Τι σημαίνει να μην... καεί ο τάδε και ο δείνα;

Η ΑΕΚ, λοιπόν, θα παίξει Σάββατο στο ΟΑΚΑ με τον Παναιτωλικό, για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Αυτό σημαίνει, ότι απομένουν ακόμα 12 μέρες, ώστε η ομάδα του Κετσπάγια να είναι πανέτοιμη, για τον πρώτο και πολύ μεγάλο στόχο της σεζόν.

Παρά τον αποκλεισμό από την Σεντ Ετιέν και τα όποια αρνητικά στοιχεία μπορεί κάποιος να εντόπισε από τα δύο ματς με τους Γάλλους, νομίζω ότι θα ήταν πάρα πολύ άδικο να μην αναγνωριστεί στην «Ένωση», ότι είναι σε πολύ καλό βαθμό ετοιμότητας, αν αναλογιστεί κανείς ότι είμαστε στις αρχές Αυγούστου.

Η ΑΕΚ απέδειξε ότι είναι Ομάδα και μάλιστα μια αρκετά καλή ομάδα, που φυσικά μέσω της δουλειάς, έχει σημαντικά περιθώρια βελτίωσης, ώστε να γίνει μια πολύ καλή ομάδα που θα παίξει και καλή μπάλα. Γενικότητες, θα πείτε, αλλά είναι κάτι που πραγματικά το πιστεύω. Και που στο κάτω κάτω, όποιος δεν το είδε, επιτρέψτε μου να πω, ότι είναι εμπαθής.

Ωστόσο, πιο ουσιαστικό και πιο σημαντικό από το να γράφεις τα καλά, τα θετικά και τα αισιόδοξα, είναι να επισημαίνεις και να καταγράφεις ότι σε προβληματίζει. Είναι μια αλήθεια, ότι αμέσως μετά το ματς με την Σεντ Ετιέν, στην πρώτη κουβέντα που έγινε στην ΑΕΚ για τα μεταγραφικά, αυτό που ειπώθηκε είναι ότι δεν συντρέχει λόγος βιασύνης και πως η μόνη θέση, για την οποία πρέπει να αναζητηθεί μια καλή και δυνατή λύση, είναι αυτή του κεντρικού χαφ.

Πάντα στην ΑΕΚ, κι όταν λέω «πάντα», εννοώ από πέρυσι το καλοκαίρι, που η ομάδα είχε επιστρέψει στη φυσική της θέση, όταν γίνεται μια συζήτηση για τα μεταγραφικά και επικρατεί η άποψη για αυτοσυγκράτηση, το σκεπτικό είναι το ίδιο. Να μην «καούν» περιπτώσεις παικτών που βρίσκονται στο ρόστερ.

Μετά το «ναυάγιο» της μεταγραφής του Κάτσαρ, που για μένα ήταν από τότε και είναι ακόμα, η μοναδική περίπτωση μεταγραφής που δεν ευοδόθηκε και που θα στοίχιζε στην ομάδα (που δυστυχώς στοίχισε), στην ΑΕΚ αποφάσισαν να περιμένουν και να μην προχωρήσουν άμεσα για κεντρικό χαφ. Και το σκεπτικό γι’ αυτή την απόφαση, ήταν ότι ο Γαλανόπουλος πήγαινε πολύ καλά στην Πολωνία και πως υπάρχει και ο Τζανετόπουλος, που θα πρέπει να πάρει τις ευκαιρίες του.

Η… Μοίρα φάνηκε πολύ σκληρή με την ΑΕΚ, αφού από την πρώτη κιόλας, επίσημη αγωνιστική της υποχρέωση, την ανάγκασε να χάσει τον Γιόχανσον, στη ρεβάνς με την Σεντ Ετιέν. Κι εν τέλει, ο Κετσπάγια δεν έβαλε, ούτε τον Γαλανόπουλο, ούτε τον Τζανετόπουλο, αλλά τον Λαμπρόπουλο, που είναι στόπερ και δεν έχει παίξει ποτέ στη θέση του κεντρικού χαφ!

Η ΑΕΚ, με λίγα λόγια, όχι μόνο την… πάτησε χοντρά, που έχασε τον Σουηδό από αυτή την καταραμένη γαστρεντερίτιδα κι αυτό εν πολλοίς στοίχισε έναν αποκλεισμό, αλλά παράλληλα πήγε… περίπατο και το σκεπτικό για το οποίο, έμεινε πίσω, η απόκτηση ενός κεντρικού μέσου.

