Διόρθωσε εγκαίρως τα δυο, άργησε στο τρίτο

Εντάξει, εντάξει, είμαι ενήμερος περί της επωδού πως «με τα αν δεν γράφεται η ιστορία». Για να το λένε κάτι θα ξέρουν. Από την άλλη, αυτό που σίγουρα ξέρω, είναι πως με τα «αν» ακόμα και αν δεν γράφεται η ιστορία, τουλάχιστον προχωρά μπροστά. Με την υπόθεση «τι θα γινόταν αν» εξελίσσεται ο κόσμος. Και ο ποδοσφαιρικός, μεταξύ άλλων. Μην μου πείτε πως μετά απ’ όσα είδατε την προηγούμενη Πέμπτη, δεν έχετε αναρωτηθεί τι θα γινόταν αν η ΑΕΚ είχε έτοιμο τον Ούγκο Αλμέιδα. Δηλαδή τον βασικό της σέντερ φορ.

Και δεν βάζω στην κουβέντα τον Χρήστο Αραβίδη, διότι ο Κετσπάγια ήταν ξεκάθαρο πως ήθελε να πάει στην Γαλλία με επιθετικό μοντέλο… Αλμέιδα. Έστω και χωρίς τον Πορτογάλο φορ. Δηλαδή μ’ ένα βαρύ σέντερ φορ, που θα μπορούσε να κρατήσει την μπάλα και να την σπάσει και που θα είχε καταλυτική παρουσία στις στημένες φάσεις και στις δυο περιοχές. Γι αυτό και ξεκίνησε με τον Πέκχαρτ, ασχέτως αν τελικά ο Τσέχος ήταν ο μοναδικός από τους 14 εκτός παιχνιδιού.

Για όλους είναι ένα ερώτημα που έχει μείνει, τι θα γινόταν αν ήταν έτοιμος ο Αλμέιδα και έπαιζε. Και το ερώτημα αυτό μπαίνει, όχι διότι η ΑΕΚ δεν είχε εξαιρετική αγωνιστική παρουσία στην Γαλλία. Το άκρως αντίθετο. Επειδή ακριβώς η ΑΕΚ πήγε το ματς ακριβώς εκεί που ήθελε, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί πόσα περισσότερα κέρδη θα είχε πάρει από το ματς, αν έπαιζε ο Αλμέιδα. Προσέξτε, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Ο έτοιμος Αλμέιδα. Διότι τον ανέτοιμο Αλμέιδα, έπραξε πολύ σοφά ο Κετσπάγια και τον άφησε στην Αθήνα. Και για το καλό του ίδιου του παίκτη και της ομάδας και του μηνύματος που έπρεπε να συνεχίσει να στέλνει στα αποδυτήρια πως πάντα θα παίζουν οι καλύτεροι αλλά και οι έτοιμοι.

Εκείνο λοιπόν που έχει μείνει ως αίσθηση σ’ όλους μας, είναι πως με τον έτοιμο Αλμέιδα στην Γαλλία, η ΑΕΚ θα είχε βγάλει γκολ. Και έτσι όπως κύλησε το ματς, θα είχε πάρει και το παιχνίδι. Διότι η ομάδα σ’ όλες τις γραμμές της, τα έκανε όλα αψεγάδιαστα. Το μόνο που της έλειψε, ήταν ο ενεργητικός φορ. Διότι όσο έπαιζε ο Πέκχαρτ δεν βοήθησε και όταν μπήκε ο Μπακασέτας έπαιζε ουσιαστικά σ’ άλλη θέση και η ΑΕΚ χωρίς φορ.

Από την ομάδα έλειψε στη Γαλλία ο βασικός της φορ. Όπως η αλήθεια είναι πως έλειψε και καθ’ όλη την διάρκεια της περσινής σεζόν, χωρίς στο ελάχιστο να παραγνωρίζω την τεράστια προσφορά του Αραβίδη. Η ΑΕΚ έκανε λάθος με την επιλογή του Τζεμπούρ για την κορυφή της επίθεσης και αυτό κυρίως φάνηκε στον τελικό του κυπέλλου. Εκεί που, επιτέλους, μετά από μια ολόκληρη σεζόν, η ΑΕΚ πήρε κρίσιμο γκολ από τον παίκτη που αποκτήθηκε το καλοκαίρι ως βασικός φορ.

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, η ΑΕΚ το διόρθωσε αυτό το λάθος φέτος με την απόκτηση του Αλμέιδα. Όμως, επίσης για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, δεν το διόρθωσε εγκαίρως και αυτό φάνηκε και στην Γαλλία και μακάρι να μην φανεί και στην ρεβάνς της Αθήνα. Διότι όση και αν είναι η τρέλα του Αλμέιδα για να παίξει, που πιστέψτε με είναι μεγάλη, ακόμα βασική ενδεκάδα δεν μπορεί να ξεκινήσει.

Βεβαίως στην Γαλλία φάνηκε επίσης, πόσο σημαντικό ήταν που η ΑΕΚ διόρθωσε φέτος εγκαίρως άλλα δυο περσινά λάθη. Το ένα με τον τερματοφύλακα και το άλλο με τον κεντρικό αμυντικό. Ο Ανέστης έδειξε στο Ζοφρουά Γκισάρ, πως η ΑΕΚ ήδη από πέρυσι έπρεπε να επενδύσει πάνω του. Και ούτε να πειραματιστεί με τον Μπαρόχα, ούτε να ρισκάρει με τα… feeling του Πογέτ. Βεβαίως όλο αυτό που έγινε πέρυσι, ωρίμασε ακόμα περισσότερο και κυρίως ατσάλωσε τον Ανέστη. Επομένως του έκανε καλό. Αλλά όπως και να έχει, λάθος ήταν το περσινό και διορθώθηκε εγκαίρως και με σωστό τρόπο.

Όπως εγκαίρως διορθώθηκε το περσινό λάθος με τον Άρθο. Το έχω ξαναγράψει. Έναν Τσιγκρίνσκι χρειαζόταν η ΑΕΚ από πέρυσι. Όχι μόνο για την ασφάλεια της στα μετόπισθεν, αλλά και για τον Κολοβέτσιο. Και είδατε ήδη από το πρώτο επισημο ματς και μάλιστα υψηλών απαιτήσεων, πόσο μεγάλη διαφορά έκανε η παρουσία του Τσιγκρίνσκι στην άμυνα και πόσο πολύ φάνηκαν οι δυνατότητες του Κολοβέτσιου.

Με λίγα λόγια δυο λάθη διορθώθηκαν εγκαίρως, ένα διορθώθηκε έστω και με καθυστέρηση και μένει ακόμα ένα προς… διόρθωση. Να μην μείνει πάλι όπως πέρυσι η ομάδα χωρίς εναλλακτικές λύσεις στα χαφ. Για να μην τρέμει το φυλλοκάρδι μας κάθε φορά που πέφτει κάτω ο Σιμόες, για να μην σκάσει ξανά ο Γιόχανσον και για να μην «καεί» ο πιτσιρικάς ο Γαλανόπουλος.