Ο «οργανισμός» ΑΕΚ απέναντι στον «προπονητή» της ομάδας

Ως είθισται στην Ελλάδα και ειδικά στο «κιτρινόμαυρο» περιβάλλον, είτε έρχεται για προπονητής ο… Κουτσομήτρας, είτε ο… Μουρίνιο, ο καθένας έχει αμέσως άποψη, λέει και γράφει το μακρύ του και το κοντό του και φυσικά εξάγει βιαστικά συμπεράσματα, προβλέποντας μάλιστα και το… μέλλον!

Γεγονός είναι ότι η ΑΕΚ φέρνει για την άκρη του πάγκου της, έναν προπονητή που αποτελεί βάσει ονόματος, σημείο αναφοράς, όπως ήταν άλλωστε και ο Γκουστάβο Πογέτ. Αυτό φυσικά δεν προϋποθέτει ότι σώνει και καλά θα πετύχει και αν είσαι σοβαρός, δεν μπορείς ποτέ να βάζεις το χέρι σου στη… φωτιά, για να πεις και να γράψεις κάτι τέτοιο.

Χρειάζεται και τύχη, παίζουν ρόλο οι συγκυρίες, πρέπει να δέσει η χημεία ενός προπονητή με την ομάδα, είναι πολλά που πρέπει να γίνουν, είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων και καταστάσεων.

Επομένως, όποιος θέλει να μάθει για το αν θα πετύχει ή όχι, ο «εκλεκτός» στον πάγκο της ΑΕΚ, ας απευθυνθεί στην… Λίτσα Πατέρα! Σε αυτό που θέλω να σταθώ σήμερα είναι στο τι πρέπει να κάνει η ΑΕΚ ως οργανισμός, αλλά και όλο το «κιτρινόμαυρο» περιβάλλον, απέναντι στον προπονητή της ομάδας.

Κι αυτό που θα ήταν καλό να γίνει ως πρώτο βήμα, είναι να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας απέναντι στο θέμα «προπονητής». Επειδή το να αλλάξεις βέβαια, νοοτροπία δηλαδή μια βασική πτυχή του χαρακτήρα σου, είναι από πάρα πολύ δύσκολο έως και απίθανο, έστω να προσπαθήσουμε να την βελτιώσουμε, έστω να παλέψουμε να δούμε το όλο… πράγμα, με πιο ανοιχτό μυαλό, με πιο καθαρή σκέψη. Και δεν εξαιρώ κι εμένα, από αυτό.

Έρχεται ένας νέος προπονητής, θα δουλέψει από την αρχή της προετοιμασίας, κι αυτό είναι πολύ θετικό, αλλά και πάλι ο χρόνος μιας θερινής προετοιμασίας, δεν μπορεί ποτέ να είναι αρκετός για να εμφυσήσει τη δική του φιλοσοφία, για να μάθουν όλοι οι παίκτες, το ποδόσφαιρο που εκείνος επιθυμεί να παίζουν.

Και χτυπώντας ξύλο την ώρα που το γράφω, κάνω το υποθετικό σενάριο, να μην ξεκινήσει καλά η ομάδα τη νέα σεζόν. Θα θυμίσω το ακραία κακό παράδειγμα (και χτυπάω ξανά ξύλο) του 2002, όταν ο Φερνάντο Σάντος ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού και στις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές, έκανε τρεις ήττες (μια εκ των οποίων από την ΑΕΚ) με αποτέλεσμα να απολυθεί. Και μιλάμε για τον πιο πετυχημένο προπονητή που πέρασε από τη χώρα μας, τα τελευταία 16 χρόνια.

Για το ότι η λέξη «πετυχημένος» δεν αποτυπώνεται σε τρόπαια, όσον αφορά στον Πορτογάλο, είναι μια άλλη, μεγάλη κουβέντα. Από όπου κι αν πέρασε πάντως, εκτός του Παναθηναϊκού, δηλαδή από ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Εθνική Ελλάδος, άφησε θετικό έργο.

Η φράση «υπομονή των φιλάθλων για τους προπονητές στην Ελλάδα», είναι ούτως ή άλλως άγνωστη. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα, η λέξη «υπομονή» για την ΑΕΚ και τον κόσμο της, προφανώς και εξοργίζει, εν πολλοίς και δικαιολογημένα. Αν μη τι άλλο, οπαδός μεγάλης ομάδας που να έχει κάνει Ιώβεια υπομονή, με αποκορύφωμα τη μαύρη σελίδα του υποβιβασμού, δεν υπάρχει ανάλογη με αυτή του ΑΕΚτζή.

Αλλά, αν θέλουμε να προσεγγίσουμε την κατάσταση, με σοβαρότητα, με ρεαλισμό και με δικαιοσύνη, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάποια στιγμή, ο «χ» προπονητής, δεν γίνεται να κρίνεται από τα πρώτα στραβά αποτελέσματα. Και το γράφω αυτό, δίχως να παραγνωρίζω τον κίνδυνο, να παρασυρθώ κι ο ίδιος στο λάθος, να τον κρίνω βιαστικά.

