Το «κλειδί» για την πρόκριση

Η αισιοδοξία μου για θετικό αποτέλεσμα στη Γαλλία, που θα υποχρέωνε πολλούς «Ενωσίτες» να κάνουν διακοπή των… διακοπών τους, την ερχόμενη Πέμπτη για να βρεθούν στο ΟΑΚΑ, καταγράφηκε στα προηγούμενα blog, εδώ στο «enwsi.gr», όπως και στην αρθρογραφία μου στην «ΩΡΑ», τις μέρες που προηγήθηκαν του αγώνα. «Έχω εμπιστοσύνη και πίστη στην ΑΕΚ, έχω εμπιστοσύνη και πίστη στον Κετσπάγια, έχω εμπιστοσύνη και πίστη στους παίκτες», έγραφα και το επαναλαμβάνω.

Ένας από τους φίλους που μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν τα άρθρα μου, σχολίαζε σε κάποιο από τα τελευταία blog: «Αν έχετε την ευγενή καλοσύνη, κύριε Λούπο, εξηγήστε μας, πως είστε αισιόδοξος για το ματς στη Γαλλία. Εγώ πάντως βλέπω, δυστυχώς, συντριβή με 3-0».

Στον ευγενικό φίλο, δεν απάντησα, γιατί είχα εξηγήσει με επιχειρήματα μέσα στο κείμενο, τους λόγους που με καθιστούσαν αισιόδοξο για θετικό αποτέλεσμα μέσα στο «Ζοφρουά Γκισάρ». Αλλά, το βασικότερο είναι, τόσο αυτός, όσο και οι υπόλοιποι που «έβλεπαν» συντριβή από την Σεντ Ετιέν, να κατάλαβαν ότι είναι άδικο για την ομάδα που αγαπάνε, να την υποτιμάνε, να μην την πιστεύουν και να είναι μονίμως διαμαρτυρόμενοι.

Η ΑΕΚ έχει ορκισμένους εχθρούς και αυτοί βρίσκονται απέναντί της. Το φαινόμενο να έχει και μια σημαντική μερίδα των φιλάθλων της, που κρίνουν συνεχώς με αρνητισμό, τους πάντες και τα πάντα, αν μη τι άλλο, δεν βοηθάει την προσπάθειά της, για πρόοδο και βελτίωση. Προσοχή, για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι σε όσους κάνουν καλοπροαίρετη κριτική, που όχι απλά είναι χρήσιμη, αλλά επιβάλλεται, αλλά για εκείνους που κράζουν δίχως σταματημό.

Εκτός των άλλων, αποτελούσαν και ασέβεια προς την ίδια την ευρωπαϊκή ιστορία της ΑΕΚ και τις χρυσές σελίδες που έχει γράψει αυτός ο σύλλογος, όλα αυτά τα σχόλια περί διασυρμού της ομάδας από την Σεντ Ετιέν. Τέλος πάντων… Απλά, ας σκεφτούν λίγο, όλοι όσοι διακατέχονται από αυτή τη μονίμως αρνητική νοοτροπία απέναντι στην ΑΕΚ, τι μέγεθος έχει ο σύλλογος που υποστηρίζουν (υπό + στηρίζουν).

Έγραψα παραπάνω για «πρόοδο» και για «βελτίωση». Πέρα από το αν η ΑΕΚ θα προκριθεί ή όχι, την ερχόμενη Πέμπτη, στα play offs του Europa League, το βασικότερο για την ομάδα είναι να χτίζεται, να βελτιώνεται, να προοδεύει. Κι αυτό συμβαίνει στην ΑΕΚ. Λάθη γίνονται και πάντα θα γίνονται, από τη στιγμή που άνθρωποι και όχι ρομπότ, διαχειρίζονται τις τύχες της ομάδας. Αλλά, αυτοί οι άνθρωποι είναι οι ίδιοι που εγγυώνται ότι θα διορθώνουν αυτά τα λάθη.

