Παππάς: "Έχουμε το υλικό να πάρουμε το νταμπλ"

enwsi.gr

20/10/2014 | 19:26

0

O Κώστας Παππάς μίλησε στο aekfutsal.gr, για τους στόχους της ΑΕΚ τη φετινή σεζόν λέγοντας ότι η Ένωση μπορεί να κάνει το νταμπλ. Αναφέρθηκε στο σημερινό ντέρμπι με την Αθήνα 90, για τους λόγους που αγωνίζεται σε αυτή την ηλικία, τον κόσμο της ΑΕΚ άλλα και το σύνθημα των οπαδών που έχει μείνει χαραγμένο μέσα του.

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Κώστας Παππάς:

Για το ματς με την Αθήνα 90: Η Αθήνα 90 καταρχάς είναι το φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Από κει και πέρα επειδή το φετινό πρωτάθλημα είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό, υπάρχουν 6 ομάδες που θα διεκδικήσουν ισάξια την είσοδό τους στην τετράδα. Όλα τα παιχνίδια πλέον μεταξύ αυτών των ομάδων είναι αμφίρροπα. Έτσι γίνεται και με το συγκεκριμένο. Οπότε οι πιθανότητες είναι μοιρασμένες. Εμείς κοιτάμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Απ’ ότι έχουμε δείξει μέχρι τώρα και στο ματς με τον Δούκα, είχαμε το πάθος να γυρίσουμε ένα παιχνίδι που χάναμε με 2-0, θεωρώ αν δείξουμε το ίδιο πάθος και τώρα έχουμε ίσες πιθανότητες για ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Την νίκη.

Για το φετινό στόχο: Βάσει μεταγραφών που έγιναν θεωρώ πως ο στόχος δεν μπορεί να είναι τίποτα λιγότερο από την είσοδο στο φάιναλ φορ του πρωταθλήματος όσο και από την συμμετοχή στον τελικό του κυπέλλου. Από κει και πέρα όταν βρίσκεσαι σε τελικές φάσεις αυτών των διοργανώσεων, κάποιος θα κερδίσει, κάποιος θα χάσει. Εμάς ο στόχος είναι η συμμετοχή σε αυτές τις διοργανώσεις. Έπειτα πιστεύω ότι έχουμε τα φώτα να κατακτήσουμε έναν από τους δύο τίτλους ή και τους δύο. Το κλίμα στα αποδυτήρια είναι πάρα πολύ καλό. Ήταν μάλιστα αυτό που βοήθησε πρόπερσι σε μια δύσκολη χρονιά με αρκετά σκαμπανεβάσματα να κρατηθεί η ομάδα και να μην διαλυθεί. Το κλίμα μεταξύ μας είναι πάρα πολύ καλό. Όλοι είναι φίλοι μεταξύ τους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό σε μια ομάδα. Ειδικά σε ένα ερασιτεχνικό άθλημα παίζει ρόλο να είναι «δεμένοι» οι παίκτες μεταξύ τους.

Για την προπέρσινη ΑΕΚ και τις διαφορές με τη σημερινή: Έχουν γίνει πολύ σημαντικές προσθήκες έμπειρων παικτών. Αυτό ήταν κάτι που έλειπε πιο πολύ από την ομάδα. Παίκτες έμπειροι που έχουν εντρυφήσει στον πρωταθλητισμό, όπως είναι ο Λευτέρης Κουβαράς, ο Τάκης Μορφέσης, ο Κώστας Καρασσάβας. Πριν ήταν και ο Γιάννης Μοστριός, ο οποίος έχει φύγει στην Ιταλία για επαγγελματικούς λόγους. Και από τα παιχνίδια που έχουμε δώσει έχει φανεί ότι η εμπειρία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο να κερδίσουμε. Έτσι λοιπόν πιστεύω ότι η μεγάλη διαφορά από την προπέρσινη που συμμετείχα είναι ότι έχει πολύ περισσότερους έμπειρους παίκτες, οι οποίοι ξέρουν πώς να διαχειριστούν και τον εαυτό τους σε ένα παιχνίδι και ιδιαίτερα σε ένα δύσκολο ματς, όπως και το πώς μπορούν να μεταδώσουν στην ομάδα το κατάλληλο πάθος και την ορμή για να κερδίσει. Από κει και πέρα στο εξωαγωνιστικό και οργανωτικό έχουν γίνει πολλές αλλαγές. Βλέπουμε και ότι ο Δημήτρης Κουνταρδάς είναι πολύ πιο συγκεντρωμένος στην ομάδα ως προπονητής και με την προσθήκη του Πρόδρομου Τσολίδη στην ανάληψη εξωγηπεδικών καθηκόντων, που και αυτά είναι πολύ σημαντικά για να σκέφτεται ο ποδοσφαιριστής το πώς θα μπει στο γήπεδο να παίξει και τίποτα άλλο, έχουν γίνει βήματα προς τα μπρος.

