Πλάθα: «Η Ιστορία της ΑΕΚ είναι πολύ μεγάλη κι εγώ μπορεί να γίνω ένας μικρός κόκκος άμμου σ’ αυτήν»

enwsi.gr

17/10/2023 | 14:10

0

Πέντε μήνες μετά την άφιξή του στην Ελλάδα, ο Ισπανός προπονητής της ΑΕΚ, Ζουάν Πλάθα, παρουσίασε στη εκπομπή του ΕΟΚ WebRadio «Κοινωνική Διχτύ-ωση» την πολύπλευρη και ξεχωριστή προσωπικότητά του, μοιράστηκε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του και επανέφερε στη μνήμη του την περίοδο που εργαζόταν (παράλληλα με την ενασχόλησή του με το μπάσκετ) ως σωφρονιστικός υπάλληλος στις φυλακές της χώρας του.

Πώς είναι η ζωή σας στην Αθήνα μέχρι τώρα;

«Προσαρμόζομαι. Η αλήθεια είναι ότι η εικόνα που έχουν όλοι στην Ισπανία για την Ελλάδα είναι σαν να βλέπεις τη… Σαντορίνη όλη την ώρα. Ξέρετε, παραλίες!

Έχω αρχίσει να μαθαίνω πώς είναι να μένει κάποιος εδώ, στις γειτονιές της πόλης, πόσο δύσκολο είναι κάποιες φορές να τις διασχίσεις όταν έχει πολύ κίνηση, πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσεις όταν σου κάνουν κάποιες ερωτήσεις, διαφορετικές από αυτές που κάνουν συνήθως στην Ισπανία. Αλλά προσαρμόζομαι… Γνωρίζω ότι εγώ είμαι αυτός που πρέπει να προσαρμοστεί στην Ελλάδα, και όχι Ελλάδα εκείνη που πρέπει να προσαρμοστεί σ’ εμένα. Μαθαίνω…».

Υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ της ζωής σας στην Ισπανία και αυτής που ζείτε εδώ στην Ελλάδα;

«Η ζωή μου στην Ισπανία είναι φυσιολογική υπό την έννοια ότι είναι γεμάτη μπάσκετμπολ. Τα περισσότερα πράγματα που κάνω περιστρέφονται γύρω από αυτό, όμως, η αλήθεια είναι ότι έχω σκέψεις και ερωτήσεις που δεν αφορούν μόνον αυτό.

Στην Ισπανία έχω μια μηχανή την οποία χρησιμοποιώ για να “δραπετεύω”. Να σκέφτομαι τα όνειρά μου και όχι μόνο αυτά που αφορούν το μπάσκετ. Εδώ όμως, στην Αθήνα, ήρθα έχοντας μόνον ένα στόχο. Κι αυτός είναι να προσπαθήσω να οδηγήσω την ΑΕΚ λίγο πιο ψηλά απ’ ότι ήταν στο παρελθόν. Αυτή είναι νοοτροπία μου την συγκεκριμένη περίοδο».

Άρα υπάρχει ένα κοινό έδαφος μεταξύ της Ελλάδας και της Ισπανίας: Το μπάσκετμπολ.

«Στη δική μου περίπτωση αυτό που ισχύει είναι πως όταν ενηλικιώνεσαι ωριμάζεις περισσότερο. Σκέφτεσαι ότι πρέπει να χαρείς τη ζωή λίγο περισσότερο.

Τον περασμένο μήνα πήρα το αυτοκίνητό μου και πήγα στα νότια της Αθήνας, στο Σούνιο για να δω κι αυτό το κομμάτι της πόλης. Επίσης, πήγα στη Διώρυγα της Κορίνθου όπως και στο Κάστρο.

Έκανα πράγματα που δεν έχω κάνει στις προηγούμενες ομάδες που έχω εργαστεί. Αυτό σημαίνει ότι προσπαθώ να διασκεδάσω λίγο περισσότερο. Να κατανοήσω την κουλτούρα της πόλης και της χώρας αλλά και να καταλάβω τι σημαίνει να είσαι μέλος του συλλόγου όπου βρίσκομαι τώρα».

