Μόνο με τους Σάκχοφ όλου του κόσμου

Δεν είναι και το πιο άνετο που μπορεί να σου συμβεί, να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο και την ΑΕΚ, την ώρα που βαράνε οι σειρήνες του πολέμου σε μια γειτονιά του κόσμου. Οποιαδήποτε και αν είναι, κοντά ή μακριά σου. Πολλώ δε μάλλον να σκας και να αγχώνεσαι που δεν προχωράνε ριζικές αλλαγές, που δεν αλλάζει η νοοτροπία, που έφτασες στο σημείο να μην ξέρεις αν θα βγεις ή όχι στην Ευρώπη.

Κάποιος θα πει (και θα έχει δίκιο βουνό), πως ότι και να γίνει, η ζωή (πρέπει να) συνεχίζεται. Από την άλλη μεριά, στην Ουκρανία η ζωή εδώ και κοντά δυο εβδομάδες έχει σταματήσει. Κυριολεκτικά. Ο χρόνος έχει παγώσει κάπου ανάμεσα στην φυσιολογική καθημερινότητα και τους ήχους και την οσμή του θανάτου. Ρωτήστε και τον Σάκχοφ που έπαιρνε τηλέφωνο την σύντροφο του για να μοιραστεί τις μαγικές στιγμές πριν έρθει στη ζωή το μωρό τους και άκουγε τα ουρλιαχτά από τις σειρήνες του πολέμου.

Ο πόλεμος είναι το πιο τρομακτικό εφεύρημα του ανθρώπου. Αλλά πάλι, δεν μπορώ να σκεφτώ τι άνθρωπος μπορεί να είσαι, αν δεν στέκεσαι στο πλευρό του Σάκχοφ, όταν σηκώνει την μπλούζα με το μήνυμα «σταματήστε τον πόλεμο στην Ουκρανία». Ούτε όμως μπορώ να καταλάβω πως πριν μερικά χρόνια, όταν ο Κανουτέ σήκωνε την μπλούζα «σταματήστε την σφαγή στην Παλαιστίνη», αντί για στήριξη, έπαιρνε τιμωρία. Ούτε καταλαβαίνω πως οι ουκρανικές σημαίες που υπήρχαν σ’ όλα τα γήπεδα της Πρέμιερ, ήταν (και σωστά) κομμάτι μιας αντιπολεμικής εκδήλωσης εκ μέρους του ποδοσφαίρου, αλλά οι παλαιστινιακές σημαίες στην εξέδρα της Σέλτικ ήταν λόγος για τιμωρία και έπρεπε να κατέβουν.

Αλήθεια δυσκολεύομαι να καταλάβω τι άνθρωπος μπορεί να είναι αυτός που μπορεί να ξεχωρίζει έναν βομβαρδισμό σε φονικό όταν πρόκειται για το Κίεβο, αλλά αναγκαίο απελευθερωτικό όταν πρόκειται για το Βελιγράδι. Ή και τούμπαλιν. Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ πως γίνεται κάποιος να λυγίζει βλέποντας τα γεμάτα τρόμο προσωπάκια παιδιών από την Ουκρανία που φτάνουν στα σύνορα της Πολωνίας και της Ρουμανίας για να γλιτώσουν, αλλά να στέκει αδιάφορος στα άψυχα κορμιά των παιδιών από την Συρία και το Αφγανιστάν που πνίγηκαν στα νερά του Αιγαίου, επίσης προσπαθώντας να γλιτώσουν.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως η ευαισθησία για την φρίκη του πολέμου, μπορεί να ξυπνά ξάφνου τώρα στην Ουκρανία, ενώ κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Ούτε πως μπορεί ενώ ήταν ξύπνια, ξάφνου να έπεσε τώρα σε λήθαργο, επειδή δήθεν ο Πούτιν κυνηγάει ναζίδια στην Ουκρανία. Ναι, φυσικά υπάρχουν τα φονικά τάγματα του Αζόφ και οι πρόθυμοι υποστηρικτές τους. Αλλά αφενός οι βόμβες δεν πηγαίνουν συστημένες στα κεφάλια τους. Αφετέρου είναι αφελές και αστείο να συζητάμε πως τον Πούτιν τον έπιασε ο πόνος να πολεμήσει τα νεονάζιδια, που άλλωστε έχει και αυτός μπόλικα στην αυλή του.

Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, οι νεκροί από τις εισβολές, τους βομβαρδισμούς και τους πολέμους, δεν συμψηφίζονται. Αφού έγιναν εκεί, καλώς να γίνουν και αλλού και πάει λέγοντας. Αλίμονο. Οι νεκροί και οι κατεστραμμένες ζωές μόνο αθροίζονται και γίνονται όλο και περισσότερες σ’ ένα συνεχές αιματοβαμμένο μοίρασμα γης, συμφερόντων, κερδών. Είναι ασύλληπτο να προσπαθούν να σε πείσουν πως το λογικό και το κανονικό, είναι να επιλέξεις στρατόπεδο σφαγέα/εισβολέα/πολέμαρχου. Σόρι, δεν είναι. Αφύσικο είναι.

Δεν βγάζει πουθενά κανέναν λαό. Μόνο ανεβάζει όλο και περισσότερο το άθροισμα των σκοτωμένων, των κατεστραμμένων και των ξεριζωμένων. Από το Ιράκ μέχρι και το Αφγανιστάν, από την Συρία μέχρι την Παλαιστίνη, από την Γιουγκοσλαβία μέχρι και την Ουκρανία. Μέχρι ακόμα και την Κύπρο, που εξακολουθεί να είναι υπό τουρκική κατοχή κοντά 50 χρόνια και κανενός νατοϊκού ή πουτινικού το αυτάκι δεν ιδρώνει. Όπως επίσης δεν βγάζει πουθενά και το κουτοπονηρίστικο, ναι μεν διαλέγουμε ξεκάθαρα στρατόπεδο, αλλά κάνουμε και ολίγον το παπί μέχρι να περάσει η μπόρα.

Για να τελειώνουμε και να είμαστε καθαροί. Μόνο στο πλευρό του Σάκχοφ και του κάθε Σάκχοφ όλου του κόσμου μπορούμε να είμαστε. Αυτή είναι η θέση μας, το στρατόπεδο μας. Πουθενά αλλού και κανένα άλλο. Και επειδή αυτό από μόνο του δεν αρκεί, για να μην υπάρξουν σύντομα οι επόμενοι Σάκχοφ ή ακόμα, ακόμα να μην είμαστε εμείς αυτοί, θα πρέπει να έχουμε καθαρό πως οι λαοί μπορούν (και θέλουν) να ζήσουν αρμονικά. Αρκεί να καταλάβουν πως τα συμφέροντα τους, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση, δεν ταυτίζονται πουθενά, με τα συμφέροντα και τις στοχεύσεις του Πούτιν, του Μπάιντεν, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των οικονομικών κολοσσών που έχουν γύρω τους και δίπλα τους. Και να πράξουν αναλόγως…

Και κάτι τελευταίο. Αυτό το αφήγημα που όλο και πιο έντονα ακούγεται τις τελευταίες δυο εβδομάδες, περί ΝΑΤΟϊκών εδαφών, σκεφτείτε τι δρόμους ανοίγει και πόσο κακοτράχαλοι και επικίνδυνοι είναι αυτοί οι δρόμοι. Για όλους μας. Τροφή για σκέψη.

• LIVE ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
• Ω ρε αδερφέ Σέρχιο, ψυχή βαθιά!
• Ο Αλμέιδα, η τιμωρία της ασέβειας και της προπαγάνδας και ο τελικός στην Τούμπα
• Τα πάντα για το στοίχημα ΕΔΩ - Οι καλύτερες προτάσεις
• Ανάλυση: Τι βαθμούς χρειάζεται η ΑΕΚ για να κατακτήσει και αυτό το Πρωτάθλημα!
• Mάνατζερ Βίντα: «Πρωταθλήτρια η ΑΕΚ στην Τούμπα – Εξαιρετική η δουλειά του Αλμέιδα»

Οι ειδήσεις του στο Google News

Δείτε Live όλες τις ειδήσεις του

• blog
• ΑΕΚ
• Γεβγιέν Σάκχοφ
• Κώστας Τσίλης
• Πόλεμος στην Ουκρανία