Η λέξη που δεν λες

Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. Η ΑΕΚ απέναντι στον Ατρόμητο, έκανε την δεύτερη ήττα της στο πρωτάθλημα. Η πρώτη ήταν με τον Αστέρα στην Τρίπολη. Ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των δυο ηττών; Πρώτο και χειρότερο. Η ΑΕΚ δεν έπαιξε ούτε καλή άμυνα, διότι δέχθηκε γκολ (και μάλιστα στην Τρίπολη ήταν δυο), δεν έπαιξε ούτε καλή επίθεση, διότι δεν σκόραρε σε κανένα από τα δυο. Και πάμε να δούμε τι γίνεται.

Μπορεί η ΑΕΚ να παίξει καλή άμυνα; Μπορεί, είναι απάντηση, την οποία την έχει δώσει η ίδια η ομάδα και δεν είναι μια απλή υπόθεση εργασίας. Θα θυμίσω πως από το παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα στις 2 Αυγούστου, μέχρι και το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στις 24 Σεπτεμβρίου, το παθητικό ήταν μόλις ένα γκολ. Αυτό στη Ριέκα. Κατά τα άλλα, η ΑΕΚ σε δυο παιχνίδια για την Ευρώπη και σε τρια για το πρωτάθλημα, είχε κρατήσει το μηδέν. Επομένως αμυντικά, έχει αποδείξει πως μπορεί να λειτουργήσει καλά.

Τι δεν πάει καλά στην αμυντική λειτουργία της ΑΕΚ; Δεν έχει πλέον ισορροπία. Που χάθηκε η ισορροπία; Αν ρίξει κανείς μια προσεκτική ματιά, θα διαπιστώσει πως το πρόβλημα ξεκίνησε από τότε που η ΑΕΚ έχασε τον Τσιγκρίνσκι. Ο Ουκρανός στόπερ δεν ήταν πάντα στα καλύτερα του και έχει την μεγαλύτερη ευθύνη στο ένα από τα δυο γκολ της ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ στα τέλη του Ιούλη. Ωστόσο είναι αυτός που ξέρει να κρατά τα ίσα, σ’ ολόκληρη την αμυντική λειτουργία της ΑΕΚ. Μια δουλειά που δεν μπορεί να κάνει εξίσου καλά ούτε ο Βράνιες, ούτε ο Τσόσιτς, ούτε ο Λαμπρόπουλος. Βεβαίως το πρόβλημα να είναι ακόμα πιο περίπλοκο. Ίσως αυτή η ισορροπία να χάθηκε, όταν η ΑΕΚ εγκατέλειψε το σχήμα με την τριάδα στην άμυνα. Ίσως να είναι αυτό που να της ταιριάζει περισσότερο απ’ όλα, ειδικά στο κομμάτι της αμυντικής λειτουργίας.  Σίγουρα πάντως, η ΑΕΚ δεν το κουβαλάει αμυντικό πρόβλημα από την αρχή της σεζόν. Προέκυψε εσχάτως. Επομένως είναι στο χέρι της και στη δουλειά της, αυτή την χαμένη ισορροπία να την ξαναβρεί.

Πάμε στην επίθεση. Μπορεί άραγε η ΑΕΚ να παίξει καλά επιθετικά και να βάζει γκολ; Μπορεί, είναι και πάλι η απάντηση. Όχι στη θεωρία. Το είδαμε στην πράξη. Τρια στη Μπριζ, τρια στον Ολυμπιακό, τέσσερα στη Λάρισα, δυο στον Παναιτωλικό, δυο στη Ριέκα, δυο και στην Αούστρια. Και ξάφνου πρόβλημα και δυστοκία. Δεν είναι φυσιολογικό. Σας μέτρησα 16 γκολ από τα μέσα Αυγούστου μέχρι και τα τέλη του Σεπτέμβρη. Αλλά μέσα στον Οκτώβρη, η ΑΕΚ σκόραρε μόνο στην Ξάνθη. Ούτε στην Τρίπολη, ούτε με τον Ατρόμητο. Aν η αγαπημένη σου εκπομπή ήταν οι Πύλες του Ανεξήγητου με τον Κώστα Χαρδαβέλλα ή αν πιστεύεις πως ενδεχομένως κάποια στιγμή και εσύ μπορεί να βρεθείς στην θέση να μεταφέρεις στον Μητσοτάκη μια κουβέντα σου με ούφο, μπορείς να θεωρήσεις πως ο Οκτώβρης είναι ο μήνας με τον γκολοδιώχτη. Αλλά με όρους κοινής λογικής, το πρόβλημα δεν είναι ο μήνας.

