Ούτε μαγκιές στα λόγια, ούτε παραμύθια διαφορετικότητας

Μεγάλωσα ακούγοντας πως είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Βλέποντας πως είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Βιώνοντας το είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Πολύ σύντομα, κατάλαβα πως αυτό είναι κάτι που το βρίσκεις στον σύλλογο και επομένως δεν διαμορφώνεται μέσα στα χρόνια, αλλά είναι βασικό συστατικό του dna του. Επίσης, ήταν ένα καθοριστικό στοιχείο για το δέσιμο μ’ αυτόν τον σύλλογο, σε πολλούς εξ ημών, που δεν είχαμε τους δεσμούς της καταγωγής.

Σε κάθε περίπτωση, από την στιγμή που αυτή η διαφορετικότητα της ΑΕΚ σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους αλλά κυρίως με τον ΟΣΦΠ και με τον ΠΑΟ, ήταν κυρίαρχο κομμάτι του χαρακτήρα του συλλόγου, έμπαινε ως επιλογή. Την διάλεγες επί της ουσίας μαζί με την ομάδα. Δεν σου προέκυπτε στην πορεία ως δώρο μέσα σε kinder έκπληξη. Την διάλεγες και κυρίως την γούσταρες. Ήθελες να υπάρχει. Υποθέτω πως μέχρι εδώ όλοι μας συμφωνούμε.

Διαχρονικά έχει χρειαστεί πολλές φορές και σε μια σειρά από περιστάσεις, να δώσει δείγματα αυτής της διαφορετικότητας. Να δείξει πως δεν είναι σαν τους άλλους, ούτε θα γίνει ποτέ. Και αυτό, αν δεν κάνω τρομερό λάθος, είναι κάτι που όλοι ανεξαιρέτως, μέσα στην οικογένεια της ΑΕΚ, έχουν να το παινεύονται. Θα μπορούσα να αραδιάσω ένα σωρό παραδείγματα, αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα τώρα. Άλλωστε όλοι έχουμε ζήσει πολλά ή λίγα εξ αυτών.

Η πραγματικότητα όμως είναι, πως ποτέ κατά το παρελθόν, η ΑΕΚ δεν βρέθηκε σε ανάλογη κατάσταση, όπως η τωρινή. Σε ανάλογη ιστορική πρόκληση. Διότι επιτρέψτε μου να σημειώσω, πως περί αυτού πρόκειται. Η ΑΕΚ βρέθηκε μπροστά σε μια από τις δυσκολότερες αποφάσεις της ιστορίας της αλλά και μπροστά σε μια ιστορική ευκαιρία να αποδείξει όχι συγκυριακά, όχι για μια σεζόν, αλλά εσαεί, πως ναι, είναι διαφορετική. Όχι στα λόγια που εύκολα λέγονται και ακόμα πιο εύκολα πετάνε στον αέρα. Στην πράξη. Με βούλα. Ευκαιρία να αποδείξει πως όλο αυτό περί διαφορετικότητας, είναι όντως στοιχείο του dna της και όχι ένα αφήγημα που έσκασε σαν φούσκα όταν κουτούλησε πάνω στο συμφέρον. Ευκαιρία να αποδείξει πως γράφει ιστορία ως διαφορετική και δεν λέει παραμυθάκια διαφορετικότητας. Και για να εξηγούμαστε. Αυτό το “διαφορετικό”, δεν είναι μια έννοια αόριστη. Είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. Έχει ξεκάθαρα στοιχεία, όπως για παράδειγμα πως η ΑΕΚ σε αντίθεση μ’ άλλους, θέλει να κερδίζει μόνο στο γήπεδο.

