Τα θέσφατα του Δέλλα πληρώνει η ΑΕΚ

Κανονικά το θέμα με τον Αραβίδη θα ήταν προτιμότερο να το …θάψουμε κάπου στην άκρη του μυαλού μας. Αλλά γίνεται;

Πολύ περισσότερο, είναι δυνατό ακόμη και με το δημόσιο «αυτομαστίγωμα» του παίκτη , που όντως αποτέλεσε η δήλωση του χθες, το ζήτημα αυτό πραγματικά να τελειώσει και να περάσει χωρίς να ακουμπήσει; Αμφιβάλλω πολύ. Θα προτιμούσα να μην είναι έτσι, αλλά πραγματικά αμφιβάλλω πολύ.

Πρώτα απ’ όλα κατανοώ πλήρως τον τρόπο που επέλεξε να το αντιμετωπίσει η ΑΕΚ το ζήτημα. Με την προϋπόθεση να κάνει αυτή την δήλωση ο Αραβίδης, ίσως να ήταν ο πιο ρεαλιστικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί το θέμα, χωρίς να δοθούν αφορμές να εξελιχθεί σε μεγάλο βραχνά δημόσια και να κυριαρχήσει για μέρες στην επικαιρότητα της ομάδας. Κάτι τέτοιο θα γινόταν αν πήγαιναν σε πειθαρχικά μέτρα, πολύ περισσότερο αν φερόντουσαν το ίδιο ανώριμα με τον Αραβίδη και του έδειχναν την έξοδο για την οποία μιλούσε στην ανάρτηση του στο Facebook.

Εκτός όμως από το έξω, υπάρχει και το μέσα. Και μακροπρόθεσμα αυτό μπορεί να είναι πολύ πιο σημαντικό. Γιατί ξέρετε, ο Αραβίδης είναι αρχηγός της ΑΕΚ. Είναι δηλαδή εκπρόσωπος των συμπαικτών του, εκπρόσωπος της ομάδας και εντός και εκτός γηπέδου. Άρα το παράδειγμα που δίνει ο Αραβίδης με την συμπεριφορά του εντός ΑΕΚ, έχει δέκα φορές μεγαλύτερη σημασία απ’ όσο άλλων παικτών που δεν φορούν περιβραχιόνιο.

Υπάρχουν πολλοί παίκτες στην ΑΕΚ αυτή την στιγμή, που την σεζόν στην Β΄ Εθνική δεν την έχουν ζήσει και λογικά δεν την θεωρούν και τίποτα το ιδιαίτερο. Και δεν ήταν και τίποτα το ιδιαίτερο. Αν δεν υπήρχαν κάποιες άτοπες κατά καιρούς τοποθετήσεις του Δέλλα άλλωστε, από κανενός το μυαλό δεν θα είχε περάσει ποτέ πως οι παίκτες που αποτελούσαν τον βασικό κορμό εκείνη την σεζόν, πέτυχαν κάτι ιδιαίτερο. Και δεν πέτυχαν κάτι ιδιαίτερο, με εξαίρεση τα ματς Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό και εκείνο επίσης με τον Ατρόμητο.

Ακολουθήστε το enwsi.gr στο Twitter και ενημερώσου πρώτα από όλους!!!

Το λάθος του να λέμε πως «έφαγαν τα σ….ά» ( για όνομα Του Θεού δηλαδή ) ή … πέρασαν δύσκολα (θα τρελαθούμε τελείως, όταν μιλάμε για το 95% των αγώνων που μόνο από μονοι τους μπορούσαν να τους χάσουν ), η ΑΕΚ το πληρώνει ακόμη. Και σε αυτό που έγινε με τον Αραβίδη, αυτό αποτυπώνεται πλήρως.

Αν δεν υπήρχε αυτή η χαζομάρα πραγματικά, να λέμε πως δήθεν «πέρασαν δύσκολα» και όλες αυτές τις αηδίες, πιστέψτε με, σε κανενός το μυαλό δεν θα υπήρχε η σκέψη σήμερα πως κάτι του χρωστάει η ομάδα ( πραγματικά απίστευτο ) ή πως αδικείται. Ο Δέλλας είναι ο πρώτος υπεύθυνος γι’ αυτή την νοοτροπία και βέβαια όσοι του επέτρεψαν να την καλλιεργήσει, θεωρώντας προφανώς ότι δεν ήταν και τίποτα σημαντικό.

