Χρήστος Μαλαδένης: Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη

Χρήστος Μαλαδένης: Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

 Ηταν παικτάρα. Από εκείνους τους παίκτες, που δεν χωρά το ταλέντο τους σε μια συνηθισμένη ποδοσφαιρική καριέρα. Ηταν μάγκας από τους λίγους. Από εκείνους που δεν διστάζουν να πουν τη γνώμη τους, ακόμα και αν έρθουν σε σύγκρουση για το δίκαιο. Ηταν μια ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα, που είχε την τύχη να έρθει στην ΑΕΚ στην εποχή της ακμής της, αλλά είχε την ατυχία να συνδεθεί με όλη την εποχή της παράγκας και των πέτρινων χρόνων της ΑΕΚ.

Ο Χρήστος Μαλαδένης είναι ξανά εδώ. Επειτα από χρόνια σιωπής και μακράς απουσίας από την ΑΕΚ, βγαίνει μπροστά μέσα από το enwsi.gr. Με το ίδιο θάρρος, τον ίδιο χειμαρρώδη τρόπο, την απαράμιλλη ικανότητα που είχε όταν ξεχυνόταν με την μπάλα στα πόδια, έκανε τα μαγικά του σλάλομ και έδινε στην ΑΕΚ γκολ και νίκες. Μια πορεία οκτώμισι ετών, μέσα σε μια κουβέντα που θα μπορούσε να μη σταματήσει ποτέ και να ταξιδεύει σε άλλες εποχές.

Ο Μαλαδένης μένει πια στην Ξάνθη. Την ΑΕΚ όμως, την έχει πάντα στην καρδιά του. Είναι η ζωή του, είναι η τρέλα του. Η συζήτηση μαζί του, ήταν μια αποκάλυψη. Δίχως να μασά τα λόγια του, χωρίς να κρυφτεί από καμία ερώτηση, μίλησε για μια ολόκληρη ποδοσφαιρική εποχή. Για όσα έζησε, όσα του έλειψαν, όσα δεν μπόρεσε να πετύχει. Ο Χρήστος είναι ξανά εδώ για να ζήσει ξανά, όσα δεν μπόρεσε φορώντας τα “κιτρινόμαυρα”.

[ads2]

Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΑΕΚ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ

  • Πως ήταν τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά βήματα;

«Τα πρώτα μου βήματα έγιναν στην Ακαδημία του ΑΟΞ. Επειτα, για ένα χρόνο πήγα στην Ασπίδα Πηγαδίων, την ομάδα του χωριού μου, εκεί που είναι τώρα το αθλητικό κέντρο της Ξάνθης. Η ομάδα ανέβηκε Δ’ Εθνική και πριν καλά καλά κλείσει η σεζόν, είχε έρθει στον τελικό του κυπέλλου ερασιτεχνών ο κ. Χάουαρντ και την επόμενη μέρα ξεκίνησα προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Ημουν 16 ετών και μερικών ημερών».

  • Στο ξεκίνημα σου, σε ποιες θέσεις αγωνιζόσουν;

«Κέντρο. Επαιζα κυρίως οκτώ και δέκα. Μερικές φορές και έξι. Αλλά καθαρά κέντρο».

  • Ησουν συνειδητοποιημένος για τον στόχο να παίξεις ποδόσφαιρο; Είχες κάποια ομάδα που συμπαθούσες στα παιδικά σου χρόνια;

«Το όνειρο μου, όπως έγραφα και στο θρανίο μου. Εάν υπάρχει ακόμα θα έχει ιστορική σημασία. Εγραφα Ασπίδα Πηγαδίων, μετά στον ΑΟΞ, μετά ομάδα Α’ Εθνικής και μετά στη Μίλαν. Αυτή ήταν η αρρώστια μου. Εκείνη την εποχή με την ομάδα με τους τρεις Ολλανδούς».

  • Λόγω θέσης σου άρεσε περισσότερο ο Ράϊκαρντ;

«Γκούλιτ και Φαν Μπάστεν μπροστά».

  • Στην Ξάνθη πως ήταν τα πράγματα;

«Το καλοκαίρι υπέγραψα στην πρώτη ομάδα. Ημουν 17 χρονών. Εκανα ντεμπούτο σε 6-7 μήνες, εάν δεν κάνω λάθος ήταν Φεβρουάριος του 1991. Ημουν 17 και κάτι χρονών. Πιστεύω, πως είμαι ο πιο μικρός στον ΑΟΞ. Και μετά πήρα τον δρόμο μου».

  • Η μεταγραφή στην ΑΕΚ πως προκύπτει για εσένα;

«Εγώ ήξερα, ότι 4-5 μήνες πριν από τη μεταγραφική περίοδος με είχε κλείσει ο Παναθηναϊκός. Είχε συμφωνήσει ο Πανόπουλος με τον Παναθηναϊκό, με είχε ενημερώσει και περιμέναμε να τελειώσει το πρωτάθλημα για να πάμε να υπογράψουμε. Τότε μάλιστα ήταν προπονητής ο Ρότσα και είχε πει σε δηλώσεις του, πως η μόνη μεταγραφή που θα έπρεπε να θεωρούνταν σίγουρη για τον Παναθηναϊκό, ήταν ο Μαλαδένης».

Χρήστος Μαλαδένης: Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη

  • Και πως σε έκλεψε η ΑΕΚ από τον Παναθηναϊκό;

«Συζητήσεις γίνονταν κρυφά, εγώ δεν ήξερα κάτι. Εγώ το έμαθα μέσα στο αεροπλάνο. Όταν με ειδοποίησαν πως πηγαίναμε Αθήνα, εγώ ήξερα πως κατέβαινα για τον Παναθηναϊκό. Όταν μπήκαμε μέσα με τον κ. Πιαλόγλου, πιάσαμε τη συζήτηση και τον είπα: «Πρόεδρε, κοίτα και εσύ μη γίνει κάνα παλαβό και τιναχτούν όλα στον αέρα. Φτωχό παιδί είμαι, μη χαλάσει η μεταγραφή. Μην κάνει καμία τρέλα ο Πανόπουλος με τον Βαρδινογιάννη». «Αμάν ρε Χρηστάκη, ξέχασα να σου πω. Δεν πάμε για τον Παναθηναϊκό, πάμε στην ΑΕΚ», ήταν η απάντηση του και έμεινα κάγκελο». Ρώτησα τι έγινε και άλλαξαν όλα και μου είπε πως τα βρήκαν σε μια μέρα ο Πανόπουλος με τον Τροχανά.

