Το πρωτάθλημα «τρελαίνει» τους ΑΕΚτζήδες - «Η αυτοκρατορία ζωντανεύει πάλι», το τραγούδι του Χρήστου Γιουσμαδόπουλου (VIDEO)

Ο Χρήστος Γιουσμαδόπουλος σε ένα τραγούδι - φόρο τιμής στην ΑΕΚ και τις ρίζε του

enwsi.gr

19/05/2023 | 10:47

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Το πρωτάθλημα γίνεται έμπνευση για τους φίλους της ΑΕΚ και δημιουργούν διάφορα πράγματα. Ένας από αυτούς ο Χρήστος Γιουσμαδόπουλος ο οποίος έγραψε ένα τραγούδι με τίτλο «Η αυτοκρατορία ζωντανεύει πάλι» για τιμήσει τις ρίζες του, αλλά και την Ένωση.

Η μουσική και οι στίχοι είναι του Χρήστου Γιουσμαδόπουλου, ενώ το τραγούδι του Στέφανου Τσατάλμπασης, η θρακιώτικη λύρα του Δημήτριου Αρβανίτη και η πολίτικη λύρα του Στέλιου Βαρβέρη.

Δείτε:

Λίγα λόγια για το τραγούδι από τον δημιουργό του:

Όντας απόγονος προσφύγων Μικρασιατών δε θα μπορούσε παρά να είναι η ζωή μου πλήρως ταυτισμένη, από την πρώτη στιγμή που βγήκα στον κόσμο, με το μεγαλείο αυτού του συλλόγου, αυτού του ζωντανού φορέα αξιοπρέπειας και ιδεών: την Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως.

Η ανάγκη να εκφράσω τη λατρεία μου για τη μεγάλη αυτή ομάδα — την Α.Ε.Κ. του παππού μου, την Α.Ε.Κ. μου, την Α.Ε.Κ. των αναρίθμητων πιστών σε όλη τη Γη, τα βιώματα και η μεγαλοπρεπής είσοδος στο νέο μας σπίτι, τροφοδότησαν την έμπνευσή μου για αυτό το τραγούδι-ύμνο με τίτλο: «Η αυτοκρατορία ζωντανεύει πάλι»!

Σκοπός μου, να παντρέψω μεταξύ τους το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον όχι με μεμψιμοιρία, αλλά με υπερηφάνεια. Η μνήμη δεν είναι μόνο άσβεστος θρήνος, μα και ιερή υποχρέωση όσων κληρονόμησαν τις πονεμένες αιτίες και τις πληγιασμένες αφορμές της. Οι ρίζες των ψυχών δεν είναι σαν τις ρίζες των δέντρων. Ισχυροποιούν, αλλά δεν καθηλώνουν. Ωθούν εκείνους που ορκίστηκαν να πολεμούν και να οραματίζονται. Η ελπίδα δεν είναι αρετή μονάχα των ευεργετημένων, είναι και όσων κάποια στιγμή γονάτισαν και απελπίστηκαν.

Τα λόγια ειπωμένα σε πρώτο πρόσωπο σμίγουν τους πολλούς ανθρώπους σε έναν και απελευθερώνουν τον ΑΕΚτζή από τα δεσμά του χωροχρόνου. Τον περιπλανούν από την άλωση της Επταλόφου το 1.453, ως το πολλά υποσχόμενο αύριο. Τον ταξιδεύουν από τη ματωμένη πύλη του αγίου Ρωμανού ως τη φλεγόμενη Σμύρνη και από τη Νέα Φιλαδέλφεια στο άπειρο. Σε χρόνο ενεστωτικό τον καθιστούν αθάνατο, επειδή και η ιδέα στην οποία πιστεύει είναι αθάνατη!

Η μουσική, στο ίδιο μοτίβο, προτρέπει τον ακροατή να πράξει όπως και ο δικέφαλος αετός του δοξασμένου εμβλήματός μας: να κοιτάξει ταυτόχρονα προς την Ανατολή και προς τη Δύση. Με ήχους και τρόπους ολοζώντανους στον τόπο και την εποχή μας καθιστά τον ύμνο σύγχρονο και επίκαιρο. Με χρώματα που απαντώνται στη συμφωνική ορχήστρα αποκαλύπτει τη δυτική αισθητική έκφραση μέσα από το στίγμα εκατοντάδων αιώνων. Με παλμούς μπολιασμένους με τις γεύσεις και τα μπαχαρικά της ανατολής αναδίδει τις εξωτικές οσμές και τα πάθη της. Με εξιστορήσεις και εξομολογήσεις οργάνων που συνοδοιπόρησαν –και συνεχίζουν– ακούραστα με το έθνος μας φέρνει στο προσκήνιο το νόστο και το αλύτρωτο άρωμα των μακρινών πατρίδων.

Το παράπονο της πολίτικης λύρας γίνεται μεγαλόπρεπη ορμή και η πυγμή της θρακιώτικης υπόσχεση, ενώ το σαντούρι με τη λακωνική έκφρασή του συνεισφέρει διακριτικά στην αφήγηση του πιο πικρού κι ύστερα πιο γλυκού παραμυθιού — αυτού που μαρτυρά πως μέσα στα χαλάσματα και τα συντρίμμια της περήφανης πολύπαθης πατρίδας της, γεννήθηκε η πιο σπουδαία και όμορφη κοπέλα όλου του κόσμου — αυτή που για πολλούς υπήρξε πράγματα πολλά: Μητέρα• Σύντροφος• Ερωμένη• πάντως πολλά περισσότερα από μία απλή «Ένωση»… Ίσως ακόμη και να υπήρξε τα πάντα! Το όνομά της μικρό, μα τεράστιο: Α.Ε.Κ.!