Το βάρος, η ευθύνη, αλλά και το «know how» στον Μελισσανίδη

Το βάρος, η ευθύνη, αλλά και το «know how» στον Μελισσανίδη
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Στο blog της περασμένης Τετάρτης, έγραφα για το ντέρμπι της Κυριακής που μας πέρασε, πως ήταν ικανό από το να μας κάνει να πανηγυρίζουμε έως και το να μας προσφέρει το απόλυτο ξενέρωμα.

Έτσι ακριβώς κύλησε και το ματς της ΑΕΚ. Αυτή την πορεία διέγραψε. Και κατέληξε στο απόλυτο ξενέρωμα. Και όχι μόνο. Ήταν μια βραδιά ντροπής, που όμοιά της δεν υπήρξε τα τελευταία χρόνια, από την επιστροφή της ομάδας στη φυσική της θέση.

Όχι για την ήττα, όχι επειδή απαγορεύεται να χάσεις με ανατροπή σε ένα ντέρμπι από μια μεγάλη ομάδα, αλλά για την εικόνα της «μη ομάδας» που είδαμε από πλευράς ΑΕΚ. Το θέμα όμως δεν είναι να εστιάσουμε στο συγκεκριμένο παιχνίδι που είναι το «δέντρο», αλλά στο «δάσος» που είναι όλα τα μαζεμένα λάθη και η διαχείριση που έχει γίνει από τη στιγμή που η ΑΕΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα του 2018 και μετά. Και το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για το «δάσος» βαραίνει τον Δημήτρη Μελισσανίδη.

Αυτός πιστώνεται πρώτος απ’ όλους, τη δημιουργία της ομάδας που γκρέμισε ένα ποδοσφαιρικό κατεστημένο δύο δεκαετιών, που κατέκτησε Κύπελλο, Πρωτάθλημα και συμμετοχή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ο ίδιος χρεώνεται και τη διάλυση αυτής της ομάδας και τη μετέπειτα κακή της πορεία.

Λάθη στους προπονητές

Συνεχόμενα λάθη με την επιλογή σε προπονητές μη επιπέδου ΑΕΚ από τη στιγμή που για τον «άλφα» ή «βήτα» λόγο, αποφάσισε να κάνει ένα βήμα παραπέρα από τον Μανόλο Χιμένεθ. Ακατανόητο λάθος με την επιλογή να πορεύεται επί δύο χρόνια χωρίς κανονικό τεχνικό διευθυντή μέχρι που έφτασε στην επιλογή του Ίβιτς. Ακατανόητη επιλογή να μένει το ρόστερ με κενά σε κομβικές θέσεις που όχι απλά… φωνάζουν αλλά «ουρλιάζουν». Το ποδόσφαιρο έχει έρθει και τιμωρεί την ΑΕΚ γιατί η ΑΕΚ δεν σέβεται εδώ και ενάμιση χρόνο το ποδόσφαιρο. Απλά πράγματα.

Για το ντέρμπι με τον ΠΑΟ, δεν έχει νόημα να πεις και πολλά. Πέρα από το ότι έχουν περάσει τόσες μέρες και δεν… χωνεύεται με τίποτα. Και φυσικά έπεσε και πριν από διακοπή (όπως ήταν και η Λάρισα πριν από την προηγούμενη) για να μας στοιχειώνει για δύο εβδομάδες και όχι για μία! Τι να πεις κιόλας για το ντέρμπι;

Αυτό που έκανε ο Νίκος Κωστένογλου με τις αλλαγές στο δεύτερο ημίχρονο, δεν γίνεται. Προσωπικά, αδυνατούσα να πιστέψω ότι έβλεπα να πετάει έξω τους κορυφαίους του γηπέδου, Λιβάγια και Βέρντε, που από τον ΠΑΟ, όχι απλά δεν μπορούσαν να τους ακολουθήσουν, αλλά ούτε να τους δουν.

Αλλά επαναλαμβάνω. Δεν πρέπει να σταθούμε μόνο στο συγκεκριμένο ματς και στα λάθη του «Κωστέ». Γιατί πριν από αυτό, είχαν προηγηθεί άλλα δέκα ντέρμπι χωρίς νίκη για την ΑΕΚ.