Αγωνιστική πρόοδος και βελτίωση στην ΑΕΚ, σημαίνει ότι φέτος θα έχει καλύτερη ομάδα από την περασμένη σεζόν, που ήταν η πρώτη της επιστροφής, που επιβεβαιώθηκε το «ερχόμαστε», που κατέκτησε το Κύπελλο, που επέστρεψε στην Ευρώπη…

Από τη στιγμή που σε μια ήδη καλά δομημένη, οργανωμένη και πειθαρχημένη ομάδα, παρέμειναν οι γερές βάσεις, έφυγαν όσοι είτε δεν προσέφεραν τα προσδοκόμενα, είτε κρίθηκε ότι δεν είχαν θέση στην ΑΕΚ της επόμενης μέρας και αντικαταστάθηκαν από καλύτερους και ποιοτικότερους παίκτες, από τη στιγμή που η νέα σεζόν ξεκινά με έναν πιο έμπειρο και ήδη πετυχημένο προπονητή σε σχέση με πέρυσι, από τη στιγμή που είδαμε ότι είδαμε χθες και πήραμε μια πρώτη γεύση, κόντρα σε μια πολύ καλή ομάδα και μια πολύ «καυτή» έδρα, έχουμε κάθε λόγο να αισιοδοξούμε κι έχουμε και τα επιχειρήματα για να στηριζόμαστε και να λέμε, ότι η ομάδα φέτος θα είναι καλύτερη.

Τώρα, όσον αφορά στο χθεσινό παιχνίδι, αλλά και αυτό της ερχόμενης Πέμπτης, με τους Γάλλους. Έγινε το πρώτο βήμα. Και για μένα, ήταν πιο εύκολο από το δεύτερο που πρέπει να γίνει στην Αθήνα. Μιλάμε άλλωστε για το πιο «ύπουλο» αποτέλεσμα που μπορεί να έρθει σε ένα πρώτο εκτός έδρας ματς. Ή αν προτιμάτε, για το χειρότερο «καλό» αποτέλεσμα.

Και το ξέρει πολύ καλά αυτό, ο Κετσπάγια, που τα πήγε τέλεια, τόσο στο «διάβασμα» του αντιπάλου, όσο και στην αγωνιστική και ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας του για αυτό το παιχνίδι. Μια προετοιμασία, την οποία δούλευε από την Πολωνία, κι ας μην γνώριζε τον αντίπαλο που θα έβγαζε η κληρωτίδα. Και πραγματικά θεωρώ ότι είδε χθες βράδυ, όλα όσα ακριβώς σχεδίαζε και θα έβλεπε και το… 0-1, που φυσικά θα προτιμούσε, αν είχε τον Αλμέιδα, μαζί του, στην Πολωνία. Ας είναι…

Την ερχόμενη Πέμπτη, η ΑΕΚ θα πρέπει να παίξει με υπομονή, περιμένοντας την ευκαιρία που θα της δοθεί για να σκοράρει. Αλλά το «Α» και το «Ω» θα είναι και στην Αθήνα, να κρατήσει το μηδέν στα μετόπισθεν. Με την ίδια οργάνωση και πειθαρχία στο πλάνο του Κετσπάγια, που είχε και χθες βράδυ.

Οι παίκτες της ΑΕΚ, διαπίστωσαν αυτό που είχε διαπιστώσει πρώτος ο προπονητής τους, που είχε παρακολουθήσει την Σεντ Ετιέν, ότι δηλαδή δεν υπάρχει κανένας λόγος για να την φοβούνται. Το πέρασε (και) αυτό, ο Κετσπάγια στους παίκτες του και φάνηκε από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα της αναμέτρησης.

Οι «Στεφανουά» έχουν μια καλή και γρήγορη ομάδα, αλλά δεν είναι… Παρί Σεν Ζερμέν. Με καθαρό μυαλό και καλή ανασταλτική λειτουργία, εγκλωβίζονται. Αυτό, τους έκανε χθες ο Κετσπάγια, αυτό θα επιχειρήσει να τους κάνει και στη ρεβάνς. Πρέπει να έχει πολύ κόσμο την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ. Κόσμο με φωνή, με παλμό, με πάθος. Αλλά και με πίστη, διάθεση για πραγματική στήριξη και υπομονή.

Κλείνοντας, ας μου επιτραπεί να γράψω και δύο τρία πραγματάκια, για όσους έπαιξαν, αν και προφανώς όσοι ήταν στο γήπεδο, έχουν λογικά πιο ολοκληρωμένη εικόνα… Πρώτα απ’ όλα, όλοι όσοι έπαιξαν, είχαν πάθος, είχαν ψυχή, είχαν καθαρό μυαλό και ήταν προσηλωμένοι στο πλάνο και στην τακτική του προπονητή τους.