Για το πώς είναι να αγωνίζεται σε ηλικία 42 ετών: Για μένα ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής. Και πέρυσι που έκαναν μία διακοπή ενός έτους στην κυριολεξία δεινοπάθησα. Ήταν πολύ σκληρό για μένα. Δεν σταμάτησα να γυμνάζομαι, αλλά για καθαρά επαγγελματικούς λόγους έπρεπε να το διακόψω. Δεν μου κάνει κάποια διαφορά που παίζει σε αυτή την ηλικία, ούτε αισθάνομαι το σώμα μου πιο βαρύ τώρα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια διότι δεν είχα σταματήσει ποτέ όλα αυτά τα χρόνια να γυμνάζομαι. Δεν βλέπω διαφορές. Ούτε αισθάνομαι τον εαυτό μου καταπονημένο. Πάντα ακολουθώ τις προπονήσεις. Φροντίζω να μην χάνω προπονήσεις και όποτε έχω την ευκαιρία να γυμνάζομαι μόνος μου. Έτσι δεν επιβαρύνεται ο εαυτός μου παραπάνω. Όσο λοιπόν ένας άνθρωπος γυμνάζεται μπορεί να αντέξει και στα 42 και στα 45, ακόμα και στα 50. Αλλά δεν θέλω να φτάσω στα 50 να αγωνίζομαι διότι θα γίνω γραφικός. Θεωρώ και θέλω να ελπίζω, να είμαι υγιής καταρχάς και να μπορώ να παίζω. Βέβαια όχι σε τέτοιο επίπεδο, αλλά για τα σχόλια του κόσμου. Εγώ πιστεύω θα μπορούσα και μέχρι τότε.

Για τα σχόλια του κόσμου που τον βλέπουν να αγωνίζεται σε αυτή την ηλικία: Ο ερασιτέχνης αθλητής επειδή αγαπάει αυτό που κάνει θα ρίξει πολύ μεγάλο βάρος στην εκγύμνασή του. Είναι πολύ σημαντική η εκγύμναση ενός αθλητή. Δεν μπορεί να παίζεις ένα ερασιτεχνικό άθλημα και να κάνεις προπόνηση μία φορά την εβδομάδα. Πρέπει να ασχολείσαι με την προπόνησή σου. Να φροντίζεις και από μόνος σου να ενδυναμώνεσαι, τουλάχιστον μία ή δύο φορές την εβδομάδα. Και όσο μεγαλώνεις πρέπει το κομμάτι βάρη και φυσική κατάσταση να είναι το 50% της υπόλοιπης προπόνησης για να αποφεύγεις και τους τραυματισμούς γιατί κακά τα ψέματα όσο μεγαλώνεις είσαι και πιο επιρεπής στους τραυματισμούς. Αν ακολουθείς ένα σωστό πρόγραμμα εκγύμνασης δεν έχει κανένα πρόβλημα όσο χρονών κι αν είσαι.

