Και ποιος είναι αυτός ο Ντε Τσέρμπι;

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης βάζει στην συζήτηση την ουσιαστική και όχι την περιστασιακή πλευρά της αγωνιστικής εικόνας της ΑΕΚ με την Μπράιτον

01/12/2023 | 14:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Τα πάντα στο ποδόσφαιρο, κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Δοκάρι και μέσα κερδίζεις, δοκάρι και έξω χάνεις. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορεί κανείς ούτε να την αλλάξει, ούτε να την αρνηθεί. Και για παράδειγμα, αν θα συνεχίσει ή όχι η ΑΕΚ στην Ευρώπη και μετά τον Δεκέμβρη, ίσως κριθεί από το χθεσινό δοκάρι και έξω του Τσούμπερ ή ακόμα και από την ασύλληπτη χαμένη ευκαιρία του Γιόνσον με τον Άγιαξ. Αυτή είναι η πραγματικότητα του ποδοσφαίρου.

Όμως από την άλλη μεριά, αυτή δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια. Ναι, τα πάντα κρίνονται από το αποτέλεσμα. Αλλά υπάρχει κάτι που φέρνει και διαμορφώνει αυτό το αποτέλεσμα. Εννοώ σταθερά και μακροχρόνια. Δεν αναφέρομαι μόνο σε μια φάση και το πως αυτή μπορεί να εξελιχθεί. Είναι το πως φτάνεις σ’ αυτή την φάση. Μέσα από ποια διαδικασία. Μέσα από τύχη, από γιόμες και από κόντρες; Ή μέσα από μια καλά δουλεμένη και οργανωμένη επίθεση και μέσα από ανάκτηση μπάλας από πρέσινγκ σε φουλ ένταση;

Η πρώτη κατηγορία μπορεί και να φέρει αποτέλεσμα. Μια γιόμα, μια φάση, δοκάρι και μέσα. Μια νίκη. Όπως έκανε ο Γιαννίκης σ’ εκείνο το ντέρμπι με τον ΠΑΟ που το πήρε βάζοντας ένα γκολ και μετά με τους παίκτες κρεμασμένους στα δοκάρια μας. Αλλά δεν ήταν τίποτε άλλο από μια συγκυρία. Η δεύτερη κατηγορία μπορεί να μην φέρει ένα ή δυο αποτελέσματα. Ισοπαλία με Άγιαξ λόγω της χαμένης ευκαιρίας του Γιόνσον, ήττα από την Μπράιτον με το δοκάρι και έξω του Τσούμπερ. Αλλά η ομάδα που έχει δουλευτεί με τέτοιο τρόπο, που έχει την δυνατότητα μέσα από το παιχνίδι της να βγάλει 20 τελικές απέναντι σε μια ομάδα που παίζει σε δέκα φορές υψηλότερη ταχύτητα από κάθε ελληνική ομάδα, δεν γίνεται να μην πάρει και τα αποτελέσματα.

Ο Ντε Τσέρμπι είπε μετά το χθεσινό ματς, πως πρώτη φορά από τότε που πήγε στην Μπράιτον, κέρδισε μ’ αυτόν τον τρόπο. Είπε επίσης πως υπέφερε πολύ σ’ όλο το ματς από την ΑΕΚ. Και ποιος είναι ο Ντε Τσέρμπι, θα σκεφτεί κάποιος. Είναι αυτός που κάθε Σάββατο ή κάθε Κυριακή, πρέπει να βάζει στο γήπεδο μια ομάδα όπως είναι η Μπράιτον, εννοείται όχι τοπ όνομα στην Πρέμιερ, έτοιμη να κοντράρει και ενίοτε να κερδίσει, κλαμπ όπως η Σίτι, η Γιουναίτεντ, η Λίβερπουλ, η Τοτεναμάρα, η Άρσεναλ και η Τσέλσι. Επομένως όταν ο Ντε Τσέρμπι επιλέγει το ρήμα «υποφέραμε», ξέρει καλά τι σημαίνει και τι εννοεί.

