Ουδείς αναντικατάστατος, πλην του κυρίου... πλεονέκτημα

Δεν έχω κρύψει ποτέ πως ο τρελό Έλντερ είναι από τις αδυναμίες μου. Όχι μόνο διότι είναι πολύ ποιοτικός παίκτης και επέμενα από τότε που κάποιοι έριχναν καραμούζα επειδή δεν έκανε τον ζογκλέρ στα χωράφια της Β’ εθνικής. Αλλά κυρίως διότι έχει αντιδράσεις μικρού παιδιού άρα και τέτοια καρδιά. Ακόμα και όταν γίνεται έξαλλος με την πρώτη δυνατή κλωτσιά που τρώει, είναι γιατί του χαλάνε το παιχνίδι του.

Επίσης και ο Μπαρμπόσα δεν έχει κρύψει ποτέ πως η ΑΕΚ είναι πλέον στην καρδιά του ως αδυναμία του. Μέχρι και ελληνικά έχει μάθει. Και δείτε πως πανηγύρισε μετά τον τελικό του κυπέλλου, στον οποίο δεν έπαιξε λεπτό, για να καταλάβετε τι εννοώ σχετικά με το δέσιμο του με την ΑΕΚ. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρόκειται να φύγει, ούτε πως θα αλλάξει αν φύγει. Το ποδόσφαιρο, δυστυχώς, είναι αυστηρά επαγγελματικό.

Ο Σκόκο και την Ελλάδα την γούσταρε, αλλά πολύ περισσότερο γούσταρε την ΑΕΚ. Απόδειξη, πως όσες φορές είχε ευκαιρία να γυρίσει, αλλά για άλλη ομάδα, δεν το κουβέντιασε καν. Όμως δεν είπε όχι στα πετροδόλαρα που θα έπαιρνε και αυτός και η ΑΕΚ και χαιρέτησε. Επίσης και ο Λεονάρντο δέθηκε με την ΑΕΚ. Και πολύ μάλιστα. Απόδειξη πως μέχρι και σχόλια γράφει εδώ στο enwsi.gr με γκρικλις, σε κείμενα για την ομάδα, τα οποία του αρέσουν. Αλλά και αυτός άφησε την ΑΕΚ για να συνεχίσει στο πλούσιο Νοτιοκορεάτικο πρωτάθλημα.

Πιθανότατα ανάλογο δρόμο με αυτόν που τράβηξε ο Σκόκο και ο Λεονάρντο, να ακολουθήσει και ο Μπαρμπόσα. Ξέρω πως συναισθηματικά θα του στοιχίσει του Πορτογάλου. Αλλά το συναίσθημα σχεδόν έχει ποινικοποιηθεί στους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Όπως πολύ σωστά έγραψε ο Καζαντζόγλου, ένας Τότι έχει μείνει. Αλλά όμως είναι ένας και είναι Τότι. Και για να μην το κάνω και πολύ μελό, εν πολλοίς ισχύει το ουδείς αναντικατάστατος. Βεβαίως όταν ο Ριβάλντο άφηνε την ΑΕΚ στην καρδιά του Αυγούστου, στραβωμένος με τον Δώνη που ήθελε να τον κάνει εσωτερικό χαφ ή και εξτρέμ στο 4-3-3 στα γεράματα και θαμπωμένος από τα εκατομμύρια των Ουζμπέκων, το οικοδόμημα διαλύθηκε. Και ούτε το τίναγμα της μπάνκας από τον Νικολαϊδη για να φέρει τον Τζεμπούρ, έσωσε την κατάσταση.

Προφανώς και ο Μπαρμπόσα, δεν είναι Ριβάλντο. Επομένως επανερχόμαστε στην θεωρία του ουδείς αναντικατάστατος. Άλλωστε ο ίδιος ο Κετσπάγια, έλεγε στην Πολωνία πως δεν πρόκειται να θέσει βέτο στην αποχώρηση κάποιου ποδοσφαιριστή. Αρκεί να έρθει στην θέση του ισάξιος ή και καλύτερος, που αυτό όμως είναι το αυτονόητο. Από την στιγμή πάντως, που για τον προπονητή ισχύει επί της ουσίας το ουδείς αναντικατάστατος, σ’ εμάς λόγος δεν πέφτει.