Για μια εικόνα που θα μείνει πάντα χαραγμένη στο μυαλό του: Συναίσθημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ μου έχει 2-3 φορές σε αγώνα της Εθνικής να ζητωκραυγάζει ο κόσμος υπέρ μου. Ωστόσο, θα σου πω μία πολύ σημαντική στιγμή για μένα ήταν η κατάκτηση του κυπέλλου με τον Πλάτωνα το 2008. Αυτό όμως που με σημάδεψε και το μνημονεύομαι και με τα παιδιά μέσα στα αποδυτήρια είναι ότι πρόπερσι που αγωνιζόμουν στην ΑΕΚ, είχαμε πάει στο Ρέθυμνο. Είχα κάνει μια αρκετά καλή εμφάνιση τότε. Άρεσε και στον κόσμο. Οπότε άρχισε να φωνάζει όλο το γήπεδο «Ηλίας Ατματσίδης οεοεοε». Αυτό μπορώ να σου πω ήταν ότι πιο δυνατό έχω ζήσει μέσα σε γήπεδο πέραν από κάποιων εμπειριών που είχα σε ευρωπαϊκά παιχνίδια, που έβλεπα γεμάτα γήπεδα, πράγμα που εδώ δεν μπορείς να συναντήσεις. Στη Ρωσία είχα παίξει το 1998 μπροστά σε 6.000 κόσμο. Στην Ισπανία μπροστά σε 3.000. Και παίζεις με την Εθνική Ισπανίας που ήταν πρωταθλήτρια κόσμου τότε. Αυτό το συναίσθημα το να φωνάζουν 500 άτομα «Ηλίας Ατματσίδης» για σένα ήταν πάρα πολύ δυνατό συναίσθημα. Και δεν στο λέω επειδή είμαι τώρα στην ΑΕΚ, αλλά συγκινησιακά ήταν πολύ δυνατό.

Για την παρουσία του στην Εθνική Ελλάδας: Έχω 49 διεθνής συμμετοχές και τις 49 φορές στην παράταξη, όταν σηκωνόταν η ελληνική σημαία και ακουγόταν ο εθνικός ύμνος στην κυριολεξία ανατρίχιαζα. Και δεν στο λέω με υπερβολή. Είναι πολλά παιδιά στην Εθνική που το βίωναν έτσι και υπάρχουν και πολλοί ακόμα που το βιώνουν έτσι. Όταν είσαι παρατεταγμένος και ακούς τον εθνικό ύμνο δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτε άλλο. Ανατριχιάζεις και μπορεί να σε πιάσουν και τα κλάματα από τη συγκινησιακή φόρτιση. Είναι πολύ ιδιαίτερο συναίσθημα. Εγώ επειδή από μικρός έκανα αθλητισμό, ήθελα να αγωνιστώ σε εθνικό επίπεδο σε κάποια ομάδα. Δεν έγινε μέσω του ποδοσφαίρου. Δεν έκανα και τα κατάλληλα βήματα άλλωστε. Ωστόσο, αισθάνομαι πολύ χαρούμενος και ολοκληρωμένος.