  • Εσύ είχες προλάβει να μιλήσεις με τον Παναθηναϊκό;

«Καμία επαφή. Το τρελό πιο είναι. Με το που κατεβαίνουμε από το αεροπλάνο, παίρνει τηλέφωνο ο Μαυροκουκουλάκης τον Πιαλόγλου και ρωτάει: «Γιατί κατεβήκατε με το παιδί»! Το έμαθαν κατευθείαν. Ζήτησε να πάμε στα γραφεία του Παναθηναϊκού. «Ξέρω ότι σας περιμένει στα γραφεία της Βιαμάρ ο Τροχανάς, πάτε το παιδί στην ΑΕΚ», ήταν η επόμενη ατάκα του. Τα ήξεραν όλα. Από εκεί άλλωστε χάλασαν και οι σχέσεις του Πανόπουλου με τον Βαρδινογιάννη. Ο Πανόπουλος ήταν Παναθηναϊκός, αλλά για πολλά χρόνια δεν είχαν σχέσεις».

  • Εχει παραδεχθεί και ο Βαρδινογιάννης άλλωστε, πως ήταν το μεγαλύτερο λάθος του, ότι δεν κατάφερε να σε αποκτήσει…

«Αυτό ειπώθηκε από τον Βαρδινογιάννη επάνω στο αεροπλάνο μετά το πρώτο παιχνίδι με τον Αγιαξ, όταν ο Παναθηναϊκός ήταν έτοιμος να πάει στον τελικό του Champions League».

  • Είχες προτίμηση σε κάποια ομάδα ή απλά ήθελες να πας σε μεγαλύτερη ομάδα;

«Η δική μου η τρέλα, που την έχω ακόμα δηλαδή, είναι το ποδόσφαιρο. Εχω μεγάλη αγάπη. Ηταν ένα βήμα. Αν θα ήταν Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ, δεν με ενδιέφερε τόσο. Απλά ήθελα να το κάνω νωρίς. Όχι βέβαια πως μου βγήκε σε κακό η ΑΕΚ. Δεν έχω κανένα παράπονο. Ο καθένας τον δρόμο του τον κάνει με τα σωστά και με τα λάθη του. Δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή που ήρθα στην ΑΕΚ. Εάν πήγαινα στον Παναθηναϊκό, δεν ξέρω αν θα έκανα καν τη μικρή καριέρα που έκανα στην ΑΕΚ».

  • Για εσένα και τα άλλα παιδιά της εποχής, η παρουσία του Μπάγεβιτς, η ΑΕΚ των πρωταθλημάτων, ήταν πόλος έλξης;

«Όταν είσαι 20-21 χρονών σε επαρχιακή πόλη, το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να φύγεις. Δεν ήξερα ποιες ήταν οι συνθήκες στην κάθε ομάδα. Βέβαια, ο Μπάγεβιτς ήταν μια μορφή. Η ΑΕΚ είχε χάσει μόνο τον χρόνο πριν πάω εγώ το πρωτάθλημα, αλλά είχε παίξει στο Champions League. Σίγουρα, ο Μπάγεβιτς ήταν μια προσωπικότητα που σε τραβούσε».

“ΗΤΑΝ ΚΑΚΟ ΠΩΣ ΕΠΑΙΖΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ”

  • Όταν μίλησες με τον Μπάγεβιτς, για ποια θέση σε προόριζε στο πλάνο του;

«Παντού έπαιξα μετά. Στην πρώτη ομάδα της Ξάνθης, έπαιξα δεξί μπακ χαφ σε 3-5-2, έχοντας όλη την πλευρά. Επαιξα εξάρι, δεκάρι, αριστερό χαφ. Και στην Ξάνθη, όπου υπήρχε πρόβλημα και χρειαζόταν κάτι διαφορετικό με έβαλαν. Με είχαν χρησιμοποιήσει και ως στόπερ. Ημουν έτοιμος για να παίξω κάθε θέση».

  • Γι’ αυτό έλεγαν για εσένα πως είσαι ο πιο προικισμένος και πολυσύνθετος παίκτης…

«Ηταν κακό για κάποιον που ήθελε να κάνει καριέρα. Το κατάλαβα στην πορεία. Όταν είσαι μικρός θέλεις να παίξεις μόνο στην 11άδα. Όταν ψηλώνεις και γίνεσαι ποδοσφαιριστής με εμπειρία, διαπιστώνεις πως αυτό κάνει κακό στην καριέρα σου».

Χρήστος Μαλαδένης: Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη

  • Δηλαδή, δεν σε βοήθησε αυτή η ικανότητα που είχες;

«Καθόλου. Γιατί όταν παίζεις πασπαρτού, δεν είναι ότι καλύτερο. Τη μια αγωνιστική έλειπε ο Μπορμπόκης, έπαιζα δεξιά. Μετά έλειπε ο Ντέμης, έγινα έξι μήνες σέντερ φορ. Μετά βαφτίστηκα εξάρι όταν έφυγε ο Σαμπανάντζοβιτς. Μόνο τερματοφύλακας δεν έπαιξα. Ηταν κακό για εμένα. Θα μπορούσα να καθιερωθώ σε μια θέση, αλλά τελικά δεν έγινε ποτέ. Με κάθε προπονητή, είχα προβλήματα σοβαρά σε αυτό το κομμάτι».