Όμως, την όποια απόφαση για τον κάθε προπονητή, δεν την παίρνει ούτε ο κόσμος, ούτε κι εμείς. Ως εκ τούτου, εκείνοι που τις παίρνουν, με πρώτο και βασικότερο το «αφεντικό», θα πρέπει να είναι αυτοί που θα λειτουργήσουν με σοβαρότητα, με ρεαλισμό και με δικαιοσύνη. Και να δείξουν υπομονή…

Η δουλειά ενός προπονητή είναι πολύ δύσκολη, είναι πολύπλευρη και απαιτεί χρόνο. Και τα αποτελέσματά της δεν μπορεί να φανούν από τη μια μέρα στην άλλη. Αν η ΑΕΚ διαπιστώσει ότι ο «χ» προπονητής πληροί ως προσωπικότητα και ως προπονητής, τις βασικές προϋποθέσεις για να πετύχει η ομάδα τους στόχους της, θα πρέπει να δείξει ως οργανισμός, ανοχή και στις «στραβές».

Τα παραδείγματα προπονητών που δεν ξεκίνησαν καλά και που στη συνέχεια, όχι απλά πέτυχαν, αλλά που έγραψαν ιστορία και συγκαταλέγονται στα μεγαλύτερα ονόματα προπονητών παγκοσμίως, είναι πάρα πολλά.

Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι αυτό του κορυφαίου κατ’ εμέ προπονητή στον κόσμο, του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον,που ανέλαβε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1986, πήρε τον πρώτο του τίτλο που ήταν Κύπελλο ύστερα από τέσσερα χρόνια κι άρχισε να σαρώνει τα πρωταθλήματα στην Πρέμιερ Λιγκ ύστερα από επτά χρόνια, κατακτώντας συνολικά έντεκα!

Σαφώς και δεν περιμένω να γίνει ποτέ κάτι ανάλογο στην Ελλάδα, προφανώς δεν φαντάζομαι ούτε για τον ίδιο μου τον εαυτό, να μπορούσα να κάνω υπομονή για προπονητή, ανάλογη με αυτή του παραδείγματος που ανέφερα. Αλλά, αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ομάδα δεν φτιάχνεις ποτέ, ούτε όταν αλλάζεις 2-3 προπονητές κάθε χρόνο, ούτε όταν κάνεις πάνω από 10 μεταγραφές κάθε χρόνο.

Κι επειδή η ΑΕΚ δεδομένα θα ανέβει επίπεδο, με τη δημιουργία της «Αγια-Σοφιάς», κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνει και την αρχή για να δημιουργήσει ομάδα σαν εκείνη που δημιούργησε ο άνθρωπος που επέλεξε τον «χ» προπονητή.

Γιατί, μπορεί ο Ντούσαν Μπάγεβιτς – περί ου ο λόγος – να κατέκτησε πρωτάθλημα με την ΑΕΚ, με την πρώτη του κιόλας σεζόν, με το μάγκικο έπος του 1989, αλλά την καλύτερη μπάλα (κατά γενική ομολογία) που έχει παίξει ποτέ ελληνική ομάδα, η ΑΕΚ άρχισε να την αποδίδει ύστερα από τρία χρόνια δουλειάς…

ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΡΘΡΟ, ΤΟ ΕΓΡΑΨΑ ΣΤΗΝ «ΩΡΑ» ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΠΕΜΠΤΗ (ΦΥΛΛΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ), ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΟΝΤΑΝΙΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.

Ο Γάλλος, τελικά, δεν ανέλαβε ποτέ την τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ, τα όσα έγιναν είναι γνωστά τοις πάση. Και η ΑΕΚ φυσικά, ξεπέρασε μέσα σε μια μέρα, τα όποια λάθη έκανε (που έκανε) στην υπόθεση αυτή και προχώρησε παρακάτω.

Κι αυτό το «παρακάτω» είναι ο Τιμούρ Κετσπάγια. Με τα θεωρητικά «συν», αλλά και με τα θεωρητικά «πλην». Γιατί στην πράξη, μόνον ο Θεός ξέρει τι θα βγει, όπως το ίδιο ίσχυε για τον Μοντανιέ, το ίδιο θα ίσχυε και για τον Μουρίνιο… Αυτό που δεν αλλάζει είναι ότι θα πρέπει να στηριχτεί πραγματικά από όλο τον «οργανισμό» της ΑΕΚ.

Υ.Γ.: Επική και συλλεκτική φωτογραφία, με τον άνθρωπο που εισηγήθηκε και επέλεξε τον Τιμούρ Κετσπάγια, να τοποθετεί στο κεφάλι του, έναν κώνο, στην προετοιμασία της ΑΕΚ στο Γκρατς της Αυστρίας, το καλοκαίρι του 2002!

• ΑΕΚ
• κετσπάγια
• Μπάγεβιτς