Όλοι έχασαν βαθμούς, όλοι θα χάσουν, μα τώρα το 1ος

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την τελική ευθεία του πρωταθλήματος, περιμένοντας την ΑΕΚ να βγάλει από τη σκέψη της τον εχθρό που την κατατρώει μήνες

07/03/2024 | 16:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Πάντοτε θα υπάρχουν οι πιο απογοητευμένοι, πάντοτε και οι πιο ψύχραιμοι. Η τωρινή κατάσταση της ΑΕΚ, αν τα σκεφτείς όλα λογικά και θυμηθείς αυτά που προηγήθηκαν, προσωπικά με τοποθετεί στους ‘’ντεμί’’.

Δηλαδή, όντως έχω κλονιστεί από την ευχέρεια που τη διακρίνει στο να χαρίζει βαθμούς -αρχικά σε μικρούς, τώρα και σε μεγαλύτερους-, από την άλλη υπάρχουν στιγμές στο παιχνίδι της που με γεμίζουν αυτοπεποίθηση. Όμως, κακά τα ψέματα, την περυσινή ισορροπία δεν τη διακρίνω.

Βαθμούς έχασαν όλοι, θα χάσουν ξανά όλοι σε αυτή την κρίσιμη διαδικασία που έρχεται. Τέτοιο πρωτάθλημα θέλαμε, να είναι όλοι ανταγωνιστές, όλοι μέσα στο κόλπο, να έχει ενδιαφέρον έως το τέλος. Ακόμα κι αν αυτό φθείρει την υγεία και την ψυχολογία μας από αγώνα σε αγώνα, είναι κάτι που ομολογουμένως μπορεί να χαρακτηριστεί ως πιο υγιές εν συγκρίσει με όσα παρακολουθούσαμε για δεκαετίες ολάκερες…

Τώρα, αν ο Παναθηναϊκός δεν ντρέπεται που ξεχνάει όλα όσα κι εκείνος έχει υποστεί, αν δυσκολεύεται να παραδεχθεί ότι είναι η πιο ευνοημένη ομάδα κατά την τελευταία διετία -έστω και με όχι πολύ μεγάλο προβάδισμα, όμως σίγουρα είναι!- πρέπει να μην μας ενδιαφέρει πια.

Ας το βάλουμε στην άκρη, δεν θα αλλάξουν, έτσι θα συνεχίσουν. Παγίδα είναι να χαλάμε τη σκέψη μας με τέτοια πράγματα, όταν έχουν δικά μας, σημαντικά ζητήματα. Τους άλλους δε, τους ξέραμε εδώ και χρόνια…

Στο έως εδώ και μη παρέκει…

Ναι, φτάσαμε σε αυτό το σημείο πλέον. Οι αποστάσεις πλέον μεταξύ όλων είναι τόσο μικρές, τόσο που κάθε στραβοπάτημα θα συνιστά σημαντικό πισωγύρισμα, όσο θα προχωρά δε η διαδικασία, θα φτάσουμε και στα μη αναστρέψιμα. Το να βρεθείς από 1^ος, στην 4^η θέση, είναι αυτό ακριβώς που έπαθε ο αλαζονικός ΠΑΟ. Όμως αυτή είναι μια κατάσταση που μπορεί να αποδειχθεί προσωρινή για εκείνον, εφόσον σε αυτή την παγίδα πέσουν οι άλλοι.

Εμείς, ναι ανησυχώ, είμαστε επίφοβοι να την πατήσουμε. Δεν είναι θέμα κινδυνολογίας -σπεύδω να το τονίσω αυτό επειδή κάποιοι θα πουν ‘’πως κάνετε έτσι, μια ισοπαλία ήταν’’ αν και οι ισοπαλίες είναι πολλές και βαθιά επίπονες με τον τρόπο που ήρθαν- αλλά καταγραφή της πραγματικότητας. Όταν την πατάς κατ’ εξακολούθηση, ζεις με αυτό, το βάζεις στη σκέψη σου, δίνεις τροφή στο φόβο σου κι εκείνος μεγαλώνει.

Τα παθήματα στα τελευταία λεπτά, είναι σε σημαντικό βαθμό μια κατάσταση που επιδεινώθηκε επειδή η ομάδα το έχει πάρει μέσα της ως αρκετά πιθανό ενδεχομένο. Ακόμα κι εμείς, σκεφτείτε και ομολογήστε το, βλέπουμε την ΑΕΚ να προηγείται με 3-0 και δεν ησυχάζουμε ρε αδερφέ. Όταν η Λαμία έχασε την ευκαιρία να μειώσει σε 2-3, ένα λεπτό μετά το δικό της 1-3, σκέφτηκα ‘’τι θα μας περίμενε τώρα αν το τρώγαμε’’; Φαντάζομαι και εσείς…

Αυτή η ανασφάλεια, δεν είναι μόνο στα δικά μας μυαλά, πλανάται και στα δικά τους. Κι όταν την ανασφάλεια την ταΐζεις με μια αντιποδοσφαιρική αφέλεια σύμφωνα με την οποία είσαι καλύτερος και στο τέλος θα νικήσεις, όταν φτάνεις σε αυτό τέλος και δεν έχεις ‘’καθαρίσει’’, είναι πολύ πιθανό να την πατήσεις, το βλέπεις κι εσύ να έρχεται. Για την ΑΕΚ δεν είναι απλά πιθανό, έχει γίνει σύνηθες…

Όλα ακουμπούν σε μια κλωστή, η ομάδα είναι αυτή που έχει στα χέρια της όλες τις απαντήσεις. Και ακόμα ένα βουνό να ανέβει με τραυματισμούς που δεν λένε να την αφήσουν. Τώρα, στη Λαμία, φαίνεται ότι μια εξάδα μεσοεπιθετικών θα είναι ανενεργή: Λιβάι, Γκατσίνοβιτς, Άμραμπατ, Φερνάντες, Τσούμπερ (τιμωρία λόγω καρτών) και Ζίνι.

Αυτοί που απομένουν, σαφώς και μπορούν το διπλό. Αρκεί να είναι όπως πρέπει έως το τέλος, ειδικά σε ένα ματς που δεν θα έχει την ευκαιρία για υψηλού επιπέδου λύσεις από τον πάγκο. Τελείωσαν οι δικαιολογίες, χάνουν το νόημα οι αναλύσεις. Εδώ μπαίνεις, νικάς και προχωράς. Γίνεσαι πρωταθλητής ή κινδυνεύεις ακόμα και να μείνεις εκτός Ευρώπης.