Η ομάδα-ορισμός του «refuse to lose» έχει μετατραπεί σε απόλυτη λούζερ. Κι από τις καρυδάτες ανατροπές σε ντέρμπι από 0-2 σε 3-2, φτάσαμε στο να είναι η ΑΕΚ πλέον αυτή που της παθαίνει.

Φταίει ο συμβιβασμός της ΑΕΚ

Φταίνε οι προπονητές; Φταίνε. Φταίνε οι παίκτες; Φταίνε. Φταίει το μπάτζετ; Να πούμε ότι φταίει, αλλά και πέρυσι και φέτος δεν έχεις νικήσει τον ΠΑΟ, που έχει πολύ μικρότερο μπάτζετ από σένα. Όπως και τόσες άλλες ομάδες με μπάτζετ της πλάκας.

Πάνω από όλα φταίει ο συμβιβασμός της ΑΕΚ και η νοοτροπία της «λευκής πετσέτας». Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο από το να συμβιβάζεσαι με αυτό που δείχνει να ορίζει η μοίρα σου. Έχουμε πει κι έχουμε γράψει πολλές φορές στη δημοσιογραφική μας ζωή το μότο «αυτό δεν είναι ΑΕΚ», βλέποντας ομάδες που κατά καιρούς φόραγαν τα κιτρινόμαυρα με τον δικέφαλο αετό στο στήθος και μας έπιανε θλίψη. Αλλά στην πραγματικότητα, όλα αυτά ήταν μέσα στη ζωή που κάνει κύκλους και για την ΑΕΚ, όπως και για κάθε σύλλογο παγκοσμίως.

Μπορούμε να συζητάμε και να καταγράφουμε πολλά κακώς κείμενα που επικρατούν στην ομάδα αυτή τη στιγμή. Και το κάνουμε. Και θα αντέξουμε, όπως έχουμε αντέξει τα πάντα και τόσες πολλές φορές. Σε απείρως δυσκολότερες και χειρότερες καταστάσεις.

Αλλά, αυτό που προσωπικά μιλώντας, δεν αντέχεται και θεωρώ ότι «δεν είναι ΑΕΚ» είναι η συνολικότερη εικόνα στον «οργανισμό ΑΕΚ» πλην της μερίδας του κόσμου της που πάει σε όλα τα γήπεδα και στηρίζει μια ομάδα που δεν του αρέσει αλλά που την αγαπά ακόμα πιο πολύ στα δύσκολα. Η εικόνα της «λευκής πετσέτας» δεν αντέχεται και σίγουρα δεν είναι ΑΕΚ.

Σωστά τον κράτησε, αλλά κάτι… ξέχασε

Η ΑΕΚ πήρε άμεσα και σωστά μετά το αποτυχημένο πείραμα Καρντόσο και την ψυχολογική της ανάσταση με τον υπηρεσιακό προπονητή Κωστένογλου στον πάγκο, στα παιχνίδια με Τραμπζονσπόρ και Αστέρα Τρίπολης, την απόφαση να συνεχίσει με αυτόν τη δουλειά στα Σπάτα.

Αφού όμως πέρασε ο… μήνας του μέλιτος, «ξέχασε» ότι πρόκειται για υπηρεσιακό προπονητή. Κι όταν διαπίστωσε ότι ο πιστός αυτός «στρατιώτης» της ΑΕΚ έπραξε στο ακέραιο το καθήκον του, αλλά είχε αρχίσει ήδη να χάνει κάθε έλεγχο της κατάστασης στα αποδυτήρια και πως αυτό αποτυπωνόταν και εντός αγωνιστικού χώρου, πέρα από τα όποια σημαντικά του λάθη στη διαχείριση των αγώνων, δεν ήταν έτοιμη να τον αντικαταστήσει με έναν κανονικό προπονητή.