  • Εσύ που ήθελες να παίζεις περισσότερο;

«Περισσότερο στα χαφ ως ελεύθερος. Γιατί απελευθερωνόμουν. Πολλές φορές με έβαζαν να μαρκάρω τον καλύτερο παίκτη της αντίπαλης ομάδας και έτσι δεν είχα δυνάμεις για να βγαίνω κρυφός από πίσω».

  • Οι πρώτες εικόνες από την ΑΕΚ ποιες είναι;

«Θα σε γυρίσω ακόμα πιο πίσω, στην ημέρα της υπογραφής των συμβολαίων. Επειδή πίστευα πολύ στον εαυτό μου, έλεγα στον Τροχανά και στον Στράτο, πως ήθελα τριετές συμβόλαιο. «Βρε αγόρι μου, είσαι 21 ετών, ο Μπάγεβιτς μας είπε να κάνουμε πενταετές, πως θα γίνει αυτό; Πρώτα να ξεκινήσεις να μπεις στην ομάδα και μετά θα δούμε», μου έλεγαν. «Εάν δεν παίξω τον πρώτο χρόνο, θα φύγω μόνος μου», ήταν η απάντηση μου. Εκείνοι μου έλεγαν πως βασιζόμασταν σε εμένα. Κατάλαβα, πως δεν πίστευαν πως θα μπορούσα να παίζω από την αρχή. Εγώ όμως πίστευα πως θα γίνω 100% βασικός από την αρχή. Για να μη χαλάσει η μεταγραφή, με φώναξε ο Πανόπουλος και μου είπε πως θα μου κρεμάσει το δελτίο αν δεν υπογράψω».

  • Ο Μπάγεβιτς συνήθιζε εκείνη την εποχή να χρησιμοποιεί νέους παίκτες μόνο όταν είναι έτοιμοι…

«Συνέβαινε αυτό. Αλλά εμένα μόνο 1-2 παιχνίδια με άφησε εκτός. Είχα μπει αλλαγή και μετά έγινα βασικός μέχρι να τραυματιστώ στη Λάρισα. Σε όλα τα ματς, πρωτάθλημα, κύπελλο, Ευρώπη, ήμουν βασικός».

  • Όταν μπήκες στα αποδυτήρια, πως ήταν τα πράγματα;

«Είχα μιλήσει με τον Κωστένογλου, που ήταν παλιότερος ένα χρόνο, για να πάμε μαζί. Και μπαίνω στα αποδυτήρια και παθαίνω πλάκα: Σαραβάκος, Μανωλάς, Σαβέβσκι, Σαμπανάντζοβιτς, Κετσπάγια, Κασάπης, Ατματσίδης. Επαθα πλάκα. Δεν μπορούσα να δώσω το χέρι να πω καλημέρα. Τρακαρισμένος μέχρι εκεί που δεν πάει. Το κατάλαβαν και με βοήθησαν πολύ».

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΜΑΝΩΛΑΣ, ΟΙ ΚΟΛΛΗΤΟΙ ΝΤΑΝΙΕΛ ΚΑΙ ΑΚΗΣ

  • Ποιος ήταν εκείνος που σε έβαλε στο κλίμα;

«Ο Μανωλάς. Ηταν τεράστια φυσιογνωμία. Μέσα και έξω από τα αποδυτήρια. Πραγματικός αρχηγός. Πηγαίναμε για πρωτάθλημα τα πρώτα χρόνια και τα βράδια δεν μπορούσε να κοιμηθεί από το άγχος του».

  • Με ποιον κόλλησες, με ποιον πήγαινες δωμάτιο;

«Πρώτη μου χρονιά ήταν με τον Θεοδωρίδη, που ήταν και εκείνος καινούργια μεταγραφή. Μετά, κόλλησα με τον Μπατίστα. Φίλοι καλοί, μέσα και έξω από τον γήπεδο. Πολύ παρέα και δωμάτιο ήμουν και με τον Ζήκο».

  • Το πρώτο σου μεγάλο παιχνίδι ήταν η Γκλάντμπαχ;

«Ναι, από τα πιο μεγάλα ματς. Το γήπεδο εντυπωσιακό. Πριν το ματς, θυμάμαι μια φοβερή ατάκα του Μπάγεβιτς. Κάναμε προπόνηση σε ένα από τα βοηθητικά τους και επειδή ήμουν αδύνατος πολύ και φυσούσε, μου έλεγε: «Τώρα θα πέσεις, τώρα θα πέσεις. Πως αντέχεις ρε με αυτά τα ποδαράκια;».

[ads2]

  • Πως ήταν ο Μπάγεβιτς με τους παίκτες του;

«Για εμάς ήταν ό,τι καλύτερο. Μαζί με τον Μπουρουτζίκα και τον Ραβούση, νιώθαμε στοργή. Ειδικά σε εμένα, ένιωθα πατρική αγάπη και από τους τρεις. Με στήριξαν. Με βοήθησαν. Οι προπονήσεις ήταν το κάτι άλλο, φανταστικές. Το ίδιο συνέβη και τη δεύτερη φορά, αλλά τότε δεν τον άφησαν τον άνθρωπο. Ηταν τελείως διαφορετικές καταστάσεις. Δεν τον άφησαν, είχε τρομερό πόλεμο από παντού».

  • Η πρώτη σου σεζόν δεν κλείνει με πρωτάθλημα λόγω της ήττας στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, για το οποίο ακούστηκαν πολλά. Πως το έζησες;

«Τότε με τον Μπορέλι, που χάναμε εμείς τα τετ α τετ με τον Τσιάρτα και τον Κετσπάγια. Δεν μπορώ να πω για κάτι που δεν ξέρω. Πιστεύω, πως χάθηκε πραγματικά στις λεπτομέρειες. Η ομάδα έπαιζε τρομερό ποδόσφαιρο, εγώ έπαιζα, θεώρησα πως ήταν απλά ατυχία».

“ΕΣΤΗΝΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΑΙΑΚΙΑ, ΟΙ ΠΑΡΕΟΥΛΕΣ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ”

  • Το καλοκαίρι του ’96 είναι κομβικό με την αποχώρηση του Μπάγεβιτς. Εσύ πως τα βιώνεις;

«Εκεί πιστεύω, ότι άρχισαν όλα τα στραβά για την ΑΕΚ».

  • Όπως το έζησες, τι πιστεύεις τι έγινε;

«Δεν μάθαμε 100% τι είχε γίνει. Εγώ ήξερα πως ο Μπάγεβιτς το πήρε πάνω του για να μην κάνει άλλα ο Τροχανάς. Αλλοι έλεγαν πως είχε κλείσει από τον Δεκέμβρη στον Ολυμπιακό. Ακούγονταν πάρα πολλά, πολλές εκδοχές. Δεν ξέρω ποια είναι η αλήθεια».

  • Πως ήταν για εσάς η κατάσταση με τον Ραβούση;

«Ηταν μια χρονιά που η ΑΕΚ είχε καλή ομάδα και έκανε καλή σεζόν. Δικαιούμασταν να πάρουμε το πρωτάθλημα, αλλά μας πήρε βρώμικα το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός. Ηταν οι χρονιές που τότε ο Ολυμπιακός έστηνε και τα σημαιάκια».

  • Πιστεύεις πως η ΑΕΚ μπορούσε να βρει τρόπο να νικήσει και τη διαιτησία;

«Σε τόσο μεγάλο βαθμό, όχι. Γιατί και παλιά υπήρχαν θέματα με τη διαιτησία, αλλά τότε κρίνονταν ολόκληρο το πρωτάθλημα. Μας έστηναν σε κάθε ματς, όχι μόνο στα μεταξύ μας».

  • Εσύ πως ήσουν μέσα στην ομάδα;

«Εγώ έχασα μόνο το διάστημα με τον τραυματισμό την πρώτη σεζόν. Ηταν να παίξω στους τέσσερις μήνες, έπαιξα στους δύο. Είχα 100% θεαματική βελτίωση. Ο Μπάγεβιτς με χρησιμοποίησε αρκετά. Το καλοκαίρι ξεκίνησα βασικός, αλλά άρχισαν χίλια δύο πράγματα».

  • Δηλαδή;

«Όταν δεν έχεις σταθερή θέση, αρχίζουν οι προπονητές να σε βάζουν να μη σε βάζουν. Αλλά είχα μέσο όρο 20 ματς βασικός κάθε χρόνο».

[ads2]

  • Μέσα στην ομάδα είχαν αρχίσει να υπάρχουν παρεούλες, κλίκες;

«Και όχι μόνο. Αυτό ήταν ένα ζήτημα που μας απασχολούσε όλα τα χρόνια μου στην ομάδα. Υπήρχαν παρεούλες, προπονητές με μανατζαρέους που έβαζαν τους δικούς τους να παίζουν. Η ΑΕΚ άρχισε να κάνει πολλές μεταγραφές κάθε χρόνο. Εκεί που είχε έναν κορμό καλών παικτών ως βάση, έφερναν πολλούς νέους παίκτες και το χαλούσαν. Η ΑΕΚ είχε γίνει μεγάλη την εποχή Μπάγεβιτς και ήταν δικό του δημιούργημα, αλλά είχε πάντα μια βάση Ελλήνων παικτών. στο πέρασμα των χρόνων αυτό χανόταν, έφευγαν παίκτες βασικοί και καλοί και έρχονταν παίκτες αμφιβόλου αξίας κατά την άποψη μου. Ερχονταν ξένοι που δεν έκαναν, ακόμα και Ελληνες που δεν έκαναν για την ΑΕΚ και χαλούσαν όλο τον κορμό που είχε φτιάξει. Αυτή είναι η δική μου άποψη. Σε κάθε μεταγραφική περίοδος έρχονταν 10 και 12 παίκτες. Μπορούσε να γίνει κορμός; Ερχόταν ο άλλος και δεν ήξερε τι είναι ΑΕΚ. Εγώ ήμουν τυχερός, γιατί τα πρώτα δύο χρόνια με τον Μπάγεβιτς και τον Ραβούση πηγαίναμε για πρωτάθλημα. Και πραγματικά υπήρχαν βράδια που δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε από το άγχος της επόμενης μέρας. Ειλικρινά σου μιλάω. Μου το μετέδωσαν οι παλιοί παίκτες και εγώ δεν μπορούσα να είμαι τραλαλά. Ζούσαμε και αναπνέαμε για να πάρει η ομάδα το πρωτάθλημα».

  • Ο Ραβούσης δεν μπορούσε να ελέγξει την κατάσταση;

«Ως ένα σημείο πιστεύω το κατάφερε, αλλά δεν μπορούσε τα πάντα. Εγώ τον πίστευα πάρα πολύ. Και παίξαμε πολύ ωραία μπάλα».

Χρήστος Μαλαδένης: Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη

  • Το δίδυμο Νικολαϊδη – Κωστή εκείνης της σεζόν, σε εντυπωσίασε;

«Ναι, ήταν από τα καλύτερα. Ο Κωστής για εμένα ήταν από τους καλύτερους Ελληνες ποδοσφαιριστές. Αγαπούσε την μπάλα, ζούσε για το ποδόσφαιρο. Κάπου είχαμε την ίδια τρέλα.

Τον θεωρούσα από τους καλύτερους Ελληνες που είχα γνωρίσει. Αλλά ήταν πολύ άτυχος».

  • Με τον Ντέμη ποιες ήταν οι σχέσεις σου;

«Καλές, φιλικές, επαγγελματικές. Όχι πάρα πολύ κολλητιλίκι, αλλά όχι κακές».

