Οσα αγαπάς να μισείς

Η καθημερινή περιήγηση σε ιστοσελίδες και τα σόσιαλ μίντια είναι αρκετή για να σου δείξει με τι ασχολείται το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου. Ειδικά τις τελευταίες ημέρες, έχει ξεχειλώσει το πράγμα με τους Ολυμπιακούς και τις επιτυχίες των Ελλήνων αθλητών (δίκαιο για τα παιδιά και τη σημαντική προσπάθεια τους). Κάποιοι λίγοι ασχολούνται με τις παλινωδίες του Γκιρτζίκη και της συμμορίας του, αν και αυτό δεν φαίνεται πως αγγίζει στον βαθμό που θα έπρεπε την πλατιά μάζα του κόσμου. Και στην εσωτερική κατανάλωση, στο φουλ τα μεταγραφικά.

Το ερώτημα που μου έρχεται αυθόρμητα είναι τι θέλει ο ΑΕΚτζής για να είναι ευτυχισμένος με την ομάδα του; Να διατηρήσει τον κορμό και τα παιδιά που έκαναν πέρυσι τη μεγάλη επιστροφή και κατατρόπωσαν τον Ολυμπιακό ή να γεμίσει το ρόστερ με παικταράδες που θα την αλλάξουν επίπεδο; Να κυνηγήσει το σκυλολόι που έχει ρημάξει τα πάντα και δημιουργεί ζητήματα σε όλα τα επίπεδα ή να ασχοληθεί με επικοινωνιακή πολιτική όπως κάνει ο Παναθηναϊκός; Να πουλήσει παίκτες ή να κόψει την όρεξη σε επίδοξους αγοραστές; Να αγοράσει παίκτες ή να αξιοποιήσει τα παιδιά που βγάζει από την Ακαδημία της;

Ρητορικά τα περισσότερα ερωτήματα και είναι δεδομένο πως ο καθένας έχει το δικό του σκεπτικό. Δείτε μόνο όσα συμβαίνουν γύρω από τον Μπαρμπόσα. Εκείνος που μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες θεωρούνταν σχεδόν ελάχιστος για την ΑΕΚ, τώρα κρίνεται απαραίτητος. Εκείνοι που αμφισβητούσαν την ποιότητα του Πορτογάλου και πολλές φορές με έψεγαν επειδή από την πρώτη στιγμή τόνιζα πως είναι παίκτης πρώτης γραμμής, τώρα λένε πως η ΑΕΚ τον δίνει λίγο ή πως θα έπρεπε να μην τον παραχωρήσει καθόλου.

Δεν είναι κακό όλο αυτό, αν και διαμορφώνουν ένα αρνητικό κλίμα γύρω από την ομάδα. Αλλωστε, στη δική μου λογική ο οπαδός δεν πρέπει να είναι λογιστής, προπονητής ή τεχνοκράτης. Οφείλει να είναι αρρωστάκι με την ομάδα του, να θέλει τους καλύτερους παίκτες, να κατακτήσει όλους τους τίτλους, να μη συμβιβάζεται με τίποτε. Το μόνο που πρέπει να διαθέτει είναι κοινή λογική. Να αντιλαμβάνεται πως τα πράγματα εξελίσσονται και οι εποχές αλλάζουν. Να δείχνει εμπιστοσύνη σε όσα βλέπει και καταλαβαίνει και όχι σε όσα επιθυμούν να του δείξουν.

Θυμάμαι πως πριν λίγα χρόνια, στην περίοδο της οικονομικής ευδαιμονίας της χώρας, συχνά πυκνά λεγόταν πως το ποδόσφαιρο είναι το πιο σημαντικό από τα ασήμαντα πράγματα της ζωής μας. Δεν έχουν άδικο. Για κάθε Ενωσίτη, για κάθε οπαδό συνολικά, η σύνδεση με την ομάδα του αποτελεί πορεία ζωής: χαίρεται μαζί της, μεγαλώνει δίπλα της, γνωρίζει απογοητεύσεις και πίκρες. Η σχέση περνά από πολλά κύματα, γίνεται σαν ναρκωτικό και εξουσιάζει.

Αυτό που εκτιμώ πως λείπει από την ΑΕΚ είναι η χαρά. Το πλατύ χαμόγελο, η ατμόσφαιρα που ανέδυαν παλιά τα Φιλαδέλφεια. Τότε που ακόμα και παικτάκια της σειράς, ακόμα και τα πέτρινα χρόνια, βιώνονταν με διαφορετικό τρόπο. Λείπουν εκείνα τα χρόνια, το ΟΑΚΑ είναι κρύο και άχαρο, αλλά θα έρθει η ώρα της επιστροφής και σε αυτά. Αυτό που πρέπει να κάνει ο καθείς από εμάς σε αυτήν τη φάση είναι να απολαμβάνει λίγο περισσότερο όσα συμβαίνουν στην ΑΕΚ και τον αφορούν.

Γνώμη μου, συμπέρασμα από τη συναναστροφή με ουκ ολίγες Ενωσίτες, είναι πως τα τελευταία χρόνια είναι λίγες οι φορές που τα χαμόγελα ήταν πλατιά. Όχι άδικα, δεν έδωσε αφορμές η ομάδα. Σας θυμίζω πόση εσωστρέφεια έφερε το κύπελλο του ’10, πόσο ξέσπασμα ενθουσιασμού υπήρξε με τη φετινή κούπα. Εχω την αίσθηση πως χρειάζεται καλύτερη διάθεση, αυτό που έλεγε πριν από λίγο καιρό ο Δέλλας πως υπάρχει κάτι που βαραίνει την ομάδα.

Η ΑΕΚ είναι εδώ για να ενώνει, να εμπνέει, να οδηγεί. Μέσω της ΑΕΚ ο καθένας μεγάλωσε, έκανε παρέες, φίλους αδερφικούς, ανθρώπους που δεν θα γνώριζε ποτέ. Τα τελευταία χρόνια ακούω ολοένα και περισσότερους να διαφωνούν με ένταση για κωμικά πράγματα, να βρίσκονται σε αμφισβήτηση, να μην απολαμβάνουν όσα κάποτε μας έκαναν να γελάμε. Εχω την αίσθηση, πως αν καταφέρουμε να βρούμε αυτό το συναίσθημα, όλα θα πάνε καλύτερα. Για εμάς και για την ΑΕΚ.

• ΑΕΚ
• Μπαρμπόσα