Ο Λιβάι δεν θα ξαναγίνει ποτέ εξτρέμ και ίσως ποτέ δεν ήταν

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης είδε Γκαρσία στο Gold Cup με το Τρινινταντ και γράφει για το δώρο του Αλμέιδα στον παίκτη και την ΑΕΚ

05/07/2023 | 15:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Είναι πάντα ωραίο και σημαντικό να παίζουν ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ με τις εθνικές ομάδες σε διεθνείς διοργανώσεις. Έστω και αν αυτό και κινδύνους κρύβει, αλλά και βάζει εμπόδια στην δουλειά που γίνεται στην ομάδα. Όμως αφενός φέρνει κύρος, αφετέρου είναι κάτι που οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές γουστάρουν πολύ και επομένως είναι σημαντικό γι αυτούς να το πετυχαίνουν μέσα από την ομάδα. Και είναι και ωραίο να βλέπεις τα δικά σου παιδιά να παίζουν σε διεθνείς διοργανώσεις.

Σ’ όλα υπάρχουν εξαιρέσεις. Μια τέτοια εξαίρεση ήταν η παρουσία του Λιβάι με την εθνική του Τρινιντάντ σ’ αυτό το Gold Cup που κατά τους μύστες του ποδοσφαίρου είναι το Γιούρο της Αμερικής. Στα μάτια τα δικά μου είναι περισσότερο μια διοργάνωση που επινόησαν οι σοφοί της ΟΥΕΦΑ, μπας και πάρουν κανένα τρόπαιο οι ΗΠΑ και τσιμπήσουν λίγο τα αμερικανάκια με το άθλημα. Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση. Επιστρέφω στον Λιβάι.

Το μοναδικό θετικό με την παρουσία του Γκαρσία σ’ αυτή την διοργάνωση με τον Τρινιντάντ, ήταν πως αποκλείστηκε νωρίς και θα έχει χρόνο και να κάνει λίγες διακοπές για να ξεκουραστεί αλλά και να έρθει εγκαίρως στην προετοιμασία της ΑΕΚ ενόψει των ευρωπαϊκών προκριματικών. Κατά τα άλλα όλα τα λοιπά γύρω από την συμμετοχή του σ’ αυτή την διοργάνωση, δεν ήταν καθόλου προς το συμφέρον του παιδιού.

Πρώτον διότι γενικώς, όχι μόνο σ’ αυτό το τουρνουά, η εθνική του Τρινιντάντ είναι σαν να παίζουν δέκα παιδιά του δημοτικού και να έχουν και ένα του λυκείου στην ενδεκάδα. Το παιδί του λυκείου είναι ο Γκαρσία. Αυτό δεν μπορεί να είναι καλό για κανέναν. Και δεύτερον διότι ο ομοσπονδιακός προπονητής του Τρινιντάντ, θεωρώντας προφανώς πως κάτι παραπάνω ξέρει από τον Αλμέιδα, επέμενε να βάζει τον Λιβάι σε ρόλο δεξιού εξτρέμ.

Μιλάμε για μια εμμονή ακραία ακατανόητη. Αφενός διότι ο παίκτης που έπαιζε στην κορυφή της επίθεσης, ήταν ένας επιθετικός που με την μπάλα στα πόδια δεν σημάδευε ελέφαντα σε διάδρομο, αλλά χωρίς την μπάλα ήταν πολύ ακριβής στο σημάδι των ποδιών των αντιπάλων. Αφετέρου διότι ο Γκαρσία πολύ εμφανώς ασφυκτιούσε παίζοντας στα άκρα. Στο τελευταίο ματς που έδωσε προχθές με τις ΗΠΑ, παρότι έκανε δυο ποδιές που ακόμα το αντίπαλο αριστερό μπακ ψάχνει που πήγε η μπάλα και που πήγε ο Λιβάι, έμοιαζε σαν να τον έχει βάλει τιμωρία σε μια θέση που ότι και αν έκανε, δεν μπορούσε να βγάλει κάτι.

