Οπαδός των Γαλανόπουλων

Αυτό που έκανε ο Σαββίδης, με τους παίκτες και τον Ίβιτς μετά το ματς με τον Ατρόμητο, είναι το περιβόητο κόνφερενς κολ; Διότι αν όντως είναι, οφείλω να θυμίσω πως αρκετά χρόνια πριν, ήθελαν κάποιοι να το καθιερώσουν και στην ΑΕΚ ως μέσο επίλυσης προβλημάτων. Πρόκειται γι αυτούς που ονειρευόντουσαν να κάνουν Τσέλσι την ΑΕΚ. Τελικά αντί να την κάνουν Τσέλσι, της έκοψαν την χρηματοδότηση, το οξυγόνο και την αξιοπρέπεια και την άφησαν να κατρακυλήσει στα τάρταρα. Ίσως να φταίει που τελικά δεν εφάρμοσαν ποτέ αυτό το περιβόητο κόνφερενς κολ.

Πάντως για να ξέρουμε και τι μας γίνεται, νομίζω πως το σημαντικότερο συμπέρασμα μιας αγωνιστικής, που η ΑΕΚ μετά από καιρό, ίσως χρόνια, βγήκε κερδισμένη, είναι πως ο καθείς θα πρέπει να κοιτάξει να λύσει τα δικά του προβλήματα. Μεγάλα ή μεσαία ή μικρά. Προβλήματα που όλοι έχουν. Και θαρρώ πως όποιος καταφέρει, όσο είναι καιρός να τα περιορίσει ή πολύ περισσότερο να τα λύσει, θα είναι ο κερδισμένος τον Μάη. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και πάμε τώρα στα του οίκου μας.

Για τον Μάνταλο δεν έχω να προσθέσω ούτε κόμμα, σ’ όσα είχα γράψει λίγες ώρες πριν την σέντρα του παιχνιδιού με τον Πλατανιά. Για τον Μοράις και την δουλειά του, δεν θέλω να γράψω ούτε λέξη, πριν δω όχι τόσο την εικόνα, όσο τον χαρακτήρα που θα δείξει η ΑΕΚ στο ματς με την Κέρκυρα και στα ΤΡΙΑ εντός έδρας για το πρωτάθλημα που ακολουθούν. Ειδικά τώρα που έφυγε το όντως μεγάλο βαρίδι του «επιτέλους να έρθει μια νίκη». Θέλω όμως να σταθώ λίγο στην πιτσιρικαρία. Και κυρίως στον Γαλανόπουλο.

Αν ήμουν στον πάγκο της ΑΕΚ στο ματς με τον Πλατανιά το προηγούμενο Σάββατο, δεν θα έβαζα αλλαγή τον Γαλανόπουλο. Παρόλο που ήταν φανερότατο πως ο Γιόχανσον είχε σκάσει ήδη από το πρώτο ημίχρονο. Αλλά με το ματς στο 0-0, θα φοβόμουν να ρίξω στο γήπεδο έναν πιτσιρικά χαφ, πολύ περισσότερο όταν θεωρητικά έχει περισσότερο αμυντικογενή χαρακτηριστικά και λιγότερο δημιουργικό. Ο Μοράις δεν το φοβήθηκε. Άλλωστε αυτός είναι ένας από τους 10 εκατομμύρια λόγους που είναι εκείνος στον πάγκο της ΑΕΚ και όχι η αφεντομουτσουνάρα μου. Και όχι μόνο δεν φοβήθηκε, αλλά μας έδειξε και έναν Γαλανόπουλο που δεν τον ξέραμε.

Όσοι ήμασταν στο Κίελτσε είχαμε δει πως αυτό το παιδί έχει ορισμένα πολύ καλά στοιχεία, είχε και ποδοσφαιρικό εγωισμό και γι αυτό και «κατάπιε» όλους τους χαφ και «ανέβηκε» τρίτος στην ιεραρχία των αμυντικών χαφ πίσω από Σιμόες και Γιόχανσον. Όμως ο Γαλανόπουλος που μπήκε στο ματς με τον Πλατανιά, ήταν κάτι πολύ περισσότερο απ’ αυτό που είχε δείξει μέχρι τώρα. Πολύ ώριμος, πολύ πιο «μεγάλος», πολύ πιο τσαγανάτος και με μεγάλη αυτοπεποίθηση. Δείτε ξανά το βίντεο του ματς αν θέλετε και προσέξτε πόσες φορές ζητά από τους συμπαίκτες του, την μπάλα στα πόδια του, για να κάνει αυτός παιχνίδι. Με την ΑΕΚ να καίγεται για γκολ.

Έχει μεγαλώσει πολύ ποδοσφαιρικά μέσα σε τρεις μήνες. Δεν ξέρω μέχρι που μπορεί να φτάσει και αν όντως επιτέλους η ΑΕΚ μπορεί ξανά να μιλήσει για ένα next big thing, όπως έκανε με τον Παπασταθόπουλο. Θεωρώ ωστόσο πως αξίζει και τον κόπο και το ρίσκο να το διαπιστώσουμε αν όντως πρόκειται για τέτοια περίπτωση. Και αυτό γίνεται μόνο μέσα από τα παιχνίδια και από τις ευκαιρίες. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Θα κάνει λάθη. Αν όμως μέσα απ’ αυτά τα λάθη μπορεί να γίνει το αμυντικό χαφ που έδειξε πως έχει τις δυνατότητες να γίνει, χαλάλι του. Θα μου πείτε τώρα, έχει άραγε η ΑΕΚ πολυτέλεια να μπει σ’ αυτή την διαδικασία. Διότι τα λάθη, ως γνωστόν, κοστίζουν. Θα επιμείνω πως αξίζει τον κόπο η ΑΕΚ να πιστέψει και να γίνει οπαδός των Γαλανόπουλων, διότι το να βγάλει τελικά ένα σούπερ Γαλανόπουλο, είναι πραγματικά μια πολύ μεγάλη υπόθεση.

Όπως και αξίζει να διαπιστώσει αν μπορεί να βγάλει έναν Τσέλιο, που θα ακολουθήσει τα βήματα του Μάνταλου στη μεσαία γραμμή. Ή αν μπορεί να βγάλει έναν Γιαννούτσο που θα παίζει στο αριστερό άκρο και που δεν θα χρειάζεται να ψάχνει η ΑΕΚ στα βάθη της Λατινικής Αμερικής για να φέρνει περιπτώσεις Ντίας. Και είναι πραγματικά πολύ σημαντικό το γεγονός, πως ο Μοράις δεν διστάζει να αδράξει την ευκαιρία του σημερινού ματς κυπέλλου, για να δώσει θέση βασικού σ’ όλους τους πιτσιρικάδες. Όποια και αν είναι τελικά η απόδοσή τους.

Και κάτι τελευταίο για να είμαστε δίκαιοι. Μπορεί ο Κετσπάγια να άφησε την ΑΕΚ σε αναπηρικό καροτσάκι και στον τομέα της τακτικής και σ’ αυτόν της φυσικής κατάστασης. Όμως του πιστώνεται και το γεγονός πως ο Γαλανόπουλος επιλέχθηκε για την αποστολή του βασικού σταδίου της καλοκαιρινής προετοιμασίας και η θέση που πήρε ο μικρός στο φετινό ρόστερ. Όπως επίσης και πιστώνεται στον Στέλιο Μανωλά η προώθηση του Γαλανόπουλου από την Κ20 στην πρώτη ομάδα της ΑΕΚ, σε κάθε ευκαιρία στην περσινή σεζόν. Ακόμα και για αποστολή τελικού κυπέλλου.