[ads2]

“ΕΝΙΩΘΑ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ”

  • Την επόμενη σεζόν (1997-98) με τον Ντουμιτρίου, εσύ γίνεσαι σέντερ φορ. Πως έγινε αυτό;

«Ηταν δύσκολη εποχή. Είχαν φύγει παίκτες, είχαν έρθει άλλοι. Τα διοικητικά προβλήματα ήταν τρομερά. Είχαμε πολλά ζητήματα με τον Τροχανά, σε ποιον θα πουλήσει, ποιος θα αγοράσει. Υπήρχε αστάθεια και αυτό περνούσε σε εμάς. Καλώς ή κακώς όταν είσαι επαγγελματίας, βλέπαμε πολλά. Μας επηρέαζαν πολλά. Να γίνομαι εγώ ο μπαλαντέρ, να ακούω θα παίζεις τη μία εδώ, την άλλη εκεί. Με επηρέασαν τόσο στη μετέπειτα καριέρα μου, που τώρα μόνο μπορώ να καταλάβω πόσα λάθη γίνονταν και πόσα έπρεπε να διορθώσω».

Χρήστος Μαλαδένης: Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη

  • Γιατί δεν άντεξε εκείνη ομάδα τελικά;

«Κερδίσαμε τα ντέρμπι και χάναμε τα μικρά ματς. Επαιζα καθαρό σέντερ φορ, επειδή είχαμε ξεμείνει από λύσεις»

  • Τη σεζόν με τον Ντουμιτρίου, υπήρξε και το γκολ με τον Παναθηναϊκό και το σύνθημα για εσένα από τον κόσμο. Πως το εισέπραξες;

«Ηταν ένα ωραίο γκολ, έπειτα από ωραία προσπάθεια σε εποχή που ήμασταν πρώτοι. Το σύνθημα ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Ηταν από τις πιο ωραίες στιγμές της καριέρας μου στην ΑΕΚ. Αλλά εγώ ένιωθα πως υπήρχε από τον κόσμο, αγάπη και μίσος ταυτόχρονα προς το πρόσωπο μου».

  • Γιατί λες μίσος; Αισθάνθηκες τόσο πικραμένος;

«Υπήρχε κατακραυγή, δεν ξέρω πως έγινε. Εγώ δεν είχα καλές σχέσεις με τους δημοσιογράφους. Θα έλεγα πως ήταν κάκιστες. Και μετά την εποχή Μπάγεβιτς που με προστάτευσε πάρα πολύ, επειδή δεν μιλούσα και δεν ήμουν επικοινωνιακός τύπος, με κυνηγούσαν. Εχω πολλά περιστατικά να πω. Αυτό ίσως έβγαινε προς τα έξω και επειδή πολλές φορές ο κόσμος πιστεύει ό,τι διαβάζει και όχι ό,τι βλέπει, πιστεύω πως επηρέασε αρκετά».

  • Μήπως ήταν απλά επειδή αγωνίστηκες σε κακή περίοδο της ΑΕΚ;

«Ισως. Είναι αλήθεια πως δεν πήραμε πρωτάθλημα, αλλά μόνο τέσσερα κύπελλα. Αλλά υπάρχουν και παίκτες που δεν πήραν πρωτάθλημα και δεν είχαν τέτοια αντιμετώπιση. Υπάρχουν πολλές φορές που δεν αναφέρομαι πουθενά. Δεν ήμουν επικοινωνιακός. Αλλά κάποιοι θα τα πάρουν όπως θέλουν. Αλλοι θα προβάλουν το κακό».

  • Εκείνη τη χρονιά υπάρχει και το σοκ της Μόσχας. Εσύ αντικαθίστασαι στο φινάλε, όταν η ΑΕΚ έχει την πρόκριση. Πως το έζησες;

«Χάναμε το ένα γκολ πίσω από το άλλο με τον Σέμπουε, τον Νικολαϊδη. Βγήκα στο 89’-90’ και θυμάμαι ήμασταν στον πάγκο με τα μακριά τα μπουφάν και λέγαμε άντε να τελειώσει, άντε πόσο έμεινε και τρώμε το γκολ στο 90’ κάτι. Ηταν από τις χειρότερες στιγμές της καριέρας μου. Ηταν πολύ βαρύ. Περνούσαμε στους τέσσερις»

“ΤΙΤΛΟΣ ΤΙΜΗΣ ΤΟ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ”

  • Η επόμενη χρονιά ξεκινά με τον Στεπάνοβιτς και τον Μούκε. Πως ήταν τα πράγματα;

«Θυμάμαι, πως τον επηρέαζαν πάρα πολύ οι δημοσιογράφοι. Εμένα μου άρεσε ως προπονητής».

Χρήστος Μαλαδένης: Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη

  • Με τον Μπλαχίν που τον διαδέχθηκε, πως ήταν οι σχέσεις σου;

«Πάρα πολύ καλές. Ηταν η χρονιά που βγήκαμε Champions League. Καθιερώθηκα δεύτερος επιθετικός, είχα βάλει 13 γκολ στον δεύτερο γύρο. Ολη η χρονιά εκείνη, ήταν περίεργη. Είχαμε αποκλειστεί στο κύπελλο από τη Μηχανιώνα. Πετούσαμε από Θεσσαλονίκη Αθήνα και μάθαμε πως στο αεροδρόμιο μας περίμενε 2.000 κόσμος για να μας δείρουν. Μας έφτυναν, περάσαμε μαρτύριο. Στο φινάλε με τον Ηρακλή, μας σήκωναν στους ώμους τους. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο”.

  • Σταθμός είναι βέβαια το πολυσυζητημένο ματς με τον Ηρακλή, που έκανες χατ τρικ. Τι θυμάσαι;

«Μα τι λένε; Είναι δυνατόν να φτάσει ένα ματς στημένο να κρίνεται στο 95’, σε μια φάση; εχω παίξει τόσα ματς, ερασιτεχνικά και επαγγελματικά, δεν υπάρχει αυτό. Τα ματς στήνονται στο 10’, στο 20’, στο 30’, άντε στο 60’ και τελειώνεις. Δεν μπορεί να γίνει στην τελευταία φάση. Ηταν κακή εκτίμηση του τερματοφύλακα, καλή κεφαλιά δικιά μου».