Εντάξει, θα μου πείτε, την πάθαμε με τον Γιόχανσον, μας το έγραψες, μας το ξαναγράφεις, έγινε λάθος, τελείωσε, προχωράμε. Σύμφωνοι. Αλλά, το ερώτημα είναι αν το πάθημα με τον Γιόχανσον, έγινε μάθημα. Γιατί, υπενθυμίζω απλά ότι δεν ήταν η πρώτη φορά. Ωστόσο, δεν θα θυμίσω ξανά τα παλιά, τα περσινά…

Απλά, θα επισημάνω ότι διακρίνω και τώρα, ένα ανάλογο σκεπτικό. Και δεν αναφέρομαι μόνο στη θέση του κεντρικού μέσου, που ξεκάθαρα και κατηγορηματικά, θέλει η ΑΕΚ, ενίσχυση με έναν παίκτη κοντά στο επίπεδο των Γιόχανσον και Σιμόες.

Με το σκεπτικό, διαφωνώ. Τι σημαίνει «αν πάρουμε παίκτη σε αυτή τη θέση, πότε θα παίξουν ο τάδε και ο δείνα»; Ας δουλέψουν σκληρά, και ο τάδε και ο δείνα, να κερδίσουν τον εσωτερικό ανταγωνισμό, να φτάσουν στο σημείο να είναι για να φοράνε τη φανέλα της ΑΕΚ και τότε, θα πάρουν την ευκαιρία τους.

Γιατί, όπως την έπαθε ο Γιόχανσον πριν από την κρίσιμη ρεβάνς με την Σεντ Ετιέν, έτσι και μπορεί να την πάθουν (χτυπάω ξύλο), ο Τσιγκρίνσκι, ο Μάνταλος, ο Βάργκας, ο Μπαρμπόσα, ο Αλμέιδα κ.τ.λ., πριν από κρίσιμο ματς με τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ, για το πρωτάθλημα ή για το κύπελλο.

Γι’ αυτό και τα «μπακ απ» των βασικών, πρέπει να είναι αξιόπιστα και να μπορούν να τους αντικαταστήσουν ανά πάσα στιγμή. Δεν λέω ισάξια, γιατί μην κοροϊδευόμαστε, αυτό δεν γίνεται σε καμία ομάδα. Αλλά, το να υπάρχει «πίσω» από τον Γιόχανσον, ο Λαμπρόπουλος που είναι σέντερ μπακ, είναι τραγικό!

Επίσης, το να λείπει ο Αλμέιδα και να ξεκινάς με βασικό φορ τον Μπακασέτα που επίσης δεν είναι η φυσική του θέση, σε παιχνίδι που ψάχνεις το γκολ και μάλιστα μετά το 22’, θες δύο γκολ, αν μη τι άλλο, δείχνει ότι κάτι δεν έχει γίνει σωστά κι ότι υπάρχουν ελλείψεις.

Το έχω γράψει και το επαναλαμβάνω. Η ΑΕΚ έχει μια πολύ καλή ομάδα, με γερές βάσεις από πέρυσι που στέφθηκε Κυπελλούχος Ελλάδος. Και οι ποιοτικές και ουσιαστικές μεταγραφικές κινήσεις που έχει κάνει μέχρι στιγμής, την καθιστούν ακόμα καλύτερη, πιο δυνατή και πιο ανταγωνιστική ενόψει της νέας σεζόν.

Το ίδιο, βέβαια, θα πρέπει να πούμε ότι ισχύει και για τους αντιπάλους της, ειδικά για τον Παναθηναϊκό, αλλά και για τον ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟ, για παράδειγμα, που πέρασε πανηγυρικά την ΑΪΚ (που σε καμία περίπτωση βέβαια δεν είναι Σεντ Ετιέν σε δυναμικότητα) με γκολ των Μπεργκ και Ιμπάρμπο, θα μπορούσε να πει ότι έχει δύο επιθετικούς κλάσης συν ότι έχει και τον Λέτο (έστω κατά συνθήκη επιθετικό). Κι όμως, δεν αρκέστηκε σε αυτό και πήρε και τον Ρινάλντι για «μπακ απ» στη θέση του φορ. Κι αυτό, αν μη τι άλλο, είναι ένα σωστό σκεπτικό…

Υ.Γ.: Ξέρω ότι πολύς κόσμος δεν θέλει πλέον να ακούει και να διαβάζει τίποτα για το γήπεδο, παρά μόνο ότι βγήκαν οι άδειες. Το κατανοώ εν μέρει. Γι’ αυτό και το μόνο που θα γράψω είναι ότι πλησιάζει η ώρα. Κι αυτή η ώρα δεν θα συγκρίνεται με τίποτα…

• ΑΕΚ
• αλμέϊδα
• γιοχανσον