Πάλι, δεν ήταν έτοιμη… Γιατί πάλι είχε συμβιβαστεί, γιατί πάλι τα περίμενε όλα από την τύχη. Ξεχάστηκε το εφιαλτικό πρώτο ημίχρονο με τον ΠΑΟΚ και έμεινε μόνο το δεύτερο όπου σώθηκε κάπως η… παρτίδα. Έμεινε ως δικαιολογία το χάλι του αγωνιστικού χώρου του γηπέδου της Λάρισας και τίποτα άλλο. Δεν δόθηκε σημασία στο ότι ο Βόλος έβαλε δύο γκολ στην Ριζούπολη, από τη στιγμή που η ΑΕΚ έβαλε τρία και νίκησε.

Είπε πως… «πάλι καλά που δεν πάθαμε και τίποτα χειρότερο» με την (σχεδόν ανακουφιστική) ήττα με 2-0 στο Φάληρο. Στάθηκε στο ότι σώθηκε στο 93’ με το γκολ του Ολιβέιρα κόντρα στον Ατρόμητο, που λίγο ήθελε να προλάβει να κάνει το 3-3 στο 94’. Όλο μας το πρόβλημα ήταν να αναλωθούμε μια εβδομάδα στο πάρτι του Βράνιες κι άλλη μια στην ανάρτηση που δεν κατέβασε.

Και τώρα, ακόμα και μετά την απόλυτη ντροπή της εικόνας διάλυσης στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ με αυτή την απαράδεκτη κατάσταση των τσακωμένων παικτών και των εγωισμών επιπέδου Πρώτης Δημοτικού να μην δίνουν πάσα, να κρατάνε μούτρα και να ειρωνεύονται μέσα στο ματς (!), η γενικότερη αντιμετώπιση, ξέρετε ποια είναι; «Και να φύγει τώρα ο Κωστένογλου, ποιος θα ‘ρθει;», «Δεν μπορεί κανείς να διαχειριστεί αυτούς τους δύσκολους χαρακτήρες στα αποδυτήρια». Και φυσικά μια πολύ εύκολη ισοπέδωση του ρόστερ. Από την ίδια την ομάδα!

Η ΑΕΚ είναι στο -9 από την κορυφή, σε ένα πρωτάθλημα που βρίσκεται μόλις στην 10η αγωνιστική, που φέτος έχει δέκα αγωνιστικές play offs, ένα πρωτάθλημα στο οποίο η ομάδα έχει να παίξει άλλες τρεις φορές με τον ΟΣΦΠ, άλλες τρεις φορές με τον ΠΑΟΚ, άλλες τρεις ίσως με τον ΠΑΟ. Κι όμως. Η ΑΕΚ το έχει πανεύκολο να σκέφτεται από αρχές Νοέμβρη… «ε αφού φαίνεται πως πάει στράφι κι αυτή η χρονιά, μήπως δεν έχει νόημα να κάνουμε και πολλά».

Εχουμε και το αυτομαστίγωμα

Και μαζί με τη νοοτροπία λούζερ, βάλτε και σχεδόν κάθε εβδομάδα πλέον και από μια δόση… αυτομαστιγώματος! Το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» βέβαια που διακατέχει την ΑΕΚ δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Απλά πάντα προσπαθεί να βρει μια νέα… βερσιόν, πιο μαζοχιστική από την προηγούμενη. Κάνει πάρτι ο Βράνιες και κυκλοφορεί βιντεάκι με σύνθημα που λένε οπαδοί της ΑΕΚ κατά του ΟΣΦΠ και ψάχνουμε να βρούμε μην τυχόν το… ψέλλισε και κάνας παίκτης. Καταδικάζουμε επίσημα το γεγονός μην τυχόν και μας κακοχαρακτηρίσουν (ποιοι;) οι πιο αισχροί υβριστές της ΑΕΚ.

Ανεβάζει ανάρτηση ο Βράνιες μετά από παιχνίδι που τον έχουν βρίσει αισχρά, που του έχουν ανεβάσει πανό, που τον έχουν εξευτελίσει και που τον καλούν να αυτοκτονήσει (χωρίς εισαγωγικά) και τον τιμωρούμε εκτός από πρόστιμο (που καλώς το έφαγε) και με ένα μήνα εκτός.

