Ξεχάστε Μπάγεβιτς, αφήστε εκεί που είναι τον Φερέρ, ας ζήσουμε στο σήμερα, με τον Αλμέιδα

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για τη λάθος σύνδεση που γίνεται σχετικά με τον Αλμέιδα, τις ομοιότητες με τον Φερέρ και την εποχή Μπάγεβιτς

12/01/2023 | 13:46

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Δεν έχει προηγούμενο αυτό που ζούμε τις τελευταίες ημέρες με τον Ματίας Αλμέιδα, τη χαρά που νιώθουμε όλοι με τη χαρά του να γίνει ένα με την ΑΕΚ για χρόνια, αυτό που ειλικρινά επιζητούσε και αυτό που εν τέλει κέρδισε.

Ήταν επίσης πολύ όμορφο να ακούς όλο το γήπεδο με μία φωνή να τον αποθεώνει, με την ελπίδα ότι αυτή θα είναι απλά η αρχή. Με την ελπίδα ότι θα παραμείνει το σύνθημα στα χείλη όλων για χρόνια.

Θα αποφύγω τις προσωπολατρίες, μία είχαμε βιώσει πάρα πολύ γερά στο πετσί μας ειδικά εμείς που ήμασταν έφηβοι εκείνη την εποχή. Μία που μας πλήγωσε και μας στοίχειωνε για χρόνια, για αυτό και όταν βλέπω το όνομα Μπάγεβιτς δίπλα σε εκείνο το Αλμέιδα, προσωπικά νιώθω ότι πρόκειται για ένα μεγάλο λάθος.

Δική μου άποψη είναι αυτή και δεν απαιτώ να την ενστερνιστεί όποιος το σκέφτεται διαφορετικά, όμως κάθε φορά που το συναντώ μπροστά μου, λέω μέσα μου, «όχι άλλες συγκρίσεις, θα ζήσουμε με το παρόν και όχι με το παρελθόν».

Την έμπνευση για να καταπιαστώ με όλα αυτά, μου την έδωσε ένας φίλος που χθες με πλησίασε στα δημοσιογραφικά της OPAP Arena, ενθουσιασμένος γι‘ αυτό που χτίζεται αλλά μαζί και αναστατωμένος κάπως, μήπως αυτή η κίνηση επέκτασης της συνεργασίας με τον Αλμέιδα έως το 2028, αποδειχθεί ένα λάθος σαν εκείνο που είχε γίνει με τον Φερέρ.

Και του απάντησα, «γιατί φίλε πρέπει να αυτομαστιγωνόμαστε έτσι; Γιατί κάθε φορά που γίνεται κάτι καλό πρέπει να το συγκρίνουμε με κάτι που στο παρελθόν, είχε εξελιχθεί αρνητικά;».

Στο σήμερα παίδες, στο σήμερα!

Ακόμα και για τον Φερέρ δεν μπορείς να πεις ότι ήταν ένα λάθος εκείνο που είχε αποφασίσει ο Ντέμης, ως σκεπτικό. Παλαιότερα ίσως το έβλεπα κι εγώ ως τέτοιο, όμως σκεπτόμενος την εποχή, δεν ήταν σίγουρα μια επιλογή η οποία δεν είχε υπόβαθρο. Τότε η ΑΕΚ δεν είχε δικό της γήπεδο και προσπαθούσε να δημιουργήσει κάτι μεγάλο ως τσιγγάνα στο ΟΑΚΑ. Επίσης κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.

Τον Ισπανό, για παράδειγμα, λίγοι το συμπαθούσαν ως χαρακτήρα μέσα στην ομάδα και τα αποδυτήρια σε μεγάλο βαθμό ασφυκτιούσαν από τον τραχύ και απόμακρο τρόπο του. Ο Αλμέιδα είναι μία άλλη φάση, ένας τύπος πολύ διαφορετικός, με πολυεπίπεδο σκεπτικό για τη ζωή και το ποδόσφαιρο. Δεν έχουμε να κάνουμε με έναν αλαζόνα, αλλά μ’ έναν που σέβεται ακόμα και το μυρμήγκι, που του δίνει την αξία που πρέπει να έχει στο σύμπαν.

Ας αφήσουμε λοιπόν κατά μέρος κάθε τι που μας συνδέει με το παρελθόν, τώρα που πραγματικά δημιουργείται ένα λαμπρό μέλλον. Έχουμε γήπεδο, υπάρχει άνθηση σε οικονομικό επίπεδο κι ένας προπονητής που τόσα χρόνια ψάχναμε για να δεθούμε μαζί του αμιγώς ποδοσφαιρικά κι όχι για να τον βάψουμε πάλι σε ένα άσπρο άλογο και να τον θεοποιήσουμε.

Διότι δεν το θέλει ούτε εκείνος. Ας δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα και ας ξεφύγουμε διαπαντός από κάθε τι που στο τέλος αντί να μας κάνει να κοιτάζουμε το μέλλον αισιοδοξία και να χαιρόμαστε, μας οδηγεί σε παρελθοντικές επίπονες διαδικασίες.

Να είμαστε λοιπόν καλά, να ζούμε την κάθε ημέρα δημιουργίας και να προσέχουμε πολύ το γήπεδό μας διότι αυτή η κατάσταση με τα καπνογόνα και τους θρασείς τζαμπατζήδες, επιτέλους να σταματήσει. Θα αναφερθώ πιο εκτενώς σε αυτά σε προσεχές άρθρο, διότι σήμερα ήθελα να ασχοληθώ μόνο με το πως θα πείσω όσους περισσότερο μπορώ ότι δεν έχει κανένα νόημα να κοιτάζουμε πίσω όταν δημιουργείται κάτι ωραίο μπροστά. Ας το ζήσουμε!