«Πιστός για πάντα στην ΑΕΚ»

Η ιστορία μοιάζει με παραμύθι. Όπως όλων εκείνων των παιδιών που ξεκινούν να παίζουν στην ομάδα που αγαπούν και καταλήγουν κάποια στιγμή να είναι εκείνοι που γράφουν ιστορία. Μόνο που στην περίπτωση της ΑΕΚ και του Στέλιου Μανωλά, η ιστορία είναι μύθος. Ο τεράστιος Μανωλάς, μια εκ των κορυφαίων προσωπικοτήτων στα 92 χρόνια της Ενωσης, ανήκει στην παγκόσμια ελίτ των ποδοσφαιρικών άσων που φόρεσαν μόνο μια φανέλα σε όλη την πορεία τους. Ο Μανωλάς υπήρξε ποδοσφαιριστής τοπ επιπέδου, δίπλα σε άσους όπως οι Τότι, Μαλντίνι και άλλοι εκλεκτοί.

Με αφορμή την πρεμιέρα του με τη φανέλα της ΑΕΚ στο ξερό γήπεδο της Καστοριάς, το enwsi.gr κάλεσε τον Στέλιο Μανωλά για να θυμηθεί στιγμές από την τεράστια πορεία του με τα «κιτρινόμαυρα». «Ξεκίνησα στην ΑΕΚ το 1975-76. Μπήκα στην Ακαδημία της ομάδας σε ηλικία 15 ετών. Κάναμε δοκιμαστικά και με επέλεξε ο Στέλιος Σεραφείδης. Αμέσως άρχισε να με χρησιμοποιεί στο πρωτάθλημα και με έβαζε να παίξω ως δεξί μπακ. Τότε κάθε Δευτέρα παίζαμε φιλικά με την πρώτη ομάδα και οι τότε προπονητές με επέλεξαν και έπαιξα με την πρώτη ομάδα. Εκείνα τα χρόνια υπήρχε και η ερασιτεχνική ομάδα, με παίκτες όπως οι Κοκκινόπουλος, Ούτσικας, Βλαντής, Στυλιανόπουλος που πήραμε και τα δύο πρωταθλήματα της σεζόν», λέει για την αρχή της ιστορίας.

Μετά άρχισαν τα καλύτερα. «Την επόμενη χρονιά ήρθε στην Ακαδημία ο Φάντροκ. Θυμάμαι, πως είχα τον Μπάρλο και του είχα πει: “Πρόεδρε, πότε θα με κάνεις επαγγελματία;” και μου απάντησε: «Τον Ιανουάριο». Όπως και έγινε. Πρωτοχρονιά του ’80, έγινα επαγγελματίας». Ο Μανωλάς ήταν από τα παιδιά που είχαν θαμπωθεί από τη μεγάλη ΑΕΚ του ’70. «Είναι αλήθεια πως εκείνη η ΑΕΚ ήταν απίστευτη. Εκανε τη μεγάλη πορεία στην Ευρώπη, το νταμπλ με τον Τσαϊκόφσκι και με τον Πούσκας το πρωτάθλημα. Τεράστιοι παίκτες, το καλύτερο ρόστερ. Είχε αγοράσει τον Μαύρο, είχε Αρδίζογλου, Νικολούδη, Νικολάου, μετά ήρθε ο Μπάγεβιτς. Με αυτούς μεγάλωσα, αυτοί με μεγάλωσαν».

Τα επόμενα χρόνια δεν ήταν εύκολα. Η ΑΕΚ μπήκε στην «πέτρινη» περίοδο και τα παιδιά έγιναν άνδρες. Ο Μανωλάς από αμούστακο παιδί έγινε σύμβολο της ομάδας. «Αρχισε η ανανέωση, έβγαλε 6-7 παίκτες από την Ακαδημία η ΑΕΚ. Υπήρξαν χρόνια δύσκολα. Αλλά δεν μετάνιωσα. Εγώ μένω σε πράγματα, είμαι πιστός, συναισθηματικός. Βέβαια, το ποδόσφαιρο ήταν και επάγγελμα για εμένα. Οποιος και να ήταν στη διοίκηση, με ήθελαν στην ομάδα και τους ήθελα κι εγώ. Τα πολλά χρόνια φέρνουν προβλήματα, αλλά και εκείνοι και εγώ, θέλαμε να μείνω. Η ΑΕΚ πάντα μου έδινε ό,τι καλύτερο μπορούσε».

Όχι πως δεν υπήρξαν προτάσεις αυτά τα χρόνια. «Θυμάμαι πως μετά το Μουντιάλ, εμένα, τον Σαραβάκο και τον Αντωνίου μας ζήτησε η Μπολόνια, αλλά δεν μας έδωσαν οι ομάδες μας. Ακόμα και μετά τα 30, με ήθελε η Παρί Σεν Ζερμέν, η Μαρσέιγ και η Μονπελιέ όταν έφυγε ο Μπλαν. Θυμάμαι, πως όταν είχε έρθει η Νιουκάστλ να δει τον Κετσπάγια, ήρθε ο Νταγκλίς και με ρωτούσε αν είμαι 36 ετών και αναρωτιόταν γιατί έμεινα στην Ελλάδα».

Αντί επιλόγου, ζητήσαμε από τον άνθρωπο που έδωσε νόημα στη φανέλα με το 4 να ξεχωρίσει τις καλύτερες στιγμές του με την ΑΕΚ. «Η πρώτη, όταν επαγγελματίας. Η δεύτερη, το πρώτο τρόπαιο, το κύπελλο του ’83. Τρίτο το πρώτο πρωτάθλημα, γιατί βρήκα την ΑΕΚ πρωταθλήτρια και ένιωθα ένα βάρος μην τελειώσει η καριέρα και φύγω άτιτλος. Και τελευταίο, πως έκλεισα την καριέρα μου με ψηλά το κεφάλι. 37-38 χρονών βασικός και όχι στον πάγκο».

• ΑΕΚ
• μανωλάς