[ads2]

  • Τότε λεγόταν πως ήσουν από τους λίγους που πίστευαν και έλεγες σε συμπαίκτες σου να σου κάνουν σέντρα για να σκοράρεις. Είναι αλήθεια;

«Ηταν στο 90’ που φάγαμε το γκολ. Θυμάμαι, πως έπεφταν κάτω συμπαίκτες μου. Δεν θέλω να πω ονόματα. Είναι αλήθεια, φώναζα στον Μάρκο να μου κάνει σέντρα για να βάλω γκολ. Το πίστευα, μέχρι τελευταία στιγμή. Και δικαιώθηκα. Το πίστευα και το κυνήγησα».

Χρήστος Μαλαδένης: Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη

  • Υπήρχε περιστατικό εκείνη τη χρονιά που χτύπησες στο καλοριφέρ και τραυματίστηκες;

«Αλήθεια είναι. Ημασταν σπίτι. Ο γιος μου μόλις είχε αρχίσει να περπατά και εγώ καθόμουν στην τηλεόραση. Με φώναξε η γυναίκα μου, γρήγορα Χρήστο το παιδί θα καταπιεί μπίλιες. Από την τρομάρα μου έτρεξα και έριξα μια με το πόδι στο καλοριφέρ, που ήταν από τα παλιά, τις φέτες. Εσπασε το μικρό δάχτυλο του ποδιού. Αλλά πρόσεξε: ούτε μια εβδομάδα έξω. Με τον Πανταζή κάναμε πατέντες. Βάλαμε νάρθηκα και για να μη χάσω προπονήσεις έπαιζα με σκισμένο παπούτσι και τον νάρθηκα απ’ έξω. Και την Κυριακή έκανε ένεση ξυλοκαϊνης και με μεγαλύτερο νούμερο παπούτσι έπαιξα στο ματς. Άλλος θα καθόταν δύο μήνες έξω, εγώ δύο μέρες».

  • Εκείνη τη σεζόν βέβαια υπάρχει και το ταξίδι στο Βελιγράδι. Πως αποφάσισες να συμμετάσχεις;

«Αν δεν το ζήσεις. Δεν μπορείς να περιγράψεις τα συναισθήματα. Ηταν πόλεμος κανονικά. Κάποια παιδιά φοβόνταν λίγο παραπάνω μην πέσει καμία βόμβα. Μας σταματούσε κόσμος με το δικό τους τσίπουρο, ψωμί και αλάτι. Είδα πολεμικά αεροπλάνα σκεπασμένα με μαύρες σακούλες σε αυλές σπιτιών. Στο Βελιγράδι ήταν διαφορετικά. Τη μέρα του αγώνα είχε μια τεράστια συναυλία. Ηταν η άλλη πλευρά. Ο κόσμος δεν ήταν φοβισμένος. Ηταν τεράστια εμπειρία και χάρηκα που το έζησα. Στη διαδρομή για να είμαι ειλικρινής, έβλεπες εικόνες που σε έκαναν να σφίγγεσαι. Υπήρχαν βομβαρδισμένα κτίρια που φλέγονταν ακόμα. Μέχρι να φτιάξουμε στο κέντρο να ξεχαστούμε, υπήρχε φόβος».

ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

  • Τη χρονιά με τον Τουμπάκοβιτς, πως στράβωσαν όλα;

«Θεωρούνταν σίγουρα πως θα περάσουμε στους ομίλους. καιγόμασταν να περάσουμε στους ομίλους, μόνο και μόνο για να σωθεί οικονομικά η ομάδα. Μας πήγαν όλα στραβά. Το γκολ που φάγαμε, εκείνα που χάσαμε. Ο Τουμπάκοβιτς. Τι να πω. Δεν βοήθησε όσο έπρεπε την ομάδα».

Χρήστος Μαλαδένης: Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη

  • Ο Τσίριτς τι περίπτωση ήταν;

«Είχε τεράστιες περγαμηνές, αλλά δεν βοήθησε καθόλου. Ηταν ένα παιδί συνέχεια στεναχωρημένο, μουτρωμένο. Πολύ κλειστός χαρακτήρας. Το ίδιο ήταν και μέσα στο ματς».

  • Θεωρείς πως η αποχώρηση του Μελισσανίδη επηρέασε καθοριστικά τη χρονιά;

«Είχε έρθει για λίγο. Προσπάθησε να βοηθήσει αγωνιστικά και εκτός γηπέδου. Δεν μπορώ να ξέρω τι συνέβη. Είχα πραγματικά άγνοια σε αυτά τα θέματα».

  • Το ματς με τον Δημητρόπουλο, πόσο έντονο ήταν για εσένα;

«Πριν από λίγο καιρό μου έδειχνε φάσεις ένας φίλος εδώ στην Ξάνθη. Μου έκαναν δύο πέναλτι και με έγραφαν κωλοτούμπα! Και δεν ήταν απλά πέναλτι, αλλά πέναλτι και αποβολές. Κάκιστη διαιτησία. Στήσιμο από όλες τις πλευρές».

  • Με την Εθνική τι είχε συμβεί και δεν έπαιζες;

«Ημουν από τα βασικά στελέχη της Εθνικής Ελπίδων μέχρι το 1995, μέχρι τον Αύγουστο πριν έρθω στην ΑΕΚ. Είχαμε πάει για ένα ταξίδι στη Σκωτία και ήμασταν έτοιμοι να ανεβούμε στην Εθνική ανδρών. Εκανα ένα σφάλμα, μάλωσα πολύ με τον Κόλλια. Του έκανα κάποια πραγματάκια που δεν έπρεπε. Εκ των υστέρων το μετανιώνω, αλλά εκείνη την εποχή δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Μου επέβαλαν αποκλεισμό εφ’ όρου ζωής από τις Εθνικές ομάδες. Δεν με φώναξαν, ούτε καν σε απολογία. Ημουν ένα παιδί 20 χρονών, έκανα μια βλακεία. Δεν υπάρχει ένα συγχωροχάρτι; Να πω και εγώ τη δική μου άποψη».

