Άρτζι μπούρτζι και λουλάς

Δεν θα κρυφτώ απόψε, ούτε θα προσπαθήσω να ωραιοποιήσω την κατάσταση. Η απώλεια δύο βαθμών απέναντι στον Ηρακλή, κατά την άποψη μου αποτελεί τεράστιο χτύπημα, που μπορεί να έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Αν αναλογιστεί κανείς την ευκαιρία που δινόταν απόψε και το συνδυάσει με το πρόγραμμα που ακολουθεί, αλλά και τα αγωνιστικά προβλήματα που υπάρχουν το συμπέρασμα αυτό αν το δεις ρεαλιστικά βγαίνει αβίαστα. Κατάφερε η ΑΕΚ να γίνει ουσιαστικά η μεγάλη χαμένη της αγωνιστικής.

Η ΑΕΚ σε μια βραδιά που θα μπορούσε να είναι πανηγυρική και να δώσει τεράστια ώθηση για την συνέχεια, δεν μπορώ να το πω αλλιώς, τα έκανε σκατά! Συγνώμη για την έκφραση, δεν λέγεται αλλιώς.

Μόνο αν φύγει αλώβητη από το Φάληρο κάπως ρεφάρει αυτή την απώλεια, με την οποία άφηνες πίσω τρεις βαθμούς τον Ολυμπιακό, δύο τον Παναθηναϊκό και πέντε – ακόμη πιο σημαντικό- τον ΠΑΟΚ.

Και ενόψει Ολυμπιακού, που αναρωτιόμαστε αν θα μπορεί με την μάσκα ο Μάνταλος, αν θα είναι σε θέση πραγματικά να ανταποκριθεί ο Αλμέιδα, αν έχει πάθει θλάση ο Βάργκας και θα είναι και αυτός έξω και πάει λέγοντας. Ένα ματς που η ΑΕΚ είχε την ευκαιρία απόψε να του αφαιρέσει πολύ από την κρισιμότητα του, κατάφερε να του προσδώσει ακόμη περισσότερη.

Και  το χτύπημα στην ψυχολογία όλων μας. Μαζεύτηκε τόσος κόσμος Δευτεριάτικα με αναπτερωμένο το ηθικό για να δώσει ώθηση στην ομάδα και έφυγαν «πεθαμένοι».

Όσον αφορά το «γιατί», τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο να το εξηγήσεις. Η ΑΕΚ χωρίς δύο όπλα της που είναι αναντικατάστατα, μας αρέσει δεν μας αρέσει, θα μπορούσε κάτι καλύτερο, αν είχε τουλάχιστον σχέδιο απέναντι σε μια ομάδα που έπαιζε το ίδιο πράγμα από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Η ΑΕΚ όμως δεν είχε σχέδιο στο πρώτο ματς που αντιμετώπισε τέτοια κατάσταση.

Ο καθένας έπαιρνε την μπάλα και περιμέναμε να σκεφθεί τι θα κάνει. Αυτό το πράγμα δεν άλλαξε ούτε ένα δευτερόλεπτο σε όλη την διάρκεια του ματς.

Οι αλλαγές. Χτυπάει ο Βάργκας, εντάξει βάλε τον Λάζαρο. Σύμφωνοι. Περίμενε όμως μετά να δεις τι θα γίνει. Δώσε λίγο χρόνο να δεις πως θα πάει η τριάδα με τον Λάζαρο και μήπως, έστω και με την  εικόνα που είχε στο πρώτο ημίχρονο, μπορέσει να μπει στο παιχνίδι ο Πέκχαρτ με την ώθηση των παικτών από πίσω του. Πας να παίξεις ένα ημίχρονο με τον Πλατέλλα; Πας να παίξεις ένα ημίχρονο με δεξιά πλευρά τον Μπακάκη μαζί με τον Πλατέλλα;

Κράτα Τιμούρ την μια αλλαγή και αν συνεχίσει έτσι ο Πέκχαρτ δες τι θα κάνεις. Λίγο είναι το διάστημα που μπορεί πάνω στον ενθουσιασμό του να κάνει κάτι ο Πλατέλλας. Το ξέρουμε πάρα πολύ καλά. Εσύ δεν το ξέρεις;

Ο Μπακάκης χωρίς αγωνιστικό ρυθμό, δεν έχει και την ευχέρεια του Γκάλο μπροστά. Τον έχεις στον πάγκο τον Βραζιλιάνο. Γιατί δεν κρατάς μια αλλαγή γι’ αυτόν, μήπως και πάρεις κάτι παραπάνω επιθετικά από τα πλάγια στο κρίσιμο σημείο; Με αναγκαστική αλλαγή στο ημίχρονο, σπαταλάς άλλη μία χωρίς λόγο;

Ακόμη και το ρίσκο με την αλλαγή του Σιμόες για να μπει ο Αραβίδης, δεν βγήκε τελικά. Εκ του αποτελέσματος, είδαμε μετά από αυτό, τον Ηρακλή να αμύνεται κάπως… πιο επιθετικά από ότι πριν. Ενώ στο πρώτο μισό του δεύτερου ημιχρόνου από τις παρεμβάσεις Σιμόες και Γιόχανσον έβγαινε η ΑΕΚ μετωπικά με αξιοσημείωτη συχνότητα, με την αλλαγή το έχασε και αυτό.

