Είναι τεράστια υπόθεση για τους παίκτες η εθνική, αλλά…

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης βάζει στο τραπέζι το «ζήτημα» που βάζουν στην ΑΕΚ ειδικώς και στους συλλόγους γενικώς, οι υποχρεώσεις με τις εθνικές και ψάχνει την... ισορροπία

19/03/2024 | 14:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, οι διακοπές για τις εθνικές ομάδες αλλά και οι αγωνιστικές τους υποχρεώσεις, έχουν κάνει μεγάλη ζημιά στην ΑΕΚ. Πέρυσι αλλά κυρίως φέτος. Δεν χρειάζεται να μπω σε αναλύσεις και να υπενθυμίσω όλες τις περιπτώσεις, που είναι πολλές και γνωστές. Εξάλλου και ίδιος ο Αλμέιδα όταν μας μίλησε τον περασμένο Γενάρη σ’ εκείνη την εφ’ όλης της ύλης κουβέντα, αναφέρθηκε στο ζήτημα. Εκτενώς. Και προφανώς κάνοντας πλάκα, είπε πως θα ήθελε του χρόνου να μην έχει παίκτες στις εθνικές ομάδες.

Φυσικά και για τον Αλμέιδα ήταν μεγάλος πονοκέφαλος, ειδικά φέτος όλο αυτό με τις εθνικές ομάδες. Φυσικά όμως και ο ίδιος ξέρει καλύτερα από τον καθένα, πόσο σημαντική υπόθεση, ποσό μεγάλη ιστορία, είναι για κάθε ποδοσφαιριστή, να πηγαίνει στην εθνική του ομάδα. Άλλωστε και ο ίδιος ο Αλμέιδα, όταν έπαιζε μπάλα και μάλιστα στο πιο τοπ επίπεδο που υπήρχε, έσπαγε και το κεφάλι του και τα πόδια του για την εθνική ομάδα της Αργεντινής και ήταν πάντα από τους πιο πιστούς στρατιώτες της.

Επειδή και τώρα άκουσα και διάβασα πολλά για τους παίκτες της ΑΕΚ που το περασμένο διάστημα ταλαιπωρήθηκαν από τραυματισμούς αλλά τώρα πήγαν για να παίξουν με τις εθνικές, θα πρέπει να έχουμε κάτι πολύ καθαρό στο μυαλό μας. Για την συντριπτική πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών, το αντιπροσωπευτικό τους συγκρότημα είναι μια τεράστια ιστορία. Ένα όνειρο που είχαν από παιδιά και κάτι πολύ ξεχωριστό στην καριέρα τους. Κάτι που το θέλουν, κάτι που τους φτιάχνει πολύ, κάτι για το οποίο παλεύουν πολύ, προκειμένου να το κερδίσουν. Δεν είμαι καθόλου απλή υπόθεση.

Δείτε λίγο το παράδειγμα του Γκαρσία. Γύρω από τα πόδια του έχει στηθεί ένας χορός εκατομμυρίων ευρώ. Η εκτόξευση της καριέρας του είναι μέσα από την ΑΕΚ και από ενδεχόμενη μεταγραφή κάποια στιγμή σε κάποιο κλαμπ σε τοπ πρωτάθλημα. Παίζει στην εθνική του Τρινιντάντ που είναι ίσως μικρότερη και από κουκίδα στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη. Δεν έχει κανένα οικονομικό όφελος, πιθανότατα δεν θα παίξει ποτέ σε κορυφαία διοργάνωση. Παρόλα αυτά δεν θέλει να χάνει κανένα επίσημο παιχνίδι.

Ξεκίνησε την Κυριακή να κάνει ένα ταξίδι υπερατλαντικό και σχετικά ζόρικο λόγω των πολλών αλλαγών πτήσεων, για να παίξει μόλις ένα ματς το Σάββατο με την εθνική. Και μετά να ξανακάνει το ίδιο ζόρικο ταξίδι για την επιστροφή. Ένα ματς απέναντι στον Καναδά, στο οποίο θα πρέπει να γίνουν πολλά ποδοσφαιρικά θαύματα μαζεμένα, για να μην το χάσει. Είναι όμως η εθνική του ομάδα. Θέλει να είναι εκεί. Και αυτό είναι κάτι που ισχύει για όλους τους ποδοσφαιριστές. Θέλουν να βρίσκονται στην εθνική τους ομάδα.

