πάει σε έδρες που δεν είμαι διόλου βέβαιος πως θα περάσει άβρεχτος. Είδατε πως ακόμα και τώρα, έμεινε στο Χ από κάποια Αστάνα. Το θέμα είναι πως η ΑΕΚ θα μπορέσει να γίνει όπως πρέπει. Θα έρθουν και οι ενισχύσεις τον Γενάρη, αλλά ας εκμεταλλευθεί πρώτα τις επιλογές που έχει. Για να μη γράψουμε ακόμα μια χαμένη ευκαιρία ιστορία και στο τέλος καθόμαστε και λέμε πάνω από το χυμένο γάλα: «σας τα έλεγα εγώ».

• ΑΕΚ
• Δημήτρης Μελισσανίδης