Κάνει μια δήλωση ο Μάνταλος που μόνο οι βλάκες δεν καταλαβαίνουν ότι λέγοντας «αναστήσαμε τον πεθαμένο Παναθηναϊκό», εννοούσε αυτό ακριβώς που έβλεπαν και οι ίδιοι οι οπαδοί του με τα συνθήματα εναντίον της ομάδας τους με το σκορ στο 0-2 και προς το… 0-3. Κι επειδή δεν το κατάλαβαν οι ηλίθιοι, πρέπει σώνει και καλά να κάνει διευκρινιστική δήλωση ο Μάνταλος και να ζητήσει επίσημα συγγνώμη. Έλεος πια…

Το κεφαλαιώδες ζήτημα «προπονητής ΑΕΚ»

Καλοκαίρι 2015. Η ΑΕΚ της αναγέννησης με μπροστάρη τον Δημήτρη Μελισσανίδη έχει πετύχει το αυτονόητο, έχοντας ανέβει «τρένο» τις δύο κατηγορίες, με τις οποίες δεν είχε καμία σχέση και γι’ αυτό άλλωστε και τις… ξεπέταξε αγωνιστικά χωρίς άγχος. Στο τιμόνι της τεχνικής ηγεσίας σε αυτή τη διετία, ένα δικό της παιδί, ο Τραϊανός Δέλλας. Χωρίς να έχει σιγουρευτεί για το αν πράττει σωστά (μάλλον το αντίθετο θα έλεγα), ο διοικητικός ηγέτης της «Ένωσης» αποφασίζει να ξεκινήσει τη σεζόν της επιστροφής της ομάδας στη φυσική της κατηγορία με τον «Τράι» προπονητή. Σύντομα αποδεικνύεται ότι έκανε λάθος που δεν ακολούθησε το ένστικτό του και αυτό που πραγματικά ήθελε.

Γκέλα στην Ξάνθη την 2η αγωνιστική, ήττα στην Τούμπα την 4η αγωνιστική, βαριά ήττα στο Φάληρο με 4-0 την 7η αγωνιστική. Το ρίσκο είχε ήδη αποδειχτεί λάθος, η ΑΕΚ «κάηκε» γιατί έμεινε από νωρίς πίσω βαθμολογικά και παράλληλα «έκαψε» κι ένα δικό της παιδί, όπως ήταν, παραμένει και θα είναι για πάντα, ο Τραϊανός.

Ο Μελισσανίδης διορθώνει το λάθος του και φέρνει στην ΑΕΚ τον Γκουστάβο Πογέτ. Μια εξαιρετική επιλογή, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι έγινε και σε δύσκολη χρονική συγκυρία. Η ΑΕΚ βελτιώνεται γρήγορα, παίζει αυτό που μπορεί βάσει και του υλικού που διαθέτει και κερδίζει όλα τα ντέρμπι του δεύτερου γύρου.

Οι λανθασμένοι χειρισμοί ωστόσο των καταστάσεων και από τις δύο πλευρές, οδηγούν σε «διαζύγιο» και μάλιστα με άσχημο τρόπο. Ο Πογέτ, είναι αλήθεια, ότι είχε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τον τρόπο του χωρισμού.

Ωστόσο, η ΑΕΚ θα μπορούσε να τα είχε αποφύγει όλα αυτά αν δεν άφηνε να αιωρείται επί μήνες, η όποια πρόθεσή της αναφορικά με το μέλλον του Ουρουγουανού τεχνικού. Και το άφηνε να αιωρείται, όχι επειδή ήθελε να του κάνει… γυμνάσια, αλλά επειδή πραγματικά δεν ήξερε αν ήθελε να τον κρατήσει ή όχι! Η ΑΕΚ πήρε το Κύπελλο με υπηρεσιακό προπονητή στον πάγκο, τον Στέλιο Μανωλά, που κατέρρευσε σωματικά από την πολλή ένταση μετά το πρώτο ματς για τα play offs.

