Κι όμως γυρίζει…

Καλή χρονιά να έχουμε. Χρόνια πολλά και καλά σε όλους, με υγεία, ευτυχία και πολλά χαμόγελα. Μακάρι να καταφέρουμε να βγούμε σύντομα από αυτό τον εφιάλτη που ζούμε, να πάρουμε πίσω τις ζωές μας, να ζήσουμε ξανά σε συνθήκες κανονικότητας και μέσα από κει να συμφωνούμε, να διαφωνούμε και να συζητάμε ατελείωτες ώρες για τον έρωτα που λέγεται ΑΕΚ και απασχολεί σημαντικό κομμάτι της ζωής μας.

Με την ΑΕΚ κλείσαμε το 2020 – έστω και με ελάχιστες καλές αναμνήσεις και πράγματα που αξίζει να θυμόμαστε από αυτή τη χρονιά – με την ΑΕΚ ξεκινάμε και το 2021. Με την ευχή να είναι πραγματικά μία σημαδιακή χρόνια, ένα έτος που θα αποτελέσει ορόσημο για την «κιτρινόμαυρη» ιστορία. Κυρίως με την προοπτική της κατασκευής τριών γηπέδων και της εισόδου της ΑΕΚ σε αυτά. Ειδικά για τους παλιότερους, όσους έχουν προλάβει τις μνήμες της Νέας Φιλαδέλφειας, όσους μπορούν να αντιληφθούν καλά τι σημαίνει να γυρνάς δεξιά και αριστερά και να μη νιώθεις ποτέ πως βρίσκεσαι στο σπίτι σου, όλα αυτά έχουν ξεχωριστή σημασία.

Το κολοσσιαίο έργο του γηπέδου και η ιστορία

Ωστόσο για μένα, όπως και για πολλούς από εσάς απ’ όσα βλέπω, είναι ξεκάθαρο πως το γήπεδο δεν μπορεί να θρέψει όλες τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις που μπορεί να έχει κάποιος από την ΑΕΚ. Είναι εντελώς λάθος κατά τη γνώμη μου να συγχέεται και να φτάνει κόσμος να μιλά απαξιωτικά για το κολοσσιαίο έργο του γηπέδου, με αφορμή 1-2 κακά αποτελέσματα, αλλά από την άλλη δεν δέχομαι πως το γήπεδο αποτελεί απάντηση για κάθε πρόβλημα που υπάρχει στην ΑΕΚ.

Η ΑΕΚ είναι μία ομάδα πού ιδρύθηκε και έχει φτιάξει μια ιστορία, που προστάζει να είναι πάντοτε σε τροχιά πρωταθλητισμού. Είναι μία ομάδα που κάθε χρόνο, είτε παίκτες της είναι ο Νεγρεπόντης και ο Μαρόπουλος, είτε είναι ο Παραπραστανίτης και ο Τζιράκης, είτε στη σύγχρονη εποχή ο Μάνταλος και ο Μπακάκης, οφείλει να διεκδικεί το πρωτάθλημα, το κύπελλο, μαζί με ευρωπαϊκή πορεία. Δεν μπορεί να αρκείται σε τίποτα λιγότερο από το να είναι μέσα στο κόλπο του πρωταθλήματος.

Η απάντηση στο ερώτημα

Επειτα από τις αλλαγές των τελευταίων ημερών, το ερώτημα είναι κατά πόσον η ΑΕΚ μπορεί να αλλάξει τη φετινή της μοίρα. Δεν χρειάζεται να κάνω κάποια ιδιαίτερη ανάλυση για να σας πω, ότι στο -8 τα πράγματα είναι εκ των πραγμάτων δύσκολα. Δεν ζούμε στην Αγγλία και στη μαγική Πρέμιερ Λιγκ, όπου μπορεί η πρωτοπόρος Λίβερπουλ να φέρνει ισοπαλία στην έδρα της με την ουραγό Γουέστ Μπρ., αλλά και εδώ στην…ψωροκώσταινα τα πράγματα σίγουρα έχουν βελτιωθεί σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.

Υπάρχουν ακόμα καταστάσεις που προβληματίζουν, για τους επικοινωνιακούς στρατούς, για τον τρόπο που λειτουργούν οι βασικοί ανταγωνιστές της ΑΕΚ, αλλά σίγουρα έχουμε βγει ως ελληνικό ποδόσφαιρο από το γύψο που βρισκόταν επί 20 και πλέον χρόνια. Το ερώτημα που προκύπτει, λοιπόν, είναι αν η ΑΕΚ μπορεί να ανατρέψει αυτό το -8 και να μπει στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος ξανά. Κατά τη γνώμη μου, σαφώς και μπορεί.

