Η ζωή μετά τους Γάλλους

Το πρώτο ευρωπαϊκό ταξίδι μετά από πέντε χρόνια, κράτησε μόνο μια εβδομάδα. Πολύ λίγο και για το μέγεθος της ΑΕΚ και για τον δρόμο που έχει να διανύσει μέχρι να αποκαταστήσει το όνομα της στην Ευρώπη και κυρίως την βαθμολογία της. Αν εμφανιζόταν στα δυο ματς η Σεντ Ετιέν που διεκδικούσε στο γαλλικό πρωτάθλημα ακόμα και από τις θέσεις για το Τσάμπιονς Λιγκ και έπαιζε με τις ταχύτητες που παίζουν στο Σαμπιονά, τότε μετά τον αποκλεισμό θα προχωρούσαμε μπροστά και δεν θα ρίχναμε ούτε ματιά πίσω. Αλλά παρουσιάστηκε μια ομάδα που είχε ελάχιστες διαφορές από την ΑΕΚ και που προκρίθηκε στις λεπτομέρειες. Και δεν είναι δική μου εκτίμηση αυτή, αλλά του προπονητή της Σεντ Ετιέν. Αυτός μίλησε για πολύ μικρές διαφορές. Γι αυτό και υπάρχει και ένα γαμώτο για μια μεγάλη ευκαιρία που πήγε χαμένη.

Σε δυο παιχνίδια από τα οποία προκρίθηκε η ομάδα που συνολικά έκανε 2,5 ευκαιρίες και έμεινε έξω εκείνη που έκανε 4,5, μια πολύ προφανής αιτία του αποκλεισμού της ΑΕΚ, είναι πως δεν σκόραρε.  Θα μπορούσε να σκοράρει στην φάση του Μπαρμπόσα. Για την ακρίβεια σ’ εκείνη την φάση, θα έπρεπε να σκοράρει. Αλλά είναι ντροπή να πέσει όλο το ανάθεμα πάνω στον Μπαρμπόσα. Άλλωστε μεταξύ μας, αν φέρει κάπου ευθύνη ο Πορτογάλος δεν είναι για την ευκαιρία που έχασε (όλα χάνονται άλλωστε), αλλά για το λάθος που έκανε στη μεσαία γραμμή δημιουργώντας την ανισορροπία και τις προϋποθέσεις να πετύχει το γκολ η Σεντ Ετιέν. Το ένα και μοναδικό γκολ που έκρινε την σειρά των αγώνων. Και το σημειώνω γιατί πάλι πήγε να πέσει το ανάθεμα στον (κατά τα άλλα εξαιρετικό) Κολοβέτσιο επειδή δεν πρόλαβε τον Μπέριτς, κάτι που μπορεί να συμβεί σ’ ένα ματς. Εκείνο όμως που δεν πρέπει να συμβεί είναι ένα αχρείαστο λάθος σε σημείο που τα λάθη διαλύουν όλη την αμυντική λειτουργία, χωρίς καν να ευθύνονται οι αμυντικοί

Η ΑΕΚ επίσης θα μπορούσε να σκοράρει αν είχε έτοιμο τον Αλμέιδα. Αν τον είχε ο Τιμούρ από την αρχή της δουλειάς στο Κίελτσε. Στα δυο ματς ο Κετσπάγια έκανε δυο διαφορετικά πειράματα για την θέση του σέντερ φορ. Δεν του βγήκε κανένα από τα δυο. Με έτοιμο τον Αλμέιδα, η ΑΕΚ θα είχε βάλει γκολ και στην Γαλλία. Και ούτε αυτή είναι δική μου εκτίμηση. Ενώ πιθανότατα θα είχε εκμεταλλευτεί το καλό πρώτο ημίχρονο που έκανε εδώ στο ΟΑΚΑ. Εκεί που είχε καλή ανάπτυξη παιχνιδιού και που έβαλε τους Γάλλους στην περιοχή τους. Κυρίως χάρη στον οίστρο του Μάνταλου.

