Οι Κονέ και Παπαδημητρίου χτυπούν δύσκολες πόρτες, όμως υπάρχει και «κόφτης» στο μπάτζετ

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την ετοιμότητα ή όχι των δύο διευθυντών στο μεταγραφικό παράθυρο του Ιανουαρίου και εξηγεί γιατί οι ευθύνες είναι μοιρασμένες

10/01/2022 | 13:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Φτάσαμε 10 Ιανουαρίου και γίνεται ακόμα συζήτηση για τον μέσο που θα έπρεπε να έχει ήδη προστεθεί στο ρόστερ της ΑΕΚ από την πρώτη του μήνα. Κάτι δηλαδή που για να συμβεί, προϋποθέτει στόχευση, προεργασία και επαφές. Αν δεν «τρέχει» κάτι συγκλονιστικό κάτω από τη μύτη όλων μας, τότε είναι εμφανές πως λύση προχωρημένη, στα στάνταρ που η ομάδα και ο προπονητής έχουν ορίσει, αυτή τη στιγμή δεν προκύπτει. Ενδεχομένως και να μην υπάρξει. Όχι επειδή το λέω εγώ, η ίδια η ΠΑΕ είχε ενημερώσει σχετικά: «Αν δεν βρεθεί αυτό που θέλουμε, ίσως να μη γίνει προσθήκη». Πιο ξεκάθαρα, δεν γίνεται.

Το ερώτημα που στην πορεία γεννάται, είναι το γιατί η ΑΕΚ δεν είχε έτοιμες 3-4 επιλογές ώστε να μην «κολλήσει» στη δύσκολη υπόθεση του Ντανίλο Μπαρμπόσα και να πάει ένα βήμα παρακάτω. Αλήθεια όμως, ποιος μας λέει ότι αυτές οι περιπτώσεις δεν έχουν εντοπιστεί; Μάνι-μάνι, θα σας πω εδώ για δύο που δεδομένα απασχόλησαν και επαφές διερευνητικές έγιναν, σίγουρα μάλιστα θα έχουν υπάρξει κι άλλες. Αυτή του Γερμανού Γκρίσια Πρέμελ ο οποίος προτάθηκε στην ΑΕΚ και ο Γιαννίκης εισηγείται θετικά και εκείνη του Ελβετού Φίλιπ Ούγκρινιτς της Λουκέρνης. Αμφότερες δεν προχώρησαν -εκτός αν υπάρξει ανατροπή- για διαφορετικούς λόγους:

Ο Πρέμελ μένει ελεύθερος το καλοκαίρι και δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν θέλει να φύγει από τη Μπουντσελίγκα. Περιμένει πρόταση ανανέωσης από την Ουνιόν Βερολίνου στην οποία ανήκει και ταυτόχρονα ζυγίζει το εντός των συνόρων ενδιαφέρον που -σε φιλολογικό επίπεδο ακόμα- υπάρχει για εκείνον. Για να τον αποκτήσει η ΑΕΚ από τώρα, θα πρέπει να δώσει αρκετά χρήματα στους Γερμανούς, παρόλο που σε 6 μήνες από σήμερα, ο παίκτης δεν θα έχει την παραμικρή δέσμευση. Είναι βασικό γρανάζι της ομάδας, ενίοτε και αρχηγός της, δεν παραχωρείται λοιπόν έτσι απλά στα μισά της σεζόν.

Ο Ούγκρινιτς έχει εκτοξεύσει την καριέρα του φέτος και ήδη συζητιέται εκτενώς το όνομά του στη Γερμανία, όπου και ο ίδιος προσδοκά να μεταπηδήσει. Αφενός λοιπόν τίθεται θέμα φιλοδοξιών από τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή κι αφετέρου η Λουκέρνη δεν συζητά για πώληση με ποσό μικρότερο των 5 εκατ. ευρώ. Οπότε πρόκειται για μια περίπτωση ανέφικτη.