Προφανώς κάτι άλλο φταίει, που ξαφνικά η ΑΕΚ δεν σκοράρει. Κάποια ισορροπία έχει χαθεί και εκεί. Άλλωστε στα δυο ματς που έχασε, με τον Αστέρα και με τον Ατρόμητο, η ΑΕΚ έκανε ελάχιστες τελικές προσπάθειες. Τις λιγότερες από κάθε άλλα ματς φέτος. Και ίσως η ισορροπία έχει χαθεί συνολικά στην επιθετική λειτουργία. Δηλαδή στον τρόπο που βγαίνουν οι συνεργασίες είτε από τα άκρα, είτε από τον άξονα. Και μιλάμε για τις αντίστοιχες συνεργασίες που έδωσαν τις 21 τελικές με Μπριζ, τις 18 με τον Ολυμπιακό και τις 23 με Αούστρια. Τώρα αυτές στράβωνα. Βεβαίως ήταν άλλη η σύνθεση της επίθεσης στην Τρίπολη, άλλη με τον Αστέρα. Και άλλη με τη Μίλαν στο Μιλάνο. Ίσως παίζει και αυτό τον ρόλο του. Παρόλο που κάτι αντίστοιχο συνέβαινε και όταν η ΑΕΚ έφτιαχνε ευκαιρίες και έβρισκε γκολ μέσα στο Σεπτέμβρη. Η ουσία του πράγματος είναι πως η ΑΕΚ στην επιθετική της γραμμή, δίχως αμφιβολία έχει ποιοτικούς παίκτες (ίσως τους πιο ποιοτικούς στο πρωτάθλημα) και έχει αποδείξει πως μπορεί να σκοράρει. Ας στρώσουν λοιπόν τον απαυτό τους όλοι στα Σπάτα, με πρώτο τον Χιμένεθ, να βρουν τι έχει χαθεί και πως και να το ξαναβρούν. Ακόμα και αν αυτό το ψάξιμο, ειδικά ως προς τον Αραούχο, χρειαστεί να φτάσει μέχρι τον τρόπο που δούλευε η επίθεση πέρυσι.

Χρησιμοποίησα ήδη κουραστικά πολλές φορές, την λέξη «ισορροπία». Την άκουσα όμως πολλές φορές από τον ίδιο τον Χιμένεθ, κατά την διάρκεια της προετοιμασίας στην Πολωνία. “Η ισορροπία είναι το παν” έλεγε και ξαναέλεγε. Και όντως έτσι είναι. Μια λέξη μόνο, αλλάζει τα πάντα. Φάνηκε ήδη. Όταν η ΑΕΚ βρήκε την ισορροπία της από τη Μπριζ και μετά, άρχισε να πηγαίνει τρένο. Έκανε αυτά που πρέπει και έπαιρνε αυτά που θέλει. Και ξάφνου αυτό που έλεγε και έκανε, το έχασε. Χάθηκε στην άμυνα και η ΑΕΚ τρώει εύκολα γκολ, στην πρώτη σοβαρή απειλή του αντιπάλου. Χάθηκε στην επίθεση και η ομάδα που έβαλε έξι γκολ σε Ολυμπιακό και Μπριζ, δεν έβαλε ούτε ένα σε Αστέρα και Ατρόμητο. Η ΑΕΚ έχει δείξει πως έχει την ικανότητα να παίξει και καλή άμυνα και καλή επίθεση. Αλλά πρέπει να ξαναβρεί την ισορροπία που είχε στην αρχή της σεζόν. Επίσης θα πρέπει να βρει και την ισορροπία ανάμεσα στα βαριά της όπλα και αυτούς που θα έρθουν από τον πάγκο για να βοηθήσουν. Πρέπει να μπουν στην εξίσωση και να δώσουν πράγματα και ο Μπακασέτας και ο Πατίτο και ο Τρίστασον. Αλλιώς δεν θα βρεθεί ποτέ ισορροπία αγωνιστική, για λόγους τόσο προφανείς ποδοσφαιρικά, που δεν χρειάζεται να αναλύσω. Επιμένω πως για το πρωτάθλημα οι παίκτες όχι απλώς κουράζονται, αλλά “πεθαίνουν” μέσα στο γήπεδο, αλλά το 30 ματς επί 93 λεπτά, δεν υπάρχει για κανέναν ποδοσφαιριστή σ’ αυτόν τον πλανήτη. Επομένως το ζητούμενο είναι η ισορροπία. Και όχι μόνο η αγωνιστική.

