Η αποχή δεν είναι λύση

Σχεδόν δύο μήνες πριν την πρώτη σέντρα του νέου πρωταθλήματος και όλα δείχνουν να είναι στον …αέρα. Μετά μάλιστα από την ανακοίνση συστράτευσης των ΑΕΚ και ΠΑΟΚ με τις 12 μικρομεσαίες ομάδες, καταλαβαίνει κανείς πως δεν μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά τι θα συμβεί τη σεζόν που ακολουθεί. Είναι αλήθεια πως η κίνηση αυτή των “12” αποτελεί ένα νέο στοιχείο στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ουσιαστικά αποτελεί τον πέμπτο “μεγάλο” μαζί με ΑΕΚ, Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό. Έχετε σκεφθεί όμως ποτέ τι προσφέρουν αυτές οι 12 ομάδες, για να φτάνουν στο σημείο να διεκδικούν ανακατανομή των εσόδων; Πόσες απ’ αυτές τις 12 ομάδες επενδύουν σωστά τα χρήματα που παίρνουν από τα τηλεοπτικά για να ζητούν περισσότερα;

Σίγουρα υπάρχουν κάποιες που το κάνουν. Εννοείται αυτό και θα ήμουν άδικος αν τις έβαζα όλες στο ίδιο …καζάνι. Δεν το κάνουν όμως όλες, γι’ αυτό τα τελευταία χρόνια φτάσαμε στο σημείο να “χάνουμε” ομάδες στα μέσα της σεζόν ή κάποιες να μην παίρνουν αδειοδότηση. Θα μου πείτε, “ποιος είσαι εσύ που θα πεις στους ιδιοκτήτες πως να επενδύσουν τα χρήματά τους”; Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Αυτά τα χρήματα δεν είναι ακριβώς χρήματά τους, αλλά χρήματα που μπαίνουν στα ταμεία των ΠΑΕ από το τηλεοπτικό συμβόλαιο. Επειδή δηλαδή οι ομάδες τους συμμετέχουν στη Super League. Άρα τα χρήματα πρέπει να επενδυθούν προς ώφελος των ομάδων και των φιλάθλων τους. Πως; Βελτιώνοντας τα γήπεδα, το χώρο των εξεδρών, τον αγωνιστικό χώρο, φέρνοντας παίκτες για να προσφέρουν θέαμα, στηρίζοντας τα τμήματα υποδομής, λαμβάνοντας σημαντικές αποφάσεις (και όχι προτάσσοντας αστείες προφάσεις) για τη βία. Αλήθεια πόσες ομάδες της Super League έχετε δει πραγματικά να επενδύουν στα παραπάνω;

Αυτό βέβαια είναι το ένα σκέλος της απειλής των “12” σχετικά με αποχή από το επόμενο πρωτάθλημα. Το δεύτερο σκέλος, με το οποίο ουσιαστικά συστρατεύεται τόσο η ΑΕΚ όσο και ο ΠΑΟΚ είναι εντελώς διαφορετικό και ΟΛΟ το δίκιο είναι με το μέρος των ομάδων. ΟΛΟ όμως. Το να γίνει επαγγελματική η διαιτησία αποτελεί ένα πολύ σημαντικό θέμα και από τη στιγμή που στο σύνολό τους οι ομάδες το δέχονται, η ΕΠΟ δεν έχει κανένα λόγο να μην το δεχθεί. Ή μήπως έχει; Το να προτείνει η Ομοσπονδία 10-15 υποψήφια ονόματα για τη θέση του αρχιδιαιτητή και να αποφασίσουν οι ομάδες ποιος θα είναι, επίσης μου φαίνεται απολύτως λογικό. Αφού λοιπόν η ΕΠΟ υποστηρίζει πως υπάρχει διαφάνεια και ισονομία, ποιος είναι ο λόγος για να το αρνηθεί; Η δικαιολογία που αφορά στις κόκκινες γραμμές της Ουέφα, πραγματικά είναι αστεία και μπορεί να το καταλάβει ακόμα και ο πιο αδαής που ασχολείται με τον χώρο του ποδοσφαίρου.

Είναι απολύτως κατανοητό πως οι ομάδες θέτουν το ενδεχόμενο της αποχής ως το απόλυτο μέτρο πίεσης για να πετύχουν τον σκοπό τους και να βρεθεί λύση στο δίκαιο αίτημά τους. Κατά την ταπεινή μου άποψη πάντως η αποχή δεν είναι λύση. Αν αυτές οι “12” συν “2” ομάδες (αλήθεια ο Παναθηναϊκός ακόμα να ξεκαθαρίσει τη θέση του;) είναι ενωμένες η λύση μπορεί να βρεθεί δίχως να φτάσουμε στα άκρα. Ο κόσμος θέλει να πηγαίνει στο γήπεδο και να χαίρεται την ομάδα του. Δε θέλει αποχή. Μπάλα θέλει να βλέπει, αλλά με ίσους όρους. Τι πιο απλό! Το πρώτο βήμα έχει γίνει και η κίνηση των συνολικά 14 ομάδων, αν παραμείνουν ενωμένες ως το τέλος, μπορεί να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

• blog
• SuperLeague
• αποχή
• βογιατζάκης