Ο Ανέστης, πιο προσεχτικός καθ’ ότι κι ένα χρόνο πιο ώριμος, επενέβη εντυπωσιακά τη μια φορά που επί της ουσίας, χρειάστηκε, στο σουτ του Αμουμά στο 44’. Αλλά και με τα πόδια, ήταν συγκεντρωμένος. Ο Γκάλο και ο Βίλα, από τα άκρα, έτρεξαν πολύ και το κυριότερο, δεν έφυγε το μυαλό τους από την προσήλωση στα ανασταλτικά τους καθήκοντα.

Για τον Τσιγκρίνσκι, δεν υπάρχουν λόγια για το παιχνίδι που έκανε. Να τον… φτύνουμε να μην ματιαστεί το παλικάρι, που με πολύ απλά λόγια, είναι ο στόπερ-ηγέτης που είχε ανάγκη η ΑΕΚ. Και δίπλα του, ο Κολοβέτσιος που ούτως ή άλλως είναι ένας πολύ καλός σέντερ μπακ, μπορεί να νιώθει πιο ασφαλής πλέον απ’ ότι πέρυσι. Και μαζί, οι δύο τους, να αποτελούν ένα πολύ αξιόπιστο κεντρικό αμυντικό δίδυμο, όπως συνέβη χθες στην Γαλλία.

Ο Γιόχανσον, μαζί με τον Τσιγκρίνσκι, ήταν οι κορυφαίοι του γηπέδου κατά την ταπεινή μου άποψη. Το ζήτημα είναι ότι χθες βράδυ, άρχισαν να μαθαίνουν και στην Ευρώπη, όσοι δεν το ήξεραν δηλαδή, ότι πρόκειται για ένα κεντρικό χαφ παγκόσμιας κλάσης, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό. Συγκλονιστικός και ο Σιμόες, δίπλα στον Σουηδό, αν αναλογιστεί κανείς ότι έβγαλε όλο το ματς με σοβαρές ενοχλήσεις. Που αν δεν τις είχε, είμαι βέβαιος ότι θα ήταν ακόμα καλύτερος.

Μπαρμπόσα και Βάργκας, δεν βρήκαν τους χώρους που θα ήθελαν, αφού η προτεραιότητα στο παιχνίδι της ΑΕΚ, ήταν η αμυντική λειτουργία, αλλά ανυσυχούσαν όσο έπρεπε τους γηπεδούχους, όταν έπαιρναν την μπάλα στα πόδια τους. Και θα τους ανησυχήσουν ακόμα περισσότερο, εκτιμώ στη ρεβάνς. Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για τον Μάνταλο από τον άξονα, που στο πιο ανοιχτό ΟΑΚΑ, θα μπορέσει να κάνει καλύτερα το παιχνίδι του. Το πόσο υψηλή απόδοση θα πιάσει το βράδυ της ερχόμενης Πέμπτης, αυτή η μεσοεπιθετική τριάδα, θεωρώ ότι θα είναι και το «κλειδί» για την πρόκριση, αφού είναι αρκετά πιθανό να χρειαστούν δύο γκολ μπροστά.

Ο Πέκχαρτ, προσπαθούσε να ανοίγει χώρους, αλλά δεν βοήθησε. Δεν του δόθηκαν και ευκαιρίες για να το κάνει στον αέρα, γι’ αυτό και ο Κετσπάγια, έβαλε τον Μπακασέτα στο παιχνίδι, που έχει σαφώς πολύ καλύτερο σουτ, για να απειλήσει η ΑΕΚ, περισσότερο επιθετικά.

Πολύ ευχάριστη νότα, η πρώτη ευρωπαϊκή εμφάνιση του Γαλανόπουλου, αλλά και ουσιαστική δουλειά, αφού με την είσοδό του, κάλυψε τους χώρους που χρειαζόταν ώστε να έχει υπεραριθμία η ομάδα στο χώρο του κέντρου και να «κλειδώσει» τους Γάλλους. Είχε λάθη ο πιτσιρικάς, σε κανά δυό μεταβιβάσεις, αλλά το άγχος του, προφανώς και τα δικαιολογεί. Και τέλος, ο Πλατέλλας, που μπήκε τελευταίος στο ματς, βοήθησε με τη φρεσκάδα του, κυρίως ανασταλτικά.

Αυτά. Πίστη και στήριξη σε αυτή την ομάδα, παιδιά… Για την ΑΕΚ μιλάμε…

• ΑΕΚ
• κετσπάγια