Προφανώς αυτό προκαλεί κάποιες φορές ζημιές στις ομάδες, αλλά υπάρχει και η άλλη όψη που είναι τα κέρδη. Δεν εννοώ τα χρήματα που παίρνουν οι σύλλογοι από την συμμετοχή παικτών τους σε μεγάλες διοργανώσεις των εθνικών. Αναφέρομαι στο κίνητρο που υπάρχει. Πόσοι και πόσοι σημαντική ποδοσφαιριστές, έχουν επιλέξει την ΑΕΚ και κυρίως έχουν δώσει σημαντικά πράγματα στην ΑΕΚ, έχοντας ως κίνητρο είτε να κερδίσουν για πρώτη φορά, είτε να πάρουν πίσω, την θέση τους στις εθνικές τους ομάδες. Πολλά τα παραδείγματα, με τελευταίο του Λιούμπιτσιτς, που έχει πει πολλές φορές πως μέσα από την ΑΕΚ θέλει να κερδίσει θέση στην εθνική Κροατίας.

Η πραγματικότητα είναι πως πάντα για τους ποδοσφαιριστές, η παρουσία στις εθνικές τους ομάδες, θα αποτελεί μια εξαιρετικά σημαντική υπόθεση. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Στα μάτια τα δικά μου, το μεγάλο πρόβλημα είναι ο τρόπος που η κάθε ποδοσφαιρική ομοσπονδία διαχειρίζεται και καμία φορά εκμεταλλεύεται αυτή την δίψα των ποδοσφαιριστών να βρίσκονται στις εθνικές τους ομάδες. Και πολλές φορές, φτάνουν στα όρια του ξεζουμίσματος, χωρίς να λαμβάνουν καν υπ’ όψιν τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτό για τους ίδιους τους παίκτες.

Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Πινέδα. Ο Ορμπελίν έχει γίνει πλέον ένας από τους πιο κομβικούς ποδοσφαιριστές της εθνικής του Μεξικού. Ο ίδιος δούλεψε πολύ και σκληρά και το επεδίωξε για να το πετύχει. Και το έκανε και μέσα από την παρουσία του στην ΑΕΚ. Το απολαμβάνει πολύ που πλέον το κατάφερε και πηγαίνει κάθε φορά φουλ χαρούμενος στην εθνική του. Όμως είναι και άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που προφανώς εξαντλείται όταν χρειάζεται να κάνει κάθε μήνα υπερατλαντικά ταξίδια. Και στο πρώτο κομμάτι της φετινής σεζόν, ο Πινέδα χρειάστηκε να το κάνει τρεις φορές, μέσα σε τρεις μήνες.

Το μεγαλύτερο ζήτημα σ’ αυτό, είναι πως τις δυο από τρείς φορές, το υπερατλαντικό ταξίδι το έκανε ο Μεξικανός για να παίξει σε φιλικά παιχνίδια. Ένας παίκτης δηλαδή που έχασε τις διακοπές του το καλοκαίρι για να παίξει με την εθνική του σ’ εκείνο το Γκολντ καπ, που κάθε φορά δίνει με χαρά και λαχτάρα το παρόν, υποχρεώθηκε να μετατρέψει το Αθήνα – ΗΠΑ σε Κολιάτσου – Παγκράτι, για να παίξει κάποια φιλικά. Ακραίο και σκληρό. Και δεν είναι κάτι που απλώς έτσι μας φάνηκε, αλλά αν θυμάστε το είχε θέσει δημοσίως και ο ίδιος ο Αλμέιδα.

Στην συνέντευξη Τύπου πριν από το ματς με την Μπράιτον στην Αθήνα, ο Ματίας αξιοποίησε την ερώτηση που του έκανε μια συνάδελφος απεσταλμένη από ΜΜΕ του Μεξικό, για να ζητήσει δημοσίως να γίνεται μια προσεκτική διαχείριση του Πινέδα. Την έκανε ο ίδιος, αλλά το ίδιο περιμένει και από την εθνική του Μεξικού. Διότι πρέπει να υπάρχει και σεβασμός στον ποδοσφαιριστή και μέριμνα για το σώμα του και τις δυνάμεις του. Και θεωρώ πως εκεί βρίσκεται και το κλειδί της υπόθεσης.

Πάντα οι ποδοσφαιριστές θα γουστάρουν να πηγαίνουν και να παίζουν με τις εθνικές τους ομάδες. Αυτό δεν αλλάζει. Εκείνο που μπορεί να γίνει, είναι να βρεθεί μια ισορροπία ανάμεσα στο πολύ βαρύ πρόγραμμα που οι παίκτες έχουν έτσι κι αλλιώς με τους συλλόγους τους και τις αγωνιστικές υποχρεώσεις που προκύπτουν με τις εθνικές τους ομάδες. Έτσι ώστε να συνιστούν αγκάθι και πρόβλημα οι υποχρεώσεις με τις εθνικές. Πρώτα για τους ίδιους τους παίκτες.