Το καλοκαίρι του 2016, η ΑΕΚ έδειξε μια συγκεκριμένη στόχευση όσον αφορά στο μείζον θέμα του προπονητή κι αφού ασχολήθηκε με τους Μοντανιέ, Αρουαμπαρένα, Φινγκ και Λουτσέσκου, κατέληξε στον πρώτο. Μια υπόθεση που εν τέλει κατέληξε σε φιάσκο, υποχρεώνοντας την ομάδα μέσα σε λίγες ώρες ενός Σαββάτου να πάρει τον Κετσπάγια!

Μια επιλογή που έγινε υποχρεωτικά καθ’ ότι ξεκινούσε προετοιμασία και όχι στηριζόμενη σε κάποιο πλάνο. Αποτέλεσμα; Αποτυχία! Επόμενος κανονικός προπονητής; Κανένας, αλλά νέο ρίσκο με Μοράις. Ένας Κύριος με το πρώτο γράμμα κεφαλαίο, που έγινε γνωστός ως βοηθός προπονητή του Μουρίνιο.

Η αλήθεια είναι όμως ότι ο Πορτογάλος δεν μπορούσε να κάνει πολλά ώστε να βελτιωθεί άμεσα η ομάδα, σε αγωνιστικό επίπεδο. Ένα χρόνο νωρίτερα, ο Δέλλας μπορεί μεν να είχε «ταβάνι» όσον αφορά στην εξέλιξη της ομάδας του, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είχε αφήσει για τον Πογέτ, την ΑΕΚ αδούλευτη και χωρίς ταυτότητα, όπως την άφησε ο Κετσπάγια στον Μοράις. Οι νίκες για την ΑΕΚ έρχονταν με το… σταγονόμετρο και η χρονιά έμοιαζε από νωρίς, δεδομένα χαμένη. Με την έλευση του 2017 το κεφάλαιο «προπονητής ΑΕΚ» ήταν το πιο κεφαλαιώδες πρόβλημα, αφού αν εξαιρέσεις τον Πογέτ, όλοι οι υπόλοιποι αποτελούσαν «ρίσκο» και «στοιχήματα».

Περιθώριο για άλλο «μη κανονικό προπονητή» δεν υπήρχε. Η ΑΕΚ έφερε τον «παλιόφιλο» Μανόλο Χιμένεθ, με τον οποίο σε πολύ δύσκολα χρόνια, είχε πάρει Κύπελλο Ελλάδας και που κύριο προσόν του ήταν να «φτιάχνει» τους παίκτες ψυχολογικά. Στην πρώτη του θητεία στην «Ένωση», τα αποτελέσματα ήταν των… άκρων καθώς είχε πετύχει μεγάλες νίκες αλλά και βαριές ήττες αλλά γενικότερα η ΑΕΚ τότε δεν είχε πουθενά σταθερότητα ώστε να μπορεί να είχε στα αποτελέσματά της.

Πογέτ, μετά Χιμένεθ

Όπως και να ‘χει, ο Χιμένεθ ήταν ο δεύτερος κανονικός προπονητής μετά τον Πογέτ και έδειχνε ο καταλληλότερος για να ξυπνήσει αρχικά την ομάδα από έναν λήθαργο που είχε πέσει, έχοντας πλέον μείνει στο πρωτάθλημα σε θέση εκτός play offs και 9 πόντους πίσω από την 5η Ξάνθη, ύστερα από 16 αγωνιστικές.

Ο Μανόλο πέτυχε κάτι που έδειχνε ακατόρθωτο, η ΑΕΚ νίκησε τον ΟΣΦΠ, έριξε «τριάρα» στον ΠΑΟΚ, κάλυψε το χαμένο βαθμολογικά έδαφος, μπήκε στα play offs, όπου νίκησε άλλες δύο φορές τον ΠΑΟΚ (εντός κι εκτός), δύο τον Πανιώνιο και μια τον Παναθηναϊκό, με αποτέλεσμα να βγει πρώτη και να πάρει το εισιτήριο για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης αγωνιστικής περιόδου. Παράλληλα, με τον Χιμένεθ στον πάγκο, πέρασε τους Λεβαδειακό, Πλατανιά και ΟΣΦΠ στο Κύπελλο, πηγαίνοντας στον τελικό του Βόλου, που κρίθηκε με διαιτητική κλοπή υπέρ του ΠΑΟΚ.

