Μπορείς να έχεις ήθος και να είσαι διαφορετικός χωρίς να είσαι μαλ...

Ο φίλαθλος κόσμος της ΑΕΚ, εδώ και μια εικοσαετία, όχι απλά έχει περάσει πιο δύσκολα από κάθε άλλον οπαδό μεγάλης ομάδας, αλλά έχει περάσει βασανιστήρια σε όλα τα επίπεδα. Από το γηπεδικό, από το αγωνιστικό, από τις εκάστοτε διοικήσεις, εν ολίγοις στα πάντα. Και μάλιστα και στα δύο βασικά αθλήματα.

Βάσανα και πίκρες που έφτασαν σε ένα αποκορύφωμα, πριν από λίγα χρόνια, που δεν θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ κανείς μα κανείς. Γιατί, κακά τα ψέματα, ακόμα και στον μεγαλύτερο εχθρό της «Ένωσης» να έλεγες ότι η ΑΕΚ θα βρεθεί στην τρίτη κατηγορία και στο ποδόσφαιρο (Γ’ Εθνική) και στο μπάσκετ (Β’ Εθνική), θα σου έλεγε ότι δεν μπορεί ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο.

Κακά τα ψέματα. Αυτά τα πολύ ισχυρά σοκ, αυτές οι ανείπωτες πίκρες, δεν θα μπορούσαν να μην αφήσουν σημάδια – κυρίως ψυχολογικά – στον κόσμο. Για να μην το πολυκουράζουμε, μια παράκρουση, όλοι την πάθαμε, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Αυτό ωστόσο που δεν μεταλλάχτηκε και δεν διαφοροποιήθηκε είναι η διαφορετικότητα και η μοναδικότητα του ΑΕΚτζή όσον αφορά στην ηθική και στο δίκαιο.

Είναι άπειρα τα παραδείγματα που μπορώ να αναφέρω. Ακόμα και τη στιγμή που η ΑΕΚ έβλεπε ορατό το φάσμα του υποβιβασμού και κάποιοι άθλιοι επιχείρησαν να κάνουν την ΑΕΚ του… χεριού τους, με αντίτιμο να σωθεί με δανεικό τον Φετφατζίδη, μόνο και μόνο που διέρρευσε ως φήμη κάτι τέτοιο, υπήρξε μια σύσσωμη αντίδραση, που ακόμα κι αν θα υπήρχε εντός ή γύρω από τη διοίκηση, κάποιος που θα το… σκεφτόταν, έβαλε αμέσως τη σκέψη του εκεί που… έπρεπε.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι η ΑΕΚ είχε χάσει την προηγούμενη μέρα στο ΟΑΚΑ από τον Λεβαδειακό (0-1), από γκάφα του Κωνσταντόπουλου που είχε κάνει «δώρο» γκολ στον Ναπολεόνι, ένα αποτέλεσμα που έστελνε την ομάδα στην επικίνδυνη ζώνη. Και με το που κυκλοφόρησαν οι φήμες περί δανεισμού του Φετφατζίδη, είχαμε βάλει στο πρωτοσέλιδο της «ΩΡΑΣ», το εξής: «Ποιος ανιστόρητος εντός ή… πέριξ της διοίκησης, μιλάει για δανεισμό παίκτη από του Ρέντη; ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΤΕ ΜΕ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ! Καλύτερα να διαλυθούμε, παρά να πάρει ποτέ η ΑΕΚ δανεικό ποδοσφαιριστή από τους καταστροφείς της. Έχετε καταλάβει που βρίσκεστε; Η σωτηρία για την ΑΕΚ δεν είναι σκοπός που αγιάζει τα μέσα. Υπάρχει η ΙΣΤΟΡΙΑ και η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ».

Στο παραπάνω παράδειγμα της σύσσωμης αντίδρασης της οικογένειας της ΑΕΚ και μόνο στο άκουσμα μιας φήμης-ανεκδότου,  αποτυπώνεται αυτό που λέμε, αυτό για το οποίο καμαρώνουμε και αυτό που ισχύει ήτοι πως «είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ».

Στο γκολ που έβαλε ο Ντέμης με το χέρι, στον τελικό του Κυπέλλου με τον Ιωνικό, την ώρα που το ματς ήταν στο 0-0, με τον Δούρο να δείχνει σέντρα και τον Νικολαϊδη, αμέσως να τρέχει και να του λέει: «Ακύρωσέ το. Δεν είναι γκολ. Χρησιμοποίησα το χέρι μου», επίσης αποτυπώνεται αυτή η μοναδικότητα, αυτή η διαφορετικότητα. Ο Ντέμης, σκόραρε λίγα λεπτά αργότερα για το 1-0 και το 2002, του απένειμε στην Φρανκφούρτη, η Διεθνής Επιτροπή, το βραβείο fair play.

Στο πέναλτι που πήρε ο Στέλιος Μανωλάς, το 1994 σε ματς με την Λάρισα (και το οποίο χρησιμοποιούν εδώ και 22 χρόνια στον ΟΣΦΠ ως επιχείρημα για να αποδεικνύουν ότι… όλοι τα ίδια κάνουν) και αμέσως μετά το ματς, βγήκε και είπε ότι δεν ήταν πέναλτι με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί για την ειλικρίνειά του (σε ματς που έγιναν δύο άλλα καθαρά πέναλτι που δεν δόθηκαν στην ΑΕΚ), επίσης αποτυπώνεται, η ευσυνειδησία, του ίδιου του τότε αρχηγού της ΑΕΚ αλλά και της ομάδας που εκπροσωπούσε.