  • Δεν υπήρξε κάποια προσέγγιση στη συνέχεια, ενόσω ήσουν στην ΑΕΚ;

«Για εμένα δεν υπήρξε ποτέ. Θυμάμαι μόνο πως είχα κληθεί μια φορά, όταν ήμουν στα καλά μου και προπονητής της Εθνικής ήταν ο Ιορντανέσκου. Επαθα σοκ, ήξερα πως με είχαν αποκλείσει. Παίζαμε στη Ρουμανία, έστειλα βίζα κανονικά και έβγαλα, μου έστειλαν το διαβατήριο, αλλά μετά μπήκαν οι παράγοντες της ΕΠΟ και με έκοψαν ξανά και πήραν στη θέση μου έναν άλλον».

  • Για την ΑΕΚ η αλλαγή με τον Παθιακάκη, ήταν βάλσαμο; Πως ήταν οι σχέσεις σας;

«Ετσι και έτσι. Δεν είχα ποτέ κολλητιλίκια. Δεν ήρθα ποτέ κοντά με κάποιον προπονητή. Πολλές φορές ερχόμουν μακριά, επειδή ήμουν περήφανος σε αυτό το κομμάτι και ήθελα να παίζω με τη δική μου αξία και μόνο. Ετσι είναι ο χαρακτήρας μου. Ηθελα τα πάντα να είναι επαγγελματικά, όπως την πρώτη μου σεζόν με τον Μπάγεβιτς»

  • Την επόμενη χρονιά ήσουν σε εκείνους που υπέμειναν την ντροπή της εξάρας από τον Ολυμπιακό. Πως το έζησες;

«Βλέπεις αυτό που σου έλεγα; Ηταν πολλά νέα παιδιά. Τα τραβήξαμε, τα ακούσαμε πολύ. Ηταν που ειπώθηκε και για τον Ηλία το σύνθημα το κακό».

  • Σκέφτηκες να ζητήσεις να μην παίξεις;

«Ηταν αυτό που δεν ήθελα να κάνω ποτέ μου. Δεν ήθελα να βγάζω προς τα έξω, ότι δήθεν έχω ενοχλήσεις για να φτιάξω την υστεροφημία μου και να διαλέγω ματς. Ηθελα οι σχέσεις μου με όλους, κόσμο, Τύπο, να είναι αληθινές. Αυτό ήταν το κακό για εμένα. Δεν υπερασπίστηκα τον εαυτό μου».

  • Η σχέση σου με τον Τόνι, που έγινε προπονητής σε ένα βράδυ;

«Πάντα, ακόμα και τώρα που βρεθήκαμε πριν από κάποια χρόνια ένα βράδυ, ήταν 100% φιλικές. Είχα σεβασμό μέχρι εκεί που δεν πάει στο πρόσωπο του. Ενιωθα πως με πίστευε και πολύ».

  • Στο ματς με την Μπαρτσελόνα στη Νέα Φιλαδέλφεια ήταν μαγική η ατμόσφαιρα;

«Ηταν από τις καλύτερες που έχουν κάνει οι φίλαθλοι».

Χρήστος Μαλαδένης: Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη

“Ο ΣΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΩΡΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ”

  • Με τον Σάντος γιατί δεν ήσουν βασικός; Δεν ταιριάζατε;

«Θεωρώ τον Σάντος έναν καθαρά αμυντικογενή προπονητή. Το λέω και τώρα, που δεν είναι αποτυχημένος, αλλά από τους πιο επιτυχημένους που πέρασαν και με με την Εθνική Πορτογαλίας. Προσωπικά δεν μου αρέσει. Και τότε δεν μου άρεσε και τώρα δεν με αρέσει.».

Χρήστος Μαλαδένης: Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη

  • Και τα αποδυτήρια; Χωρισμένα στα δύο;

«100%. Υπήρχαν οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες. Ενας προπονητής, κερδίζει τους ποδοσφαιριστές. Είναι τα εργαλεία του. Ηταν και οι χρονιές που επενέβαιναν πάρα πολύ οι δημοσιογράφοι. Και είναι κακό. Υπάρχουν καλοί και κακοί. Οι κακοί χώρισαν την ομάδα στα δύο με το έτσι θέλω, έκαναν πολύ κακό».

  • Εσύ αισθανόσουν πως υπήρχαν στρατόπεδα; Ο Ντέμης και ο Τσιάρτας;

«Ναι, υπήρχαν δύο στρατόπεδα στην ομάδα».

“ΜΕ ΕΔΙΩΞΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΕΚ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥΣ”

  • Το 2002 είναι τα ματς σταθμός με τη Ρεάλ; Είναι το πιο σημαντικό γκολ της καριέρας σου;

«Όχι. Για εμένα ήταν τα πιο σημαντικά εκείνα που έδιναν βαθμούς και νίκες στην ΑΕΚ. Με τη Ρεάλ είχα κάνει το 2-1. Ηταν μεγάλη υπόθεση, ήταν αξέχαστο. Αλλά θεωρώ πως τα γκολ πρωταθλήματος που ήταν βαθμοί, πως ήταν πιο σημαντικά».

[ads2]

  • Ήσουν και στις αλλαγές του Μπάγεβιτς που έκαναν την επική ανατροπή στο Μπερναμπέου;

«Ναι, είχα μπει στο ίδιο λεπτό με τον Ιβιτς».

