Ο Μάνταλος έδωσε γραμμή

Για να τα λέμε τα πράγματα και όπως είναι, έχουν γίνει τα πάντα προκειμένου γι αυτόν τον τελικό να ξενερώσουν και τους ποδοσφαιριστές αλλά και τον κόσμο. Όπως ορθώς παρατήρησε και ένας φίλος, με βαθιές μνήμες της κιτρινόμαυρης πραγματικότητας, ποτέ κατά το (πρόσφατο σε ορίζοντα 30ετίας) παρελθόν η ΑΕΚ δεν πήγε να διεκδικήσει ένα κύπελλο, κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Δηλαδή με την κολοκυθιά του παίζουμε, δεν παίζουμε και με τον κόσμο αντί να δίνει μάχη για ένα εισιτήριο, να ψάχνει τρόπο να κλείσει τραπέζι σε καφετέρια με ote tv.

Αλλά όπως και να έχει, ένα κύπελλο είναι ένα κύπελλο. Και η ΑΕΚ το διεκδικεί μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια. Αυτό από μόνο του, δεν συνιστά πρωτόγνωρη κατάσταση. Επειδή η ΑΕΚ ότι τίτλο πήρε, ήταν μέσα από αίμα και ιδρώτα και από τσαγανάτες πορείες, έχει συνηθίσει στην αναμονή. Δεν έρχονται στην Ελλάδα συχνά κούπες που αντί να περνούν μέσα από το σύστημα, χαλάνε την μανέστρα του συστήματος. Και αυτό είναι κάτι που όχι μόνο το έχει αποδεχθεί ο κόσμος της ΑΕΚ, αλλά το καμαρώνει κιόλας.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι πως η ομάδα διεκδικεί κύπελλο μετά από πέντε χρόνια. Το θέμα είναι πως βγαίνει μετά από τα χειρότερα πέντε χρόνια της ιστορίας της. Γι αυτό και έχει μεγάλη σημασία, να σφραγιστεί αυτή η έξοδος με την κατάκτηση ενός κυπέλλου που, μεταξύ μας, η ΑΕΚ το δικαιούταν ήδη από πέρυσι. Αλλά βεβαίως φέτος τα πράγματα είναι πολύ αλλιώς.

Δεν πρόκειται να κάνω αγωνιστικές αναλύσεις σχεδόν ένα 24ώρο πριν από τον τελικό. Θαρρώ πως δεν έχει και νόημα. Ούτε η ΑΕΚ αλλά ούτε και ο ΟΣΦΠ θα παρουσιαστούν πολύ διαφορετικοί αγωνιστικά απ’ ότι μέσα στην φετινή σεζόν. Αυτό που έχει την σημασία του, είναι όλοι όσοι βρίσκονται εντός, εκτός και επί τα αυτά μέρη της ΑΕΚ και έχουν έστω και την παραμικρή εμπλοκή με τον τελικό, να δώσουν το κάτι παραπάνω. Αυτό μόνο. Και νομίζω θα είναι αρκετό.

Ουσιαστικά ο Μάνταλος ήταν αυτός που έδωσε αυτό το σήμα. Αυτή την γραμμή, του να δώσουν όλοι τους, το κάτι παραπάνω. Υπό κανονικές συνθήκες και αν ήταν οποιοδήποτε άλλο ματς πλην τελικού κυπέλλου, ο Μάνταλος δεν επρόκειτο να παίξει ούτε λεπτό. Διότι πολύ απλά θα ήταν σοφότερο και ποδοσφαιρικά ορθό να προφυλάξει το πόδι του, βγαίνοντας από έναν μυϊκό τραυματισμό στα όρια της θλάσης.

Όμως ο Μάνταλος από την πρώτη στιγμή έχει δώσει το σήμα, πως θεωρεί αδιαπραγμάτευτο το να δώσει το κάτι παραπάνω, να υπερβάλλει εαυτόν και γιατρών αν χρειαστεί, προκειμένου να παίξει σ’ αυτόν τον τελικό. Δεν ξέρω αν τελικά θα τα καταφέρει. Νομίζω πως με την δίψα που έχει, τελικά θα το κάνει. Αλλά όπως και να έχει, το σημαντικό είναι πως έχει περάσει αυτή την γραμμή στην ομάδα. Και μάλιστα ως αρχηγός. Ότι θα πρέπει όλοι ανεξαιρέτως, να δώσουν το κάτι παραπάνω σ’ αυτό το ματς. Και το κάνει πρώτος ο ίδιος ο Μάνταλος, ενδεχομένως με κόστος το… πόδι του, για ότι απομένει για την φετινή σεζόν.

Το ίδιο σήμα γι αυτή την επιτακτική ανάγκη να δώσουν όλοι το κάτι παραπάνω, το δίνει ακόμα και ο κόσμος. Δευτέρα βράδυ, θα αφήσει το σπίτι του, τις δουλειές του, την οικογένεια του, για να πάει στο ξενοδοχείο που είναι και στην Αττική οδό. Όχι για να δει μπάλα. Απλώς για να στείλει αυτό, το ίδιο μήνυμα. Πως όλοι πρέπει να δώσουν αυτό το κάτι παραπάνω. Και, μεταξύ μας, αν όλοι όσοι θα μπουν σ’ αυτόν τον τελικό, είτε στο γήπεδο, είτε στον πάγκο, είτε στα αποδυτήρια, δώσουν από το πόστο που έχουν, αυτό το κάτι παραπάνω, αν υπερβάλουν εαυτούς, τότε καταρχήν θα έχουν κάνει αυτό που πρέπει. Νομίζω πως θα είναι αρκετό για να πάρει το κύπελλο. Αλλά ακόμα και αν δεν είναι, θα έχουν κάνει το καθήκον τους απέναντι στους εαυτούς της και την ιστορία της ΑΕΚ. Και αυτό έτσι κι αλλιώς είναι αρκετό.