Αλίμονο αν ο Ματίας δεν το ζήσει ξανά

Πολλοί ζητούν έναν καλύτερο τερματοφύλακα από τους υπάρχοντες στην ΑΕΚ, άλλοι επισημαίνουν ότι δεν υπήρξε ποιοτική αναβάθμιση στις θέσεις των ακραίων μπακ, όλοι -ή τέλος πάντων, σχεδόν όλοι- επισημαίνουν την αναγκαιότητα απόκτησης ενός στόπερ στο επίπεδο (τουλάχιστον) των Βίντα και Μουκουντί κι έχουν εύλογη απορία για το πως η ομολογημένη απ’ όλους εντός της ομάδας θερινή μεταγραφική προτεραιότητα της Ένωσης έγινε ένα σίριαλ με μια θολή πλοκή: «Δεν θα πάρουμε στόπερ απλά για να πάρουμε», όπως είπε ο Αλμέιδα. Μα αυτό όμως, δεν είναι και το αυτονόητο;

Μέσα από μία διαδικασία αναπάντητων ερωτημάτων που προκύπτουν όπως για παράδειγμα το τι ακριβώς έχει συμβεί για να μην έχει βρει η ΑΕΚ τον κεντρικό αμυντικό που θα ικανοποιεί τον Αλμέιδα ώστε εκείνος να προσπεράσει ασυζητητί το ακροσφαλές πλάνο να είναι εκ περιτροπής ο τέταρτος ένας εκ των Χρυσοπούλου ή Γεμπόα όταν η ομάδα έχει ανάγκη από έναν που θα είναι πρώτος, ή το γιατί φτάσαμε να συζητάμε μία μέρα πριν μπει ο Σεπτέμβρης για δεξί μπακ, αυτό που περισσότερο με ανησυχεί είναι η απαισιόδοξη προσέγγιση του προπονητή μετά το τέλος του αγώνα.

Ο Αλμέιδα μίλησε για μια χαμένη ευκαιρία που δεν ξέρει αν θα ξαναβρεί μπροστά του, αν θα την έχει ξανά στην καριέρα του ως προπονητής. Αντιλαμβάνομαι ότι ίσως είναι είναι λόγια της στιγμής, από την άλλη όμως έχει ένα συμβόλαιο με την ΑΕΚ έως το 2027 και σίγουρα την ικανότητα να την οδηγήσει ξανά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος ώστε να βιώσει εκ νέου τη συγκεκριμένη διαδικασία. Μου φάνηκε αρκετά πιο πικραμένος απ’ όσο περίμενα, προφανώς γιατί ο ίδιος το είχε πιστέψει πολύ, αλλά ίσως και γιατί είδε λάθη και ατέλειες τις οποίες δεν περίμενε να διαπιστώσει. Έπεσε, ωστόσο πρέπει να σηκωθεί ξανά όπως έχει κάνει πολλές φορές στη ζωή του.

Η στεναχώρια του Αλμέιδα με έκανε να λυπηθώ περισσότερο και από τον αποκλεισμό. Είναι ο άνθρωπος που έδωσε ξανά αγωνιστική υπόσταση στην ΑΕΚ με τρόπο που ομολογουμένως δεν περιμέναμε. Στάχτες βρήκε, λουλούδια φύτρωσαν εκεί. Είναι ξεκάθαρο ότι περίμενε περισσότερα πράγματα και δεν τα είδε μέσα στο γήπεδο -όχι ασφαλώς σε θέματα προσπάθειας, όσο ουσίας-, τώρα πρέπει να δουλέψει από την αρχή ώστε να δημιουργήσει τις συνθήκες για να το προσπαθήσει ξανά το επόμενο καλοκαίρι. Ελπίζω κι εύχομαι να συνεχίσει με την ίδια φλόγα, με το ίδιο πάθος, διότι αυτός είναι ο οδηγός.

Παρατηρώντας κι άλλα πράγματα κατά τη διάρκεια των τελευταίων παιχνιδιών της ΑΕΚ, προβληματίζομαι από επιπλέον ένα γεγονός. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει ότι η απουσία του Ομάρ Ζαρίφ, του ανθρώπου ο οποίος ήταν το δεξί χέρι του και τον βοηθούσε καθοριστικά στην ανάλυση και στην τακτική, έχει επηρεάσει αρνητικά τον ίδιο και την ομάδα συνολικά. Προτού πάρει τις αποφάσεις για αλλαγές υπάρχουν συζητήσεις επί συζητήσεων με το επιτελείο του, κάποιες φορές προκύπτουν καθυστερήσεις στις αποφάσεις, πρόσεξα χαρακτηριστικά τον Γκατσίνοβιτς να δυσανασχετεί κάπως πριν μπει στο παιχνίδι κόντρα στον Πανσερραϊκό.

Όλα παίζουν το ρόλο τους, Όλα έχουν τη σημασία τους, όμως το βασικότερο όπλο αυτής της ομάδας είναι ο προπονητής της. Γι’ αυτό και λέω ότι περισσότερο από κάθε τι άλλο αγχώθηκα που τον άκουσα τόσο πικραμένο. Η ζωή συνεχίζεται και η ΑΕΚ πρέπει να κάνει το ίδιο με τη δική της. Έχει δημιουργήσει μία κατάσταση η οποία δεν κορυφώθηκε σε αυτή τη φάση της, αλλά δεν είναι κι ένας χάρτινος πύργος για να καταρρεύσει επειδή δεν ήρθε μονομιάς αυτό στο οποίο στόχευε.

Ελπίζω πρώτος σε αυτό να πιστεύει ο ίδιος ο προπονητής της και ευελπιστώ σε σωστό διάβασμα της κατάστασης και περισσότερη βοήθεια στο έργο του από τη διοίκηση για να γίνει του χρόνου το πιο μεγάλο βήμα. Είμαι βέβαιος ότι ο Αλμέιδα δεν θα κοιμήθηκε χθες βράδυ σκεπτόμενος όλα όσα συνέβησαν για να του κόψουν αυτή τη χαρά, όμως η ζωή δεν τελειώνει εδώ. Και ναι Ματίας, την ευκαιρία θα την έχεις ξανά!