Τα καλύτερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμα. Και αφορούσαν φυσικά στην ΑΕΚ της σεζόν 2017-2018. Την πρωταθλήτρια ΑΕΚ, την ΑΕΚ που μετά την εντός έδρας ήττα από τον Ατρόμητο στο κεκλεισμένων των θυρών ΟΑΚΑ την 8η αγωνιστική, δεν ξανάχασε ποτέ κι από κανέναν σε Ελλάδα και Ευρώπη μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου. Την ΑΕΚ που ταπείνωσε τον ΟΣΦΠ σε πρωτάθλημα και κύπελλο με τρεις νίκες και μια ισοπαλία, που νίκησε τον ΠΑΟΚ παίζοντας με δέκα παίκτες από το 5ο λεπτό και που ήταν και καλύτερή του στην Τούμπα στο ματς που ήθελαν σώνει και καλά να την… πιστολιάσουν, αλλά έφαγαν…  πίκρα.

Κι όμως… Το καλοκαίρι του 2018, πάρθηκε η απόφαση για αλλαγή προπονητή, με βασικό σκεπτικό το να παίξει η ομάδα καλύτερη μπάλα και πιο επιθετικό ποδόσφαιρο. Έως τότε και με συμπληρωμένη πενταετία Μελισσανίδη στην ΑΕΚ, η ομάδα είχε δύο κανονικούς προπονητές που προσαρμόστηκαν στην πραγματικότητα και σε αυτό που μπορούσε να κάνει η «Ένωση», αφενός βάσει του υλικού της και αφετέρου βάσει του πρωταθλήματος στο οποίο συμμετείχε.

Στηριζόμενοι αμφότεροι στην άμυνα. Και φυσικά στο αποτέλεσμα (σ.σ. θυμίζω ότι ο Πογέτ είχε νικήσει στο ΟΑΚΑ και τον ΠΑΟ και τον ΟΣΦΠ και τον ΠΑΟΚ με 1-0). Στη νίκη και όχι στο θέαμα γιατί πολύ απλά μια ομάδα με μικρό αριθμό ποιοτικών ποδοσφαιριστών δεν γίνεται να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο.

Το μάτι τους γυάλιζε

Δεύτερο κοινό γνώρισμα των δύο μοναδικών προπονητών, οι οποίοι έφυγαν από την ΑΕΚ με θετικό πρόσημο (σ.σ. ο Μανόλο, όχι απλά με θετικό πρόσημο, αλλά έχοντας γράψει και γραφτεί στην ιστορία), ήταν το… γυαλισμένο μάτι τους, το πάθος τους για τη δουλειά τους αλλά και για την ΑΕΚ. Και μάλιστα, δεν ήταν τυχαίο ότι κάποια αρνητικά αποτελέσματα που είχε κάνει η ομάδα στα τελευταία ματς του Πογέτ, ο Ουρουγουανός ήταν ξεκάθαρα ξενερωμένος.

Τα μετά του πρωταθλήματος του 2018 είναι αρκετά νωπά και δεν χρειάζονται υπενθύμιση. Το πείραμα Ουζουνίδη απέτυχε, ο Χιμένεθ επέστρεψε για να ξαναφύγει, πηγαίνοντας την ομάδα στον τελικό και χάνοντας ξανά με κλοπή μέχρι κι από το… VAR, το πείραμα Καρντόσο με στόχευση πάλι τα… γκολ και το θέαμα πήγε άπατο, για να έρθει ο Νίκος Κωστένογλου ως υπηρεσιακός και να καταλήξει ως μόνιμος μέχρι να φύγει κάποια στιγμή κι αυτός.