Υπάρχουν λοιπόν πολλοί παίκτες σήμερα, που λογικά ολα αυτά δεν τα καταλαβαίνουν και βλέπουν τα πράγματα όπως πραγματικά είναι. Δηλαδή τον αρχηγό τους, επειδή δεν παίζει, σε μια περίοδο που η ομάδα μπαίνει καλά στο πρωτάθλημα, να βγαίνει δημόσια και να λέει τι; Πως οι επιλογές στην ενδεκάδα γίνονται βάσει κάποιων «παιχνιδιών πίσω από την πλάτη του»! Και την επόμενη μέρα να ανακαλεί – όχι χωρίς προσωπικό κόστος για το προφίλ του, να παραδεχθούμε- , αλλά το ζήτημα τελικά να περνάει έτσι.

Επαναλαμβάνω, θεωρώ και εγώ πως ήταν καλύτερα να περάσει ετσι αν βάλουμε σε προτεραιότητα το «προς τα έξω». Το «προς τα μέσα» είναι όμως το ζήτημα.

Εύλογα ο κάθε νέος παίκτης της ΑΕΚ, ή κάποιος που είναι στην ομάδα από πέρσι θα σκεφτεί: «Δηλαδή αν κάνω εγώ κάτι τόσο σοβαρό θα καθαρίσω με ένα συγνώμη έστω και… βαρύ ή θα αντιμετωπιστώ αλλιώς, επειδή δεν ήμουν στην ομάδα στην…. φοβερά δύσκολη χρονιά στην Β΄ Εθνική»;

Επίσης: «Ο αρχηγός μας, αυτός που μας εκπροσωπεί και το περιβραχιόνιο που φοράει σημαίνει μεταξύ αλλων και υποχρέωση να δουλεύει στην κατεύθυνση του να είμαστε όλοι ενωμένοι, κάνει κάτι τέτοιο απλά επειδή δεν παίζει; Δηλαδή θεωρεί πως το ότι παίζω εγώ, ειναι αποτέλεσμα κάποιας… συνομωσίας;».

Συγχωρέστε με, αλλά όλα αυτά είναι πολύ σοβαρά πράγματα. Για όποιον έχει ιδέα από αποδυτήρια είναι πολύ σοβαρά πράγματα. Και για όποιον έχει εικόνα για το τι λέγεται εντός και πέριξ των αποδυτηρίων της ΑΕΚ, το πόσο σοβαρό είναι το συγκεκριμένο θέμα είναι ξεκάθαρο.

Ο Αραβίδης έδωσε άκριτα και αψυχολόγητα αφορμή, να διαβάζουμε και να ακούμε πάλι περί «Ελλήνων και ξένων» ή ότι «θέλει να τον φάει… ο βάτραχος». Ότι του φανεί του Λωλοστεφανή δηλαδή, αλλά όταν δίνει τόσο σοβαρές αφορμές ο αρχηγός σου, ο κάθε Λωλοστεφανής θα ξεσαλώσει.

Η αίσθηση δικαιοσύνης στα αποδυτήρια, η αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των παικτών, είναι θέματα κεφαλαιώδη για την ομαλή πορεία μιας ομάδας. Και άσχετα από το αν προς «τα έξω» η ΑΕΚ καλά το χειρίστηκε, το «προς τα μέσα» παραμένει μια μεγάλη πρόκληση.

Την απάντηση μπορεί να την έχει από την μία ο ίδιος ο Αραβίδης, που για να μην κρυβόμαστε, εκτός από το «συγνώμη», πρέπει να κοιτάξει και την συμπεριφορά του. Γιατί αυτή η ανάρτηση ήταν το αποκορύφωμα. Το τελευταίο διάστημα οι εκφράσεις δυσφορίας από πλευράς του ήταν στην ημερήσια διάταξη. Για να μη κρυβόμαστε δηλαδή πίσω από το δάχτυλο μας.

Προς τον Κετσπάγια τον οποίο πρόσβαλλε βάναυσα με αυτό που έγραψε, δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Αλλά προς τους συμπαίκτες του, των οποίων είναι και αρχηγός, πρέπει να κάνει πολλά για να τους πείσει πως αξίζει να τον εμπιστεύονται. Ότι αξίζει σεβασμού, έστω και αν ο ίδιος έδειξε πως είναι πολυ αμφίβολο το κατά πόσο τους σέβεται.

Απάντηση όμως πρέπει να έχει και η ίδια η ΑΕΚ. Πρέπει να βρει τον τρόπο να περάσει το μήνυμα στους άλλους παίκτες, πως κανείς δεν έχει ξεχωριστό «δίχτυ προστασίας» έτσι ώστε με μια επανορθωτική δήλωση, να καθαρίζει για κάτι πολύ σοβαρό που έκανε ενάντια στην ομάδα και στους συμπαίκτες του. Και οι τρόποι υπάρχουν. Για μια ομάδα που θέλει να στείλει σαφή μηνύματα και να προστατέψει την ομαλή της πορεία προς τον στόχο που έχει βάλει, οι τρόποι υπάρχουν.