Θα πει κάποιος πως ο Ντε Τσέρμπι εκτός από το πόσο υπέφερε από την ΑΕΚ στο χθεσινό ματς, είχε πει και πως ενδεχομένως να ήταν πιο δίκαιο ένα άλλο αποτέλεσμα υπέρ της ομάδας του στο πρώτο στο Μπράιτον. Εκεί που η ΑΕΚ κέρδισε. Ούτε σ’ αυτό έχει πολύ άδικο, αν βάλεις τα δυο παιχνίδια σε αντιδιαστολή. Διότι η ΑΕΚ έκανε πολύ καλύτερο, πολύ πιο μεστό, πολύ πιο γεμάτο ματς χθες στη Νέα Φιλαδέλφεια, απ’ ότι είχε κάνει στο Μπράιτον. Όμως στην Αγγλία κέρδισε, αλλά χθες έχασε. Είναι δυστυχώς ή ευτυχώς και έτσι το ποδόσφαιρο.

Θεωρώ πιθανό πως θα υπάρξουν και αυτοί που θα σκεφτούν πως όλα αυτά είναι ποδοσφαιρικές αμπελοφιλοσοφίες. Διότι στην πράξη, στα χαρτιά, στις βαθμολογίες, η ΑΕΚ κινδυνεύει να μείνει τελικά εντελώς εκτός Ευρώπης. Και αυτό εν πολλοίς οφείλεται στις πολλές ευκαιρίες που έχασε. Αν δε, τελικά όντως δεν καταφέρει να προχωρήσει, το πόσο εξαιρετικά και πόσο γεμάτα έπαιξε απέναντι στην Μπράιτον αλλά και στον Άγιαξ και την Μαρσέιγ, σε τίποτα δεν θα της έχει χρησιμεύσει. Θα είναι εκτός Ευρώπης, τελεία και παύλα.

Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Δεν θα βάλω καν στο τραπέζι της κουβέντας, το πόσο γεμάτος έφυγε από το γήπεδο χθες ο κόσμος μ’ αυτό που είδε από την ΑΕΚ. Που έχει και αυτό την σημασία του. Θα σημειώσω πως μια ομάδα που μπορεί μέσα από την δουλειά της και μέσα από την δυνατότητές της, να κάνει ένα ματς τέτοιο απέναντι στην Μπράιτον, είναι ποδοσφαιρικά νομοτελειακό να μην αποτύχει. Γιατί σε μια δουλεμένη και ποιοτική ομάδα, είναι οι ήττες και οι στραβές περιστασιακές και όχι οι νίκες. Όπως και πέρυσι, που πάλι πέρασε μέσα από μια σειρά από στραβοπατήματα, τα οποία στο τέλος αποδείχθηκαν περιστασιακά. Και το σταθερό ήταν ο δρόμος της ΑΕΚ προς την επιτυχία.

Και κάτι τελευταίο επειδή έγινε πολύ επ’ αυτού κουβέντα. Με βάση την αγωνιστική τους εικόνα, δεν θα έπρεπε να έχει βγει από το γήπεδο ούτε ο Τσούμπερ, ούτε ο Πινέδα, ούτε ακόμα και ο Μάνταλος. Παρά μόνο ο Άμραμπατ, που όντως δεν ήταν σε καλό βράδυ. Όμως σκεφτείτε πως ο πρώτος που αυτό το έβλεπε, εννοώ για τους άλλους τρεις, ήταν ο Αλμέιδα. Καθότι προφανές. Όπως όμως είναι και πολύ προφανές, πως για να κάνουν μια τέτοια εμφάνιση, απέναντι σε μια ομάδα όπως είναι η Μπράιτον, χρειάστηκε να ξοδέψουν πολύ πιο γρήγορα μέσα στο παιχνίδι και την τελευταία ικμάδα της ενέργειας τους. Δεν γινόταν αλλιώς. Επομένως η ΑΕΚ χρειαζόταν φρέσκα πόδια.