Οι ευκαιρίες στην ΑΕΚ δεν είναι άπειρες για κανέναν

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για όσα περιμένει η ΑΕΚ από παίκτες όπως ο Πόνσε κυρίως, αλλά και ο Πισάρο

17/01/2024 | 0:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Φυσικά και δεν πρόκειται να μπω στην κουβέντα περί διαιτησίας του ντέρμπι της περασμένης Κυριακής. Συμφωνώ απολύτως με τον Γιώργο Τσακίρη για το παιχνίδι του «πες – πες, κάτι θα μείνει και στο τέλος το κλιματάκι θα έχει φτιαχτεί». Και πάντα θεωρώ πως το ίδιο το ποδόσφαιρο, είναι πολύ πιο δυνατό απ’ αυτού του είδους το παιχνίδι του κλίματος και των εντυπώσεων.

Η ΑΕΚ τώρα παίζει έναν «τελικό». Αυτή είναι η πραγματικότητα. Στο πρωτάθλημα η ΑΕΚ βρίσκεται δυο βαθμούς από την κορυφή, έχει τελειώσει για την κανονική περίοδο σχεδόν μ’ όλα τα ντέρμπι με τους ανταγωνιστές της (εκκρεμεί μόνο με τον ΠΑΟΚ) και έχει μπροστά της δρόμο. Κυρίως έχει τα πλέι οφ που εκεί θα κριθούν όλα. Στο κύπελλο όμως, η κατάσταση είναι πλέον, χάνεις και βγαίνεις. Και εννοείται είναι φαιδρές κάθε είδους καφενειακές συζητήσεις με το πιο τίτλο προτιμά ή δεν προτιμά η ΑΕΚ.

Σ’ αυτό τον «τελικό» με τον Άρη, η ΑΕΚ δεν θα έχει τον Γκαρσία. Έτσι όπως το ξέρουμε και τον έχουμε ζήσει τον Αλμέιδα, πιθανότατα δεν θα τον ξεκινούσε στην βασική ενδεκάδα. Δεν αποκλείω βέβαια, στην αγωνιστική κατάσταση που βρισκόταν ο Λιβάι, να έμπαινε και λίγο στον πειρασμό ο κόουτς. Τώρα αυτή η κουβέντα δεν έχει νόημα, διότι δεν θα είναι έτσι κι αλλιώς ούτε στην ενδεκάδα, ούτε στον πάγκο. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ο Πόνσε θα είναι είτε στην ενδεκάδα, είτε στον πάγκο, αλλά σε κάθε περίπτωση θα χρειαστεί να βοηθήσει.

Στα μάτια τα δικά μου αυτή είναι μεγάλη ευκαιρία για τον Αργεντινό. Ακόμα και αν θα έρθει από τον πάγκο και όχι από την βασική ενδεκάδα. Μεγάλη ευκαιρία και το παιχνίδι με τον Άρη αλλά και αυτό της Κυριακής με τον Ατρόμητο, από το οποίο εκτιμώ πως το πιθανότερο είναι πως επίσης θα απουσιάσει ο Λιβάι. Η ΑΕΚ είτε για την βασική της ενδεκάδα, είτε ερχόμενος από τον πάγκο, θα τον χρειαστεί τον Πόνσε. Το ίδιο έχει συμβεί και αρκετές φορές φορές από την αρχή της φετινής σεζόν. Αλλά η αλήθεια είναι πως ο Αργεντινός δεν την έχει βοηθήσει την ΑΕΚ ανάλογα με την κλάση του και ανάλογα με τις προσδοκίες που υπήρχαν απ’ αυτόν. Μετά Χριστό προφήτης για την καλοκαιρινή επιλογή, όταν όλος ο κόσμος της ΑΕΚ πανηγύριζε, εννοείται δεν θα γίνω. Αλίμονο.

Όμως η πραγματικότητα είναι πως ο Πόνσε έχει βοηθήσει ελάχιστα. Δυο γκολ έχει πετύχει όλα κι όλα. Σε κρίσιμα ματς μεν, ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και νικητήριο στο Μπράιτον, λίγα για έναν φορ δε. Έχουν περάσει και σχεδόν τέσσερις μήνες, χωρίς ο Πόνσε να έχει βρει δίχτυα. Πολύ μεγάλο διάστημα. Και πλέον η αιτιολογία της προσαρμογής από το διαφορετικό παιχνίδι της Έλτσε, σ’ αυτό της ΑΕΚ, δεν είναι επαρκής. Δουλεύει πλέον έξι μήνες με την ομάδα. Επειδή μάλιστα κάποιος φίλος σχολίασε πως δεν τροφοδοτείται σωστά ο Αργεντινός, υπάρχει κάτι που θα πρέπει να το έχουμε καθαρό. Δεν θα προσαρμοζόταν η ΑΕΚ στο παιχνίδι του Πόνσε, αλλά ο Πόνσε στο παιχνίδι της ΑΕΚ. Για οποιονδήποτε παίκτη θα ίσχυε αυτό.