Σας αρέσει να ταξιδεύετε;

«Ναι. Στις προηγούμενες ομάδες που εργάστηκα έπαιρνα μαζί μου την Harley–Davidson που οδηγώ, για να πηγαίνω και να μαθαίνω τις γειτονιές όπου έμενα και τα γύρω χωριά που υπήρχαν.

Μου άρεσε να το κάνω είτε μόνος μου, είτε έχοντας μαζί μου μια καλή παρέα με ανθρώπους που μπορούσαν να μου εξηγήσουν την Ιστορία κάθε περιοχής. Μέχρι στιγμής δεν το έχω κάνει ακόμη στην Ελλάδα».

Αυτή την στιγμή όμως προτεραιότητά σας εδώ είναι το μπάσκετμπολ.

«Αυτό πρέπει να είναι! Ίσως όμως γνωρίζεται καλύτερα από εμένα ότι επίσης χρειάζεται να “καθαρίζεις” και το μυαλό σου. Δεν το έκανα ποτέ μέχρι σήμερα, αλλά έμαθα από το παρελθόν.

Από την πρώτη μέρα μάλιστα που ήρθα στην Αθήνα, ζήτησα από την ομάδα να βρω έναν Έλληνα δάσκαλο ώστε να μάθω την γλώσσα. Μού είπαν καλύτερα να μην το κάνω γιατί θα χρειαστούν τρία χρόνια μέχρι να την μάθω. Τους εξήγησα όμως ότι θέλω να την μάθω.

Εντάξει, ξέρω ότι δεν πρόκειται να γίνω ο Έλληνας… Σαίξπηρ, αλλά θέλω τουλάχιστον στη συνέντευξη που θα κάνουμε μαζί τον επόμενο χρόνο, να μπορώ να μιλήσω λίγο στα ελληνικά.

Είμαι από την Μπαρτσελόνα, την Καταλονία, κι εκεί είμαστε λίγο ευαίσθητοι με τις γλώσσες. Θέλω να μάθω λίγο περισσότερο τα ελληνικά. Αυτή την στιγμή τα μόνο που γνωρίζω είναι κάποιες μικρές λέξεις, όπως “καλημέρα”, “καλησπέρα”, “παρακαλώ”. Θέλω όμως να μάθω περισσότερες».

Τι είναι το μπάσκετμπολ για εσάς; Άθλημα, δουλειά, η αγάπη για το παιχνίδι, πάθος;

«Νομίζω είναι πολλά πράγματα γιατί μέσω της δουλειάς μου είδα είναι ότι μπορώ να συνεισφέρω στη βελτίωση της κοινωνίας γύρω μας.

Στις ομάδες που εργάστηκα τα προηγούμενα χρόνια, σαφώς ήμουν ένας προπονητής του μπάσκετ, αλλά ταυτόχρονα προσπαθούσα να βοηθήσω στην επίλυση των προβλημάτων που υπήρχαν στις γειτονιές. Είχα κάνει αρκετές ομιλίες σε παιδιά που δεν έχουν κοντά του γονείς τους, έδωσα διαλέξεις, ενώ κάποιες φορές συνεργάστηκα κατά κάποιον τρόπο και με φορείς που τα στηρίζουν.

Μπορώ να πω ότι για μένα το μπάσκετμπολ είναι πάθος, αλλά επίσης είναι και ο τρόπος μέσω του οποίου μπορώ να βοηθήσω ή να παρουσιάσω στους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μου τη δική μου οπτική γωνία σε ορισμένα πράγματα».

Κάποτε, ένας πρώην παίκτης σας στη Ζενίτ είχε πει ότι είστε σπουδαίος δάσκαλος, απαιτητικός κόουτς, όχι όμως από εκείνους τους “τρελούς” που φωνάζουν όλη την ώρα, που γνωρίζει πώς θα παρακινήσει τους παίκτες του. Απ’ όλα αυτά που έχουμε ακούσει, μας δίνετε την εντύπωση ότι έχετε τον τρόπο σας για να παρακινείτε και να εμπνέεται τους παίκτες σας.

«Προσπαθώ… Νομίζω ότι η μοναδική διαφορά που υπάρχει μεταξύ εμού και των άλλων προπονητών, των οποίων δεν είμαι ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος, είναι ότι ακολούθησα έναν διαφορετικό δρόμο μέχρι να φτάσω εδώ που βρίσκομαι τώρα.