Επομένως το διακύβευμα τώρα, ήταν ξεκάθαρο. Για να ξέρουμε και τι λέμε, η ΑΕΚ δεν κλήθηκε να αποφασίσει αν θα έκανε ένσταση στον ΠΑΟΚ και αν θα έπαιρνε στα χαρτιά αυτό που φαινόταν να χάνει στο γήπεδο. Το πραγματικό δίλημμα ήταν αν η ΑΕΚ θα μπορούσε να σταθεί αρκετά γενναία και αρκετά μάγκας, ώστε να φανεί αντάξια του dna της, ή θα υπέκυπτε στον πειρασμό να κάνει με μια υπογραφή, πιο εύκολο τον ευρωπαϊκό της δρόμο την προσεχή σεζόν και πιο γεμάτο το ταμείο της. Αν θα έμπαινε στην διαδικασία να πληρώσει το τίμημα (διότι προφανώς υπάρχει και τέτοιο) του διαχωρισμού του νόμιμου από το ηθικό.

Δεν κλήθηκε η ΑΕΚ να αποφασίσει τι θα κάνει με τον ΠΑΟΚ. Τον ίδιο τον εαυτό της είχε απέναντι. Ήταν τα ποδοσφαιρικά της συμφέροντα, απέναντι στις διαχρονικές αξίες της. Δεν ήταν ο ΠΑΟΚ το ζήτημα. Ναι, τρεις φορές, σε τρεις τελικούς, ο ΠΑΟΚ την έκλεψε την ΑΕΚ και πήγε να της κλέψει και ένα πρωτάθλημα στα χαρτιά αλλά δεν το κατάφερε. Και από πάνω φώναζε, κατά την πάγια τακτική του φωνάζει ο κλέφτης. Όμως για εξηγήστε μου, αν τώρα στην θέση του ΠΑΟΚ ήταν ο ΟΦΗ που παίζει ωραίο ποδόσφαιρο και κάνει και πασίγιο, θα έπρεπε να πει η ΑΕΚ «άστους μωρέ, είναι καλά παιδιά, ας μην κάνουμε ένσταση». Δεν είναι ακορντεόν οι αξίες και οι αρχές για να ανοιγοκλείνουν ανάλογα με τις νότες. Σταθερές πρέπει να είναι. Έτσι νομίζω τουλάχιστον. Επομένως λειτουργείς με τον ίδιο τρόπο είτε είναι ο ΠΑΟΚ και ΟΣΦΠ που αποδεδειγμένα σου έχουν κάνει τεράστιο κακό, είτε είναι ο Σαρωνικός Αίγινας που δεν έχει πειράξει ούτε κουνούπι.

Η απόφαση που κλήθηκε να πάρει η ΑΕΚ, δεν είχε να κάνει με τον ποιόν είχε απέναντι της. Ακόμα και αν είναι ο χειρότερος. Είχε να κάνει αποκλειστικά και μόνο με την ίδια. Με το πώς έχει αποφασίσει να πορεύεται και να λειτουργεί. Με την συνέπεια της. Η ΑΕΚ έφτασε στο 2020 και ακόμα μνημονεύει εκείνο το πρωτάθλημα του 2008 που έχασε στα χαρτιά. Και το μνημονεύει γιατί είναι μια πληγή βαθιά, που παρότι η ΑΕΚ επέστρεψε στην κορυφή το 2018, ακόμα αιμορραγεί. Αιμορραγεί διότι η ΑΕΚ με την καλύτερη ομάδα της 20ετίας, με παικταράδες, δεν πήρε πρωτάθλημα. Η λέξη ένσταση, που τότε έκλεψε έναν τίτλο από την ΑΕΚ και τον έδωσε στον ΟΣΦΠ, ακόμα στοιχειώνει την ιστορία του συλλόγου. Και εκείνο που κλήθηκε τώρα να κάνει ο ίδιος ο σύλλογος, 12 χρόνια μετά, ήταν να αποφασίσει αν θα την χρησιμοποιήσει. Μάλιστα, για όσους το έχουν ξεχάσει, η μόνιμη επωδός όλα αυτά τα χρόνια από την άλλη πλευρά ήταν, «αν ήσασταν στην θέση μας και εσείς το ίδιο θα κάνετε». Να λοιπόν που η ΑΕΚ μπήκε στην θέση τους. Να λοιπόν και τι έκανε.

