Ο Σταύρος Καζαντζόγλου γράφει για τον Θωμά και τον Στέλιο της ΑΕΚ

Ηθελα μέρες να το γράψω, αλλά με παρέσυρε η επικαιρότητα. Από το αφιέρωμα που έκανα για το Goal, καλώντας στη Νέα Φιλαδέλφεια προσωπικότητες που έχουν γράψει την ιστορία της ΑΕΚ. Όταν διαπίστωσα ξανά από πρώτο χέρι, πόσα σηματοδοτούν για την Ενωση ο Θωμάς Μαύρος και ο Στέλιος Μανωλάς. Είδα τη ματιά του Θωμά, την τρέλα του για την ΑΕΚ. Είδα πόσο λείπει η ΑΕΚ από τον Στέλιο Μανωλά, αλλά και πόσο λείπει από την ΑΕΚ εκείνος. Γιατί σε αυτή την 90χρονη ιστορία, υπήρξαν ελάχιστες προσωπικότητες – στα δάχτυλα του ενός χεριού – με το διαμέτρημα ενός Μαύρου και ενός Μανωλά.

Η άποψη μου είναι πάγια. Όταν ένας οργανισμός όπως η ΑΕΚ βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση, τότε προσπαθεί να συσπειρωθεί και να βρει δυνάμεις εκ των έσω. Η προσπάθεια που ξεκίνησε υπό την ηγεσία του Μελισσανίδη το περασμένο καλοκαίρι, αυτήν την κατεύθυνση είχε. Να ενώσει διαφορετικές φιλοσοφίες, να ξεπεράσει διαφορές, να δυναμώσει την ένωση. Και το πέτυχε σε μεγάλο βαθμό. Η εκτίμηση μου είναι πως σύντομα πρέπει να βρεθεί τρόπος για να επιστρέψουν αμφότεροι σπίτι τους και να συμμετέχουν στην αναγέννηση.

Οσα συνέβησαν από το καλοκαίρι του ’12 επιβεβαίωσαν το μεγαλείο του Θωμά. Μπήκε μπροστά δίχως καμία δέσμευση, χωρίς να έχει καμία στήριξη. Μόνο εκείνος και ο κόσμος της ΑΕΚ. Όπως τότε, στα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του ’80, όταν μόνο ο Θωμάς και ο κόσμος κρατούσαν την ΑΕΚ όρθια σε δύσκολες στιγμές. Η κατάληξη των δύο εποχών, είχε κοινά χαρακτηριστικά: αστεία ανθρωπάκια, προσπάθησαν να λεκιάσουν το όνομα του Θωμά και τον έθεσαν εκτός ΑΕΚ. Τον έκαναν να σύρεται στα δικαστήρια, να περνά βράδια στο κρατητήριο. Αλλά ο Θωμάς θα είναι πάντα εκεί. Με το 11 στην πλάτη, να μπαίνει τελευταίος στο γήπεδο και να αποτελεί σύμβολο ενός λαού.

Το πάθος του Στέλιου για την ΑΕΚ δεν έχει όμοιο. Ξεχειλίζει από συναίσθημα όταν μιλά για την ομάδα που πέρασε τη μισή ζωή του. Οι γνώσεις του για το ποδόσφαιρο, για τις σύγχρονες απαιτήσεις, τον καθιστούν απαραίτητο. Εγιναν πολλά τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα τη λάθος επιλογή του ανιψιού του. Πιστεύω πως θα έπρεπε τα πράγματα να είχαν γίνει διαφορετικά, γιατί και ο Κωστάκης ήταν παθιασμένος με την ΑΕΚ. Το θέμα δεν είναι τώρα το παρελθόν, αλλά το μέλλον. Ο Μανωλάς δεν είναι μόνο αυτός που φόρεσε μόνο μία φανέλα, που έπαιξε για 22 χρόνια, που υπηρέτησε την ΑΕΚ και από άλλο πόστο. Είναι ένας άνθρωπος με κοφτερό μυαλό, που κερδίζει την αναγνώριση από κάθε συνομιλητή του.

Όταν μιλάω για τον Θωμά και τον Στέλιο ξέρω πως δεν έχω αίσθηση αντικειμενικότητας. Είναι οι ήρωες των παιδικών μου χρόνων, οι αφίσες στο δωμάτιο μου, οι άνθρωποι που μου έδιναν δύναμη στα δύσκολα. Ηταν πικρές οι εποχές, που οι δύο τους (όπως και ο Μίμης Παπαϊωάννου ή ο Λάκης Νικολάου), έμεναν εκτός ΑΕΚ. Ακούγεται υπέροχα σε εμένα η είδηση πως ο Μελισσανίδης στοχεύει να αξιοποιήσει τον Θωμά και δεν ξεχνά ποιος είναι ο Μανωλάς. Γιατί για να προχωρήσει η ΑΕΚ μπροστά, πρέπει να μάθει καλά το παρελθόν της. Ενωση σε όλα τα επίπεδα.

Υ.Γ.: Μια σκηνή που για εμένα σημαίνει πολλά. Πηγαίνοντας για τη φωτογράφηση του Goal από το μνημείο στα γραφεία της Ερασιτεχνικής, έβλεπα με θαυμασμό τον Θωμά μπροστά μαζί με τον Στέλιο. Και διαπίστωσα πως όσοι κάθονταν στις κοντινές καφετέριες, σηκώθηκαν σχεδόν σε στάση προσοχής για να τους δουν ξανά από κοντά.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ

• ΑΕΚ
• μανωλάς
• μαύρος