Προέρχομαι από μια πραγματικά ταπεινή οικογένεια με έξι παιδιά, έχω πέντε αδέρφια και μέναμε σ’ ένα διαμέρισμα 70 τετραγωνικών μέτρων…

Αναρωτήθηκα για πολλά πράγματα πέρα από το μπάσκετμπολ, γιατί για δεκατέσσερα χρόνια εργαζόμουν ως φύλακας σε φυλακές της χώρας μου για να επιβιώσω και να βοηθήσω οικονομικά την οικογένειά μου.

Προσπαθούσα και προσπαθώ πάντα να καταλάβω από ποια πλευρά βλέπουν τα πράγματα οι παίκτες μου, οι συνεργάτες μου, ακόμη και τα αφεντικά μου, και όταν έφυγα από τους συλλόγους στους οποίους εργάστηκα στη Ρωσία και τη Λιθουανία, υπήρξαν πολλοί που είπαν ότι ο κόουτς Πλάθα είναι κάτι παραπάνω από προπονητής. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι καταλαβαίνουν τι θέλω από τη ζωή μου. Θέλω να είμαι ένας από τους καλύτερους προπονητές και επίσης θέλω όταν ολοκληρώσω την πορεία μου εδώ στην Αθήνα, ο κόσμος να χαμογελάει όταν ακούει το όνομά μου και να έχω αφήσει πίσω μου μια καλή κληρονομιά».

Πρόσφατα ενθαρρύνατε τους παίκτες της ΑΕΚ να ζωγραφίσουν εικόνες έξω από τα αποδυτήρια στο γήπεδο της ομάδας. Είναι ένας τρόπος ώστε να κρατάτε δεμένους τους παίκτες ή υπάρχει κάτι άλλο πίσω από αυτό;

«Όχι… Προσπαθώ να δημιουργήσω μια καλή χημεία μεταξύ τους. Θα σας ομολογήσω κάτι το οποίο ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν. Την επόμενη σεζόν θα κάνουμε ένα παιχνίδι μέσα στην ομάδα όπου οι παίκτες θα κάνουν μεταξύ τους κάποιες προσωπικές ερωτήσεις, γιατί αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι πολλές φορές σε ορισμένες ομάδες κανείς δεν ξέρει τίποτα για εκείνους για τους οποίους εργάζονται ή συνεργάζονται. Όπως συμβαίνει σ’ ένα γραφείο, σε μια τράπεζα, σε μια δημοσιογραφική δουλειά.

Θα πρέπει να ξέρεις έστω και λίγα πράγματα γι’ αυτόν που είναι δίπλα σου. Ποιοι είναι οι προβληματισμοί του, ποια είναι τα όνειρά του, ποιες είναι οι επιθυμίες του. Χρειάζεται να το κάνουμε ώστε να μπορέσουμε να ενώσουμε τους δικούς τους στόχους και τις δικές τους φιλοδοξίες με τους δικούς μου στόχους και τις δικές μου φιλοδοξίες και μετά να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο. Να το μεταφέρουμε μέσα στο γήπεδο, στο παιχνίδι και στο τέλος στο πρωτάθλημα».

Ένα από μηνύματα που έγραψαν οι παίκτες έξω από τα αποδυτήρια λέει ότι το κλειδί για την επιτυχία δεν είναι η επιθυμία για τη νίκη, αλλά η επιθυμία να προετοιμαστείς για να κερδίσεις. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Πώς προετοιμάζετε πνευματικά την ομάδα σας για ένα παιχνίδι που πρέπει πάση θυσία να κερδίσει;

«Αυτό που ζήτησα από τους παίκτες και τους συνεργάτες μου από την πρώτη μέρα που βρέθηκα στην ομάδα, είναι να είναι χαρούμενοι. Δηλαδή, ότι πρέπει να νιώθουν προνομιούχοι γιατί κάνουν αυτό που ονειρεύονταν από παιδιά. Αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα δούμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι εργάζονται σε θέσεις που δεν ονειρεύονταν. Δουλεύουν σ’ ένα γραφείο, ως οδηγοί σε ταξί, ως σερβιτόροι. Εδώ όμως, στην ομάδα, όλοι κάνουν τη δουλειά των ονείρων τους.