Ο Μελισσανίδης πρέπει να το πιστέψει ξανά

Ο φίλαθλος κόσμος της ΑΕΚ και ειδικά οι 40 και άνω, έχουν δει την αγαπημένη τους ομάδα, να παίζει από την πιο απαίσια μπάλα έως και την καλύτερη που έχει αποδώσει ποτέ, ελληνική ομάδα. Το κατά πόσον θελκτικό ήταν το ποδόσφαιρο που απέδιδε η «Ένωση» δεν είχε να κάνει πάντα με το βαθμό που ήταν ανταγωνιστική και διεκδικούσε το πρωτάθλημα.

Η ΑΕΚ συνδύασε τα πάντα ήτοι ομαδάρα, μπαλάρα και τίτλους και ο Δημήτρης Μελισσανίδης το ξέρει αυτό καλύτερα από τον καθέναν, όταν είχε στην άκρη του πάγκου της, τον κορυφαίο τότε και για πολλά χρόνια μετά, προπονητή στην Ελλάδα, που δεν ήταν άλλος από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Η «Ένωση» όμως έφτασε και μια ανάσα από τον τίτλο, σε σεζόν που ξεκίνησε με στόχο την παραμονή και με τυπωμένα στην πορεία μπλουζάκια που έγραφαν «δεν πάμε για πρωτάθλημα», έχοντας μόνο τέσσερις παίκτες ποιότητας (Άλβες, Ασουνσάο, Κατσουράνη, Λυμπερόπουλο), πλαισιωμένους από τους Χιώτη, Μπούρμπο, Κρασσά, Κυριακίδη, Μόρα, Γεωργέα, Τζιωρτζιόπουλο, Αμπονσά, Πέτκοφ, Κωστένογλου, Καμπάνταη, Σολάκη, Τσεβά, Κόντη, Κάππο, Ρούσεφ, Κωνσταντινίδη, Βλάνταν Ίβιτς και Σοάρες.

Κι έφτασε μια ανάσα από τον τίτλο, επειδή στην άκρη του πάγκου της, καθόταν ο κορυφαίος προπονητής που πέρασε από τη χώρα μας, την τελευταία 20ετία και που δεν είναι άλλος από τον Φερνάντο Σάντος. Και πήρε πρωτάθλημα με τον Μανόλο Χιμένεθ.

Συμπέρασμα; Το «πόσο μπαλάρα» μπορεί να αποδώσει μια ομάδα, εξαρτάται από το πόση ποιότητα έχουν οι ποδοσφαιριστές της. Το πόσο σκληρή, σοβαρή και οργανωμένη ομάδα όμως μπορεί να έχει, εξαρτάται από το πόσο καλό και σοβαρό προπονητή διαθέτει.

Τι πρέπει να κάνει ο «Τίγρης»

Η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ένα πολύ κρίσιμο και κομβικό σημείο. Για το παρόν της, για το μέλλον της, αλλά κυρίως και για τον κόσμο της, που δικαιολογημένα είναι σκασμένος από τα συνεχιζόμενα λάθη μετά το πρωτάθλημα του 2018. Η χρονιά δεν είναι χαμένη. Ο Χιμένεθ πρόλαβε και την έσωσε με την ομάδα στο -9, όχι από την κορυφή, αλλά από την 5η Ξάνθη και με την ΑΕΚ 8η! Και μάλιστα στην 16η αγωνιστική τότε. Τώρα, όχι απλά υπάρχει χρόνος για αγωνιστική, ψυχολογική και βαθμολογική ανάταση, αλλά βρισκόμαστε στην 10η αγωνιστική ενός πρωταθλήματος μάλιστα που θα διεξαχθεί για πρώτη φορά με play offs, στα οποία δεν θα κριθεί η 2η θέση αλλά και ο πρωταθλητής.

Για αυτό που δεν υπάρχει χρόνος είναι για άλλα… παθήματα και άλλα… διδάγματα. Διδαχτήκαμε αρκετά! Η ΑΕΚ πρέπει να «χτυπήσει» στα ίσα και μέχρι τέλους το πρωτάθλημα. Ο πρώτος που πρέπει να το πιστέψει είναι ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Αν το πιστέψει, θα γίνουν αυτά που πρέπει.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X