Γενικά οι αλλαγές δεν έδωσαν το αίσθημα πως ήταν αποτέλεσμα ιδιαίτερης… κούρασης του μυαλού, ούτε έδειξαν – και αυτές – να υπηρετούν κάποιο πλάνο. Τέτοιο δεν υπήρχε στην ΑΕΚ σε κανένα σημείο του ματς.

Ξέρετε δεν είναι τόσο απλό… Λείπει ο Μάνταλος, αφού παίζω 4-2-3-1, βάζω στην θέση του τον Μπακασέτα, που λέμε ότι είναι και του άξονα και ξεμπερδέψαμε. Άλλα χαρακτηριστικά ο ένας, άλλα ο άλλος. Άλλο τρόπο παιχνιδιού με τον Μάνταλο σε αυτή την θέση, άλλον με τον Μπακασέτα. Δεν είναι οργανωτής ο Μπακασέτας. Ψάχνει χώρο για να γίνει επικίνδυνος και κυρίως να σουτάρει. Θέλει συγκεκριμένη λειτουργία και κινήσεις η ομάδα για να αξιοποιηθεί σε αυτή την θέση ο Μπακασέτας. Δεν τις είχε η ΑΕΚ αυτές τις κινήσεις.

Μπούκωσε η ΑΕΚ την πρώτη φορά αντιμετώπισε κλειστή άμυνα. Εντελώς απροετοίμαστη. Άλλα αντί άλλων όλο το παιχνίδι της, όλες οι επιλογές στην διάρκεια του, είτε εντός αγωνιστικού χώρου είτε από τον πάγκο.

Τα έχω γράψει και άλλες φορές τις τελευταίες εβδομάδες. Η ομάδα δεν έχει ταυτότητα ως τώρα. Στα δύο πρώτα ματς την διαφορά την έκαναν οι ποιοτικοί ποδοσφαιριστές της. Έλειπαν δύο από τους πιο σημαντικούς απόψε και κλήθηκε να δείξει πως διαθέτει και τρόπο να βγάλει κάτι σαν σύνολο. Δεν τον είχε και δεν τον έχει.

Έξι διαφορετικοί παίκτες εκτέλεσαν στημένες φάσεις με το ίδιο αποτέλεσμα. Τρεις διαφορετικοί παίκτες έπαιξαν σέντερ φορ στο ίδιο ματς. Τι άλλο χρειάζεται να πούμε για να καταλάβουμε πως η δουλειά ως τώρα είναι άρτζι μπούρτζι και λουλάς; Ότι να ναι. Έτσι θα πάει; Όχι, δεν μπορεί να πάει έτσι.

Υπάρχουν πράγματα που διορθώνονται και άλλα που δεν διορθώνονται πριν τον Γενάρη. Τον Γενάρη αυτό που μπορείς να κάνεις είναι δυο τρεις κινήσεις που θα μειώσουν και άλλο την ανάγκη που εμφανίζεται ανεπίτρεπτα πολλές φορές, να στηριχθείς σε παίκτες που δεν είναι γι’ αυτό το επίπεδο.

Αλλά πριν τον Γενάρη, αυτό που έχεις στα χέρια σου και έχει τεράστιες δυνατότητες, πολύ περισσότερες από το να μην κάνει φάση απέναντι στον Ηρακλή εντός έδρας, πρέπει να το βοηθήσεις να παίξει ποδόσφαιρο.

Για όλα όσα αναφέρω εδώ, το ματς που έρχεται δεν είναι κριτήριο. Είναι ένα άλλο ματς. Φυσικά σε αυτό ακόμη περισσότερο δεν έχεις το δικαίωμα να αφήνεις όλα σου τα στημένα να περνάνε έτσι. Αλλά τέλος πάντων είναι ένα παιχνίδι ειδικό. Για να μην πάθεις όμως και άλλες ζημιές όπως η αποψινή, πρέπει να γίνεις ομάδα με πλάνο, με αρχή, μέση και τέλος.