Από εκεί και πέρα, πρέπει να καταλάβουν ότι όλοι εμείς εκπροσωπούμε ένα μέρος της ομάδας. Δεν παίζουμε μόνο για τους μισθούς μας. Παίζουμε για έναν σύλλογο που θέλει να κάνει κάτι ξεχωριστό.

Το πιο σημαντικό, ωστόσο, για εμένα είναι ότι καταλαβαίνουν πως ναι μεν δεν μπορούμε να εγγυηθούμε ότι θα κερδίζουμε όλα τα παιχνίδια, αλλά αν είμαστε ανταγωνιστικοί σε όλους τους αγώνες, στο τέλος, επειδή πραγματικά πιστεύω στα ρομαντικά φινάλε, όταν είσαι ανταγωνιστικός, πεινασμένος και φιλόδοξος με τον σωστό τρόπο, η ζωή σου επιφυλάσσει τα καλύτερα».

Είναι γνωστό ότι αγαπάτε τα βιβλία και ήδη έχετε γράψει δύο αν και έχουμε διαβάσει ότι είναι τρία. Ή όχι;

«Ξεκίνησα το τρίτο, αλλά είναι ακόμη στον… δρόμο. Δεν το έχω τελειώσει…».

Ποιο ήταν το κίνητρο σας για να γράψετε βιβλία;

«Θα ήθελα να βρω κάτι καλό να σας πω, αλλά η αλήθεια είναι ότι όλα ξεκίνησαν από ένα στοίχημα. Όταν εργαζόμουν στις φυλακές, όπου για δεκατέσσερα χρόνια πήγαινα εκεί το πρωί και το απόγευμα προπονούσα ομάδες, μία μέρα, στο πρωινό με τους φίλους που βρισκόμουν δίπλα τους, ή αν θέλετε εκείνοι βρίσκονταν δίπλα μου, κάποιος έφερε ένα γράμμα του αδερφού του στο οποίο ανέφερε πόσο πολύ αγαπούσαν τη μητέρα τους αλλά και το γεγονός ότι δεν είχαν τη δυνατότητα να της το πουν από κοντά.

“Κοιτάξτε τι έγραψε ο αδερφός μου στην μητέρα μου, αλλά δεν μπορεί να της το πει πρόσωπο με πρόσωπο”, μάς είπε. Αφού μιλήσαμε λίγο γι’ αυτό και αναλύσαμε τι έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε και τι όχι, είπαμε, “γιατί να μην γράψουμε ο καθένας από ένα μικρό παραμύθι; Γιατί να μην το προσπαθήσουμε;”.

Κάποιοι προσπαθήσαμε, κάποιοι άλλοι στην πορεία ξέχασαν την σκοπιμότητα αυτής της ενέργειας, όμως προσωπικά δεν το παράτησα και συνέχιζα να παλεύω γράφοντας, με αποτέλεσμα στο τέλος αυτό το παραμύθι να γίνει ένα μικρό βιβλίο, το οποίο λάτρεψαν όλοι.

Μετά από ένα-δύο μήνες όμως, προκηρύχθηκε ένας διαγωνισμός για νέους συγγραφείς, όχι πολύ μακριά από το σπίτι μου, και κάποιος με παρότρυνε να πάω τη νουβέλα μου. “Εντάξει” του είπα, “θα το κάνω, αλλά ξέρω ποιο θα είναι το τέλος. Κανείς δεν πρόκειται να ασχοληθεί”. Τελικά νίκησα και κάποιοι εκδότες στη Βαρκελώνη και την Καταλονία, αποφάσισαν να το εκδώσουν. Έναν χρόνο αργότερα όταν υπέγραψα συμβόλαιο στη Ρεάλ Μαδρίτης υπήρξαν κι άλλοι εκδότες που θέλησαν να το εκδώσουν ενώ το ίδιο ενδιαφέρον έδειξαν και στη Λιθουανία την περίοδο που εργάστηκα στη χώρα και σήμερα το βιβλίο μου είναι sold out σε τρεις γλώσσες».