Είναι πάντα πάρα πολύ ξεκάθαρο, πως ακόμα και σε μια πολύ πιο ποιοτική ομάδα από την εθνική του Τρινιντάντ, ο Γκαρσία δεν θα μπορούσε να ξαναπαίξει στα άκρα. Δεν την έχει την θέση. Παλεύει μόνο με το ταλέντο του και τα φυσικά του προσόντα, να ανταποκριθεί σε κάτι που δεν μπορεί να κουμπώσει πλέον πάνω του. Είναι χαρακτηριστικό πως υπήρξαν πολλές φορές μέσα στα παιχνίδια που τώρα έπαιξε ως εξτρέμ στο Τρινινταντ, που είχε βάλει πλάτη στον αντίπαλο και προσπάθησε να κάνει κίνηση σαν να παίζει φορ.

Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, ακόμα και στην θέση του σέντερ φορ, παρότι πέρυσι βγήκε πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ, έχει πολλή δουλειά μπροστά του και πολλά πράγματα να κάνει αποτελεσματικά στην αντίπαλη εστία, για να γίνει ένα φονιάς – σκόρερ. Και ίσως να μην γίνει και ποτέ. Κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει και δεν είναι κάτι καθόλου εύκολο. Αλλά έχει και τα φόντα και τις δυνατότητες και τα προσόντα και την εμπιστοσύνη του Αλμέιδα για να το προσπαθήσει και να το δουλέψει. Από την άλλη μεριά, είναι πολύ φανερό πως ακραίος επιθετικός δεν θα ξαναγίνει. Ίσως και να μην ήταν ποτέ. Και μπορεί κανείς να το καταλάβει πολύ πιο εύκολα τώρα.

Ίσως βρέθηκε στην συνθήκη του γρήγορος, ταχυδυναμικός, τεχνίτης, άρα εξτρέμ και μετά τον πήρε το κύμα. Σκεφτείτε πως την πρώτη του χρονιά ως φορ, σε μια θέση που επί της ουσίας είχε παίξει ελάχιστα, όχι απλώς φάνηκε πολύ, όχι απλώς πήρε μια διάκριση ως πρώτος σκόρερ, αλλά έγινε και ένας από τους πιο αναντικατάστατους παίκτες μιας ομάδας που κατέκτησε το νταμπλ. Στην ίδια ομάδα, για δυο σεζόν που έπαιζε ως ακραίος, δεν το πλησίασε όλο αυτό ούτε στο ελάχιστο. Και προφανώς δεν φταίει γι αυτό ούτε ο ίδιος, ούτε η θέση που έπαιζε. Ήταν πολλά και διάφορα στραβά στην ΑΕΚ. Αλλά και ο ίδιος ο Γκαρσία, ως εξτρέμ, ήταν στάσιμα μέτριος. Ενώ ήταν πολύ προφανώς πως είχε προσόντα για κάτι πολύ περισσότερο.

Ο Αλμέιδα έκανε πέρυσι ένα σπουδαίο δώρο και στο αγωνιστικό μοντέλο που έφτιαχνε και στην ΑΕΚ και στο ίδιο τον Γκαρσία. Πήρε ένα παιδί με προσόντα για να εκτοξευτεί και το οποίο έπαιζε σε μια θέση που ήταν προφανώς αδύνατον να το κάνει και το έβαλε σε μια άλλη θέση που έχει προοπτική και δυνατότητα. Το επαναλαμβάνω. Με μια εξαιρετική σεζόν, ο Λιβάι δεν έγινε ξαφνικά ο σούπερ φορ. Το ξέρει και ο ίδιος, το ξέρει και ο Αλμέιδα, το ξέρει και η ΑΕΚ και πιθανότατα θα πρέπει το διαχειριστεί και ανάλογα. Αλλά ήδη όλοι έχουν καταλάβει πως ο Γκαρσία έχει τις προοπτικές για να γίνει ένα πολύ καλό φορ. Τις είδε η ΑΕΚ πέρυσι, τις έχουν δει και όσοι έφτασαν προτάσεις μέχρι και τα 15 εκατομμύρια ευρώ για να το αποκτήσουν. Ως σέντερ φορ. Διότι ως εξτρέμ, είχαν εμφανιστεί ενδιαφερόμενοι με οριακά τα μισά.