Μόνο που υπάρχει μια παράμετρος. Αν φύγει ένας, η ΑΕΚ θα πρέπει να ψάξει αντικαταστάτη. Εύκολα ή δύσκολα θα τον βρει. Αν φύγουν όμως δυο ή τρεις, θα πρέπει να ψάξει εκτός από αντικαταστάτη και την συνοχή της. Και εκεί θα αρχίσουν τα δύσκολα. Η ΑΕΚ αυτή την στιγμή έχει ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου. Για να είμαστε ειλικρινής θεωρώ πως έχει περισσότερα από ένα, όπως ας πούμε τον πιο ποιοτικό φορ, το καλύτερο δίδυμο αμυντικών μέσων, τους καλύτερους στόπερ και τερματοφύλακα, αλλά θα μείνω ίσως στο πιο ξεκάθαρο πλεονέκτημα. Αυτό το δέσιμο της ομάδας.

Ο Ολυμπιακός έχει αλλάξει σ’ ένα καλοκαίρι τρεις προπονητές, μπορεί μέχρι τέλος Αυγούστου να φέρει και τα πάνω – κάτω στο ρόστερ και προβλέπεται να αποκτήσει συνοχή κατά την παραμονή Χριστουγέννων. Ο ΠΑΟ παρότι κράτησε τον ίδιο προπονητή, δίνει μάχη όλο το καλοκαίρι για να βρει αγωνιστική ταυτότητα και ακόμα φαίνεται πως ο Ιταλός είναι στο τσακ να τα κάνει καρμπονάρα. Και μην παρασύρεστε από την πρόκριση επί της ΑΙΚ, καθώς αυτή ήταν μια ομάδα επιπέδου Κορόνα Κίελτσε, την οποία η ΑΕΚ κέρδισε δια περιπάτου μόλις δέκα μέρες μετά την έναρξη του βασικού σταδίου της προετοιμασίας.

Την ώρα λοιπόν που ο ΟΣΦΠ και ο ΠΑΟ ψάχνονται για να δέσουν αγωνιστικά, η ΑΕΚ είναι δεμένη. Το είδατε και στα δυο παιχνίδια με την Σεντ Ετιέν. Η ΑΕΚ έχει κρατήσει τον ίδιο κορμό και «πατάει» σχεδόν στην ίδια αγωνιστική φιλοσοφία. Ακόμα και το ίδιο σύστημα παίζει. Το 4-2-3-1 οι περισσότεροι από τους παίκτες του ρόστερ, το έχουν δουλέψει τόσο πολύ, που μπορούν να το εφαρμόσουν ακόμα και σβηστούς τους προβολείς του ΟΑΚΑ. Η ΑΕΚ έχει ένα δεμένο σύνολο, στο οποίο ήδη έχει ενσωματωθεί και το έχει ενισχύσει ο Τσιγκρίνσκι και ενσωματώνεται και θα το ενισχύσει και ο Αλμέιδα.

Αν τελικά αποχωρήσει ο Μπαρμπόσα, υπάρχει περιθώριο να αποκτηθεί και κατόπιν να ενσωματωθεί ένας καινούργιος εξτρέμ. Και μέχρι τότε μπορούν να καλύψουν το κενό του Πορτογάλου και ο Ροντρίγκες και ο Πλατέλλας, ακόμα και ο Μπακασέτας. Αν όμως αποχωρήσει και ένας ή δυο ακόμα, τότε η συνοχή θα αρχίσει να χάνεται, το δεμένο σύνολο να χάνει τους… κόμπους που το ενώνουν και το πλεονέκτημα απέναντι στους άλλους δυο, θα πάει περίπατο. Και αν παίκτη η ΑΕΚ μπορεί να χάσει, αυτό το πλεονέκτημα είναι κρίμα να το απολέσει. Για να μην δημιουργηθούν εντυπώσεις και λάθος συναγερμοί, δεν έχω εσωτερική πληροφόρηση για το ενδεχόμενο κάποιας άλλη πώλησης πλην Μπαρμπόσα. Απλώς δεν είναι λίγοι εκείνοι οι σκάουτερ και εκείνες οι ομάδες από τα εξωτερικά, που εξακολουθούν να γλυκοκοιτάζουν επιμόνως προς Σπάτα μεριά. Και ο Αύγουστος είναι μήνας πονηρός, ειδικά από τα μέσα του και μετά.