Η ΑΕΚ πρέπει να βρει και την πνευματική της ισορροπία. Μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και το ματς με την Αούστρια, ήρθε η ήττα από τον Αστέρα. Μετά το τεράστιο βράδυ στο Μιλάνο, ακολούθησε η ήττα από τον Ατρόμητο. Και αν πάμε και λίγο πιο πίσω, μετά τον θρίαμβο επί της Μπριζ, ήρθε το στραβοπάτημα στα Γιάννενα. Εκτός από την αγωνιστική προσέγγιση, υπήρχαν και τεράστιες μεταπτώσεις στην πνευματική προσέγγιση των παιχνιδιών. Πρώτα μπούνια, μετά άδειασμα. Άκουσα τον Χιμένεθ να λέει πως η ΑΕΚ δεν μπορεί να πάρει δυο καλά αποτελέσματα μέσα σε τέσσερις μέρες. Άκουσα πολλούς να λένε πως η Ευρώπη «ροκανίζει» τις ελπίδες για το πρωτάθλημα. Και λοιπόν ποια είναι η λύση; Να κατέβει η ΑΕΚ στα ματς του ομίλου με την Κ20; Μήπως να μην είχε προκριθεί και καθόλου να είχε εντελώς free και τις Τετάρτες και τις Πέμπτης; Φοβούμαι πως ξεχνάμε εύκολα πόσα ακριβά το πλήρωσε η ΑΕΚ, όταν αποφάσισε να απαξιώσει την Ευρώπη. Και επίσης δεν θυμάμαι αυτό να την είχε βοηθήσει να πάρει το πρωτάθλημα. Αντίθετα, αν δεν κάνω λάθος, η σεζόν του αρπαγμένου στα χαρτιά τίτλου, ήταν και η τελευταία που η ΑΕΚ είχε παίξει Ευρώπη τον Φλεβάρη.

Η ΑΕΚ ούτε μπορεί, ούτε πρέπει να θυσιάσει την Ευρώπη. Θα πάει κόντρα στη συνθήκη προόδου των μεγάλων ομάδων στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, θα πάει κόντρα σ’ αυτό που έχουν στο μυαλό τους ως έξτρα κίνητρο οι παίκτες (ειδικά οι ξένοι), θα πάει κόντρα στο ίδιο το dna της. Ισορροπία χρειάζεται. Κυρίως ισορροπία πνευματική, για να μπορέσει να ανταποκριθεί σ’ αυτό το κομμάτι. Η ομάδα έπρεπε να είναι προετοιμασμένη με τέτοιο τρόπο, να μπει στο γήπεδο με τέτοιο χαρακτήρα, ώστε να δει τον Ατρόμητο ως Μίλαν. Υπερβολικό; Ίσως. Δύσκολο; Φυσικά. Άλλος τρόπος όμως, δεν υπάρχει. Διαφορετικά  θα καθίσουμε να συζητάμε είτε το πως η Ευρώπη κόβει τον δρόμο της ΑΕΚ προς το πρωτάθλημα, είτε το πώς παρατάει τα ευρωπαϊκά ματς, για να μην χάσει έδαφος για το πρωτάθλημα. Άδικα και τα δυο και για το μέγεθος της ΑΕΚ αλλά ακόμα και για το φετινό της ρόστερ.