Για τον κόσμο στην Ελλάδα και τις διαφορές που έχει με άλλους λαούς στον αθλητισμό: Ο Έλληνας έχει μεγάλη έλλειψη αθλητικής παιδείας. Δεν είναι τυχαίο που σε χώρες που έχουν κατακτήσει παγκόσμια πρωταθλήματα στο ποδόσφαιρο, υπάρχουν άλλα αθλήματα εθνικά που εμείς δεν τα διανοούμαστε. Στην Ιταλία και στην Γαλλία εθνικό σπορ είναι η ποδηλασία. Ο γύρος της Γαλλίας είναι παγκόσμιο γεγονός. Τον Έλληνα τον έχουν οδηγήσει δυστυχώς μόνο στο ποδόσφαιρο. Είτε γιατί ναι το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ, αλλά υπάρχουν και άλλα αθλήματα. Δεν μπορεί όλος ο κόσμος να ασχολείται μόνο με το ποδόσφαιρο. Και το μπάσκετ υπάρχει που έχει φέρει πολύ περισσότερες διακρίσεις στην Ελλάδα και σε εθνικό και σε συλλογικό. Κακά τα ψέματα. Υπάρχει το βόλεϊ, υπάρχει το χάντμπολ, υπάρχει η σάλα, το τένις που είναι πολύ πίσω. Βλέπεις τουρνουά του εξωτερικού και οι Έλληνες τενίστες δεν υπάρχουν πουθενά. Θεωρώ λοιπόν καταρχάς ότι έχει να κάνει με την έλλειψη παιδείας. Από κει και πέρα, είναι και το κατά πόσο υπάρχει και η βούληση από τις αρμόδιες Αρχές να ασχοληθούν με το άθλημα. Αν θέλεις αν μη τι άλλο 500 άτομα, 1000 άτομα θα μπορείς να τα φέρεις σε ένα γήπεδο. Όπως γίνεται με την ΑΕΚ σε άλλα αθλήματα. Όπως είναι το χάντμπολ, το βόλεϊ γυναικών. Βέβαια δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι και η εθνική ποδοσφαίρου σάλας δεν έχει κάποιες σημαντικές διακρίσεις για να γίνει ευρέως γνωστό το άθλημα. Και το μπάσκετ άρχισε να αναπτύσσεται στην Ελλάδα το 1987 που πήραμε το Ευρωπαϊκό με τον Γκάλη, στον οποίο χρωστάει πολλά το ελληνικό μπάσκετ. Δυστυχώς δεν υπήρχε κάποια τέτοια επιτυχία της Εθνικής. Να συμμετάσχουμε σε κάποια ευρωπαϊκή τελική φάση. Μόνο κάποιες προκρίσεις σε προκριματικούς ομίλους. Θεωρώ ότι ένα είναι η έλλειψη βούλησης από τους αρμόδιους για να αναπτύξουν εμπορικά το κομμάτι ποδόσφαιρο σάλας και κατά δεύτερον ότι δεν υπάρχουν οι επιτυχίες που είναι δύσκολο να επιτευχθούν από τη στιγμή που το άθλημα είναι καθαρά ερασιτεχνικό και έχουμε πολλές φορές τη δυνατότητα να παίξουμε με επαγγελματίες.

«Η ΑΕΚ είναι ιδέα και ο κόσμος πρέπει να έρχεται γι’ αυτήν»

Για τον κόσμο της ΑΕΚ: Ο κόσμος της ΑΕΚ έχει στηρίξει τα αθλήματα του συλλόγου. Και το μπάσκετ και το βόλεϊ και το χάντμπολ. Είναι κρίμα που σε αυτά τα τελευταία χρόνια που η ομάδα έχει κάνει κάποια βήματα δεν έρχεται ο κόσμος της ΑΕΚ στο γήπεδο. Η ομάδα δείχνει ότι έχει δυνατότητες να πετύχει κάτι καλό. Ειδικά φέτος. Και δεν σου κρύβω ότι έχω μιλήσει με ανθρώπους που γνωρίζω από την Original και του έχω πει «ελάτε» και μου απαντούν ότι «το άθλημα δεν είναι τόσο διαδεδομένο». Ο κόσμος της ΑΕΚ δεν πάει στο γήπεδο για το άθλημα, πάει για την ΑΕΚ. Αυτό που έχω μάθει στην ΑΕΚ είναι αυτό που γράφει και η φανέλα πίσω ότι η ΑΕΚ είναι ιδέα.