Κοιτάξτε να δείτε. Τις αξίες, τα ιδανικά της και τους σκοπούς της ίδρυσής της, όπως αναφέρονται στο καταστατικό της, η ΑΕΚ και ο κόσμος της, δεν τα πρόδωσαν ποτέ. Κι έχει τεράστια σημασία που κατόρθωσαν και δεν τα πρόδωσαν, ειδικά μέσα στην τελευταία 20ετία, που με απλά λόγια, η ΑΕΚ αναγκάζεται να «κολυμπάει» μέσα στο βούρκο της ανομίας και στα σκατά της διαφθοράς, που έχουν εξευτελίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και η ΑΕΚ έχει πέσει το μεγαλύτερο θύμα αυτής της κατάστασης, πληρώνοντας το τίμημα πιο ακριβά από κάθε άλλη ομάδα. Κι αυτό είναι κάτι που το ξέρουν οι πάντες.

Πρέπει να σφηνώσουμε καλά μέσα στο μυαλό μας, το εξής. Η ΑΕΚ και ο λαός της, δεν έχουν ανάγκη να αποδεικνύουν σε κανέναν, το ήθος και τη διαφορετικότητά τους. Αυτό το αρρωστημένο άγχος, που ομολογώ ότι το έχω κι εγώ, όταν για παράδειγμα παίρνει η ομάδα πέναλτι και ακόμα κι όταν είναι καταφανέστατο, περιμένουμε πως και πως να δούμε το ριπλέι για να φιξάρουμε ότι όντως είναι και να πάει η καρδιά μας στη θέση της.

Τα παραπάνω είναι απλά λίγα από τα άπειρα παραδείγματα, που μπορεί να αναφέρει κάποιος και που αναδεικνύουν ότι η ΑΕΚ, ούτε ξεπουλήθηκε ποτέ, ούτε προσκύνησε κανέναν π…τη για να πετύχει τους σκοπούς της.

Τα παραπάνω, αλλά και όλη η ιστορία της ΑΕΚ, φανερώνουν ήθος, αρχές, αξίες. Φανερώνουν το διαφορετικό και το μοναδικό που μας κάνει υπερήφανους και που δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει, αλλά και που στο κάτω κάτω της γραφής δεν γίνεται και να το καταλάβει κανένας αντίπαλος.

Το να φοβόμαστε όμως και να… αυτομαστιγωνόμαστε με την επική ηλιθιότητα «μην γίνουμε γαύροι», για ένα σφύριγμα που με την πρώτη λένε όλοι «είναι πέναλτι και αποβολή» και ύστερα από δέκα ριπλέι, προκύπτουν όντως διαφωνίες αλλά και πάλι κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά, δεν λέγεται ήθος και διαφορετικότητα. Λέγεται μαλακία!

Αν είναι μια φορά στα εκατό σφυρίγματα εναντίον της ΑΕΚ, να γίνεται κι ένα που υπάρχει υποψία έυνοιάς της και να μας καταβάλλει το άγχος μην τυχόν και συγκρίνει κάποιος ένα ευνοϊκό σφύριγμα υπέρ της ΑΕΚ με 20 χρόνια βιασμού της λογικής και της καταστρατήγησης κάθε έννοιας δικαίου, καλό είναι να επισκεφτούμε έναν ψυχολόγο. Για… αρχή!

Υ.Γ.: Όσον αφορά στην ουσία της φάσης, όχι τίποτα άλλο, αλλά για να μην θεωρηθεί ότι το αποφεύγω. Έγραψα βέβαια ξεκάθαρα την άποψή μου στη σημερινή «ΩΡΑ», αλλά δεν είναι υποχρεωμένοι να την διάβασαν όλοι, οπότε θα την επαναλάβω κι εδώ. Όπως και όλοι δίπλα μου, στα δημοσιογραφικά θεωρεία, με το που είδα τη φάση κατευθείαν από το γήπεδο, είπα «πέναλτι». Ακόμα όμως και από τα ριπλέι, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ήταν πέναλτι και δεν θα είχα κανένα κόμπλεξ να παραδεχτώ το αντίθετο. Ο Μάνταλος, που δεν είναι ένας παίκτης που έχει δώσει δικαίωμα για να χαρακτηριστεί «Φορτούνης», βρίσκεται σε προφανή θέση για γκολ. Θεωρείτε λογικό να προσπαθήσει να κερδίσει το πέναλτι αντί να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα; Ακόμα όμως κι αν είναι χαζός και προτίμησε αντί να σκοράρει, να πάρει πέναλτι για να χρίσει σκόρερ τον Λάζαρο (!), ο Σιδηρόπουλος βλέπει μπροστά στα μάτια του, μια φάση, στην οποία ο Μάνταλος έχει πετάξει μπροστά του την μπάλα, ο Μπανανά βάζει το πόδι του αν όχι πάνω στον παίκτη, προς τον παίκτη και δίνει αυτό που θα έδινε ο κάθε διαιτητής στη θέση του. Να πούμε για την αποβολή, ότι σηκώνει συζήτηση; Να το πούμε, υπό το πρίσμα του ερωτηματικού για το αν ο Μπανανά είχε ή δεν είχε πρόθεση, ώστε αντιστοίχως να δει κόκκινη ή κίτρινη. Αλλά, αυτό το ερωτηματικό, τίθεται μόνο όταν δεις τα ριπλέι. Αν έβαζες 100 ανθρώπους στη θέση του Σιδηρόπουλου, πάνω στη φάση και χωρίς την πολυτέλεια του ριπλέι, θα έδιναν πέναλτι και αποβολή.

• ΑΕΚ
• Μάνταλος
• Ντέμης Νικολαΐδης
• ολυμπιακός