Κοινός παρονομαστής το χρήμα και το συγκρατημένο μπάτζετ για τώρα

Εύλογα κάποιος θα αναρωτηθεί: «Και γιατί τότε ο Κονέ και ο Παπαδημητρίου καταπιάνονται με περιπτώσεις δύσκολες που στην πορεία γίνονται ανέφικτες;». Η απάντηση είναι απλή: ακριβώς επειδή αυτός είναι ο τρόπος για να βοηθηθεί η ομάδα και να αλλάξει επίπεδο. Διότι το παρελθόν μας έχει διδάξει ότι περιπτώσεις «κομσί-κομσά» όπως εκείνη του Κρστίτσιτς ή λαχεία σαν τον Μοράν και τον Αϊντάρεβιτς, δεν βοηθούν για να κάνεις το βήμα παραπάνω. Εκ του αντιθέτου, σε κρατούν εγκλωβισμένο σε έναν φαύλο κύκλο ανούσιων και μη λειτουργικών επιλογών.

Όπως έπραξαν το καλοκαίρι με την περίπτωση του Στίβεν Τσούμπερ -ασχέτως με το ότι η ίδια η ομάδα δεν τον βοηθά να είναι αυτός που πραγματικά μπορεί και πρέπει στο γήπεδο εδώ και περίπου δύο μήνες- έτσι και τώρα, οι Κονέ και Παπαδημητρίου χτυπούν πόρτες που δεν αρκεί η προεργασία για να τις ανοίξεις. Πρέπει οι ποδοσφαιριστές να νιώσουν έλξη για ένα υποδεέστερο από τις φιλοδοξίες τους πρωτάθλημα κι αυτό πέραν της πειθούς, προϋποθέτει χρήμα. Για παράδειγμα, ο Μπαρμπόσα δεν φανταζόταν όταν πριν από τρία χρόνια τον αγόραζε η Νις αντί 10 εκατ. ευρώ, πως τόσο σύντομα θα προέκυπτε συζήτηση για να παίξει στα 25 του στην Ελλάδα. Δεν είναι και ότι πιο ελκυστικό ως ποδοσφαιρικός προορισμός…

Συμπερασματικά, ακόμα κι αν οι Κονέ – Παπαδημητρίου, βρουν τον τρόπο να πείσουν έναν παίκτη ανωτέρου επιπέδου για την προοπτική της Ένωσης, στο τέλος θα μιλήσουν τα ευρώ. Η ΑΕΚ σε αυτή τη φάση -καλώς ή κακώς δεν είμαι ο αρμόδιος εγώ για να το κρίνω- δεν προτίθεται να ξοδέψει. Έχει τη δική της λογική και την εξηγεί: ήρθε η καμπάνα από το FFP (χωρίς βέβαια να έχει γίνει λεπτομερής εξήγηση για τα πως και τα γιατί), έσοδα από την Ευρώπη δεν υπήρξαν λόγω του πρόωρου αποκλεισμού, έγιναν ανοίγματα το καλοκαίρι και «χτίζεται» το νέο γήπεδο. Αυτά λέει η ομάδα. Για κάποιους αυτές οι αιτιάσεις είναι λογικές και κατανοητές, για άλλους δεν μετράνε και τόσο. Όπως το βλέπει ο καθένας.

Στο τέλος της ημέρας ωστόσο, δεν είναι το ζήτημα της ετοιμότητας των διευθυντών όσο της αγοραστικής ικανότητας της ομάδας τη δεδομένη χρονική στιγμή. Δεν αποφασίζουν εκείνοι για τα χρήματα που θα ξοδευτούν, ο Μελισσανίδης δείχνει το δρόμο και χειρίζεται τον «κόφτη» στις δαπάνες. Προσωπικά λοιπόν, δεν μπορώ να πεισθώ ότι δεν είναι έτοιμοι ή πως δεν έχουν παρουσιάσει επιλογές στον πρόεδρο, ειδικά τώρα, Γενάρη μήνα και με ταξίδια μηνών πίσω τους. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι τα περιθώριά τους για να δράσουν και να φέρουν αποτέλεσμα, είναι στενά. Περιορισμένα…