Μια παρένθεση για την τακτική με Γκαρσία

Διαβάζω από κάποιους πως η ΑΕΚ στα τελευταία ματς το μόνο που κάνει είναι να πετάει την μπάλα στον Γκαρσία και να τα περιμένει όλα απ’ αυτόν. Θα διαφωνήσω. Αυτή ήταν μια τακτική που με απόλυτη αποτυχία ακολουθούσε ο Γιαννίκης. Είχε τον Λιβάι στα άκρα, του πετούσαν την μπάλα και περίμεναν με την έκρηξη και την ταχύτητά του, να περάσει πέντε και να σκοράρει. Που φυσικά και ήταν αδύνατον να συμβεί.

Ο Αλμέιδα αυτό που κάνει με τον Γκαρσία είναι εντελώς διαφορετικό. Φυσικά και τον σημαδεύει γιατί τον καλύτερο επιθετικό του πρωταθλήματος θέλει να τον αξιοποιήσει. Αλλά πάντα με τον τρόπο που μπορεί να τον βρει. Παράδειγμα. Στο ματς της προηγούμενης Κυριακής, ήταν πολύ προφανές πως υπήρχε εντολής να ψάξουν τον Γκαρσία στην πλάτη του αργού κέντρου άμυνας του Παναθηναϊκού. Το επιχείρησαν οι παίκτες της ΑΕΚ δυο φορές χωρίς επιτυχία, πριν έρθει μ’ αυτόν τον τρόπο το πρώτο γκολ. Και ακριβώς με τον ίδιο τρόπο πήγε να έρθει και το δεύτερο, αλλά ακυρώθηκε για ότι έγινε μια φάση πριν.

Αντίθετα στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, η ΑΕΚ τον Γκαρσία τον έψαξε κυρίως με τις στατικές φάσεις. Από κόρνερ έβαλε γκολ ο ίδιος ο Λιβάι. Από κόρνερ έδωσε ασίστ πάλι ο Γκαρσία. Πολύ προφανές πως αυτό ήταν και το πλάνο. Επίσης στα ματς με τον Πανσερραϊκό και τον Παναιτωλικό, τα γκολ που έχει βάλει ο Λιβάι, είναι σεντεφορίσια ροής αγώνα. Δηλαδή μέσα από την καρδιά της αντίπαλης άμυνας. Φυσικά ο Γκαρσία αξιοποιήθηκε τακτικά από την ΑΕΚ αλλά και ο ίδιος το αξιοποίησε για να βάλει τα γκολ. Ο Πόνσε δεν το έχει κάνει.

Γενικώς δεν έχει «κουμπώσει» καθόλου τακτικά με την ομάδα, αυτή είναι η αλήθεια. Είναι αλήθεια πως δεν παίρνει πολύ την μπάλα όπως την θέλει. Αλλά επιμένω πως ο παίκτης προσαρμόζεται στην ομάδα και όχι το αντίθετο, πλην εξαιρετικών περιπτώσεων. Επίσης στο ματς με τον Άρη, φάνηκε πως του λείπει πλέον και αυτοπεποίθηση. Παίρνει την μπάλα και διστάζει να πάρει την απόφαση να πάει σε εκτελέσεις. Προφανώς και αυτό περνάει μέσα από το σκοράρισμα, το οποίο πάντα είναι η βασική τροφή της αυτοπεποίθησης για τον επιθετικό. Η ουσία είναι πως έτσι όπως έχουν έρθει τώρα τα πράγματα, ο Πόνσε έχει μεγάλη ευκαιρία να δώσει βοήθειες στην ομάδα.

Το έχει ανάγκη η ΑΕΚ, το έχει ανάγκη και ο ίδιος ο Αργεντινός. Σε μια ομάδα όπως είναι η ΑΕΚ, οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες. Δεν χρειάζεται υποθέτω επ’ αυτού ανάλυση. Ειδικά για ποδοσφαιριστές με τόσο υψηλά συμβόλαια. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Πόνσε. Για τον Πισάρο το ίδιο, που επίσης μέχρι τώρα έχει σχεδόν μηδενική προσφορά στην ΑΕΚ. Και για τον Μεξικανό ένα ματς, για παράδειγμα, σαν το αυριανό, είναι ευκαιρία επιτέλους να μπει στην εξίσωση της αγωνιστικής βοήθειας στην ομάδα. Έχει πάρει λιγότερες ευκαιρίες από τον Πόνσε, αλλά καθόλου λίγες. Το αντίθετο. Και δεδομένα, χωρίς να χρειάζεται επ’ αυτού ανάλυση, σε μια ομάδα όπως η ΑΕΚ, ούτε οι ευκαιρίες είναι άπειρες, ούτε ο χρόνος. Άλλωστε για να ξέρουμε και τι λέμε, το αν ταιριάξει ή δεν ταιριάξει ένας παίκτης με μια ομάδα, δεν είναι πάντα θέμα αξίας ή ποιότητας. Εννοώ δεν είναι κάτι ούτε κακό, ούτε μεμπτό, αλλά αν όντως αποδειχθεί, φυσικά και χρίζει ανάλογης διαχείρισης.