Για το αν υπάρχει πρότυπο στη θέση του τερματοφύλακα: Εγώ έπαιζα από μικρός τερματοφύλακας. Ποτέ μου δεν είχα πρότυπο. Δεν είχα είδωλο κάποιον άλλο τερματοφύλακα. Ήθελα πάντα το πρότυπό μου να είναι ο καλύτερος εαυτός μου. Ήθελα πάντα να γίνομαι καλύτερος. Δεν θεωρώ ότι έχω φτάσει. Προσπαθώ πάντα να βελτιώνομαι. Και μέσα από την προπόνηση και βλέποντας κάποια πράγματα από τρίτους. Αν θέλεις να μιλήσουμε για τον ποιον τερματοφύλακα θεωρώ καλύτερο όλων των εποχών απ’ όσους έχω προλάβει για μένα είναι ο Δανός, Σμάιχελ. Είχε πάρει ένα ευρωπαϊκό μόνος του το 1992 στη Γερμανία. Γιατί έγινα τερματοφύλακας; Θα σε γελάσω. Πάντα στο τέρμα είχα μία έφεση. Μου είχαν κάνει προτάσεις όταν ακόμα ήμουν Λύκειο να πάω στους ημιερασιτέχνες της ΑΕΚ και σε Πανιώνιο, Εθνικό, αλλά λόγω Πανελληνίων εξετάσεων δεν το είχα πάρει ζεστά το θέμα ποδόσφαιρο. Οι γονείς μου, μου έλεγαν «αν προλαβαίνεις κάντο». Δεν έδωσα βαρύτητα όμως… Για να μπω να παίξω κατηγορία ξεκίνησα στα 17 μου. Έπαιξα τότε Γ’ κατηγορία Αθηνών στην Νέα Ζωή Μεταμόρφωσης. Έμεινα εκεί 2 χρόνια, αλλά τότε τα γήπεδα ήταν ξερά και επειδή μετά ανακάλυψα το 5Χ5 «κόλλησα». Είχα πάντα ψώνιο με τον αθλητισμό. Μου άρεσε να αθλούμαι.

Ο προπονητής – δάσκαλος Κώστας Παππάς

Για το γεγονός ότι είναι προπονητής τερματοφυλάκων: Εγώ όντας παίκτης, έχω πει πως δεν θα γίνω τρία πράγματα. Προπονητής σε ομάδα, παράγοντας και διαιτητής. Προπονητής τερματοφυλάκων ξεκίνησα να το κάνω πρόπερσι στην ΑΕΚ και μου αρέσει πολύ. Μου αρέσει να προπονώ παιδιά. Να προσπαθώ να τους μεταφέρω το μικρόβιο του αθλητισμού. Είναι άλλο πράγμα να νιώθεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορείς να μεταλαμπαδεύσεις αυτό που ξέρεις και σε σέβονται γι’ αυτό που είσαι και να βλέπεις να δημιουργούνται τερματοφύλακες. Μου αρέσει αυτό. Βλέπω ότι φτιάχνω ένα παιδί για να μπει μέσα σε μια ομάδα και να παίξει. Μαθαίνεις από τα παιδιά. Πολλές φορές ακούς κάτι που δεν τα περιμένεις και επειδή τα μικρά παιδιά λένε πάντα την αλήθεια σε βάζουν και σε προβληματισμό. Θεωρώ ότι ποτέ δεν θα μπορούσα να γίνω προπονητής σε ομάδα, αλλά με τα παιδιά μου αρέσει να δουλεύω. Μου αρέσει που τους «χτίζω» και με σέβονται. Υπάρχει μία αλληλεπίδραση και τα αγαπάω πολύ τα παιδιά. Και εγώ πολύ καλά παιδιά.

Για τη φετινή σεζόν στο τμήμα των τερματοφυλάκων: Φέτος δεν έχουμε ξεκινήσει ακόμα. Υπήρχαν κάποια προβλήματα με το γηπεδικό. Δεν είχαμε ώρες για να μπορέσουμε να καλύψουμε τα τμήματα των τερματοφυλάκων λόγω του πλήθους των παιδιών που έχουν έρθει στις ακαδημίες της ΑΕΚ. Ωστόσο, απ’ ότι πληροφορήθηκα, μάλλον έχουμε καταλήξει σε κάποιες ώρες οι οποίες θα είναι ελεύθερες και σύντομα, εντός της εβδομάδας να ξεκινήσουμε και τα γκρουπ των τερματοφυλάκων ξανά. Επειδή έχουν έρθει και αρκετά παιδιά, 16 στον αριθμό, θα τα… σπάσουμε τα τμήματα, ενώ υπάρχει και λίστα αναμονής.

Για τον εαυτό του: Επαγγελματικά έχω ένα ασφαλιστικό πρακτορείο. Ελεύθερος χρόνος υπάρχει ελάχιστος. Όποτε μπορώ και έχω τη δυνατότητα βγαίνω βόλτες με την κοπέλα μου, πάω σινεμά, πάω για ένα ποτό, ότι κάνει κάθε άνθρωπος.

• enosi.gr
• enwsi.gr
• futsal
• Παππάς