Η αξία μιας εύκολης νίκης και η δύσκολη δουλειά για Αλμέιδα...

Photo Credits: INTIME

Ο Γιώργος Τσακίρης εστιάζει στην επικράτηση της ΑΕΚ επί του Παναιτωλικού, τη σημασία αυτής και την αδυναμία δουλειάς του Πελάδο ελέω απουσιών...

10/10/2023 | 1:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Προφανώς το αυτονόητο για την ΑΕΚ στην αναμέτρηση με αντίπαλο τον Παναιτωλικό έγινε και πράξη: να επικρατήσει με εύκολο τρόπο και να καταφέρει να μη δεχτεί γκολ για να σβήσει μια κουβέντα που από προβληματισμό, με το λέγε – λέγε και γράφε – γράφε, εύκολα μετατρέπεται σε πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο. Ήταν τόσο εύκολο τελικά να πάρει το ματς ο Δικέφαλος με αντίπαλο την ομάδα του Αγρινίου, όσο το περιμέναμε και θα έπρεπε να είναι. Μάλιστα το σκορ, η αλήθεια είναι, θα έπρεπε να έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις και να είχε φτάσει στα επίπεδα του 5-0 το λιγότερο, ξεκάθαρα βάση της εικόνας της ομάδας και των ευκαιριών που είχε μαζί με τα δοκάρια…

Πρώτο σημαντικό γεγονός λοιπόν που καταδεικνύει και την αξία μιας εύκολης νίκης είναι ότι κατάφεραν οι νταμπλούχοι να μη δεχτούν τέρμα. Κι ας υπήρξαν λαθάκια σημαντικά στην άμυνα, ιδιαίτερα του Χατζισαφί μετά το 2-0, που φανερώνει μια χαλαρότητα στο μυαλό και στις αντιδράσεις. Όχι από έναν άπειρο, αλλά από τον διεθνή Ιρανό, ο οποίος δεν ήταν σε καλή μέρα και αυτό πάει πίσω και τον… μπροστινό του, τούτη τη φορά τον Πισάρο, άλλες τον Γκατσίνοβιτς! Ωστόσο επειδή μου έφτασαν στα αυτιά κάτι αστεία σχόλια τύπου «δεν πετυχαίνει συμπαίκτη με σέντρα ο Χατζισαφί», να θυμίσω γιατί διάολε ξεχνάμε πλέον πιο εύκολα κι από χρυσόψαρα, πως ο διεθνής Ιρανός παικταράς και σπουδαίο παιδί, είχε δυο ασίστ με σέντρες (στατικές μπάλες) στο Μπράιτον!

Πάμε όμως παρακάτω. Πλην της αξίας του μηδέν στην άμυνα πίσω που έβαλε τέλος σε μια κουβέντα που δεν έχει νόημα να γίνεται για μια ομάδα που υποχρεώθηκε να παίξει σημαντικά ματς δίχως το βασικό της κεντρικό αμυντικό δίδυμο, υπάρχει και το αυτονόητο: η μείωση της διαφοράς από το -8 στο -5 και το κλείσιμο σειράς υπερ-απαιτητικών αγώνων με (τελικά) θετικό πρόσημο. Κακή παρένθεση μόνο το ματς με τον ΟΦΗ στην Κρήτη όπου και εκεί η ΑΕΚ πήγε και όφειλε να διαχειριστεί, πλην της αναμέτρησης με τον Άγιαξ που ακολουθούσε, τις απουσίες της και την υποχρέωση για πολλές αλλαγές (τη στιγμή που τελευταία λεπτά πριν το παιχνίδι στην Κρήτη η ομάδα έχασε και τον σημαντικότατο -και- φέτος Μάνταλο).

Στο τέλος της ημέρας και της κουβέντας η αξία του τρίποντου της ΑΕΚ με τον Παναιτωλικό είναι προφανώς πολύ μεγαλύτερη από ότι αρχικά, στην πρώτη της ανάγνωση, ξεπερνάει κανείς εύκολα! Διότι επιπρόσθετα και σε αυτό το ματς η Ένωση έπρεπε να ανταποκριθεί έχοντας αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή της. Το έκανε και μάλιστα με εμφατικό τρόπο. Σίγουρα έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι ο αντίπαλός της, τούτη τη περίοδο, συνιστά ίσως την πλέον κακή ομάδα του πρωταθλήματος, επαναλαμβάνω στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Όμως δεν έχει σημασία και δεν γίνεται να μειώνει την ουσία της για την ΑΕΚ που προερχόταν από ένα υψηλής έντασης και απαίτησης ματς με τον Άγιαξ.

Το πάρτι του κόσμου και το δύσκολο της δουλειάς του Αλμέιδα!