  • Θεωρείς πιο σημαντικό το 3-3 της Φιλαδέλφειας ή την ισοπαλία στη Μαδρίτη;

«Το 3-3 στη Φιλαδέλφεια, ήταν άλλο ματς. Στο ματς μέσα στη Μαδρίτη μπήκαμε στο, όταν ήδη έμοιαζε χαμένο. Δεν το πίστευε κανείς, εκτός από εμάς».

Χρήστος Μαλαδένης: Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη

  • Εκείνη η ομάδα που ήταν αήττητη στο Champions League και έκανε σερί νικών, γιατί δεν πήρε το πρωτάθλημα;

«Ηταν πολλά πράγματα. Δεν άφηναν τον Μπάγεβιτς να δουλεύει σωστά. Όταν δεν μπορείς, ήταν λογικό να μην έχει όρεξη. Εισπράτταμε και εμείς, πως δεν ήταν καλά τα πράγματα».

  • Την επόμενη χρονιά με την «ντριμ τιμ», πίστεψες πως μπορούσε να γίνει κάτι;

«Όχι, το αρρωστημένο κλίμα δεν αλλάζει. Μεταγραφές πολλές, κορμός αβέβαιος. Πίστευα πως θα είναι μια από τα ίδια και δικαιώθηκα».

  • Γιατί επέλεξες να φύγεις στα μισά εκείνης της σεζόν, ενώ έπαιζες;

«Δεν είναι αλήθεια πως ζήτησα να φύγω και θα σου αποκαλύψω κάτι. Με έδιωξαν. Ο κόσμος πίστευε πως ήθελε να φύγω για να πάω στον ΠΑΟΚ. Αλλά η αλήθεια είναι πως με έδιωξαν με τον τρόπο τους. Δεν βγήκα ποτέ να το πω. Δεν ήθελα να δικαιολογήσω και να ρίξω ευθύνες στον Στάθη και στον Μπάγεβιτς. Ο Στάθης γύρισε και μου είπε, πως ο Μπάγεβιτς δεν με υπολογίζει και δεν με θέλει στην ομάδα. Μίλησα με τον Μπάγεβιτς και μου είπε δεν ισχύει και είναι ψέματα του Στάθη. Πες μου τι να κάνω εγώ».

  • Όταν πήγες στον ΠΑΟΚ, ικανοποιήθηκες οικονομικά και αγωνιστικά;

«Δυστυχώς, ούτε εκεί. Αν και βγήκαμε στα προκριματικά του Champions League το πρώτο εξάμηνο που πήγα με τον Αναστασιάδη, ήταν όλα καλά και ρόδινα. Μετά όμως, ήταν ο Γούμενος και άρχισαν άλλα. Αλλα είχαμε συμφωνήσει, άλλα πήρα. Ενιωσα και εκεί κορόϊδο. Δυόμισι χρόνια, δεν ήταν ό,τι καλύτερο».

Η ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ

  • Καλύτερος προπονητής που είχες στην καριέρα σου;

«Ο Μπάγεβιτς. Αλλά θέλω να τονιστεί. Ο Μπάγεβιτς του ’95. Πήρα πάρα πολλά από αυτόν».

  • Δεύτερον ποιον θα έβαζες;

«Μάλλον τον Μπλαχίν. Εκανα και καλή χρονιά».

Χρήστος Μαλαδένης: Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη

  • Το 7 γιατί το επέλεξες στη φανέλα;

«Είχα λατρεία με τον Σαραβάκο και γι’ αυτό το επέλεξα. Μόνο και μόνο γιατί το φορούσε αυτός».

  • Έχεις ζήσει τη Νέα Φιλαδέλφεια και τον ξεριζωμό. Ηταν τόσο μεγάλη η διαφορά;

«Βέβαια μας στοίχισε. Αισθανόμασταν άσχημα. Όταν χάνεις την έδρα σου, χάνεις τα πάντα. Είναι σαν να σε βγάζουν από το σπίτι σου».

  • Κάθε χρόνο στην ΑΕΚ και άλλη διοίκηση. Πως ήταν;

«Κάθε χρόνο άλλη διοίκηση, άλλοι προπονητές. Όλα λάθος. Και λίγα λέω».

  • Κοιτώντας πίσω τι σημαίνει η ΑΕΚ για εσένα;

«Δεν το συζητάω. Είναι ό,τι μεγαλύτερο έχω στην καριέρα μου».

  • Τι σου έλειψε από την ΑΕΚ;

«Το πρωτάθλημα. Εάν παίρναμε ένα έστω και τα δύο πρώτα χρόνια, θα μπορούσα να έχω μια πιο γεμάτη καριέρα. Ολοκληρωμένη θα ήταν εάν έβρισκα θέση που θα απέδιδα στο 100%».

Χρήστος Μαλαδένης: Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη

  • Σου έλειψε το εξωτερικό;

«Η πιο σοβαρή περίπτωση, όταν είχα κλείσει τελείως ήταν τον Γενάρη του ’99, όταν είχα συμφωνήσει με την Πόρτσμουθ να πάω στην Αγγλία. Πρόεδρος ήταν ο Αγγελόπουλος, είχε αναλάβει ο Παθιακάκης. Θυμάμαι, τελευταίο ματς με τίμησαν οι συμπαίκτες μου να με κάνουν αρχηγό. Πέταξα φανέλα, άφησα τα ρούχα μου, χαιρέτησα συμπαίκτες, τον Μήτσι και με περίμενε ο μάνατζερ με το ταξί για να φύγουμε για το αεροδρόμιο. Και με φώναξε στο γραφείο ο κ. Αγγελόπουλος και με έψησε με τον κόσμο και την ομάδα, με εντυπωσίασε ως προσωπικότητα και με υπόσχεση για νέο συμβόλαιο. Δεν έγινε τίποτε. Εάν πήγαινα στην Αγγλία θα είχα αποζημιωθεί για μια ζωή. Το μετάνιωσα σαν σκυλί αυτό. Θα ήταν η δεύτερη μεταγραφή Ελληνα, μετά τον Δώνη».

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X