Ακούω από πολλούς να λένε πως η ΑΕΚ έπρεπε να σεβαστεί την προσπάθεια των ποδοσφαιριστών της και δεν έπρεπε να τους στερήσουν την προοπτική να διεκδικήσουν μια θέση στο Τσάμπιονς Λιγκ. Σωστό είναι. Όσοι με διαβάζετε τακτικά ξέρετε πως είμαι πάντα με το μέρος των παικτών. Και σέβομαι απόλυτα όλο αυτό που έχουν κάνει ειδικά τον τελευταίο 1,5 μήνα. Πείτε μου ωστόσο, ποια προσπάθεια και ποιος κόπος αξίζει περισσότερο; Αυτός των τωρινών παικτών της ΑΕΚ ή εκείνος που κλάπηκε από τους τότε παίκτες της ΑΕΚ, από την ένσταση του ΟΣΦΠ το 2008. Τότε που στερήθηκαν έναν τίτλο και μια εγγυημένη συμμετοχή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Υπάρχει άραγε μετρητής για τον κόπο και την προσπάθεια; Προφανώς όχι.

Θα μου πείτε τώρα, πως οι 12 παίκτες έπαιξαν παρανόμως, καθότι έλειπε η σφραγίδα στα ιατρικά τους δελτία. Μα σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, τέτοιο ματς δεν θα ξεκινούσε.  Και κάπου εδώ φτάνουμε σε κρίσιμο ερώτημα. Αν ο ΠΑΟΚ ή ο ΟΣΦΠ, ήταν στην θέση της ΑΕΚ, τι ακριβώς θα έκανε. Ο ΠΑΟΚ θα έκανε ένσταση μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα, ούτε καν πέντε λεπτά. Επειδή βεβαίως έχει Μίκυ Μάους, θα ξεχνούσε να την υπογράψει την ένσταση και θα ήταν άκυρη. Αλλά θα την έκανε στο δευτερόλεπτο. Όσο για τον ΟΣΦΠ, μπορεί να είχε καταθέσει ένσταση προκαταβολικά. Έτσι για να βρίσκεται, για παν ενδεχόμενο. Ενώ σίγουρα αν προέκυπτε τέτοιο θέμα με τα ιατρικά δελτία, θα είχε καταθέσει ένσταση στο δευτερόλεπτο. Όχι μόνο αν δεν ήταν θεωρημένα. Ακόμα και λεκέ από λάδι να είχε πάνω το δελτίο, από την τυρόπιτα που έτρωγε ο παρατηρητής, ο ΟΣΦΠ θα έκανε ένσταση.

Ακριβώς επειδή έτσι θα λειτουργούσαν και ο ΟΣΦΠ και ο ΠΑΟΚ, δεν έπρεπε η ΑΕΚ να καταθέσει ένσταση. Διότι η ΑΕΚ έχει δώσει πολλές, σκληρές μάχες, προκειμένου να μην γίνει σαν και αυτούς. Έχει περάσει ζόρικα και έχει θυσιάσει πολλά, για να έχει να περηφανεύεται πως δεν έγινε σαν και αυτούς. Ο ΟΣΦΠ είχε την λογική «τα θέλω όλα με κάθε τρόπο». Και το κράτος είμαι εγώ. Ο ΠΑΟΚ ήθελε να γίνει έτσι και το προσπάθησε φιλότιμα. Δεν τους ψέγω που είναι έτσι. Δεν λέω ότι είναι κακό ή καλό. Ούτε ψέγω αυτούς που τους θαυμάζουν ή τους ζηλεύουν που είναι έτσι. Αλλά δικαίωμα μου, να μην θέλω να είμαι έτσι. Και η ΑΕΚ, τι να κάνουμε, ποτέ δεν επεδίωξε και ποτέ δεν ήθελε να γίνει έτσι. Τώρα που είχε την ευκαιρία να το δώσει και γραπτώς και να βάλει και τζίφρες, δεν μπορώ να φανταστώ πως θα την πετούσε στα σκουπίδια. Και φυσικά είναι κωμικό το επιχείρημα, πως όλο αυτό σημαίνει πως η ΑΕΚ δεν θέλει τίτλους. Έχουν ακούσει και αυτή την στρεβλή ερμηνεία της διαφορετικότητας. Το αυτονόητο είναι πως η ΑΕΚ θέλει και οφείλει να κυνηγά τίτλους. Πάντα και μόνο μέσα στο γήπεδο.

Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε. Θεωρώ πως η λέξη «ένσταση» ούτε υπήρχε, ούτε υπάρχει, ούτε πρέπει να υπάρχει στο λεξικό της ΑΕΚ. Το ίδιο και η φράση «νίκες και βαθμοί στα χαρτιά». Και διαχρονικά και ιστορικά, είμαι βέβαιος πως θα βγει κερδισμένη από την επιλογή της. Από την άλλη μεριά, καταλαβαίνω απόλυτα εκείνους που θεωρούν πως η ΑΕΚ έχει ζημιές καθώς έχασε μια ευκαιρία να διεκδικήσει αγωνιστικά και οικονομικά οφέλη. Καταλαβαίνω κι αυτούς που υποστηρίζουν πως η ΑΕΚ απλώς έπρεπε να ακολουθήσει τα νόμιμα. Κάτι για το οποίο έπρεπε σ’ αυτές τις περιπτώσεις να επιλαμβάνεται αυτεπαγγέλτως η ΕΠΟ και να τελειώνει το πανηγύρι. Αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα. Καταλαβαίνω όλες τις διαφωνίες και με κάποια από τα επιχειρήματα των διαφωνούντων. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι αυτή την τεράστια εσωστρέφεια που τείνει να μετατραπεί σε διχασμό. Και πιστέψτε με, αν φτάσουμε εκεί, εννοώ σε φάση διχασμού, τότε όντως ο ΠΑΟΚ και ο ΟΣΦΠ και όλοι τους, θα έχουν νικήσει.

Και κάτι τελευταίο, για να είμαστε και απολύτως εξηγημένοι. Δεν ξέρω με τι κριτήρια πήρε την απόφαση ο Μελισσανίδης να μην κάνει την ένσταση. Μπορεί να είναι ίδια ή περίπου ίδια μ’ αυτά που έχω στο μυαλό μου. Μπορεί να είναι και εντελώς διαφορετικά. Δεν γίνεται να μπω στο μυαλό του, ούτε να κρίνω με βάση εικασίες ή λογιών – λογιών θεωρίες. Το σίγουρο είναι, πως στα μάτια τα δικά μου, αυτή η απόφαση, υπερασπίστηκε την ιστορία και τις αξίες του συλλόγου. Όπως είναι σίγουρο, πως με την απόφαση που πήραν για ένα ματς με τον Βόλο πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, κάποιοι αλεξιπτωτιστές στον σύλλογο, παραλίγο να βάλουν κηλίδα στην ιστορία του.

Και κάτι ακόμα, για να μην το ξεχάσω. “Και δηλαδή ρε Τσίλη δεν πρέπει να τιμωρούνται αυτοί που κάνουν παρανομία; Τι σόι παιχνίδι είναι αυτό, αν δεν έχει κανόνες;”. Σωστή ερώτηση. Απάντηση: Αυτόν που θα κάνει παρανομία, ισοπέδωσε τον οικονομικά με πρόστιμο. Όχι απλώς να πονέσει, να ισοπεδωθεί. Αλλά μην του πάρεις τους βαθμούς που πήραν οι παίκτες μέσα στο γήπεδο. Και κυρίως μην βάζεις άλλους, να αρπάζουν αυτούς τους βαθμούς. Τόσο απλό.

Και κάτι τελευταίο προς τους απ’ έξω. Να θυμάστε κάτι. Η ΑΕΚ είναι ένα γαλατικό χωρίο. Θα πλακωθούμε, θα γίνουμε ένα κουβάρι μεταξύ μας, αλλά στο τέλος τις πραγματικές μπούφλες, θα τις τρώνε οι κακοί οι Ρωμαίοι

• ΑΕΚ
• Δημήτρης Μελισσανίδης
• ολυμπιακός
• ΠΑΟΚ