Και ο Πιζάρο και ο Πάλμα και όποιος ξέρει μπάλα να περάσει μέσα

Μήπως μαζεύονται πολλοί; Μια απορία που έχουν φίλοι και εχθροί για την υπεροπλία που θα αποκτήσει η μεσοεπιθετική γραμμή της ΑΕΚ στην περίπτωση κατά των οποία αποκτηθεί ο Πιζάρο κι αργότερα ενταχθεί ο Πάλμα στο ρόστερ. Κι όμως, η απάντηση είναι τόσο εύκολη και ευανάγνωστη παρακολουθώντας το παιχνίδι που διδάσκει ο Ματίας Αλμέιδα. Όσοι περισσότεροι, τόσο καλύτερα ή για να το πούμε διαφορετικά, ποτέ δεν είναι αρκετοί. Αρκεί να είναι πραγματικά καλοί!

Για έναν τεχνικό που χωρίζει το παιχνίδι σε 60λεπτα και 30λεπτα ώστε να διατηρήσει την ίδια ένταση συνδυάζοντάς τη με ποιότητα, όσο περισσότεροι, τόσο καλύτερα. Αρκεί να είναι τέτοιοι για τους οποίους ο ίδιος θα είναι βέβαιος ότι θα κάνουν τη δουλειά που θέλει, όπως πρέπει. Ας μη λησμονούμε επίσης ότι έχοντας χάσει τον Φερνάντες για όλη τη σεζόν και περιμένοντας τον Αραούχο κατά τον Οκτώβριο, οι επιπλέον δύο προσθήκες είναι απαραίτητες. Και Πισάρο και Πάλμα λοιπόν. Κι αν όχι ο Πάλμα, τότε κάποιος άλλος.

Το θέμα με τους μη κοινοτικούς -αν αποκτηθούν οι δύο προαναφερθέντες θα είναι 8 συνολικά- ίσως λυθεί τις επόμενες εβδομάδες. Η πρόταση για να γίνουν 7 από 5 όσοι μπορούν να είναι ταυτόχρονα στην αποστολή, είναι στα σκαριά. Αν περάσει, τότε δεν θα υπάρχει η παραμικρή σκέψη πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα. Αλλά ακόμα κι αν δεν περάσει, δεν δημιουργείται ιδιαίτερο θέμα για τον προπονητή. Και εξηγούμαι:

Επιλογές, rotation και διοργανώσεις

Ως μη κοινοτικοί, μη έχοντες δηλαδή διαβατήριο που να τους επιτρέπει να λογίζονται ως Ευρωπαίοι, υπάρχουν ήδη οι Μοχαμάντι, Χατζισαφί, Ζίνι, Γκαρσία, Αραούχο και Πινέδα. Με τον Πιζάρο θα γίνουν 7, με τον Πάλμα ή κάποιον άλλον θα φτάσει η ΑΕΚ τους 8. Να σημειωθεί εδώ ότι ο Ζίνι, παρόλο που ανήκει στην παρέα των (έως) τεσσάρων μη κοινοτικών under 23 που κάθε ομάδα δικαιούται να έχει επιπλέον των οκτώ άνω των 23ων (άρα συνολικά 12), δεν αποτελεί ξεχωριστή κατηγορία. Στην αποστολή πρέπει να είναι έως πέντε, ανεξάρτητα από την ηλικία τους.

Αν υποθέσουμε ότι ο κανονισμός δεν αλλάζει, τότε ο Αλμέιδα θα αφήνει μόνιμα έξω έναν εκ των δύο αριστερών μπακ από το Ιράν, έχοντας ως κάλυψη στον πάγκο τον Πήλιο ή τον Σιντιμπέ που παίζει και στα δύο άκρα. Άρα θα πρέπει να κοπούν δύο ακόμα. Ο Ζίνι θα είναι μια επιλογή κυρίως για το Κύπελλο και κάποια συγκεκριμένα ματς πρωταθλήματος, οπότε επί της ουσίας, πονοκέφαλος θα δημιουργείται μόνο για μία θέση, η οποία βέβαια θα σχετίζεται με το τακτικό πλάνο του προπονητή και ποιον θα θεωρεί ότι χρειάζεται περισσότερο ή λιγότερο, ανάλογα με τον αντίπαλο. Αυτό βέβαια όταν με το καλό επιστρέψει ο Αραούχο και με την προϋπόθεση ότι όλοι θα είναι ταυτόχρονα διαθέσιμοι, δηλαδή απαλλαγμένοι από τιμωρίες ή τραυματισμούς.

Αν ο κανονισμός αλλάξει και οι ‘ξένοι’ σε κάθε αποστολή επιτρέπεται να είναι επτά, τότε… μηδέν οξέα! Το ζητηματάκι θα έχει λυθεί εν τη γενέσει του. Σε κάθε περίπτωση, ο Αλμέιδα τα σκέφτεται και υπολογίζει όλα αυτά, έχει το πλάνο στο κεφάλι του και δεν θα γίνει η παραμικρή από μέρους του κίνηση αν δεν έχει ο ίδιος κατασταλάξει ότι δεν προκύπτει πρόβλημα. Το έχει πει και ο ίδιος ότι δεν σταματά να σκέφτεται και τώρα που οι διοργανώσεις θα είναι πλέον τρεις, δουλεύει στο μυαλό του το πλάνο της επαρκούς ανταπόκρισης σε όλες, με κάθε ποδοσφαιριστή να έχει ρόλο και αποστολή.