Το υπέροχο είναι ότι η λέξη πρωτάθλημα δεν φοβίζει πρώτα τους ίδιους

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την ΑΕΚ που έχει ξανά την εμπιστοσύνη στις δυνατότητές της και τη λέξη που δεν τρομάζει κανέναν εντός κι εκτός αποδυτηρίων

19/01/2023 | 18:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Πρωτάθλημα. Μια λέξη που προκαλεί καταναγκασμό όταν εσύ ο ίδιος γνωρίζεις ότι δε διαθέτεις το υλικό έστω για να το πλησιάσεις, όταν στοιχίζεσαι πίσω από το όνομα μιας μεγάλης ομάδας που, ιστορικά, πρέπει να μάχεται γι’ αυτό, πολεμώντας με βεγγαλικά όταν οι άλλοι διαθέτουν μπαζούκας. Κάποιοι την εκστόμιζαν αφειδώς επειδή δεν ήθελαν να αποδεχθούν ότι η ΑΕΚ ήταν μακριά από αυτή τη συζήτηση, οπότε γρήγορα προσγειώνονταν στη σκληρή πραγματικότητα. Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Σε μια διαδικτυακή συζήτησή μας στα ξεκινήματα της σεζόν, εδώ στο enwsi.gr, είχα πει ότι θα είναι επιτυχία για την Ένωση αν θα έχει τον ίδιο προπονητή τον Ιανουάριο. Διότι αν αυτό συνέβαινε, τότε αυτομάτως θα ξέραμε ότι κάτι, επιτέλους, λειτουργεί σωστά. Ο Γενάρης ήρθε, ο προπονητής είναι ο ίδιος. Όχι απλώς γιατί τα πράγματα πήγαν σχετικά καλά εν συγκρίσει με τους αντίστοιχους μήνες της προηγούμενης μαύρης τετραετίας, αλλά διότι η ΑΕΚ εκτοξεύτηκε σε μια ποδοσφαιρική στρατόσφαιρα της που όμοια της δεν έχουν ματαδεί εδώ και δεκαετίες. Είναι ομολογουμένως μια μετάλλαξη συγκλονιστική.

Η ομάδα είναι καλά, ο Αλμέιδα ξέρει τι θέλει και πως να το παίρνει από όλους τους παίκτες, ή τέλος πάντων, από τη συντριπτική πλειοψηφία όσων χρησιμοποιεί και όποτε αποφασίζει να το κάνει. Μιλούσε εξ αρχής για την ενότητα του γκρουπ και αυτή είναι που επί της ουσίας φέρνει τη διαφορά. Χαίρονται το παιχνίδι, διασκεδάζουν την κάθε στιγμή και, κυρίως, δεν εποφθαλμιούν ένας τη θέση και το ρόλο του άλλου. Ασφαλώς, κάθε ποδοσφαιριστής θέλει να παίζει, ίσως να θεωρεί ότι θα έπρεπε κιόλας αυτό να του συμβαίνει περισσότερο, όμως η ατομική επιθυμία δεν προσπερνά και δεν υπονομεύει το καλό του συνόλου. Εκ του αντιθέτου, η σύμπνοια το απογειώνει.

Ο σεβασμός είναι να «πατάς» τον αντίπαλο

Είναι μια ατάκα που ο Ματίας Αλμέιδα χρησιμοποιεί διαρκώς. Για να το κάνει στο δημόσιο λόγο του, σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται ώστε υπερθεματίσει γι’ αυτό, σημαίνει ότι το έχει εγκαταστήσει και στους εγκεφάλους των ποδοσφαιριστών. Πιο τρανή απόδειξη από το παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό, δεν υφίσταται. Η ομάδα έως και το τελευταίο δευτερόλεπτο του όγδοου λεπτού των καθυστερήσεων, ήταν εγκατεστημένη μέσα στην εστία του αντίπαλου, προσπαθώντας να βρει το τέταρτο γκολ. Με διασκέδαση, χαρά και το ίδιο πείσμα. Αυτό, για τον προπονητή, σημαίνει «σεβασμός στον αντίπαλο». Και, πράγματι, έτσι είναι.

Άλλος προπονητής ίσως είχε διαλέξει άλλο δρόμο μετά το 2-0. Το σκορ ήταν ήδη αρκετό για τη ρεβάνς, οπότε ο Αλμέιδα θα μπορούσε να δώσει το σύνθημα να χαμηλώσουν οι ρυθμοί, να μειωθεί η ένταση, να λειτουργήσει συντηρητικά αποτρέποντας τους ποδοσφαιριστές του από το να ασκούν τον ίδιο βαθμό πίεσης στους εαυτούς τους. Εδώ ακριβώς εντοπίζεται και η διαφορά. Οι παίκτες της ΑΕΚ δεν έχουν μάθει να κάνουν κάτι άλλο υπό τις οδηγίες του, από το να παίζουν με την ίδια επιθυμία, ένα απαράλλαχτο σκεπτικό, έως και το τελευταίο σφύριγμα. Είναι μια νοοτροπία που αλλάζει τα καθιερωμένα, ένας δρόμος που δίνει και στους ίδιους ικανοποίηση.

Είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο ουδείς εντός των αποδυτηρίων φοβάται να πιστέψει ότι η ΑΕΚ μπορεί να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Αν θα καταφέρει ή όχι, θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, όμως ο βασικός είναι ένας: εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους μέσω της δουλειάς που γίνεται. Το θέλουν, το μπορούν και το πιστεύουν. Αυτό συμβαίνει επειδή διαπιστώνουν ότι είναι καλύτεροι ως ομάδα και με αυτό το πνεύμα, δίχως υπεροψία αλλά με πίστη, θα συνεχίσουν έως το τέλος.