Παρεμπιπτόντως επειδή και εδώ στα σχόλια στο σαιτ και γενικώς, διακρίνω από (ευτυχώς) ολίγους μια τάση του «έλα μωρέ και ποιος Μάνταλος», θα έλεγα να το σκεφτούμε λίγο καλύτερα. Ή έστω να ξαναδούμε τι έκανε ο Μάνταλος και στο ματς με την Σεντ Ετιέν αλλά και στον τελικό του κυπέλλου. Για να σκεφτούμε αν μπορεί να είναι ο αρχηγός που μπορεί να πάρει την ομάδα πάνω του. Σ’ όλα τα επίπεδα. Ο Μάνταλος αυτή την στιγμή είναι ο καλύτερος Έλληνας χαφ. Επιτρέψτε μου να πω καλύτερος και από τον Φορτούνη. Αν δεν πείθεστε ρίξτε μια ματιά στα κρίσιμα ματς του Ολυμπιακού με τον ΑΠΟΕΛ. Και αν θέλετε να δούμε λίγο και τι έγινε στην περσινή σεζόν,  όλος ο Ολυμπιακός έπαιζε για τον Φορτούνη, ενώ ο Μάνταλος έπαιζε για όλη την ΑΕΚ. Αυτό έφερε διαφορά στα νούμερα των δυο παικτών. Αλλά, όχι και στην ουσία. Και περιμένετε να δείτε και την σεζόν που έρχεται.

Κλείνω την παρένθεση Μάνταλου και επιστρέφω στην ζωή στην ΑΕΚ μετά τον αποκλεισμό από τους Γάλλους. Φαντάζομαι όλο αυτό που έγινε προ του ματς με την Σεντ Ετιέν με τον Γιόχανσον, ήταν η πιο τρανή απόδειξη πως η ΑΕΚ πρέπει να αποκτήσει έναν ακόμα ποιοτικό χαφ. Δεν θέλω να μπω στην διαδικασία να υποστηρίξω πως αν είχε αποκτηθεί ο Κάτσαρ ή κάποιος Κάτσαρ το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό με την Σεντ Ετιέν. Κυρίως διότι δεν θέλω να αδικήσω την εξαιρετική προσπάθεια που έκανε ο Λαμπρόπουλος να βγάλει εις πέρας μια τρομερά δύσκολη αποστολή. Το σίγουρο είναι πως η ΑΕΚ δεν μπορεί να υπογράψει κανένα συμβόλαιο πως ο Γιόχανσον δεν θα παθαίνει μέσα στη σεζόν γαστρεντερίτιδες και ο Σιμόες δεν θα τρώει γερές κλωτσιές όπως έφαγε στο πρώτο ματς στη Γαλλία και από τύχη δεν τραυματίστηκε. Ούτε πρέπει να ρισκάρει να “κάψει” τον πιτσιρικά τον Γαλανόπουλο. Επομένως η ΑΕΚ χρειάζεται να πάρει χαφ. Τελεία.

Εκτός από χαφ μπορεί να χρειάζεται και άλλα πράγματα. Έτσι κι αλλιώς στις επόμενες δυο εβδομάδες θα γίνει ένα τελικό ξεκαθάρισμα στο ρόστερ αλλά και στις προθέσεις των μνηστήρων. Άραβες και Αρουαμπαρένα για Μπαρμπόσα, Ισπανοί και Πογιέτ για Σιμόες, Άραβες και για Βάργκας, Γάλλοι για Αραβίδη. Ότι είναι να γίνει, θα γίνει τώρα. Αν είχε η ομάδα πλέι οφ Γιουρόπα Λιγκ μπροστά της, τα δεδομένα με τις πιθανές παραχωρήσεις θα ήταν αλλιώς. Τώρα είναι αλλιώς. Δεν θα γράψω αν πρέπει να μπει βέτο ή όχι σε κάποια πώληση. Δεν το έχει κάνει εξάλλου ο προπονητής και έτσι όπως έχει γίνει το ποδόσφαιρο, είναι αστείο και να το συζητάμε όταν στο τέλος τα εκατομμύρια επιβάλουν το νόμο τους. Όμως υπάρχει πάντα και ο νόμος που έβαλε ο Κετσπάγια στην Πολωνία. «Αν φύγει κάποιος, να έρθει κάποιος ισάξιος ή καλύτερος». Κανείς δεν θα κατηγορήσει την ΑΕΚ αν υποκύψει σε ελκυστική πρόταση. Θα είναι όμως τεράστιο λάθος, αν δεν είναι προετοιμασμένη για να αντικαταστήσει σε χρόνο… μηδέν, τον παίκτη για τον οποίο υπέκυψε στην πρόταση. Άλλωστε και οι “μνηστήρες” είναι γνωστοί εδώ και καιρό και οι ποδοσφαιριστές που έχουν βάλει στο μάτι από την ΑΕΚ, επίσης. Για να δούμε…