Αυτό το αναγνώρισε πρώτα και ουσιαστικότερα ο ίδιος ο κόσμος της ομάδας που μας υποχρεώνει (και προσωπικά τον ευχαριστώ) να βλέπουμε πέρα από το δέντρο, όπως συνηθίζω να σας γράφω, το δάσος και την ουσία. Τη νίκη αυτή, με το μηδέν που κρατήθηκε και το εύκολο του σκορ σε συνδυασμό με την καλή εικόνα, ήρθε να συνοδεύσει και να απογειώσει το πάρτι που δημιούργησαν οι 30.000 φίλοι της ΑΕΚ που δεν θα άφηναν την ευκαιρία να δουν ξανά την αγαπημένη τους ομάδας από κόντα, στο «σπίτι» τους που αποτελεί και το πιο όμορφο (και σύγχρονο) γήπεδο στη χώρα. Για δεύτερο σερί ματς στήθηκε ένα σκηνικό γιορτής στην Νέα Φιλαδέλφεια υπέροχο και αν με τον Άγιαξ το περιμέναμε, με τον Παναιτωλικό μας ξάφνιασε τόσο ευχάριστα!

Δεν υπάρχει αυτό που καταφέρνουν οι φίλοι των νταμπλούχων, το γήπεδο γίνεται όλο μια μεγάλη εξέδρα που χορεύει στους ρυθμούς του εκάστοτε συνθήματος, πιο σωστά σε ένα πέταλο γεμάτο ένταση, ζωή και επιθυμία για χορό και για πάρτι! Το ‘χει μεγάλη ανάγκη ο ΑΕΚτζής να συνεχίσει να το ζει σαν… παραμύθι το κάθε εντός έδρας ματς. Τα καταφέρνει τα τελευταία δυο ματς και με το παραπάνω. Κάτι που περνάει και στο χορτάρι: απ’ όταν ξεκίνησε η γιορτή από όλες τις εξέδρες του γηπέδου, με παππούδες, πατεράδες, γιους και κόρες, φίλους και φίλες να συμμετέχουν, η Ένωση φόρτσαρε και έφτασε σε ένα ακόμη γκολ, δυο τετ α τετ, δυο δοκάρια, όλα αποτέλεσμα της επιθυμίας που μετέδιδε ο κόσμος να μη χαλαρώσει η ομάδα…

Η αξία μιας εύκολης νίκης και η δύσκολη δουλειά για Αλμέιδα...

Την ίδια ώρα το μυαλό του Ματίας Αλμέιδα έτρεχε αλλού… Στη διακοπή που έρχεται και στις απουσίες που θα του φέρει αυτή. Πώς στ’ αλήθεια να δουλέψει δίχως τη μισή και βάλε ομάδα. Του λείπει πάλι μια 11άδα διεθνών και η σκέψη του είναι για αρχή να του γυρίσουν όλοι ασφαλείς, να μην έχει …κληρονομήσει κανείς κάποιο πρόβλημα τραυματισμού και έπειτα να διαπιστώσει εκείνος τον παράγοντα κούραση και να προλάβει σε ελάχιστα (δυο βαριά) 24ωρα το ποιος και για πόσο υπολογίζεται με την επανέναρξη του πρωταθλήματος στην Τρίπολη, έπειτα στην Μασσαλία με την Μαρσέιγ και τέλος μέσα με τον ΠΑΟΚ. Δύσκολη αποστολή για τον κόουτς και πως να δουλέψεις ήδη τα ματς που έρχονται…;;;

Η διακοπή, λένε, είναι η ευκαιρία για τους προπονητές να πιάσουν να δουλέψουν τομείς που δείχνουν να προβληματίζουν στο παιχνίδι της ομάδας. Πως διάολο να δουλέψει ο Αλμέιδα με 11 απόντες για τις Εθνικές και δυο στα… πιτς, όλα τα υπερόπλα απουσιάζουν… Την ίδια ώρα στη διάρκεια των αγωνιστικών υποχρεώσεων είναι αδύνατο να μπορέσει να εργαστεί έστω με τα βασικά, αφού έχουμε: ματς, αποκατάσταση, προπόνηση, χαλάρωμα και ματς, αλλά και πάλι απ’ την αρχή! Κι όμως και σε αυτό έως τώρα ο Αργεντινός τεχνικός, με όλες τις στραβές που του ‘χουν παρουσιαστεί σε επίπεδο απουσιών, χωρίς να το ‘χει ξανακάνει στην Ευρώπη, ανταποκρίνεται καλύτερα απ’ όλους βγάζοντας πρόγραμμα …μαμούθ και συμμετέχοντας σε όμιλο… θανάτου για το Europa League!