Εχεις την ευθύνη, βρες τη λύση

Πέρασαν οι μέρες, το Καραϊσκάκη είναι πίσω, η ΑΕΚ οφείλει να προχωρήσει μπροστά. Υπήρχε και αυτή η διακοπή, που σε τέτοιες περιπτώσεις δεν βοηθά καθόλου για να αδειάσει το κεφάλι και να δει τη συνέχεια. Αυτό που παρατηρώ – και μου προξενεί εντύπωση – είναι το μένος και η αντίδραση που υπάρχει πλέον γύρω από το πρόσωπο του Τιμούρ Κετσπάγια. Δεν έχω κάποια δημοσκόπηση – όσο αξιόπιστες είναι πλέον κι αυτές – αλλά μπορώ να πω με σχετική βεβαιότητα, πως μεγάλο κομμάτι Ενωσιτών αντιμετωπίζει με καχυποψία, άρνηση, ως και εχθρότητα τον Τιμούρ.

Οφείλω να πω, ότι διαφωνώ κάθετα με αυτήν την αντιμετώπιση. Συμφωνώ με όποιον έχει θυμώσει, απογοητευτεί, πικραθεί από την απελπιστική εικόνα στο Φάληρο, αλλά δεν φταίει μόνο ο Τιμούρ. Αλλά αυτά είναι πλέον παρελθόν. Στη δική μου σκέψη, υπάρχει θετική προδιάθεση για οιονδήποτε έχει φορέσει τη φανέλα της ΑΕΚ. Ειδικά όταν την έχει τιμήσει και έχει προσφέρει όσα ο Τιμούρ στην ομάδα. Δεν είχε πρωταθλήματα, αλλά είχε κύπελλα και σημαντικές διακρίσεις, είχε θέαμα που ακόμα παραμιλάς. Αρα, εκ προοιμίου, είναι άδικο να αντιμετωπίζεται τόσο εχθρικά.

Βέβαια, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν χωρούν (ειδικά αν συζητάμε για υψηλό επίπεδο), συναισθηματισμοί. Η ΑΕΚ δεν πήρε τον Κετσπάγια επειδή κάποτε μεσουρανούσε με τη φανέλα της, αλλά γιατί είναι ένας προπονητής με εμπειρία, κατακτήσεις πρωταθλημάτων, προδιαγραφές που έδιναν πίστη πως μπορεί να οδηγήσει στο πρωτάθλημα. Αυτά δεν αλλάζουν, αλλά πολλές φορές οι καλύτερες προϋποθέσεις δεν οδηγούν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν κολλάει δηλαδή η χημεία και όσα απαιτούνται για μια ομάδα.

Το θέμα είναι πως η ΑΕΚ μπορεί να πορευθεί στη συνέχεια. Η ευθύνη βρίσκεται στον Κετσπάγια. Εκείνος είναι που πρέπει να βρει τις αγωνιστικές λύσεις, να αξιοποιήσει το υλικό, να υπερβεί τα προβλήματα, να προσδώσει ψυχολογία στην ομάδα. Ο Τιμούρ έχει την ευθύνη ως τεχνικός υπεύθυνος και πρέπει να βρει τη λύση. Η διοίκηση τον στήριξε, στα αποδυτήρια οφείλει να επιβληθεί, η στάση του κόσμου μπορεί να διαμορφωθεί με 1-2 νικηφόρα αποτελέσματα. Σας το έλεγα άλλωστε από την αρχή της σεζόν, πως για μια ομάδα με τα ζητήματα της ΑΕΚ είναι σημαντικό να τρέφεται με νίκες.

Ο Τιμούρ έλεγε πριν από λίγες ημέρες στους οπαδούς που έφτασαν απογοητευμένοι στα Σπάτα, πως εγώ τους γ… μόνος μου. Και έτσι ήταν, για όσους έχουν ζήσει εκείνη την εποχή. Ο Τιμούρ ήταν ένας παίκτης που δεν είχε θέση, που δεν είχε φρένο, αλλά σε μια ομάδα με αστέρια που έπαιζε αστρική μπάλα, μπορούσε να κάνει το κάτι παραπάνω και να δείχνει το ατομικό του ταλέντο. Τώρα, ως προπονητής το θέμα είναι πως θα εμπνεύσει, θα οδηγήσει, θα κάνει τους παίκτες του να βρίσκουν λύσεις.

Πολλοί έχουν φτάσει να αμφισβητούν τις προπονητικές μεθόδους του Κετσπάγια, ακόμα και αν είναι προπονητής επιπέδου. Εχοντας παρακολουθήσει διψήφιο αριθμό προετοιμασιών, τον μεγαλύτερο αριθμό από εν ενεργεία ρεπόρτερ ΑΕΚ, δεν μπορώ να πω, ότι η δουλειά δεν ήταν υψηλού επιπέδου. Κάθε προπονητής έχει το δικό του στυλ. Ο Σάντος ήταν πατερούλης, που μάθαινε στα παιδιά του τα βασικά. Ο Μπάγεβιτς είχε την προσωπικότητα και έδινε στην ομάδα χαρακτήρα, ο Φερέρ εκείνος που είχε τη λάμψη της Μπαρτσελόνα και δούλευε στα κόκκινα. Ο Δώνης είχε μανία με την τακτική, αλλά με φοβερές εμμονές και εγωισμό που ξεχείλιζε, ο Δέλλας είχε ένα στυλ ξεχωριστό με έμφαση στην τακτική.

Ο Τιμούρ είναι διαφορετικός. Είναι πιο αψύς, πιο σκληρός, με εκφράσεις που θα μπορούσαν να θεωρηθούν μέχρι και προσβλητικές. Εχει δικές του αντιλήψεις, επηρεασμένες από το αγγλικό μοντέλο που τον επηρέασε βαθιά ως άνθρωπο. Οι θεωρίες έχουν μικρή σημασία. Τα πραγματικά σοβαρά είναι πως θα εμφανίζει μια ομάδα που θα έχει συνοχή, που θα παίρνει αποτελέσματα. Σε αυτήν τη φάση, για εμένα αυτό είναι που μετρά. Να παίρνει νίκες. Και έχει υλικό και χρόνο για να δώσει και θέαμα. Ο Τιμούρ έχει πνεύμα νικητή, είναι εγωιστής, ξέρει τι πρέπει να κάνει. Η ευθύνη είναι δική του και τώρα πρέπει να βρει τη λύση.

• ΑΕΚ
• κετσπάγια