Η ΑΕΚ όπως και η παρουσία σας στην Ελλάδα είναι ένα νέο κεφάλαιο στην προσωπική σας ζωή και την καριέρα σας. Πώς θα θέλατε να είναι αυτό το κεφάλαιο και ποιος επιθυμείτε να είναι ο επίλογος;

«Θα ήταν πολύ εύκολο για μένα να σας πω ότι θα ήθελα να κερδίσουμε το πρωτάθλημα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αλλά πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Ένα από τα πράγματα που δεν έχω κάνει σε όποια χώρα έχω εργαστεί, σε όποιον σύλλογο έχω βρεθεί είναι να τους εξαπατήσω. Είμαι πολύ ειλικρινής. Στα αφεντικά μου, τους συνεργάτες μου, τους παίκτες μου.

Θα είμαι πολύ χαρούμενος αν βρεθούμε πολύ κοντά ή αγωνιστούμε στους ημιτελικούς στην Ελλάδα, αν βρεθούμε όσο πιο κοντά γίνεται στους ημιτελικούς της Ευρώπης, κι αν βελτιώσουμε τους αριθμούς που είχε η ομάδα την προηγούμενη αγωνιστική σεζόν.

Το πιο σημαντικό όμως είναι να αρχίσουμε να δημιουργούμε μια ατμόσφαιρα με την οποία θα αλλάξουμε λίγο τη νοοτροπία μας, παίρνοντας το καλύτερο δυνατό που μπορούμε από την ελληνική κουλτούρα, την δική μου, την αμερικανική, ώστε να δημιουργήσουμε κάτι καλό που θα μεγαλώσει τις επόμενες σεζόν.

Δεν θα αλλάξουμε τον κόσμο σε μία εβδομάδα, ακόμη και σ’ έναν χρόνο. Μπορούμε όμως να βάλουμε τους πρώτους λίθους στον δρόμο του μέλλοντος. Έχω υπογράψει συμβόλαιο για δύο χρόνια. Μετά τον πρώτο χρόνο θα δούμε αν ο σύλλογος θα είναι ευχαριστημένος από εμένα, κι αν θα έχουμε δημιουργήσει έναν καλό τρόπο συνεργασίας».

Ο τίτλος σ’ αυτό το νέο κεφάλαιο της ζωής σας μπορεί να είναι «η μεγάλη πρόκληση»;

«Ναι! Σίγουρα για μένα είναι μια μεγάλη πρόκληση για πολλούς λόγους. Ποντάρουν σ’ έναν Ισπανό κόουτς κι αυτό δεν είναι τόσο συνηθισμένο, ποντάρουν σ’ ένα άλλον τρόπο παιχνιδιού το οποίο επίσης δεν είναι τόσο συνηθισμένο, κι εγώ ποντάρω στην Ελλάδα και την ΑΕΚ για την οποία γνωρίζω πόσο σημαντικό είναι η συμπλήρωση των 100 χρόνων από την ίδρυση του συλλόγου. Τώρα ποιος μπορεί να είναι ο τίτλος; Στο πρώτο βιβλίο μου ένας από τους τίτλους στα τελευταία κεφάλαια είναι “από εδώ έως εκεί”.

Ίσως λοιπόν και αυτό το κεφάλαιο να μην είναι πολύ μακριά από το… εδώ. Η Ιστορία της ΑΕΚ είναι πολύ μεγάλη κι εγώ μπορεί να γίνω ένας μικρός κόκκος άμμου σ’ αυτήν, αλλά πρώτα ας δούμε αν θα έχουμε τη δυνατότητα να φέρουμε την ομάδα στην καλύτερη θέση στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Εμείς θα προσπαθήσουμε…».

• LIVE ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
• Γιώργος Τσακίρης: «Όλοι focus στη μεγαλύτερη μάχη με ΠΑΟΚ…» (VIDEO)
• ΑΕΚ Cult Stories #7: Βάλτο ρε καράφλα να εξιλεωθείς – Το νέο Podcast του enwsi.gr (AUDIO)
• Τα πάντα για το στοίχημα ΕΔΩ - Οι καλύτερες προτάσεις
• Τα παραμύθια περί πέναλτι στο ντέρμπι και το άγριο σπρώξιμο Κατσικογιάννη στον ΠΑΟΚ
• Νέα αποκάλυψη: Οι… διαπιστεύσεις της εγκληματικής οργάνωσης από την ΠΑΕ Ολυμπιακός!

Οι ειδήσεις του στο Google News

Δείτε Live όλες τις ειδήσεις του

• ΑΕΚ
• Ζουάν Πλάθα
• ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