Εξαρτάται από την ΑΕΚ και μόνο

Για να φτάσω σε αυτό το συμπέρασμα με οδηγούν δύο βασικές παράμετροι: Η πρώτη, είναι αυτή που σας έλεγα και πριν από λίγες μέρες. Οταν η διαφορά που υπάρχει από την κορυφή εξαρτάται μόνο από τα δικά σου πόδια, τότε πάντα έχεις πιθανότητες. Αρχίζοντας από το ματς της Κυριακής, η ΑΕΚ έχει ως το τέλος της αγωνιστικής σεζόν να αντιμετωπίσει ακόμα τρεις φορές τον Ολυμπιακό. Τρία ματς που νικάς και μπορείς να μετατρέψεις το -8 σε +1.

Είναι εφικτό; Η απάντηση είναι προφανώς και ναι. Γιατί η ΑΕΚ δεν έχει να ζηλέψει κάτι σε σχέση με τον Ολυμπιακό. Και αυτό είναι μία πεποίθηση, η οποία δεν έχει αλλάξει παρά την αρνητική πορεία που κατέγραψε η ομάδα, ειδικά τον τελευταίο μήνα και μετά το σοκ της Ζόρια. Είναι σαφές, ότι τα πράγματα εξελίχθηκαν με μορφή χιονοστιβάδας προς αρνητική κατεύθυνση, άλλα πάντα υπάρχει τρόπος και δυνατότητα για να αλλάξει το πράγμα.

Μόνο με αυτόν τον τρόπο

Συν τοις άλλοις, υπάρχει ακόμα μία πολύ σημαντική διαπίστωση που με κάνει να αισιοδοξώ. Ιστορικά, κάθε κατάκτηση τίτλου της ΑΕΚ δεν προέκυψε ποτέ σε ένα πρωτάθλημα, όπου ο τελικός νικητής ήταν…τρένο. Δεν μπόρεσε η ΑΕΚ πότε να πάρει ένα πρωτάθλημα με αήττητες πορείες εντός και εκτός έδρας, με συνεχόμενες νίκες και αφήνοντας πάρα πολύ πίσω τους ανταγωνιστές της. Ακόμα και στα «χρυσά» χρόνια της δεκαετίας του ’90. οι περισσότεροι ίσως θα θυμούνται, ότι τα πρωταθλήματα γινόταν γκραν γκινιόλ.

Θυμίζω, ότι το πρωτάθλημα του ‘89 κατακτήθηκε στον «τελικό» με τον Ολυμπιακό. Το πρωτάθλημα του ‘92 πέρασε από πάρα πολλές διαδρομές μέχρι να φτάσει στη στέψη που έγινε μέσα στην Τούμπα, το ‘93 όταν πάλι κόντρα στον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια απαιτούνταν η νίκη και μόνο και το ‘94 που ήταν η μόνη περίοδος στην οποία η ΑΕΚ κατάφερε να εξασφαλίσει δύο αγωνιστικές πριν το φινάλε την κατάκτηση του τίτλου και μαθηματικά.

Κανείς δεν είναι ανίκητος

Η ΑΕΚ πάντα – και αυτό συνέβαινε επειδή ποτέ δεν μπορούσε να ελέγχει το παρασκήνιο και να δημιουργεί συνθήκες υπέρ της, αλλά πέτυχε σε κάποιες περιόδους να έχει συνθήκες ισονομίας – έπαιζε τα ματς στα ίσια. Και όταν παίζεις στα ίσια, θα έχεις και νίκες και ισοπαλίες και ήττες. Ετσι πρέπει να παίζεται το ποδόσφαιρο κανονικά και νομίζω πως σιγά-σιγά, με αργά βήματα είναι η αλήθεια, πορευόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση.

Το φετινό πρωτάθλημα θα είναι ένας μαραθώνιος, όπου εκτιμώ πως θα υπάρχουν σημαντικές απώλειες. Ηδη, ο Ολυμπιακός άφησε βαθμούς στα Γιάννινα και έκτοτε γκρινιάζει ασταμάτητα, ο ΠΑΟΚ μετρά απώλειες και στο τοπικό του ντέρμπι με τον Αρη, αλλά και στα ματς που έπαιξε με Ατρόμητο και με Βόλο. Ολα αυτά θα παίξουν το ρόλο τους στην πορεία, αρκεί η ΑΕΚ να είναι όπως πρέπει από δω και πέρα. Ο Χιμένεθ να βρει τις λύσεις για να βελτιώσει την αμυντική της συμπεριφορά και να διατηρήσει την ίδια επιθετική ικανότητα που μέχρι τώρα στηριζόταν αποκλειστικά και μόνο στο ταλέντο των ποδοσφαιριστών.

Οταν όλα αυτά θα καταφέρουν να γίνουν πράξη τότε, νομίζω πως θα υπάρχουν συνθήκες για να γυρίσει το χαρτί και να μπορέσει η ΑΕΚ, όχι απλά να έρθει πιο κοντά στην κορυφή, αλλά να είναι μέσα στον κόλπο ως το φινάλε. Χρόνια πολλά, καλή χρονιά σε όλους, εύχομαι τα πάντα να είναι όπως θέλετε μέσα στο νέο χρόνο.

• ΑΕΚ
• ολυμπιακός
• Σταύρος Καζαντζόγλου