Έναν φορ, μα τι φορ;

Μεταξύ πολλών άλλων ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που έχει ως μονοπώλιο η ΑΕΚ, είναι και πως καταφέρνει να ζει τη μέρα της Μαρμότας. Οκτώβρη μήνα πέρυσι ανοίγαμε κουβέντα για προπονητή και τελικά τον αλλάζει, Οκτώβρη μήνα φέτος ανοίξαμε κουβέντα για προπονητή και τον αλλάξαμε. Νοέμβρη μήνα προπέρυσι άνοιξε η κουβέντα για μεταγραφή σέντερ φορ, Νοέμβρη μήνα πέρυσι άνοιξε η κουβέντα για μεταγραφή σέντερ φορ, Νοέμβρη μήνα φέτος ανοίγει η κουβέντα για μεταγραφή σέντερ φορ. Σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα.

Πρόπερσι αυτή η κουβέντα κατέληξε τον Γενάρη στην μεταγραφή του Κρισάντους. Και εννέα μήνες μετά είχε μετατραπεί ο δύσμοιρος σε κωμωδία με ποδοσφαιρικά παπούτσια. Πέρυσι η ίδια κουβέντα, αυτή περί του σέντερ φορ, κατέληξε στην μεταγραφή του Πέκχαρτ. Και περιττό να γράψω, εννέα μήνες μετά, τι γίνεται κάθε φορά που ο Τσέχος σηκώνεται ακόμα και για ζέσταμα. Προφανώς και όχι άδικα.

Επομένως το ερώτημα που προκύπτει, είναι που θα καταλήξει αυτή την φορά η κουβέντα περί σέντερ φορ, που ήδη έχει ανοίξει. Καταρχήν φέτος υπάρχει μια παράμετρος που δεν υπήρχε ούτε πέρυσι, ούτε πολύ περισσότερο πρόπερσι. Είναι η παρουσία του Αλμέιδα. Ενός φορ δηλαδή, υψηλής ποιότητας. Ο Πορτογάλος μέχρι τώρα έχει πετύχει μόνο δυο γκολ. Μικρή συγκομιδή σε σχέση με τα επτά του Ιντέγιε και τα τέσσερα του Μπεργκ. Τον Κλάους δεν τον βάζω στην κουβέντα, διότι δεν τον βάζω στο ίδιο επίπεδο κλάσης μ’ αυτούς τους τρεις. Αυτός παίζει μόνο στο σαν την Χαλκιδική δεν έχει.

Ο Αλμέιδα μέχρι τώρα έχει κάνει λίγα γκολ, αλλά έχει παίξει και λίγο, λόγω του τραυματισμού στη μέση. Πόσο σπουδαίας κλάσης φορ είναι, το έδειξε και στα γκολ που πέτυχε με την Ξάνθη, αλλά ακόμα και στο γκολ που πέτυχε με τον Ατρόμητο, έστω αν ήταν για λίγα εκατοστά εκτεθειμένος και ακυρώθηκε ως οφσαιντ. Προφανώς η ΑΕΚ περίμενε πολλά περισσότερα σε αριθμούς από τον Πορτογάλο. Μην ξεχνάτε όμως πως επί Κετσπάγια δεν υπήρχε κανένα πλάνο αξιοποίησης του Αλμέιδα. Δεν υπήρχε κανένα επιθετικό πλάνο γενικώς. Αλλά ειδικώς τον Αλμέιδα, πήγε να τον στείλει κατευθείαν στον ψυχίατρο. Μια του ζητούσε να βγαίνει να σπάει την μπάλα και μια τον έκραζε που δεν είναι στην περιοχή. Μέχρι που ο Πορτογάλος, σε μια προπόνηση, άρχισε να ουρλιάζει «αποφάσισε επιτέλους που θες να είμαι και πες μου».

Ενώ και επί Μοράις, ο Αλμέιδα αναγκάστηκε στο τελευταίο 20αλεπτο να βγει από την περιοχή για να κάνει σέντρες. Δεν το είχε όνειρο ζωής ο Ούγκο στα 30 του να κάνει τον εξτρέμ, αλλά με τις αλλαγές που είχαν γίνει, δεν υπήρχε άλλος να στείλει την μπάλα στην περιοχή. Και φυσικά δεν θα μπορούσε και να βγάλει την σέντρα και να τρέξει να κάνει την κεφαλιά για να σκοράρει. Αλλά τώρα όλο αυτό μικρή σημασία έχει, διότι σ’ αυτό το τρομερό και φοβερό μπλακ άουτ, όλα έγιναν στραβά και ανάποδα.

Εκείνο που έχει σημασία, είναι πως πριν παρθούν οριστικές αποφάσεις για τον φορ που πρέπει να ψάξει και να πάρει η ΑΕΚ τον Γενάρη, θα πρέπει να φανεί πως μπορεί να αξιοποιηθεί ο Αλμέιδα. Και αν όταν αξιοποιηθεί ο Αλμέιδα, μπορεί να προσφέρει αυτά που περιμένει η ΑΕΚ. Διότι η αλήθεια είναι πως μέσα σ’ αυτά που συνυπολόγισε ο Μοράις επιλέγοντας αυτό το 4-4-2, ήταν να δώσει βοήθειες στον Πορτογάλο. Αλλά όσο έτρωγε ξύλο ο Αραβίδης για να ανοίγει χώρους, ο Αλμέιδα δεν μπόρεσε να το εκμεταλλευτεί.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως η ΑΕΚ χρειάζεται ενίσχυση στην επίθεση. Όμως έχει μεγάλη σημασία το τι είδους ενίσχυση. Σίγουρα δεν σηκώνει άλλον Κρισάντους ή άλλον Πέκχαρτ. Δεν μπορεί δηλαδή το δις εξ αμαρτείν, να γίνει τρις. Ωστόσο αν ακόμα και στο πλάνο Μοράις, ο Αλμέιδα δεν μπορέσει να δώσει στην ΑΕΚ ότι δίνει ο Ιντέγιε ή ο Μπεργκ, θα πρέπει το πράγμα να το δει διαφορετικά τον Γενάρη. Όπως και διαφορετικά θα το δει, αν ο Πορτογάλος αρχίσει να παστελώνει, όπως έκανε με την Ξάνθη.

Και δυο ακόμα πραγματάκια, που έχουν την σημασία τους. Για να καταλήξει η ΑΕΚ στο τι φορ πρέπει να πάρει τον Γενάρη, θα πρέπει πρώτα να κατασταλάξει για το σύστημα που θα έχει ως βάση. Επίσης, έτσι όπως τον βλέπω τον Πατίτο, όταν μιλάμε για ενίσχυση στην επίθεση τον Γενάρη, δεν μπορεί να μην βάλουμε στην κουβέντα και το θέμα εξτρέμ.